Εκλογές λοιπόν ξανά στην Ελλάδα.
Αυτοί που αποδόμησαν πλήρως στις προηγούμενες δεκαετίες το σύγχρονο Κράτος και το ανασχημάτισαν σε ένα διεστραμμένο πελατειακό και τελικώς αποτυχημένο παραμάγαζο, τώρα εμφανίζονται διεκδικώντας, παρακαλώντας, απαιτώντας και εκφοβίζοντας ακόμη για την ψήφο των πολιτών. Και φυσικά εμφανίζονται ως σωτήρες. Όχι ως λυτρωτές ενός λαού που αναζητεί και αναδεικνύει το ηρωικότερο των στοιχείων του, αλλά ως μεσσίες.
Ακριβώς εκεί βρίσκεται και ο πυρήνας του όλου προβλήματος. Ο εκφραζόμενος μονοθεϊσμός στην πολιτική της χώρας.
Όλοι αναρωτιούνται (ακόμη και τώρα), «γιατί οι Έλληνες δεν εξεγείρονται στις αδικίες των Τραπεζικών και των συνεργατών τους».
Η απάντηση, πέραν από λεπτομέρειες περί ποιοι «τα έφαγαν» τελικά και πόσοι είναι συνένοχοι, και για να μη λειτουργούμε όπως μας ταΐζουν, δηλαδή με απόδοση συλλογικών ευθυνών για το κάθε τι, έχει δύο σκέλη που ξεκινούν από τον ίδιο πυρήνα.
Το ένα τμήμα, είναι η πλήρης ήττα όλων των ιδεολογιών του σύγχρονου κόσμου. Κάθε ιδεολογία, έγινε καταφερτό, να εξαγοραστεί με αντάλλαγμα υλικά αγαθά και μία μάταιη «εύκολη ζωή» και ας φωνάζουν κάποιοι ακόμη περί ταξικών διαφορών κλπ.
Σε ταυτόχρονη ισχύ, βρίσκεται και η ανθυγιεινή σκέψη περί υπερφυσικής λύσης που κλονίζει και έχει ποτίσει το «είναι» του σύγχρονου πολίτη αυτής της χώρας.
«Κάποιος, κάπως, κάποτε-σίγουρα σύντομα!» θα έλθει με έναν μαγικό τρόπο, να μας σώσει! Ένας μεσσίας αν μη τι άλλο. Πόσο δυστυχώς όμως, οι μεσσίες εμφανίζονται ειρωνικά πελώριοι μόνον ως «πρόσωπα» που οι νικητές της εποχής θα δημιουργήσουν για να του φορτώσουν και τις δογματικές εντολές υπακοής που θα πρέπει να ακολουθήσει εφεξής ο υποταγμένος πλέον κόσμος.
Με λίγα λόγια, η εποχή της καταστροφής που προέβλεψαν με μεγάλη ευστοχία οι σοβαροί πολιτικοί αναλυτές πριν λίγες μόνον δεκαετίες, είναι εδώ και τώρα γεγονός. Το κρίσιμο ερώτημα λοιπόν δεν είναι «πώς θα ξυπνήσουν οι μάζες»?
Δεν θα ξυπνήσουν, ακριβώς γιατί αισθάνονται ως μάζες και γιατί αυτός είναι ο νόμος της εποχής της καταστροφής. Ότι οι μάζες είναι εξ ορισμού ηττημένες.
Ίσως το κρίσιμο θέμα μας είναι πώς όσοι αισθάνονται ακόμη ζωντανές τις Εθνικές αξίες της Μητρίδος τους, και τις αξίες του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, πώς θα τις κάνουν να είναι στην επιφάνεια αμέσως μόλις εδραιωθεί και ολοκληρωθεί η καταστροφική περίοδος, θέτοντας την αμέσως επόμενη ημέρα τις βάσεις για την ουσιαστική ανατροπή όσων αρνούνται την ελεύθερη κατάσταση του ανθρώπου.
Elections time again in Hellas. Those who have for decades deformed the modern state shaping it day by day into a perverted and collapsing business-like “thing” now are appearing asking from us to hold on to them and elect them as saviors. And exactly this is the core of the problem. That people are lacking of self-responsibility. They are constantly asking for saviors of all kinds. But not as redeemers from a constant unjust system . Only as messiahs.
The essence of monotheism is been expressed perfectly in my country.
Everyone is asking “why the Greeks do not revolt against the injustice of the banks”.
The answer is simple and has two sections. The one is that they lack of any idealistic value as we live on times that ideologies have been collapsed long ago. They did exchange them with material benefits and soft so-called idealistic pillows.
The next section shows that Greeks have their minds marked with a supernatural thinking of the kind that says that “somehow, someone in short time will rescue them”. This is the idea of waiting for a messiah. Unfortunately, “messiahs” are only appear themselves only after the victorious side has won and it needs a supernatural idol to make people focus on it and obey their dogmatic “holy orders”.
Just in few words, the era of catastrophic perceptions that has been predicted since decades now from serious political analysts is now happening. The question which now lies ahead is not how will the masses awake?. They will not. That is the era’s law after all that masses have been beaten. It is how those who feel still inside them the values of their Motherland and of a living European Culture and ideals will be prepared for the next phase. To keep alive, strong and meaningful the message the day after the catastrophe.
