Όπως άπλωσες τα χέρια να κλέψεις το Χρυσόμαλλο Δέρας, ξύπνησε ο Δράκος του Χάους , ο Φρουρός της Κάθαρσης.
Σε κοίταξε με τα χρυσά Φλογισμένα Μάτια του και
άνοιξε το στόμα του να σε κεράσει Άβυσσο.
Τώρα ταξιδεύεις στο χώρο και στο χρόνο με Άτι σου
μία χορδή από τη Λύρα του Ορφέα και τραγουδάς για τη γλυκιά επιστροφή σου
εκεί στο Δέντρο που κρέμεται ακόμη το Χρυσόμαλλο Δέρας
ο τελευταίος Οδηγός της Έλλης που δόθηκε ως Σπονδή Ζωής, Θυσία αναγκαία.
Τραγούδα γλυκά Μυσταγωγέ μου Ποιητή και Αοιδέ, κοίμισε το Δράκο ξανά όπως του αρμόζει
και ετοιμάσου για μία νέα Γη, με Νέους Μύθους να Γεννηθούν
στην ίδια Πατρίδα, από τους ανθρώπους της που επιστρέφουν από 1000 ζωές παλιά, να ξαναζήσουν και να πολεμήσουν.
Κατεβάζουμε αργά το Δέρας από το πρόσωπό σου… και Τώρα
Εγέρσου! Εγέρσου! Εγέρσου Τέκνο των Θεών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου