Σκιάχτρα να μας τρομάζουν είναι.

Όταν οι Κινέζοι σου λένε ότι θα κάνουν το Ελληνικό «Ντουμπάι», (και εσύ θεωρείσαι άχρηστος να παράξεις ή να δημιουργήσεις στην ίδια σου τη Πατρίδα)
Όταν ο Ρουβάς παίζει το Διόνυσο αγκαλιά με ζόμπι και με φόντο ένα μονοθεϊστικό τέμενος
με τους διοργανωτές να έχουν πάρει εντολή και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από την Ε.Ε. για αν το πράξουν – μαντέψτε ποιανού κόμματος στέλεχος έλαβε χορηγία για αυτό- (και εσύ θεωρείσαι αρκετά ζώον για να δέχεσαι τους Θεούς σου να παρουσιάζονται ως σκιάχτρα από τους μονόθεους καλλιτέχνες των λουλουδάδικων και την διεθνη της αεθνίας).
Όταν ο δήμαρχος της πρωτεύουσας, φτύνει πυώδες φλέγμα πάνω στην Ιερή Παράδοση της Πατρίδας μας (αλλά όχι πατρίδας του) αρνούμενος τη νομιμότητά της,
τότε μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η Ελλάδα είναι στη τελική φάση της αποδόμησής της.
Ο καθένας, ας πράξει όπως νομίζει λοιπόν.
Άλλωστε ο καθένας είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το πώς θέλει να ζήσει.


Το σύνολο σχεδόν των κοινωνικών ομάδων, η πλειοψηφία των κατοίκων, κάθονται και αισθάνονται απελπισμένοι με στριμωγμένο το μυαλό από το αδιάκοπο σφυροκόπημα των ειδήσεων για τα επόμενα βήματα εξαθλίωσης που τους διατάζουν να κάνουν και σφυρίζουν σαν τα σαλιγκάρια στη χύτρα όταν τα βράζουν.


Και εμείς, οι Παγανιστές, ναι, οι Παγανιστές, χωνέψτε το επίθετο αυτό κάποιοι εκεί έξω, επειδή χωρίσαμε με τη μιζέρια χρόνια τώρα, θα πράξουμε αλλιώς.
Γιατί εμείς θα ζήσουμε όσα σκιάχτρα και αν μας υψώσουν απέναντι.