Αυτή θέλει να είναι μία πρόωρη Φθινοπωρινή γραφή.
Θέλει να φέρει μαζί της Φύλλα ξερά και αέρα που θα ανεμίζει ότι απέμεινε από τη περηφάνια. Τη δική μου μα και τη δική σου, και όλων μαζί.
Θέλει να φέρει μαζί της Αστραπές που θα ανατινάζουν τον Ορίζοντά μας.
Βροντές που καταστροφή Νίκης θα προμηνύουν.
Γυναίκες που θα γεννήσουν κάτω από μία αδιάκοπη βροχή παιδιά που δεν θα είναι δικά τους, αλλά ούτε και των πατεράδων τους θα είναι.
Γνήσιοι απόγονοι του Mars και της Rhea Silvia θα τα γνωρίσουν όλοι.
Αυτή η γραφή θέλει να διαβαστεί από τις Εστιάδες Παρθένες πάνω από τη Φωτιά μιας Νέας Ρώμης.
Αυτή η γραφή γράφεται τώρα από εκατό χέρια και ψιθυρίζεται από χίλια στόματα.
Την ακούν εκατό χιλιάδες αυτιά, μα θα την μάθουν απέξω εκατομμύρια συνειδήσεις.
Το χαρτί της είναι πάπυρος από λέπια που έπεσαν καθώς ονειρευόμασταν.
Υψώνεται ως δεύτερος Ήλιος που φέγγει μέσα από τις τσέπες της Νεμέσεως.
Είναι ο κρυφός Ύμνος στις Ερινύες και είναι τα τελευταία λόγια που θα ψιθυρίσουν οι Κήρες πάνω από το ετοιμοθάνατο σώμα του Εφιάλτη.
Αυτή τη γραφή έτσι θα θέλουν να τη διαβάσουν οι άνθρωποι.
Ως Μια αυτοτιμωρία.
Μα και πάλι βροχή είναι, κάτι Καλό θα κάνει..
Θα ξεπλύνει τους δρόμους της Πνύκας και θα πάρει τα αποτσίγαρα που τραγουδούν χυδαία πάνω
στον Άρειο Πάγο.
Αυτή είναι η Πρόωρη Φθινοπωρινή γραφή.
Ένα παιδί κρυμμένο στα φυλλώματα που γελάει..
Θέλει να φέρει μαζί της Φύλλα ξερά και αέρα που θα ανεμίζει ότι απέμεινε από τη περηφάνια. Τη δική μου μα και τη δική σου, και όλων μαζί.
Θέλει να φέρει μαζί της Αστραπές που θα ανατινάζουν τον Ορίζοντά μας.
Βροντές που καταστροφή Νίκης θα προμηνύουν.
Γυναίκες που θα γεννήσουν κάτω από μία αδιάκοπη βροχή παιδιά που δεν θα είναι δικά τους, αλλά ούτε και των πατεράδων τους θα είναι.
Γνήσιοι απόγονοι του Mars και της Rhea Silvia θα τα γνωρίσουν όλοι.
Αυτή η γραφή θέλει να διαβαστεί από τις Εστιάδες Παρθένες πάνω από τη Φωτιά μιας Νέας Ρώμης.
Αυτή η γραφή γράφεται τώρα από εκατό χέρια και ψιθυρίζεται από χίλια στόματα.
Την ακούν εκατό χιλιάδες αυτιά, μα θα την μάθουν απέξω εκατομμύρια συνειδήσεις.
Το χαρτί της είναι πάπυρος από λέπια που έπεσαν καθώς ονειρευόμασταν.
Υψώνεται ως δεύτερος Ήλιος που φέγγει μέσα από τις τσέπες της Νεμέσεως.
Είναι ο κρυφός Ύμνος στις Ερινύες και είναι τα τελευταία λόγια που θα ψιθυρίσουν οι Κήρες πάνω από το ετοιμοθάνατο σώμα του Εφιάλτη.
Αυτή τη γραφή έτσι θα θέλουν να τη διαβάσουν οι άνθρωποι.
Ως Μια αυτοτιμωρία.
Μα και πάλι βροχή είναι, κάτι Καλό θα κάνει..
Θα ξεπλύνει τους δρόμους της Πνύκας και θα πάρει τα αποτσίγαρα που τραγουδούν χυδαία πάνω
στον Άρειο Πάγο.
Αυτή είναι η Πρόωρη Φθινοπωρινή γραφή.
Ένα παιδί κρυμμένο στα φυλλώματα που γελάει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου