Τα χρόνια της αφθονίας τελείωσαν. Ζούμε προφανώς προ-πολεμική περίοδο.
Όχι, δεν έγινα ξαφνικά συνομωσιολόγος.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί τις ομοιότητες της περιόδου του Μεσοπολέμου του προηγούμενου αιώνος με το σήμερα? Ποιος μπορεί να ελπίζει ότι οι παρατάξεις που χρησιμοποίησε θα του δώσουν λύση?
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχει λύση και θα δοθεί από τους καπιταλιστές?
Κατά βάθος όλοι ξέρουν. Είναι τα πρώτα χρόνια της απόπειρας δημιουργίας μιας νέας υπόστασης ολόκληρου του Δυτικού Κόσμου. Λόγω κλεισίματος στα ιδεολογικά μαντριά μας πιστεύουμε ότι εμείς αυτό που πρεσβεύουμε είναι ο στόχος. Τελικά είναι όλα ο στόχος. Πλήρης ρήξη, πλήρης ανατροπή.
Ο κόσμος, ο απλός λαός στη πλειοψηφία του, ήταν εντελώς απροετοίμαστος και πίσω πλέον από τις εξελίξεις. Για αυτό και η τρανή αποτυχία για τη δημιουργία αν όχι καθολικού κινήματος, τουλάχιστον συντεταγμένων και ιδεολογικά προσδιορισμένων.
Ακόμη η Αριστερά-τουλάχιστο στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό Νότο- αναμασά ξεθωριασμένες φαμφάρες περασμένων δεκαετιών, αποδεικνύοντας ότι στειρώθηκε και ευνουχίστηκε μετά τη πτώση του λεγόμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού". Η παλαιά δεξιά αν και ποιο ρεαλιστική, εν τούτοις μισοχωμένη στη καπιταλιστική θηριωδία, ψελλίζει κάτι που έπρεπε να είχε πει από τη δεκαετία του "90" και λειτουργεί μάλλον ως επίδοξος μάνατζερ που κοιτά να κάνει κάτι με ότι του παραδώσουν στο τέλος.
Οι διεθνείς συγκυρίες αναζητούν ολοφάνερα πόλεμο. Ναι, με κανόνια, βόμβες, νεκρούς. Από αυτόν που έχει να ζήσει μαζικά ο Κόσμος από τη λήξη του Β Π.Π.
Τότε οι νικητές ετοίμασαν μία εκδοχή Εθνών με "light" χαρακτηριστικά κοιτώντας με ζέση να ομοσπονδοποιήσουν το γρηγορότερο τον Παλαιό Κόσμο. Μία ενωμένη Αγορά, ένας Καπιταλιστικός κόσμος με λιγότερες διαφοροποιημένες φωνές. Η έννοια του Έθνους τότε άρχισε να υποσκάπτεται υπό "το φόβο" των "εθνικισμών" που είχαν αιματοκυλίσει θεωρητικά 2 φορές την υφήλιο.
Τελικά- γνώμη μου-, η έννοια του Έθνους, αυτή έννοια που ξεκινά με Έρωτα για τη Πατρίδα και όχι με μίσος για τους "άλλους", είναι η μοναδική πιθανότητα μας με την κατανόησή της, για να δώσουμε έναν δίκαιο και τίμιο Αγώνα Αντίστασης.
Οι αριστεροδέξιοι της πλατείας συντάγματος αμύνονται στα χυδαία χτυπήματα των υπαλλήλων του κράτους, και όλοι μαζί μέσα σε μία τεράστια "παιδική χαρά" εποπτεύονται από τους ατάραχους - για την ώρα- καπιταλιστές που εδραιώνουν όχι αργά αλλά σταθερά τη νέα πραγματικότητα.
Κατηγορούν εμάς τους Εθνικούς για "οπισθοδρομικότητα", αλλά ποτέ ξανά το διαδίκτυο δεν είχε τόσες πολλές αναφορές στα λόγια και στα έργα των Προγόνων μας από τα οποία κοιτάνε-δικαίως- όλοι να πιαστούν. Ο Εθνισμός είναι αναγκαστικά το τελευταίο οχυρό των μαχόμενων Ελεύθερων ανθρώπων..
θα σταθεί όπου τον οδήγησαν οι επιλογές του..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου