Η σύγχρονη Πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από ένα χαοτικό πλέγμα.
Ζούμε σε χρόνια όπου οι ιδεολογίες έχουν καταρεύσει υπό το βάρος της υλιστικής και οικονομίστικης λογικής των πραγμάτων.
Τα κόμματα, κατά ευφημισμό μόνον διατηρούν τις όποιες ταυτότητες του παρελθόντος. Φιλελεύθεροι, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές κλπ, είναι χάρτινα περιτυλίγματα ενός διαχειριστικού σχεδίου πελατών ή στη "καλύτερη" περίπτωση λειτουργούν απλώς ως εντολοδόχοι συμφερόντων εγχώριων ή μη.
Ως εκ τούτου, φαινόμενα "Οικολόγων Πράσινων" που η ρητορική τους είναι διαλυτική για την Εθνική υπόσταση της χώρας βρίσκουν εύκολα έδαφος να ευδοκιμήσουν μιας και -κακά τα ψέματα- η πλειοψηφία των "πολιτών" είναι απαίδευτη σε ότι αφορά τα ουσιώδη συμφέροντά της.
Η αποτυχία των υπερασπιστών της Εθνικής υπόστασης είναι ότι παραμένουν μάλλον αμετακίνητοι σε θέσεις που δεν προέρχονται από Λογική η οποία είναι επίκαιρη και κατανοήσιμη αλλά σε αυτές οι οποίες εκφραζόντουσαν από συντηρητικούς κύκλους με φοβικές αντιλήψεις απέναντι στο διαφορετικό. Φοβικότητα η οποία λαμβάνει επιθετική στάση δίχως να αξιοποιεί τα πραγματικά εφόδια του Εθνισμού και της ψύχραιμης αντιμετώπισης των πραγμάτων.
Έτσι οι εθνομηδενιστές, που υπάρχουν όσο και αν αυτός ο όρος δεν είναι ανοιχτά αποδεκτός από αυτούς για ευνόητους λόγους- με προκάλυμα τα "ανθρωπιστικά ιδεώδη" εφορομούν από παντού με ολοφάνερες επιδιώξεις.
Η απουσία σύγχρονης αντίληπτικότητας από τους αμυνόμενους όχι μόνον δεν βοηθά αλλά προσφέρει επιχειρήματα όπως το "ιδέες μίσους" που προσάπτει η άλλη πλευρά.
Στην Ελλάδα του "2011" υπάρχει πρόσφορο έδαφος στους θιασώτες της θεωρίας υπάρξεως "μακεδονικών και τούρκικων" μειονοτήτων ακριβώς γιατί δεν υπάρχει συμπαγές, αραγές μέτωπο με επιχειρήματα από τους υπόλοιπους.
Το να υπερασπίζεσαι την Εθνική σου υπόσταση καταρχήν σημαίνει να εγκολπώνεις κάθε τι Εθνικό στις τάξεις σου όχι από φόβο των αντιπάλων αλλά επειδή κατανοείς πραγματικά τί είναι Εθνικό και τί όχι. Επειδή δεν φοβάσαι να συζητήσεις και να επιχειρηματολογήσεις. Επειδή εν τέλει σε ενδιαφέρει να προσεγγίσεις κάθε Πατριώτη ακόμη και αν δεν είναι "δεξιός".
Η βλακεία της επιχειρηματολογίας των διεθνιστών είναι ολοφάνερη όταν υπερασπίζονται "εθνικές μειονότητες" την ίδια στιγμή που ανοιχτά στρέφονται ενάντια στη ύπαρξη Εθνών υπό μορφή ελεύθερων Κρατών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των όσων ειπώθηκαν πιο πάνω, είναι η υπόθεση των Εθνικών Συμπολιτών.
Ο λεγόμενος πατριωτικός χώρος πραγματικά φοβήθηκε να δεχτεί την ύπαρξή τους(μας) και έφθασε στο σημείο να θεωρεί τη πλειοψηφία των Εθνικών ως απάτριδες..
Δέχομαι ότι τα επιχειρήματα της πλευράς μας υπήρξαν πολύ καυτά με ιστορικά κριτήρια και δύσκολα να χωνέυσει ο νους του σήμερα ειδικά όταν έχει δεχτεί ένα τεχνηέντως δημιουργημένο περιβάλλον όπου Εθνικοί = ειδωλολάτρες με ότι και αν συνεπάγεται ο χαρακτηρισμός.
Όμως από τη δεκαετία του "90" έως σήμερα κύλησε νερό στο αυλάκι. Κάθισε η σκόνη, Και τι θα έπρεπε να γίνει αντιληπτό?
Ότι οι Εθνικοί μάχονται για τη Πατρίδα, τη Πολιτεία και όχι το κράτος, και για την ιστορική δικαίωσή τους κάτι που δεν αντιστρατεύεται την Εθνική υπόσταση της χώρας.
Η φοβικότητα του Πατριωτικού χώρου να συνομιλήσει, η αμάθεια και ο φανατισμός ακόμη δεν επέτρεψαν να υπάρξει σαφής διάλογος και προσέγγιση, αλλά και η υπέρ του δέοντος για να κάνω και αυτοκριτική- καυτή γλώσσα από τις θέσεις μας.
Προσωπικά μιλώντας, δεν με καλύπτει καμία παράταξη στο σήμερα. Έξω απο τη περιχαράκωση κάνει "τζίζ" για όλους όταν φθάνει η ώρα να συνομιλήσουν, σημάδι όχι Υγείας
Προτιμώ να παραμένω αυτοπροσδιοριζόμενος ως Εθνικός, ως Πατριώτης που δεν τον εκφράζει η στατικότητα των ιδεών και των αντιλήψεων.
Και για να επανέλθω και να ολοκληρώσω περί των διεθνιστών, οι κάθε Πράσινοι "οικολόγοι" και οι εθνομηδενιστές σπέρνουν εκτός Ιστορικής Αναγκαιότητος. Πολύ "φοβάμαι" ότι (ευτυχώς) θα βρουν μόνον ξερή γη όταν θα προσπαθήσουν να θερίσουν τη σοδειά τους.
Και αυτό επειδή ξεκάθαρα η έννοια Πατρίδα έχει, αμυδρά έστω για την ώρα, αρχίσει να ξεφλουδίζει από πάνω της τις άχρηστες επικαθήσεις φοβικότητας του παρελθόντος και Ενστικτωδώς αναδύεται από το ασυνείδητο των λαών της Ευρώπης αλλά και ειδικότερα της Ελλάδας.
Ίσως οι εξελίξεις έλθουν πιο γρήγορα από ότι όλοι πιστέυουμε τώρα..
Όσο η χώρα παραμένει υπό το καθεστώς οικονομικής κρίσης, οι ζυμώσεις των Πατριωτών οφείλουν να είναι ποιότητας και ψύχραιμες.
Το παρόν γράφθηκε με αφορμή αυτό το βίντεο
Ζούμε σε χρόνια όπου οι ιδεολογίες έχουν καταρεύσει υπό το βάρος της υλιστικής και οικονομίστικης λογικής των πραγμάτων.Τα κόμματα, κατά ευφημισμό μόνον διατηρούν τις όποιες ταυτότητες του παρελθόντος. Φιλελεύθεροι, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές κλπ, είναι χάρτινα περιτυλίγματα ενός διαχειριστικού σχεδίου πελατών ή στη "καλύτερη" περίπτωση λειτουργούν απλώς ως εντολοδόχοι συμφερόντων εγχώριων ή μη.
Ως εκ τούτου, φαινόμενα "Οικολόγων Πράσινων" που η ρητορική τους είναι διαλυτική για την Εθνική υπόσταση της χώρας βρίσκουν εύκολα έδαφος να ευδοκιμήσουν μιας και -κακά τα ψέματα- η πλειοψηφία των "πολιτών" είναι απαίδευτη σε ότι αφορά τα ουσιώδη συμφέροντά της.Η αποτυχία των υπερασπιστών της Εθνικής υπόστασης είναι ότι παραμένουν μάλλον αμετακίνητοι σε θέσεις που δεν προέρχονται από Λογική η οποία είναι επίκαιρη και κατανοήσιμη αλλά σε αυτές οι οποίες εκφραζόντουσαν από συντηρητικούς κύκλους με φοβικές αντιλήψεις απέναντι στο διαφορετικό. Φοβικότητα η οποία λαμβάνει επιθετική στάση δίχως να αξιοποιεί τα πραγματικά εφόδια του Εθνισμού και της ψύχραιμης αντιμετώπισης των πραγμάτων.
Έτσι οι εθνομηδενιστές, που υπάρχουν όσο και αν αυτός ο όρος δεν είναι ανοιχτά αποδεκτός από αυτούς για ευνόητους λόγους- με προκάλυμα τα "ανθρωπιστικά ιδεώδη" εφορομούν από παντού με ολοφάνερες επιδιώξεις.
Η απουσία σύγχρονης αντίληπτικότητας από τους αμυνόμενους όχι μόνον δεν βοηθά αλλά προσφέρει επιχειρήματα όπως το "ιδέες μίσους" που προσάπτει η άλλη πλευρά.
Στην Ελλάδα του "2011" υπάρχει πρόσφορο έδαφος στους θιασώτες της θεωρίας υπάρξεως "μακεδονικών και τούρκικων" μειονοτήτων ακριβώς γιατί δεν υπάρχει συμπαγές, αραγές μέτωπο με επιχειρήματα από τους υπόλοιπους.
Το να υπερασπίζεσαι την Εθνική σου υπόσταση καταρχήν σημαίνει να εγκολπώνεις κάθε τι Εθνικό στις τάξεις σου όχι από φόβο των αντιπάλων αλλά επειδή κατανοείς πραγματικά τί είναι Εθνικό και τί όχι. Επειδή δεν φοβάσαι να συζητήσεις και να επιχειρηματολογήσεις. Επειδή εν τέλει σε ενδιαφέρει να προσεγγίσεις κάθε Πατριώτη ακόμη και αν δεν είναι "δεξιός".
Η βλακεία της επιχειρηματολογίας των διεθνιστών είναι ολοφάνερη όταν υπερασπίζονται "εθνικές μειονότητες" την ίδια στιγμή που ανοιχτά στρέφονται ενάντια στη ύπαρξη Εθνών υπό μορφή ελεύθερων Κρατών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των όσων ειπώθηκαν πιο πάνω, είναι η υπόθεση των Εθνικών Συμπολιτών.
Ο λεγόμενος πατριωτικός χώρος πραγματικά φοβήθηκε να δεχτεί την ύπαρξή τους(μας) και έφθασε στο σημείο να θεωρεί τη πλειοψηφία των Εθνικών ως απάτριδες..Δέχομαι ότι τα επιχειρήματα της πλευράς μας υπήρξαν πολύ καυτά με ιστορικά κριτήρια και δύσκολα να χωνέυσει ο νους του σήμερα ειδικά όταν έχει δεχτεί ένα τεχνηέντως δημιουργημένο περιβάλλον όπου Εθνικοί = ειδωλολάτρες με ότι και αν συνεπάγεται ο χαρακτηρισμός.
Όμως από τη δεκαετία του "90" έως σήμερα κύλησε νερό στο αυλάκι. Κάθισε η σκόνη, Και τι θα έπρεπε να γίνει αντιληπτό?
Ότι οι Εθνικοί μάχονται για τη Πατρίδα, τη Πολιτεία και όχι το κράτος, και για την ιστορική δικαίωσή τους κάτι που δεν αντιστρατεύεται την Εθνική υπόσταση της χώρας.
Η φοβικότητα του Πατριωτικού χώρου να συνομιλήσει, η αμάθεια και ο φανατισμός ακόμη δεν επέτρεψαν να υπάρξει σαφής διάλογος και προσέγγιση, αλλά και η υπέρ του δέοντος για να κάνω και αυτοκριτική- καυτή γλώσσα από τις θέσεις μας.
Προσωπικά μιλώντας, δεν με καλύπτει καμία παράταξη στο σήμερα. Έξω απο τη περιχαράκωση κάνει "τζίζ" για όλους όταν φθάνει η ώρα να συνομιλήσουν, σημάδι όχι Υγείας
Προτιμώ να παραμένω αυτοπροσδιοριζόμενος ως Εθνικός, ως Πατριώτης που δεν τον εκφράζει η στατικότητα των ιδεών και των αντιλήψεων.
Και για να επανέλθω και να ολοκληρώσω περί των διεθνιστών, οι κάθε Πράσινοι "οικολόγοι" και οι εθνομηδενιστές σπέρνουν εκτός Ιστορικής Αναγκαιότητος. Πολύ "φοβάμαι" ότι (ευτυχώς) θα βρουν μόνον ξερή γη όταν θα προσπαθήσουν να θερίσουν τη σοδειά τους.
Και αυτό επειδή ξεκάθαρα η έννοια Πατρίδα έχει, αμυδρά έστω για την ώρα, αρχίσει να ξεφλουδίζει από πάνω της τις άχρηστες επικαθήσεις φοβικότητας του παρελθόντος και Ενστικτωδώς αναδύεται από το ασυνείδητο των λαών της Ευρώπης αλλά και ειδικότερα της Ελλάδας.
Όσο η χώρα παραμένει υπό το καθεστώς οικονομικής κρίσης, οι ζυμώσεις των Πατριωτών οφείλουν να είναι ποιότητας και ψύχραιμες.
Το παρόν γράφθηκε με αφορμή αυτό το βίντεο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου