Οι άνθρωποι στο δρόμο περπατούν με σκυφτό το κεφάλι.
Στη γειτονιά μου, εκεί που πριν λίγα χρόνια αντηχούσε γέλιο παιδιών και έσφυζε από ζωή, κυριολεκτικά, όχι ποιητική αδεία, τώρα τα καροτσάκια της ντροπής, των ασιατών λαθρομεταναστών, μεταφέρουν πάνω- κάτω πτώματα κοινωνικής κατανάλωσης. Παλιοσίδερα και υλικά πάσης φύσεως που μπορεί να μεταπωλούνται. Ο δρόμος έχει γεμίσει ρύπους, βλέμματα αποκαρδιωμένα, και κάτουρα αλκοολικών.
Ευτυχώς, δεν γίναμε Ομόνοια-ακόμη- ούτε πλατεία Βάθης θα σκεφτεί κανείς.
Λάθος. Γίναμε κάτι ακόμη χειρότερο.Ντροπιασμένοι για κάτι που οι περισσότεροι δεν φταίμε.
Οι άνθρωποι στο δρόμο περπατούν με σκυφτό το κεφάλι.
Τους το κρατάνε εκεί οι τιποτένιοι αχυράνθρωποι-τρομοκράτες δημοσιογράφοι, που θέλουν να τους φορέσουν τα γκέμια του δούλου.
Φοβούνται να κοιταχτούν στον καθρέφτη μην αντικρύσουν τα νιάτα τους, τότε που ετομαζόντουσαν να ζήσουν. Ευτυχώς που δεν έγιναν οι γυναίκες μας πόρνες -ακόμη- όπως το θέλουν οι τρομοκράτες δημοσιογράφοι της Τουρκίας.
Λάθος, γίνανε κάτι ακόμη χειρότερο. Άτεκνες Ελληνίδες. Με ανήμπορους πλέον ανθρώπους να μεγαλώσουν παιδιά, ο πληθυσμός γερνάει και περπατά προς τη λήθη.
Οι άνθρωποι στο δρόμο περπατούν με σκυμμένο το κεφάλι.
Σήμερα, μαζέψαν από τη γειτονιά μου έναν άνθρωπο που παραφρόνησε.Χρέη..
Κάποτε είχε δουλειά, οικογένεια, μία ζωή.
Ευτυχώς που δεν πηδάμε μαζικά απο μπαλκόνια και δεν αυτοκτονούμε όπως θέλουν να λένε οι "στατιστικές".
Λάθος, έγινε κάτι χειρότερο ακόμη. Ελπίζουμε, όταν θα έπρεπε να τους κυνηγούμε όλους αυτούς που μας διαλύουν.
Οι άνθρωποι στο δρόμο περπατούν με σκυμμένο το κεφάλι...
Να φοβάστε όλοι εσείς οι σπουδαίοι και τραγικοί κλέφτες της Ψυχής των Ελλήνων,μόλις αυτοί οι άνθρωποι το σηκώσουν. Δεν θα το ξανακατεβάσουν..
Στη γειτονιά μου, εκεί που πριν λίγα χρόνια αντηχούσε γέλιο παιδιών και έσφυζε από ζωή, κυριολεκτικά, όχι ποιητική αδεία, τώρα τα καροτσάκια της ντροπής, των ασιατών λαθρομεταναστών, μεταφέρουν πάνω- κάτω πτώματα κοινωνικής κατανάλωσης. Παλιοσίδερα και υλικά πάσης φύσεως που μπορεί να μεταπωλούνται. Ο δρόμος έχει γεμίσει ρύπους, βλέμματα αποκαρδιωμένα, και κάτουρα αλκοολικών.
Ευτυχώς, δεν γίναμε Ομόνοια-ακόμη- ούτε πλατεία Βάθης θα σκεφτεί κανείς.
Λάθος. Γίναμε κάτι ακόμη χειρότερο.Ντροπιασμένοι για κάτι που οι περισσότεροι δεν φταίμε.
Οι άνθρωποι στο δρόμο περπατούν με σκυφτό το κεφάλι.
Τους το κρατάνε εκεί οι τιποτένιοι αχυράνθρωποι-τρομοκράτες δημοσιογράφοι, που θέλουν να τους φορέσουν τα γκέμια του δούλου.
Φοβούνται να κοιταχτούν στον καθρέφτη μην αντικρύσουν τα νιάτα τους, τότε που ετομαζόντουσαν να ζήσουν. Ευτυχώς που δεν έγιναν οι γυναίκες μας πόρνες -ακόμη- όπως το θέλουν οι τρομοκράτες δημοσιογράφοι της Τουρκίας.
Λάθος, γίνανε κάτι ακόμη χειρότερο. Άτεκνες Ελληνίδες. Με ανήμπορους πλέον ανθρώπους να μεγαλώσουν παιδιά, ο πληθυσμός γερνάει και περπατά προς τη λήθη.
Οι άνθρωποι στο δρόμο περπατούν με σκυμμένο το κεφάλι.
Σήμερα, μαζέψαν από τη γειτονιά μου έναν άνθρωπο που παραφρόνησε.Χρέη..
Κάποτε είχε δουλειά, οικογένεια, μία ζωή.
Ευτυχώς που δεν πηδάμε μαζικά απο μπαλκόνια και δεν αυτοκτονούμε όπως θέλουν να λένε οι "στατιστικές".
Λάθος, έγινε κάτι χειρότερο ακόμη. Ελπίζουμε, όταν θα έπρεπε να τους κυνηγούμε όλους αυτούς που μας διαλύουν.
Οι άνθρωποι στο δρόμο περπατούν με σκυμμένο το κεφάλι...
Να φοβάστε όλοι εσείς οι σπουδαίοι και τραγικοί κλέφτες της Ψυχής των Ελλήνων,μόλις αυτοί οι άνθρωποι το σηκώσουν. Δεν θα το ξανακατεβάσουν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου