Πώς θα κοιμηθείς απόψε?

Ένας άνθρωπος ξάπλωσε στο μαλακό στρώμα του
το παραγεμισμένο με αηδία και σιχαμένη χλιδή.
Πριν κοιμηθεί φίλησε το πορτοφόλι του και προσευχήθηκε στον ανίερο εαυτό του να του χαρίσει έναν θεό την επομένη μέρα, ίσως τον εαυτό του.
Είδε όνειρα εκείνη τη νύχτα. Είδε Σχήματα και χρώματα.
Τον φοβέρισαν εφιάλτες με Κύκλους, Βαλανιδιές και Ισοσκελείς Σταυρούς με Χέρια που έδειχναν τη φορά του Ήλιου.
Αναγκάστηκε να χορέψει Κυκλικούς Χορούς και να φιλήσει μυρωδάτα ξύλα που έκαιγαν σε Φωτιές που  κατάπιναν σώματα Ηρώων.
Σύρθηκε στη κοιλιά ενός Δούρειου Ίππου και έγλειψε τον ιδρώτα της αγωνίας του Οδυσσέα καθώς περίμενε στο πιο βαθύ σκοτάδι της νύχτας.
Είδε πολλά ακόμη. Και ύστερα ήλθε το χάραμα που τον έκανε να τρομάξει περισσότερο από κάθετί άλλο και να ξυπνήσει.
Σηκώθηκε φτύνοντας την ψυχή του και αυτοκτόνησε με μια λεπίδα φτιαγμένη από Μνήμη,αφήνοντας το σώμα του φρικτά πιο άδειο πίσω του.
Μέσα από τα σκοτεινό και σιωπηλό αυτό κουφάρι, βγήκε χαμογελαστό ένα παιδί και αγγίζοντας με το δάχτυλό του τις ακτίνες του Ηλίου που έπεφταν από τις χαραμάδες του παραθύρου, έβαλε φωτιά με τη γλώσσα του σε ότι βρήκε μπροστά του.
Ύστερα καθώς τα πάντα φλογίσαν,δεν του είχε μείνει τίποτα άλλο παρά να πάει και να ξυπνήσει τα υπόλοιπα παιδιά που κοιμόντουσαν μέσα σε παλιά και φθαρμένα όρθια κουφάρια.
Καβάλησε το λύκο του και ξεκίνησε να αλλάξει τον Κόσμο συντροφιά με δυο Κοράκια που μιλούσαν μόνο σε έναν μονόφθαλμο Γέροντα που σκάλιζε σχήματα σε ξύλο από την πιο αρχαία Φλαμουριά, και τώρα τα έστειλε να πετάξουν πάνω από το παιδί, για να τα χει Οδηγούς στον δρόμο του Ονείρου των άλλων..