Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Πόσο ζωντανοί είμαστε?




Είναι η Ιστορία απλά ένα βιβλίο με πληροφορίες για κάποιους που κάπου κάποτε όταν?
Δεν είναι για μία Φυλή η Ζωή της, οι Νεκροί Πρόγονοι? Δεν είναι όντως οι πράξεις τους που δεν έχουν ποτέ τέλος και κινούν τη δική μας ηρωική διάθεση, το Πεπρωμένο μας ?
 Δεν δημιουργούν αυτοί την καμπύλη του χωροχρόνου που περικλείει το τότε και το τώρα αλλά και το αύριο σε μία Αέναη Κίνηση σε άπειρα Σημεία? Τι άλλο σημαίνει όταν επικαλείσαι τους ήρωες πεσόντες, παρά από το ότι συνεχίζεις την Θέληση τους για Νίκη απέναντι σε όποιον εχθρό?
Πόσο ισχυροί  είναι μα την αλήθεια οι Θεοί μας, που αναδύθηκαν ως Τάξη και Λόγος  στο Σύμπαν και που τα ονόματά Τους Σημαίνουν, και προσδιορίζουν το απροσδιόριστο, ταυτοποιούν το Ιερό!
 Τι άλλο σημαίνει το να επικαλείσαι στο εδώ και στο τώρα την Τέχνη των Προγόνων σου? Δεν σημαίνει ότι τα μουσεία για εσένα δεν είναι παρά νεκροθήκες των σπαραγμάτων του Πολιτισμού σου που άφησαν πίσω τους οι πραγματικοί απέθαντοι? Αυτοί που μόνο τους μέλημα είναι να νικήσουν τα Έθνη, να νικήσουν δηλαδή τους Γόητες  και ήρωες Νεκρούς σου?
Δεν αισθάνεσαι να σε καίει η Ανάγκη να απελευθερώσεις αυτή την Τέχνη και τους Αιώνες που σιωπηλά φέρει πάνω της από τα μουσεία τους, και να την απλώσεις σαν Άνοιξη προς κάθε κατεύθυνση της Γης του λαού σου?
                                                     

Και άκου! οι Νεκροί μας έχουν ήδη νικήσει Πραγματικά και Αιώνια το Θάνατο! Πέταξαν από πάνω τους το σώμα του χρόνου και ως Ψυχές περνάνε από Απόγονο σε Απόγονο, και δημιουργούν την αυθεντική Ιστορία! Αυτή που γράφεται την ίδια στιγμή που ζεις, και που εύχεσαι να μην ξαποστάσεις ποτέ για να την ακούσεις να τη διηγούνται άλλοι ..


Η Ευρώπη ποτέ δεν θα υπάρξει ελεύθερη στα αλήθεια όσο οι δεσμοί ανάμεσα στα Έθνη της δεν αναγνωρίζονται ως Πολιτισμικοί και ναι, Αίματος. Τι φόβος και τρέμουλο πίσω από μία λέξη αλήθεια! Αίμα. Όπως αυτό που ποτίζει τη Μητέρα, τον Πατέρα τα Τέκνα και δημιουργεί Οικογένεια. Την οποία, κανένας Υγιής δεν αρνείται ότι είναι Ιερή όσο και η Γη.                                                                                                                             
Πότε δεν θα αισθανθούν οι λαοί της ικανοί να δημιουργήσουν, όσο δεν αποτάσσουν από πάνω τους την αλυσίδα του νομίσματος, σύμβολο του αξιακού συστήματος που ορίζουν οι απέθαντοι αυτού του κόσμου.
                  
Δεν είναι αυτή η Μεταφυσική της Υπόστασης μας?
Κάθε Έθνος που θέλει να έχει επίγνωση ότι Είναι ακόμη, ζει λοιπόν μέσα από τους Νεκρούς του και τα Έργα τους.

Ο Χάιντεγκερ είχε δίκιο..

Δεν υπάρχουν σχόλια: