Στο
κόμικ του Asterix είχε αυτό το σκίτσο που έδειχνε ολόκληρη τη Γαλατία
υποταγμένη εκτός από ένα χωριό που έκανε δύσκολη τη ζωή των Ρωμαίων.Στη περίπτωσή μας δείχνει να ισχύει το ανάποδο. Όλες οι λεγεώνες περνάνε από εδώ και το χουν για οίκο ανοχής να ξεχαρμανιάζουν..
Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι σε αυτό τον τόπο είναι απλώς τρομοκρατημένοι,
μαλθακοί, ή ηδονίζονται και τρίβουν με το ’να τους χέρι τα σκέλια τους κάθε φορά που ανακοινώνονται τα μέτρα εξόντωσής τους.
Ο μισθός στα 400κάτι ευρώ (..) και μέρος του μισθού σου να κρατείται ακόμη και για να χρηματοδοτήσει ποδοσφαιρικές ιδιωτικές επιχειρήσεις στο όνομα του «αθλητισμού».
Να κρατείται για να θρέψει τις ορδές των ρασοφόρων, τις δεξιώσεις για την ..αποκατάσταση της δημοκρατίας (φάε μια δημοκρατία ναα με το συμπάθειο τώρα)
για να κάνει δημόσιες σχέσεις η μπουρζουαζία των «ολυμπιακών επιτροπών» και για όποιον άλλο λόγο έχουν αποφασίσει ότι αξίζει να ανασκολοπιστείς αγρίως και μονίμως για να περνάνε τα παράσιτα καλά.
Η συμμορία των Βρυξελλών, κυκλοφορεί με ένα δημοσιογραφικό μικρόφωνο καρφωμένο στο λαιμό σου να σε ξεφτιλίζουν κάθε τρεις και λίγο με ανακοινώσεις που απευθύνονται σε σκλάβους και όχι σε πολίτες, και ακόμη αυτή η πόλη πέρδεται από φόβο αντί να ξερνάει οργή και να ξεχύνεται στους δρόμους.
Αυτή η γυναίκα στη Κρήτη τους τα είπε στα ίσια: ΔΕΝ έχω να πληρώσω, θα γίνω παράνομη
Μόνο που με το γράμμα της αυτό έκανε λάθος. Δεν θα γίνει παράνομη. Απλώς θα κάνει το αυτονόητο. Θα κάνει το καθήκον της ως μητέρα και θα ζήσει τα παιδιά της.
Κάτι που είναι δίκαιο και στέκει πάνω από κάθε απόφαση και διάταγμα οποιασδήποτε συμμορίας,
ελληνικής ή άλλης.Όποιος κάτσει λοιπόν με σταυρωμένα χέρια στις ημέρες που έρχονται, θα βρεθεί με ανοιχτά τα πόδια και τον Σόιμπλε από πάνω του. Ο πρώτος από τους πολλούς που θα ακολουθήσουν. Και θα περάσουν καλά στα σκέλια σου για ένα κομμάτι ψωμί. 400 ευρώ και κάτι ψιλά το μήνα…
21 σχόλια:
Πολύ θα ήθελα να ξέρω πόσοι από αυτούς που τώρα κλαίνε και οδύρονται (και διατείνονται ευθαρσώς ότι "δεν πληρώνω"), ψηφίζανε ΠΑΝΔΟΚ τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.
Οι περισσότεροι. Κι εγώ θα σου πω το άλλο, το τρισχειρότερο: πόσοι από αυτούς που 'δεν πληρώνουν' είναι ανταγωνιστικοί ή, έστω, παραγωγικοί. Είναι ο συνδικαλισμός παραγωγικός; Η παροχή υπηρεσιών; Άλλες κακές ερωτήσεις: πόσοι από αυτούς που 'δεν πληρώνουν' θα μπορούσαν, έστω υπό τις ευνοϊκότερες των συνθηκών, να γίνουν παραγωγικοί. Από την πατέντα, την λούφα, το γλέντι, την φοροδιαφυγή, την φυγοστρατία, την παχυσαρκία, την αλόγιστη κατανάλωση, την τρυφή και το βόλεμα, μέχρι τον μόχθο και τον κάματο υπάρχει ποιοτικό χάσμα. "Της αυταρκείας καρπός μέγιστος, ελευθερία" έλεγε ο Επίκουρος. Είσαι αυτάρκης; Όχι. Τότε είσαι δούλος. Το να βρίζεις τους άλλους δεν βελτιώνει, δεν αλλάζει καν την κατάστασή σου. Ο ναρκομανής καταριέται τα ναρκωτικά, αλλά παίρνει την δόση του αδιαλείπτως. Ο 'δεν πληρώνω' βρίζει το μνημόνιο ενώ πληρώνει μετά χαράς και καταναλώνει λεμόνια αργεντινής, σκόρδα κίνας και αιγινίτικα τουρκίας. Μπορεί να καταρήμαξε το διατροφικό χρυσορυχείο που του δόθηκε, αλλά θα εξασκήσει μέχρι τέλους το δημοκρατικό δικαίωμα της απεργίας, της διαδήλωσης και της κατάρας στους πολιτικούς. Και κάπως έτσι πορευόμαστε 'μνημονιακοί' και 'αντιμνημονιακοί', καταρώμενοι ο ένας τον άλλο μέχρι να φάμε και τις σάρκες μας, είτε από μίσος, είτε από πείνα...
Αν μου επιτρέπει ο Λύκος να παραθέσω ένα κείμενο που το είχα βρει εξαιρετικό κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων των αγανακτησμένων.
"Ήμουν και εγώ εκεί στην Πλατεία συντάγματος......Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που ''χει κάτι απ΄τις φωτιές .......... Η πορεία ξεκίνησε σαν χείμαρρος, κινούμενη από παλμό, ωθούμενη από τα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Στην πρώτη γραμμή διέκρινα τον Μάκη, δεν ξέρω τι δουλειά κάνει, τόσα χρόνια συνδικαλιστή τον ξέρω. Δίπλα του η ξαδέρφη μου η Μάρθα από τα 37 της συνταξιούχος ! γιατί είχε κλείσει 15 ετία στον Ευαγγελισμό με ανήλικο τέκνο. Μαζί της η φίλη της η Στέλλα, που 30 χρόνια τώρα έπαιρνε σύνταξη σαν άγαμη θυγατέρα. Παραδίπλα ο Στάθης, η εθελουσία από τον ΟΤΕ του είχε αποφέρει 120.000 ευρω !!και τώρα αγωνιζόταν στο ψάρεμα. Μαζί και ο Κώστας 46 χρονών, πυροσβέστης, που έχει καταθέσει εδώ και ένα μήνα τα χαρτιά του για σύνταξη (είχε προλάβει να κατοχυρώσει, λέει) και περιμένει και κάποιο χοντρό εφάπαξ. Δίπλα τους ο θειος μου, δεξιός από σοι, που κατεβαίνει σε πορείες μόνο όταν είναι το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση. Και από κοντά τα δυο αδέρφια: ο Στέλιος, που του είχε βάλει το κόμμα τα 2 παιδιά στο Δημόσιο, και ο Γρήγορης, που έπαιρνε τα έργα του Δήμου υπερτιμολογημένα λόγω γνωριμιών. Πίσω, στην δεύτερη σειρά, ακολουθούσε ο Γιάννης, πατέρας: εδώ και κάτι μήνες έκανε εξάσκηση του νέου νόμου περί αδείας και του πατέρα στο Δημόσιο, αγκαλιά με την γυναίκα του την Μάρω, που με τρεις γέννες είχε να πατήσει στην δουλειά της 3 χρόνια. Και από κοντά ο Μιχάλης. Εργολάβος με συνεργείο 27 ανασφάλιστους αλλοδαπούς πακιστανούς και.. -3 - έλληνες. Στα δεξιά τους ο Λάκης: φοιτητής ετών 32 !! παρέα με τον Γιώργο, γιατρό , τον επονομαζόμενο και "ταχυδρόμο" από τα φακελάκια. Μαζί τους και ο Θόδωρος, γιατρός του ΙΚΑ, που στο ιδιωτικό του ιατρείο δεν έκοβε ποτέ του αποδείξεις, με τον Κυριάκο της Εφορίας, που δεν είχε δει ποτέ του παράβαση τα τελευταία 6 χρόνια... Και φυσικά δεν θα έλειπε και ο Βασίλης, λιμενικός, πρώτος ταβλαδόρος στο τελωνείο. Να και ο Μηνάς, που είχε ξεχάσει πότε έκοψε το τελευταίο του τιμολόγιο, μαζί με τον Ορέστη επιδοτούμενο χρόνια αγρότη, που δεν ήξερε πού ήταν τα χτήματα του. Όλοι μαζί με άλλους τόσους σήκωσαν τα χέρια ψηλά και με σφιγμένες τις γροθιές βροντοφώναξαν,"Κάτω τα χέρια απ'' τα ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ !" Ο Στέφανος, αδερφικός μου φίλος, άνεργος οικοδόμος με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια: "-Ρε, Σπύρο , εμείς εδώ τι κάνουμε ?" -Έλα, ντε! Βρε, μήπως τελικά "μαζί τα φάγαμε ?" !!!!!"
Πολύ ωραίο το κειμενάκι, το θυμάμαι. Το μέλλον του τόπου ανήκει σε αυτούς που πρώτοι θα επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στην παραγωγική διαδικασία και θα ευδοκιμήσουν στον πρωτογενή τομέα. Θέλω να πιστεύω πως, ως έλληνες θρησκευτές, ξεκινάμε με ιδεολογικό πλεονέκτημα. Διαμαρτυρίες περί 'πολιτικών' και 'μνημονίων' είναι απλά ξόδεμα χρόνου και δυνάμεων.
Για εμένα το κειμενάκι αν και παρουσιάζει μία πτυχή που ισχύει, λειτυργεί με συλλογική ευθύνη κάτι που είναι άδικο απένατι και σε όλους αυτούς που δεν έκλεψαν, δεν εκεμεταλλεύτηκαν, βοήθησαν και βοηθούν.
Εμείς οι θρησκευτές φίλε Καλλίμαχε, ξεκινούμε όντως με ιδεολογικό πλεονέκτημα, αλλά με αδυναμία του νακοινωνήσουμε εκτενώς τις ιδέες μας ή και επιτυχημένα.Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να μας απασχολεί πολύ.Πάρα πολύ.
Η ευθύνη δεν μπορεί να είναι παρά συλλογική. Το ότι κάποιοι δεν έκλεψαν (που όντως υπάρχουν και αυτοί) είναι η εξαίρεση.
Δυστυχώς, στον κοινοβουλευτισμό τα ξερά καίγονται με τα χλωρά. Φίλε Θησέα, η εποχή των ωραίων λόγων έχει παρέλθει, τώρα είναι ο καιρός των πράξεων και του παραδείγματος. Μπορέί οι ιδέες κάποιου να είναι δεδομένα σωστές, αν όμως αυτός είναι πρακτικά αποτυχημένος (βάλε εδώ όποιο χαρακτηριστικό της μεταπολίτευσης θέλεις) στον βίο του, κανείς πλέον δεν θα κάτσει να τον ακούσει.
Πάνο, η συλλογική ευθύνη είναι χαρακτηριστικό που εφαρμόζουν οι ολοκληρωτισμοί.Το ρεαλιστικό αλλά και το δίκαιο είναι ο επιμερισμός ευθυνών. Ειδάλλως θα οδηγούμαστε μόνιμα στο νόμο του ισχυρού και όχι του δικαίου.
Καλλίμαχε,δεν διαφωνώ απλώς στην εποχή της διαδεδομένης με αστραπιαία ταχύτητα πληροφόρησης και της έντεχνης προβολής της (προπαγάνδα) χρειάζεσαι εκτός από το να είσαι σωστός, να μπορείς και να το επικοινωνείς αυτό.
Ωραία δε σου αρέσει η λέξη συλλογική. Να πω πλειοψηφική (φταίει δηλαδή πλειοψηφία). Πάλι δεν αλλάζει κάτι· την ευθύνη την έχει (έχουμε) η συντριπτική πλειοψηφία των (νεο)Ελλήνων.
Και δυστυχώς αυτοί που δεν έφταιξαν και δεν έκλεψαν την πατάνε και αυτοί. Ο Καλλίμαχος έχει δίκαιο (μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά).
Κοίτα αν μπεις σε μία τράπεζα όπου οι 2 από τους 4 εργαζόμενους σε κοροιδεύουν και σε εξαπατούν θα ζητήσεις τον έλεγχο αυτών, όχι την απόλυση και των τεσσάων. Από ένα σημείο και έπειτα η παραδοχή της ευθύνης στην Ελλάδα αρχίζει και αποκτά μαζοχιστικά χαρακτηριστικά.
Δεν διαφωνώ στο είδος της διαφθοράς που περιγράφετε, στη ποσότητα και τη ποιότητα διαφωνώ, καθώς και στον τρόπο αντιμετώπισης (φαντάζομαι).
Αν είναι οι δύο στους τέσσερις όχι. Αν όμως έγινε ψηφοφορία και οι οχτώ στους δέκα αποφάσισαν να σε κοροϊδέψουν και να σε εξαπατήσουν, γνωρίζοντας ότι θα απολυθούν όλοι (και οι δέκα) τότε ναι. Θα μου πεις ότι είναι άδικο για τους δύο που δεν το ψήφισαν. Ναι άδικο είναι, αλλά αυτό θα έπρεπε να το σκεφτούν οι οχτώ που ψήφισαν την εξαπάτηση, όχι ο τραπεζίτης που θα απολύσει.
Όπως ξαναέγραψα πριν, διαφωνώ με αυτή τη λύση-αντιμετώπιση γιατί δεν προσφέρει λύσεις, αντιθέτως έλκει περισσότερα προβλήματα. Σέβομαι απόλυτα την οργή και ως έναν βαθμό τη διάθεση για εκρίζωση κάθε κοινωνικής νόσου, αλλά θέλω να πιστεύω ότι η πιο ψύχραιμη τακτική παρέχει μεγαλύτερη ωφέλεια.
Ωραία διαφωνείς. Εσύ τί προτείνεις; Πώς θα τιμωρηθούν αυτοί οι οχτώ που αποφάσισαν να εξαπατήσουν καινα κοροϊδέψουν; Και το κυριότερο, από ποιόν;
Εγώ πάλι δεν βλέπω καμμία "παραδοχή ευθυνών" στην Ελλάδα, πόσο μάλλον μαζοχιστικού είδους. Βλέπω έναν τεμπέλη λαό να αγανακτεί κατόπιν εορτής, σαν τον γλεντζέ που κραιπάλιαζε στα μπουζούκια μέχρι τα ξημερώματα και ξυπνάει αργά το απόγευμα για να ανακαλύψει πως, ενώ ροχάλιζε ημιαναίσθητος, κάποιοι έκλεψαν όλα του τα υπάρχοντα και τον άφησαν ξεβράκωτο σε ένα άδειο σπίτι! Τρικλίζοντας ακόμα, βγαίνει στους δρόμους βρίζοντας τους κλέφτες που έχουν εξαφανιστεί και μουτζώνοντας τους περίοικους, που δεν φύλαγαν το σπίτι του όσο αυτός κοιμόταν, προκαλώντας τον οίκτο και την περιφρόνηση στους πάντες... Τι άλλο είναι το φαινόμενο Σύνταγμα, αν όχι μια αλληγορία της μεταπολιτευτικά ιδανικής αυτοκαταστροφής;
Παραδοχή ευθυνών, σημαίνει καταρχήν πως οι αγανακτισμένοι του Συντάγματος θα μούτζωναν ο ένας τον άλλο! Σημαίνει πως αντί των πετρών και των μολότοφ έξω στους δρόμους, θα έπεφταν εμπρηστικές ερωτήσεις και σκληρές αλήθειες μέσα σε αίθουσες. Σημαίνει ενδοσκόπηση, αντί κραυγών. Σημαίνει αλλαγή συνειδήσεων, αντί μετακόμισης ψηφοφόρων στον πρώτο που υπόσχεται τα ίδια με όλους τους προηγούμενους! Αν όντως υπήρχε παραδοχή ευθυνών, η χώρα δεν θα ήταν ακόμα παγιδευμένη μεταξύ δουλείας και εξαθλίωσης. Αν όντως υπήρχε παραδοχή ευθυνών, δεν θα κυνηγούσαν ακόμα τη φοροδιαφυγή. Αν όντως υπήρχε παραδοχή ευθυνών, δεν θα παρέλυαν ακόμα τα πάντα από απεργίες και καταλήψεις. Δεν θα κατηγορούσαν οι πάντες τους πολιτικούς, όπως ακριβώς έκαναν τα τελευταία 50 χρόνια... Αν δεν απουσίαζε η ίδια η έννοια της ευθύνης από τον ψυχισμό του μεταπολιτευτικού ανθρώπου, τότε θα αγανακτούσε 20 χρόνια πριν! Ποιά παραδοχή ευθυνών μπορεί να υπάρξει, όταν δεν υπάρχει αίσθημα ευθύνης;
Και ποιός είναι καλύτερος; Αυτός που αποδέχεται, έστω και με όρους μαζοχισμού, την όποια ευθύνη του, ή αυτός που κρατάει ίδια και απαράλλαχτη την νοοτροπία που τον κατέστρεψε; Τι είναι καλύτερο; Το να πάμε για άλλα κάνοντας τους εαυτούς μας παραδείγματα για τους υπόλοιπους, έλκοντας έμπρακτα τους έτοιμους να ακολουθήσουν, ή να μένουμε στα ίδια, προσπαθώντας να κοινωνήσουμε τις ιδέες μας θεωρητικώς και εμβόλιμα, ανάμεσα σε όσα οι ανάξιοι θέλουν να ακούνε;
@Πάνος
Τηρώντας το καταστατικό-βλέπε Σύνταγμα- σε κάθε θεσμικό πλαίσιο που το υποστηρίζει. Ο Δίκαιος θα προστατέψει φαντάζομαι την μειοψηφία, ειδικά αν αυτή βάλλεται.
@Καλλίμαχος
Δεν έχει νόημα μία χώρα να αρχίσει να οικτίρει τον εαυτό της και να αυτοτιμωρείται αναζητώντας ενδεχομένως με αυτή τη τακτική αργά ή γρήγορα και κάποια μασχάλη να κρυφτεί εντός της. Εντάξει, όλοι ξέρουν τί, ποιος ,που. Οι άγριες ερωτήσεις και οι ριζοσπαστικές θέσεις εμφανίζονται ούτως ή άλλως.Αυτό που δεν εμφανίζεται και σε αυτό συμφωνούμε, δηλαδή η υπεύθυνη κοινωνία που κοιτάζει το σώμα της και πράττει το καλύτερο για αυτήν, δεν εμφανίζεται όχι γιατί δεν παραδέχεται τί έχει κάνει, αλλά επειδή δεν γνωρίζει κανέναν άλλον τρόπο. Έχουν γεράσει οι βάσεις της και δεν θυμάται πώς να ανανεωθεί.
Ο μαζοχισμός, είναι η άλλη όψη του σαδισμού.Λοιπόν θα προτιμούσα να "γδύσουμε" το αποστεωμένο κοινωνικό μόρφωμα και να το εκγυμνάσουμε με πληροφόρηση και πράξεις από μέρους μας. Η βία που αναζητάς από ότι καταλαβαίνω να αναδυθεί ως τιμωρός-εξαγνιστής (διόρθωσέ με αν κάνω λάθος), εγώ την αναζητώ μόνον ως άμυνα απέναντι σε αυτούς που θα θελήσουν να επανακαθηλώσουν τη κοινωνία από τη νομοτελειακή αυτοκάθαρσή της, η οποία όσο αργή τόσο μεγαλύτερα γεγονότα θα φέρει.
Πώς θα τηρηθεί το καταστατικό αφού οι ίδιοι που υποτίθεται ότι θα πρέπει να το τηρήσουν παρανομούν; Οι ίδιοι που καταπατούν το Σύνταγμα θα ζητήσουν να εφαρμοστεί; Βρίσκεις λογικό οι οκτώ υπάλληλοι που ψήφισαν να εξαπατούν και να κοροϊδεύουν να ζητήσουν την εφαρμογή του Συντάγματος; Αν μπορούσαν να το κάνουν τότε γιατί να μην τηρήσουν τους νόμους εξ αρχής; Μήπως πέφτουμε σε λογικά αδιέξοδα;
Πάνο το Ίδρυμα είναι διαχρονικό όχι οι "περαστικοί υπάλληλοί" του.
Καταλαβαίνεις την αλληγορία που κάνω; Δεν θέλω να αποδομήσω τα θεσμικά πλαίσια που μπορούν να προασπίζουν μία Πολιτεία με το να "κηρύξω" καθολική καταστροφή ως Πολίτης. Είναι άλλο πνεύμα, άλλη προοπτική που με διέπει. όπως ξαναείπα, δεν διαφωνώ στη περιγραφή που κάνετε, αλλά στη ποιότητα της ισχύς της σε βάθος χρόνου να συμπληρώσω.
Το ίδρυμα είναι οι υπάλληλοί του. το λάθος που κάνεις είναι ότι τα ξεχωρίζεις.
Λάθος; Ως προς τι; Η Ιδέα του Ιδρεύματος το καθιστά διαχρονικό και άρα προσεγγίσιμο ακόμη και αν τα προσκαιρα μέλη του αστοχήσουν.
Αυτοί που Οραματίζονται το Ίδρυμα Πανίσχυρο είναι αυτοί που μπορούν να το ξανασηκώνουν όποτε χρειάζεται στη διαχρονία.
Πιστεύω ότι η δική σου θέαση στερεί από το Ίδρυμα τη δυνατότητα νε επιβιώνει έστω και μετά από συνταρακτικό σεισμό όπως είναι αυτός της κατάπτωσης μεγάλου μέρους του - πρόσκαιρου- ανθρώπινου δυναμικού του.
Η Ιδέα του Ιδρεύματος το καθιστά διαχρονικό και άρα προσεγγίσιμο ακόμη και αν τα προσκαιρα μέλη του αστοχήσουν.
Αυτά τα πρόσκαιρα μέλη του αστοχούν 40 έτη τώρα. 40 έτη δεν είναι πρόσκαιρος χρόνος, είναι (σχεδόν) μια ολόκληρη ζωή. Αν οραματίζεσαι ένα Ίδρυμα Πανίσχυρο στους επόμενους αιώνες, τότε ναι, μαζί σου. Αλλά όχι κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής.
Σε αυτό δεν διαφωνούμε. Μα ψάχνει κανείς για θαυματοποιό να αλλάξει 40 χρόνια σε λίγους μήνες; Όμως χρειάζεται και μία δεδομένη ψυχραιμία και ίσως απάθεια για να αντιμετωπίσεις τα κακώς κείμενα και εν προκειμένω τις αστοχίες.Πόσο μάλλον να διακρίνει κανείς και τις δικές του που συμπεριλαμβάνονται σε αυτές των υπολοίπων. Η απάθεια αυτή με/μας γλυτώνει από τη μαζοχιστική στάση και την αυτοτιμωρία.
Συγγνώμη για εκφραστικά-συντακτικά-ορθογραφικά λάθη, γράφω γρήγορα λόγω εργασιακού ρυθμού και δεν προλαβαίνω πάντα να ελέγχω τα κείμενα στα σχόλια ειδικά.
Δημοσίευση σχολίου