Οι Συνωμότες της Γαίας και του Ήλιου

Μάνα, είμαστε οι Επαναστάτες γιοι
οι Εξεγερμένες κόρες σου.

Πατέρα, είμαστε το Σπαθί σου
και είμαστε η Φωτιά σου

Αδελφή, είμαστε το Παρθενικό σου Αίμα
που πρόσφερες στο Χρόνο και άφησες με Έρωτα να ποτίσει το χώμα.

Αδελφέ, είμαστε τα Νυχτερινά σου Δάκρυα.
Κύλησαν χαράζοντας χάρτες από Χαρά και Χώρες από Λύπη

Ανίατε κόσμε, είμαστε ότι μισείς, ότι φανερώνει ποιος είσαι. Τί είσαι.
Είμαστε Ραγίσματα στα Αγάλματα Θεών καμωμένα από τα δικά σου χέρια.

Και να, τώρα μία Επανάσταση σμιλεύουμε στο Εργαστήρι του Σιωπηλού Τεχνίτη.
Έναν Αχιλλέα φτιάχνουμε ξανά και έναν πολύχρονο Οδυσσέα
 
Και εσύ που τάχα να κρυφτείς; Στης Μάνας μας τα σπλάχνα;
Ούτε ο Πατέρας μας να σβήσει τη χάρη θα σου κάνει.

Μάνα Γλυκιά μου Γη, Ήλιε μου Βασιλιά,
κάντε τα λόγια μας Βροχή τις προσευχές μας χώμα
οι σπόροι θα ναι της Ζωής σε τούτα εδώ τα χρόνια.

Δεκέμβριος 2788, Θησέας Λύκος