«Να πτύης τους ηττοπαθείς»

Η πραγματικότητα των Μνημονίων και των απάνθρωπων προδοτών αρχίζει πλέον να φανερώνεται όλο και περισσότερο.
Τα δημοσιεύματα με τα μέτρα της ντροπής που ανακοινώνονται – όχι τυχαία- εν μέσω εορτών, γονατίζουν ψυχολογικά την απόλυτη πλειοψηφία του πληθυσμού, ειδικά των πόλεων.
Ως ελεύθερος επαγγελματίας ο ίδιος, νοιώθω την ασφυκτική μέγγενη της εφορείας ή όποιου άλλου νταβατζή στέλνουν οι ληστές απέξω. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό, σύμφωνα με τους φόρους και τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις έως τώρα ανακοινώσεις των μέτρων και των νομοσχεδίων, θα απομείνουν για την οικογένειά μου για τους επόμενους δώδεκα μήνες, και τους δώδεκα μήνες , περίπου +- 800 ευρώ.
Δηλαδή , ούτε λίγο ούτε πολύ, περίπου +- 70 ευρώ το μήνα(…).
Και πιστεύουν αυτοί οι απίθανοι ότι θα πληρώσω το σύνολο των εργασιακών μου κόπων στα σιντριβάνια, τα σπα, και τις σουίτες τους; Σε μισθούς αρχιπαπάδων και βουλευτικές «αποζημιώσεις» των 240 ευρώ ημερησίως του κυνικού βουλευτή Ταμήλου;  
Πιστεύουν ειλικρινά ότι θα δεχτεί η κρίσιμη μάζα των κοινωνικών αλλαγών να μεταβληθεί σε «Γιακουμήδες, μερικά ρωμαίικα κορόιδα?»
Ξέρεις αναγνώστη, η «επανάσταση», η «εξέγερση», τα «λαϊκά συμβούλια» είναι κατά βάση ως έννοιες –πλέον- τρίχες κατσαρές. Έννοιες ξεπερασμένες, ξεχαρβαλωμένες από τους επαγγελματίες ραφτάδες των συνδικάτων. Ένας σωρός από σκόνη πάνω στα μανιφέστα των «υπαρκτών» ή φαντασιακών και ανύπαρκτων σοσιαλισμών. Ονειρώξεις για οδοφράγματα με ξεφτισμένα ιδεολογικά σακάκια. Ακόμη χειρότερα, ένα πτώμα που ασελγούν πάνω του νεκρόφιλοι δημοσιογράφοι.  Την (όποια) επανάσταση δεν την αναλύεις. Τη δημιουργείς. Ειδικά τη Πνευματική η οποία κυρίως μας αφορά. Τη δικαία εξέγερση δεν την παρακαλάς να συμβεί. Προκύπτει αυθόρμητα ως απαίτηση.
Τώρα είναι η ώρα της αξιοπρέπειας μας.
Προσωπικά αρνούμαι να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που δημόσια προτείνω.
Άρα, δεν θα πληρώσω αυτές τις ληστείες. Υπάρχει ένα όριο ανθρώπινης αξιοπρέπειας που θα το υπερασπιστώ ως Πολίτης.
Τόσα χρόνια, εμείς οι Εθνικοί, Τιμούμε μεταξύ άλλων, τις επετείους των Θερμοπυλών , της Σαλαμίνας, του Μαραθώνα, των Πλαταιών.



Τόσα χρόνια καλούμε σε Πνευματική έγερση τους Έλληνες «γιατί ζύγωνε η ώρα».
Ε, να. Ήλθε η ώρα. «΄Η Ρωμιός και Γιακουμής, ή Έλληνας και Αριστοκλής.
Και για όσους κλαίνε ότι δεν μπορούμε;  «Να πτύης τους ηττοπαθείς»*
Οι κλαυσίμοιροι είναι κατά κανόνα οι καλύτεροι σύμμαχοι των ληστών.

*Στρατηγός Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος, γράμμα στην οικογένειά του 7.4. «1941»