Η ένωση με το Όλον ή η ζωή στο τίποτα

"Ζευς εστίν αιθήρ, Ζευς δε γη, Ζευς δε Ουρανός,
Ζεύς τοι τα πάντα χω τι τωνδ’ υπέρτερον"

Ο Ζευς είναι ο αιθέρας, ο Ζευς είναι η γη, ο Ζευς είναι ο ουρανός,
ο Ζευς είναι το παν μα και ότι πέρα από το παν υπάρχει

(Αισχύλος, «Ηλιάδες»)

Σε μία σύγχρονη θέαση της πραγματικότητας, όπου τα πάντα εξηγούνται από τους αριθμούς των πιστωτικών μονάδων των τραπεζών, όπου οι τέχνες αναλώνονται μόνον σε ότι η ηδονή της σάρκας προσφέρει και αυτό συχνά με διεστραμμένους τρόπους αφού η ατόφια ηδονή μπλοκάρεται σε υπαρξιακά αδιέξοδα και συμπλέγματα «πολιτισμού»,
η απλή αυτή προσευχή προς τον Πατέρα Ζευ, απλώς μας υπενθυμίζει ότι όταν η Ψυχή αναζητεί σε συνεργασία με το πνεύμα και το σώμα, σπρωγμένη από την ανάγκη της για να βρεθεί στον Φυσικό της Τόπο, τον Αιθέρα, τότε ο μόνος προορισμός της είναι να ενωθεί με το Όλον αφού πρώτα το πνεύμα το έχει συλλάβει (το Όλον) και κατανοήσει όσο γίνεται από τα ανθρώπινα μέτρα, και το δε σώμα έχει κοπιάσει αγόγγυστα, περικλείοντας  όλη την ηδονή που η συνολική απελευθέρωση μπορεί να του προσφέρει .
Λέγεται ότι «είσαι αυτό που τρέφεσαι». Τολμώ να προσθέσω, ότι θα γίνεις και αυτό που σκέφτεσαι, θα φτάσεις δε, σε ότι αναζητείς.     

Περί Ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα. Μία απάντηση στον Θεόδωρο Πάγκαλο

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, έγραψε ένα άρθρο στην εφημερίδα το Βήμα
με τίτλο "Ινς Αλλάχ" (μπορείτε να το διαβάσετε εδώ ή στον ιστότοπο του πρώην
Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως εδώ ).
Θεώρησα λοιπόν ότι όσο πιο ευγενικά μπορούσα - και απαιτείται πάντα σε τυχόν διάλογο- έπρεπε να θέσω το θέμα στον ίδιο, δίχως να διατηρώ και πολλές ελπίδες φυσικά ότι πρόκειται να απαντήσει.

Επίσης προσθέτω στο τέλος της επιστολής σήμερα, συμβολικά, και ένα βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας προσφάτως .

.................................................................................................................................................
Κύριε Πάγκαλε

Διάβασα με μεγάλη προσοχή το τελευταίο άρθρο σας με τίτλο «Ινς Αλλάχ»
όπου αναλύετε το θέμα της ανεγέρσεως τεμένους για τις λατρευτικές ανάγκες των μουσουλμάνων κατοίκων της Ελλάδος που τους αναφέρετε περίπου στους 100.000ανθρώπους σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς τους οποίους αποδέχεστε.
Στο άρθρο σας αναφέρεστε στις Συνθήκες που έχουν υπογραφεί από την Ελλάδα και την δεσμεύουν για την απόδοση ενεργού σεβασμού όλων των καθιερωμένων και αναγνωρισμένων θρησκειών.
Στην παρούσα επιστολή μου, θα ήθελα να σταθώ λοιπόν στα παρακάτω σημεία, όχι γιατί θεωρώ ασήμαντα άλλα σημεία στο άρθρο σας, αλλά επειδή έκρινα ότι τα συγκεκριμένα χρήζουν μεγαλύτερης προσοχής και επιπλέον για να μη μακρηγορώ.
Αποδεχόμενος ότι έχοντας αρκετή πείρα του αντικειμένου, καθώς έχετε περάσει από τις κρίσιμες θέσεις του Υπουργού των Εξωτερικών που έχετε διατελέσει στο πρόσφατο παρελθόν, του αντιπρόεδρου της Ελληνικής Κυβερνήσεως αλλά και έως σήμερα που είστε ενεργός πολιτικός έστω και όχι πολιτευόμενος αυτή τη στιγμή, στο άρθρο σας δείχνετε να μην κατανοείτε σφαιρικά το θέμα του ισλαμικού τεμένους εντός της πόλεως των Αθηνών. Και λέω δείχνετε, διότι προσωπικά είμαι σίγουρος ότι έχετε την πλήρη εικόνα και ενδεχομένως με μεγαλύτερη ευκρίνεια από τον απλό λαό, μιας και έχετε γνώση στοιχείων και δεδομένων συγκεντρωτικά, λόγω των προαναφερόμενων ιδιοτήτων σας, κάτι που –προφανώς- ο απλός λαός δεν μπορεί να έχει.
Γνωρίζετε πιστεύω λοιπόν πολύ καλά, από τη θητεία σας ως Υπ.Εξ. τα προβλήματα που αντιμετωπίζει εδώ και πολλά χρόνια η Ευρώπη με τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό μεταναστών από ισλαμικές χώρες, τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν άμεσα και δεν εξομαλύνθηκαν αλλά μάλλον γιγαντώθηκαν, ανεξάρτητα από το πόσα τζαμιά ανεγέρθηκαν και λειτούργησαν, την άρνηση της κρίσιμης μάζας των συγκεκριμένων μεταναστών να εγκολπωθούν εντός των Εθνικών κοινωνιών που τους υποδέχτηκαν και φυσικά γνωρίζετε ακόμη και την βίαιη και ακραία απαίτηση πολλών εξ’ αυτών προς τους Ιθαγενείς πληθυσμούς, να εξομοιωθούν αυτοί προς το Ισλάμ και τη Σαρία, η οποία αποτελεί μία θεοκρατική διαταγή του πώς να ζεις και είναι προσβλητική για τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και τις αξίες του.
Η Αγγλία, το Βέλγιο και η Γαλλία,μάλλον είναι οι χώρες που οι ιθαγενείς πληθυσμοί ειδικά των αστικών κέντρων βιώνουν τα μεγαλύτερα προβλήματα από όσους φέρνουν το ανάλγητο Ισλάμ από τις χώρες προέλευσής τους.
Το σχέδιο σας για τη δημιουργία ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα λοιπόν, μάλλον δεν θα είχε τη ρόδινη όψη και τα αποτελέσματα που οραματίζεστε στο άρθρο σας,δεδομένης μάλιστα και της οικονομικής υφέσεως που στη δίνη της θα βρισκόμαστε από όσο διαφαίνεται για αρκετά έτη ακόμη. Τα δε πλακάτ των διαδηλωτών ισλαμιστών στην Αθήνα προσφάτως, αντίγραφα των πλακάτ που προ πολλού έχουν υψωθεί στις προαναφερθείσες Ευρωπαϊκές χώρες, που αναγγέλλουν με θρασύτητα τον«θάνατο της Ελευθερίας» και την επικράτηση της Θεοκρατίας κατά τα δικά τους πρότυπα, μάλλον συνηγορούν στο λόγο μου παρά στο δικό σας, για το αν συνιστά απειλή, πολιτική και Εθνική, η δημιουργία ενός τεμένους εδώ και τώρα με αυτές τις συνθήκες που επικρατούν στην Πρωτεύουσα της Ελλάδος.
Και αν μάλιστα τώρα ο επικυρίαρχος Ερντογάν ο «Μεγαλοπρεπής», όπως γράφετε,προκαλεί επειδή δεν έχουμε τέμενος στην Αθήνα, τι σας κάνει να πιστεύετε ότι δεν θα προκαλεί και μετά τη δημιουργία του τεμένους, όταν θα έχει πλέον ομόθρησκούς του συγκεντρωμένους και οργανωμένους πλέον κατά χιλιάδες εντός της πόλεως των Αθηνών ; Μήπως η αβρότητα του συγκεκριμένου πολιτικού ανδρός; Ή μήπως ο..σεβασμός στην Ευρωπαϊκή προοπτική; Από πότε οι πολιτικοί της Τουρκίας υπήρξαν τίμιοι αντίπαλοι, ή έστω σεβάστηκαν τους λαούς που περικλείουν εντός των εδαφών τους για να χρειάζεται να απολογείστε εσείς ή εμείς σε αυτούς; Επιπλέον, είναι γνωστό στον κάθε έναν,ότι η Τουρκική Κυβέρνηση παρέχει ποικίλες διευκολύνσεις στους λαθρέμπορους που περνάνε με κάθε μέσον από τα σύνορα της παράνομους μετανάστες προς την Ελλάδα, κάτι που προφανώς αφαιρεί κάθε δικαίωμα στον οιοδήποτε Τούρκο πολιτικό για να μπορεί να απαιτεί ή να εκβιάζει ώστε να επιβάλλει τους όρους του παρεμβαίνοντας στην εσωτερική μας πολιτική.
Φυσικά, μία λύση πρέπει να δοθεί στο όνομα του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας.Αλλά μία λύση σε χρονικό ορίζοντα που η χώρα θα έχει εξασφαλίσει όντως τη λειτουργικότητά της σε κρατικό επίπεδο, κάτι που δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή, που δεν θα δημιουργεί άλλα σημαντικά προβλήματα ή ακόμη χειρότερα, κινδύνους ακόμη και για την Εθνική Ασφάλεια.
Θα είχε ενδιαφέρον λοιπόν κύριε Πάγκαλε, και πιστεύω θα συμπλήρωνε το σκεπτικό σας, αν αναφερόσασταν ευρύτερα για το όραμά σας για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Αν πιστεύετε στα Ελεύθερα Έθνη και στην ελεύθερη βούληση των ιθαγενών λαών της Γηραιάς Ηπείρου να καθορίζουν το μέλλον τους. Και με αυτό εννοώ πιο συγκεκριμένα, τη διατήρηση της διαφορετικότητας της ταυτότητας του κάθε Έθνους δίχως βιαίως επιβληθείσες παραχωρήσεις, αλλά και δίχως η διαφορετικότητα να αναιρεί την συνεργασία όλων των Ευρωπαϊκών κρατών.
Πιο απλά ακόμη, αν είστε τελικά υπέρ της γενικευμένης Παγκοσμιοποίησης όπως την εκθείασε ο σημερινός Υπουργός Οικονομικών και αν ναι, με τι είδους όρους και κριτήρια.
Το δεύτερο σημείο που θα ήθελα να σταθώ, ίσως είναι ακόμη πιο δύσκολο για εσάς.
Κύριε Πάγκαλε, ανήκω και εγώ, όπως και αρκετές χιλιάδες άλλοι συμπολίτες μου(κάποιοι μας υπολογίζουν σε περίπου 5.000) σε μία μειονότητα.
Συγκεκριμένα θρησκευτική. Είμαστε Πολυθεϊστές. Ό κόσμος μας αποκαλεί Δωδεκαθειστές, Παγανιστές, Ειδωλολάτρες. Αν και έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές κατά το παρελθόν να εισακουστούμε από το Ελληνικό Κράτος και τις Υπηρεσίες του για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, αυτό διαρκώς κώφευε και συνεχίζει προσβλητικά να κωφεύει.
Βλέπετε, τα προβλήματά μας ξεκινούν και γίνονται δαιδαλώδη, από το εξής ένα:
Δεν αναγνωρίζει η Πολιτεία την Θρησκεία μας ως Υπαρκτή. Ενώ υπάρχουμε οι άνθρωποι που την ακολουθούμε και την πρεσβεύουμε. Παρότι γηγενείς Πολίτες της χώρας,παράγουμε , φορολογούμαστε, εκδηλωνόμαστε, προσφέρουμε, καμία διεθνής Συνθήκη δεν δύναται να μας βοηθήσει αφού δεν είμαστε «αναγνωρισμένοι» κατά την Πολιτεία.
Είμαστε όμως καθιερωμένοι. Ακολουθούμε την Αυτόχθονα Παράδοση της Πατρίδας μας.Παρόλο αυτό, ίσως επειδή δεν υπάρχει κάποιος… Ερντογάν (;) να φοβίζει τους εδώ πολιτικούς, οι τελευταίοι δεν αισθάνονται καθόλου μα καθόλου εκτεθειμένοι προς τους Ευρωπαίους εταίρους τους, (οι οποίοι σε αρκετές χώρες έχουν δώσει κάθε νομιμότητα στις Εθνικές τους Θρησκείες και όλα τα νόμιμα δικαιώματα στους θρησκευτές) , ούτε εμφανίζεται κάποιος πολιτικός να γράψει δυο καλά λόγια για τα δικά μας δικαιώματα και τον Βωμό που εμείς θα επιθυμούσαμε να μπορούμε να ανεγείρουμε (και μάλιστα με αποκλειστικά δικά μας έξοδα χωρίς να επιβαρύνουμε την Πολιτεία).
Ακόμη δε περισσότερο, εμείς δεν σηκώνουμε πλακάτ για να αναγγείλουμε το τέλος της Ελευθερίας, αλλά αντιθέτως θέλουμε να την ενδυναμώσουμε. Και το κυριότερο επιθυμούμε να την προστατέψουμε και να τη διασφαλίσουμε ως κοινό Αγαθό όλων των Πολιτών.
Όπως βλέπετε κύριε Πάγκαλε, έχετε μπροστά σας δύο προβλήματα θρησκευτικής ελευθερίας.
Το ένα έχει να κάνει με μία συνθήκη που προσπαθεί να επιβληθεί και να αλλάξει τα δεδομένα βιαίως για την πραγματικότητα τόσο της χώρας μας όσο και της υπόλοιπης Ευρώπης. Μία συνθήκη που την απρόσκοπτη λειτουργικότητά της την υπερασπίζεστε στο όνομα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα οποία όμως υποτίθεται ισχύουν για όλα τα μέρη μίας κοινωνίας.
Το άλλο πρόβλημα, εμείς δηλαδή οι Εθνικοί, έχει να κάνει με την άρνηση του Κράτους της Ελλάδος, να αναγνωρίσει τα στοιχειώδη δικαιώματα στην αρχαιότερη και φυσικώς αναπτυσσόμενη Θρησκεία των Ελλήνων που συνεχίζει να επιβιώνει στο σήμερα, αλλά και που χάρη σε αυτήν, για να μιλήσω μία γλώσσα που οι πολιτικοί δείχνουν να αντιλαμβάνονται επαρκέστερα,στέκει ακόμη και αυτό το νέο Μουσείο της Ακροπόλεως, δηλαδή κάτι που σημαίνει «πολλά έσοδα από τουρισμό».
Είναι τόσο δυσδιάκριτα λοιπόν τα δικά μας δικαιώματα; Ή απλώς δεν υπάρχει η επιθυμία να χωρέσουν οι Εθνικές Παραδόσεις στον «γενναίο νέο κόσμο» της παγκοσμιοποίησης;

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τυχόν απάντησή σας.
(Ακολουθεί υπογραφή)

.......................................................................................................................................

( Αντιγραφή από την εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" )
Σε ένα βίντεο που δημοσίευσε την Τετάρτη από το κανάλι του, ο Ahmad Mahmoud Abdullah, γνωστός και ως «Abu Ιslam» υποστήριξε: «Ο βιασμός και η σεξουαλική παρενόχληση γυναικών από διαδηλωτές –τους οποίους αποκαλεί ‘σταυροφόρους’- στην πλατεία Ταχρίρ είναι απόλυτα δικαιολογημένη καθώς οι ίδιες οι γυναίκες που πηγαίνουν εκεί προκαλούν αφού δεν ντρέπονται ούτε φοβούνται. Πηγαίνουν εκεί όχι για να διαμαρτυρηθούν αλλά για να βιαστούν» και συνέχισε:

«Σου λένε ότι οι γυναίκες είναι κόκκινη γραμμή. Σου λένε ότι οι γυμνές γυναίκες που πηγαίνουν στην πλατεία Ταχρίρ πάνε γιατί θέλουν να βιαστούν. Είναι δικαίωμά σου να είσαι γυναίκα. Το 90% των γυναικών που διαδηλώνουν κατά του Μόρσι και των αδερφών μας δεν αισθάνονται ντροπή ή φόβο. Το υπόλοιπο 10% των γυναικών είναι χήρες όπου δεν έχουν κάποιον να τους ελέγχει».

Όσοι μισούν το Δέντρο της Ζωής.

Όσοι απαιτούν ή ανακοινώνουν μία «επιστροφή στις ρίζες», απλώς αδυνατούν να προχωρήσουν μπροστά. Αδυνατούν να ζήσουν.
Αντιμετωπίζουν αυτό που αποκαλούν και αναγνωρίζουν ως «ρίζες», ως μία κρυψώνα. Θέλουν να εισχωρήσουν με κάποιο τερατώδη τρόπο σε μία μήτρα που δεν χωράνε να μπουν και θα ήταν τραγικά αφύσικο να μπορούσαν. Πώς γίνεται να επιστρέφει στη σωματική μήτρα ένας ενήλικας άνθρωπος; Φοβισμένος, βρώμικος και κατατρομαγμένος.
Είναι μία επιθυμία θανάτου. Ένα κάλεσμα αυτοκτονίας του πνεύματος.
Είναι μία παραδοχή απόλυτης και κάθετης ήττας. Μία ήττα που απαρνούνται κάθε ευθύνη οι ίδιοι που αποτελούν αν όχι μόνον τους φυσικούς υπαίτιους, τουλάχιστον τους βασικούς συνενόχους και μετόχους της.
Είναι η βεβαία άρνηση του χωροχρόνου. Του εδώ και τώρα, του αύριο που αναπόφευκτα έρχεται και αυτοί είναι όχι απλώς απροετοίμαστοι για αυτό αλλά και αφύλακτοι από τις ίδιες τους τις επιλογές. Αλλά είναι και η παραποιημένη εικόνα ενός «τότε».
Όσοι είναι άρρωστοι στη ψυχή και ταυτόχρονα ψυχορραγούν, συχνά επιθυμούν – από φόβο για το αναπόφευκτο- να συμπαρασύρουν και άλλους μαζί τους. Έτσι, το ψυχορράγημά τους, μπορεί ακόμη και να αποκτήσει σωτηριολογικό χαρακτήρα, μαρτυρικό, ακόμη και ιδεολογικό.
 Κάθε άρρωστος στη ψυχή, ζει μία εποχή που στο διασαλευμένο νου του, αποτελεί τη φαντασίωση της  «χρυσής εποχής». Είναι η στιγμή αυτή που μεσουράνησε η αρρώστια και κανείς δεν μπορούσε να του αντισταθεί καθώς ξεσπούσε βίαια τρανταζόμενος και παραληρώντας, συγκλονίζοντας το σώμα και τους γύρω του.
Ο χριστιανικός μονοθεισμός, έζησε αυτή την εποχή του όταν οι Παγανιστές δεν γνωρίζαμε από την μαύρη ασθένεια του νου και της ψυχής. Ο άρρωστος και μανιακός ήταν αδύνατον να συγκρατηθεί καθώς ξέσπαγε πάνω στον τότε κόσμο. Ολόκληρες κοινωνίες βυθίστηκαν έτσι στη βία και το σκοτάδι ανοίγοντας το δρόμο στη παράνοια όχι μόνον του μεσαίωνα αλλά και κάθε άλλου ολοκληρωτισμού που γεννήθηκε ύστερα. Τώρα είναι η σειρά του Ισλαμικού αρρώστου κοπαδιού.
 Κάθε άρρωστος στο νου, έχει μία πρόφαση δικαιολογίας τόσο για τις πράξεις του, όσο και έναν διαρκώς άπιαστο σκοπό που αποτελεί πάντοτε το ουτοπικό του άλλοθι. Ένας σκοπός που οδηγεί αναπόφευκτα στη νέκρωση και στον οριστικό θάνατο. Πνευματικό και τελικά σωματικό.  Μία θανάτωση που η ανθρωπότητα διατάζεται να υποστεί, πάντα για το δικό της καλό, και πάντα με τις ευλογίες του δικτάτορα της ερήμου.
Η έκκληση των ηττημένων για «επιστροφή στις ρίζες»,  ξεγελάει με τον δήθεν αγαθό ρομαντισμό και την πρόφαση ποιότητας, αλλά αποτελεί απλώς τη δήλωση της άγνοιας της ολότητας του «δέντρου». Του συνολικού Οργανισμού και των λειτουργιών που τον διέπουν. Των κανόνων της Ζωής.

Είμαστε Παγανιστές. Είμαστε ταυτόχρονα στις Ρίζες μας, είμαστε ταυτόχρονα σε κάθε σημείο. Στο τότε, στο εδώ και στο αύριο.  Δεν διακόψαμε ποτέ τη διαδοχή από τις Μητέρες μας και τους Πατέρες μας στους απογόνους τους. Δεν επιθυμούσαμε ποτέ τη ταρίχευση μίας ιδέας και την ιδεοψυχαναγκαστική προσκόλληση μας σε αυτή.
Η  Μνήμη μας, μπορεί μόνον να εμπλουτίζεται και όχι να διασπάται σε τμήματα ή να προκαλούμε αυτοαμνησία μόνον και μόνον για να ικανοποιήσουμε κάποιο άρρωστο βίτσιο.

Τα σώματά μας είναι άρρηκτα δεμένα με τη Μεγάλη Μητέρα Γη και σε Αυτήν θα επιστρέψουμε τα φθαρτά μας σώματα όταν πρέπει. Οι Ψυχές μας οδηγούνται φυσιολογικά προς τους Θεούς του Αιθέρα , τα Πνεύματά μας διαχέονται σε κάθε ενδιάμεσο σημείο εργαζόμενα ως οφείλουν στον κόσμο μας.
Δεν καλούμε σε καμία επιστροφή στις ρίζες, αλλά σε επίγνωση της ολότητάς μας. Σε αυτογνωσία.  
                                              Είμαστε κάθε στιγμή ολόκληροι. Είμαστε Παγανιστές.