Μπροστά στα Κάστρα που Πολιορκήσαμε

Κάποτε, πολλά χρόνια πριν, όταν ήμασταν μικρά παιδιά, από μερικά στραβοχτυπήματα μερικές φορές ακόμη και ανιστόρητα, που ξέφυγαν από αυτούς που ήταν σίγουροι ότι δεν μπορούμε να ανθίσουμε ξανά, σαν αυτά που ήταν κλεισμένα σε κουτιά παιδικών παιχνιδιών με τα οποία πρωτοχτύπησε άγρια η καρδιά μας στον ρυθμό του ελεύθερου και αληθινού, που μας υπενθύμιζαν ότι η μόνη μάχη είναι πάντα σώμα με σώμα, και άρα όλα καταλήγουν στο μυαλό και στην ψυχή.
Άλλοτε, όταν αφήσαμε τα παιχνίδια στα κουτιά τους και μας δώρισαν βιβλία, με πυρετώδεις ιστορίες που

τυπωνόντουσαν σε φτηνό χαρτί βιβλίων τσέπης, αλλά γραμμένα με μελάνι της ψυχής, από συνεργούς συγγραφείς που έσκαβαν με τη πένα τους τρόπους διαφυγής τόσο για τον εαυτό τους όσο και για εμάς όλους σε κάθε χρονική στιγμή, και άλλοτε πάλι, μεγαλώνοντας λίγο ακόμη, με το ταξίδι μέσα από το χωροχρονικό κανάλι της πιο μεγαλειώδους Τέχνης που αγγίζει θηρία και ανθρώπους, της Μουσικής, με συνθέσεις που οι κλίμακες τους έκρυβαν πάντοτε ένα κοφτερό σπαθί κάτω από τη μορφή μίας κιθάρας, έναν θώρακα σφυρηλατημένο στον ρυθμό των τυμπάνων, και έναν σύντροφο στις φωνές των τραγουδιστών, σκαρφαλώσαμε αργά  από τα πιο δύσβατα βράχια αναζητώντας αυτό που μας είχαν αποκρύψει ξεκάθαρα και συνειδητά πριν καν γεννηθούμε.

Η είσοδος μας σε αυτό το ταξίδι, σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από τα σπαθιά των αγαπημένων μας «βαρβάρων», από τη μυρωδιά των pulp σελίδων που ακόμη και σήμερα αποτελούν αιτία έρωτος για να κλείσουμε τα μάτια μας στη θύμησή της. Οδηγήθηκε  υπό τους ήχους των μακρυμάλληδων Βάρδων μας, που μας καλούσαν να σηκώσουμε όλο και πιο ψηλά το νου μας, και να αντέξουμε σε όποια δυσκολία βρεθεί μπροστά μας, ευχαριστώντας Θεούς και Προγόνους για το δώρο της ζωής.

Και μετά.
Μετά, με τα γένια μας πια να έχουν σχεδόν καλύψει τα πρόσωπά μας, καθώς κοχλάζαμε μέσα μας και αγριεύαμε μπροστά στα αδιέξοδα των «προτάσεων ζωής» και στα καλούπια που μας ετοίμαζαν μόλις θα «ηρεμούσαμε», πισθάγκωνα δεμένοι από τις ελάχιστες επιλογές που μας αφήναν για τα χρόνια της ενηλικίωσής μας που ερχόντουσαν γρήγορα μπροστά μας ως καταδίκη από αυτούς εξασφαλισμένη στο όνομα της εργασίας και της υπακοής.
Μετά λοιπόν, για τον καθένα μας, έλαμψαν νέοι Οδοδείκτες, οδηγημένοι μπροστά τους από τους ανέμους των παιδικών μας χρόνων που τους ξέφυγαν λίγα χρόνια πριν.
Μα αυτή τη φορά, δεν έδειχναν μόνο τη κατεύθυνση, αλλά και τις αποστάσεις. Τις αποστάσεις που καθορίζουν τη ζωή.
Για τον καθέναν μας υπήρξαν διαφορετικοί Οδοδείκτες, και όσοι από εμάς μεγάλωσαν εμπιστευόμενοι το ένστικτό τους, όπως μας το δίδαξαν οι Βίκινγκς και οι Βάρβαροι των παιδικών μας παιχνιδιών , ο καθένας μας διάλεξε αυτόν που ταίριαζε στην πιο αληθινή εικόνα της ψυχής του.

Κανένα σκοτάδι ή αλυσίδα δεν μπορεί να σταματήσει μία Γέννα που η εγκυμοσύνη της υπήρξε από Σπέρμα Θεών και Μήτρα Θεαινών.
Όλα συνεχίζονται.

Μόνον εκπτώσεις ξέρεις

Βρέθηκα να περπατώ στους εμπορικούς δρόμους της Αθήνας την αμέσως επόμενη ημέρα  από την πολύ- προβαλλόμενη από τα ΜΜΕ Εθνική επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου.

Μία επέτειο που όπως και τις υπόλοιπες, πλέον, ο υπήκοος του Ελλαδικού κράτους, έχει ξεχάσει τι πρέπει να την κάνει.

Ότι και αν λέμε σε θεωρητικό επίπεδο, όσο και αν πιέζουμε τους εαυτούς μας σε συμπεράσματα, όσο και αν κάποιοι έχουν προγραμματιστεί να αναμοχλεύουν και να μηρυκάζουν συνθήματα υπέρ της αριστεράς ή της δεξιάς υβρίζοντας τους απέναντί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λες και πρόκειται να σηκώσουν από τους επτασφράγιστους τάφους, τους ηγέτες του περασμένου αιώνα και τις αραχνιασμένες και πλέον ηττημένες ιδεολογίες τους, κάνοντας έναν ψηφιακό κύκλο γύρω από τα νεύρα τους και τα μανιασμένα σβησμένα τσιγάρα τους μπροστά στον υπολογιστή τους, τελικά στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε.
Μάρτυρές μου, οι πελάτες των εμπορικών μαγαζιών της Αθήνας, καταδότες μαύροι τα εμπορεύματα στα ράφια.
Καθώς πέρναγα από κατάστημα σε κατάστημα, έβλεπα τους ανθρώπους, κυρίως τις γυναίκες, να τρέχουν με ένα νέο είδος μανίας, με τη δική της θρησκευτικότητα, ανάμεσα σε εκατοντάδες ρούχα ή άλλα προϊόντα, ψάχνοντας με πυρετώδη θέρμη που μπορούσα τόσο εύκολα να διακρίνω, για την επιβεβαίωση της ναρκισσιστικής τους ονείρωξης. Αισθανόντουσαν όλες και όλοι μικρές θεές και θεοί, ταυτόχρονα αδιαφορώντας για την τάξη γύρω τους, αφήνοντας το χάος να απασχολεί άλλους.

καταρρέει

Μία Αθήνα σήμερα πνιγμένη στα σκουπίδια, αφήνοντας το όχι και τόσο μακρινό, όμορφο στο σχέδιο παρελθόν της να καταρρέει, ηττημένο από τα εκτυφλωτικά φώτα των καταστημάτων των πολυεθνικών.
Αυτές οι πολυεθνικές, γνωρίζοντας ότι το πολιτικά ορθό, σημαίνει και την εξασθένηση κάθε χρωματισμού στις ιδέες, πλέον, με μεγάλη άνεση και ειρωνεία, έχουν αρχίσει και μακελεύουν τα σύμβολα των ανθρώπων που προσπαθούσαν να οργανώσουν μία κάποια απόδραση από την αστική φυλακή τους.
Χωρίς αισθητική και ιδέες για κάτι νέο, προσφέρουν πλέον τα πτώματα των κάποτε κραταιών πρόσκαιρων επαναστατών, για να ντυθούν με αυτά οι ανιαροί, πλαδαροί στο νου, σιχαμένοι απολίτες.
Και φορώντας τα πτώματα των συμβόλων των αστικών επαναστατών να αισθανθούν αυτή τη λάμψη που κοιμίζει και σε κάνει να ονειρεύεσαι.

Ζήσε πτώμα, ζήσε.

Η Ελλάδα, δεν είναι μία τυχαία χώρα μέσα στην Ευρώπη. Εδώ, πρέπει να πεθάνει το πνεύμα των ανθρώπων. Εδώ πρέπει να χλευαστεί η Ιστορία, τόσο η αρχαία όσο και η νεότερη.
Εδώ, καθώς και στην Ρώμη, πρέπει να περαστούν αλυσίδες, για να μην υψώσει ξανά ο άνθρωπος τις γροθιές του στην ανατολική έρημο, ότι χρώμα και αν φοράει αυτή.
Η σημερινή μόδα, μας στέλνει ένα μήνυμα.
Είναι ένα τελεσίγραφο ότι προοριζόμαστε για αντικατάσταση. Ίσως ούτε καν για το Μουσείο.
Όπως ντύνουν τον νεκρό με τα καλά του πριν τον αποθέσουν στη γη, έτσι γίνεται και τώρα. Μόνο που ακόμη και ετοιμοθάνατοι, πρέπει να πληρώσουμε ακριβά αυτά τα καλά μας.


Ειρωνεία; Ένα δαχτυλίδι που βρήκα σε γνωστό πολυκατάστημα, που προτείνεται ως αξεσουάρ για μία λαμπερή βραδινή εμφάνιση, έφερε το γνωστό μασονικό έμβλημα του γνώμονα και του διαβήτη.
Κάποιοι θα βιαστούν να πουν ότι είναι η συνωμοσία των Μασόνων που μας θέλει να φοράμε τα εμβλήματά τους. Εγώ πάλι δεν το νομίζω.
Ποιο πολύ μου δείχνει, ότι από τη στιγμή που σε έβαλαν στο ράφι, είσαι ήδη προϊόν για πούλημα.
Πολύ σύντομα, ένα ιστορικό στοκ.
Για να επανέλθω και να ολοκληρώσω περί του αρχικού ερωτήματος της Εθνικής επετείου.
Ζούμε ή μας ανατρέφουν, σε μία εποχή που το να ψάχνεις το ηρωικό στοιχείο, είναι συνώνυμο με την ακραιφνή και επικίνδυνη δράση και σκέψη.   
   Ανατρεφόμαστε με το δίκαιο της αγοράς και την ισχύ του ανταγωνισμού του χρηματιστηρίου.
Σκοτώνεις το ηρωικό στα μαγαζιά και στις τράπεζες, στην αδιαφορία για τον διπλανό σου, ακόμη και για την ίδια σου την πόλη . Τι επέτειο μπορείς να ενθυμείσαι; Ποιους νεκρούς θα δοξολογήσεις;
Πώς ξέρεις τι να τους κάνεις;  Μόνον εκπτώσεις ξέρεις.

Παρουσίαση βιβλίου "Οι Ινδιάνικες Φυλές της Βορείου και της Νοτίου Αμερικής"

Μία πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου πρόκειται να πραγματοποιηθεί την προσεχή Τετάρτη 5 Νοεμβρίου, και ενημερώνουμε τους Φίλους του Οίκου μας ώστε όσοι έχουν τη δυνατότητα να μπορέσουν να την παρακολουθήσουν.

Συγκεκριμένα, οι εκδόσεις «Στοχαστής», παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελληνική γλώσσα, το έργο του Τσαρλς Ντε Γουλφ Μπρόουνελ (Charles De Wolf Brownell):

«Οι Ινδιάνικες Φυλές της Βορείου και της Νοτίου Αμερικής».
Το βιβλίο, το οποίο έχει γραφτεί το «1850», περιέχει την ιστορία όλων των γηγενών φυλών της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής από την εποχή της πρώτης επαφής τους με τους Ευρωπαίους μέχρι και τα μέσα του «19^ου» αιώνα

Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών,
Σίνα και Δαφνομήλη 1^α, στην Αθήνα. Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει από τον αγαπητό Φίλο του Οίκου μας
κ. Θωμά Μαστακούρη ο οποίος έκανε και τη μετάφραση του,
από τον κ. Διονύση Ν. Μουσμούτη, και τον κ. Νίκο Πρατσίνη.
Ο κ. Λουκάς Αξελός, διευθυντής των εκδόσεων Στοχαστής, θα είναι και ο συντονιστής της πολύ ενδιαφέρουσας βραδιάς.

Στους παραβρισκόμενους θα κληρωθούν δώρα των εκδόσεων Στοχαστής με το πέρας της εκδηλώσεως.

Βοιωτικές Περιηγήσεις - Έντυπη έκδοση

Από τους καλοκαιρινούς μήνες που αφήσαμε πίσω μας, οι ηλεκτρονικές εκδόσεις μας, «Ιδεών Άντρον», προχώρησαν ένα μικρό και ελπιδοφόρο για τη συνέχεια, βήμα μπροστά.
Το ολοκληρωμένο, ανανεωμένο και με πολύ περισσότερες σελίδες, έργο του Δημητρίου Περσέα Λουκίσσα με τίτλο «Βοιωτικές Περιηγήσεις», του οποίου την πρώιμη μορφή διαθέτουμε ήδη για ανάγνωση και διάδοση από την ιστοσελίδα μας, βρίσκεται πλέον και σε έντυπη μορφή με τη «σφραγίδα» των εκδόσεών μας να το συνοδεύει και να το υποστηρίζει.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, τα οποία πριν προλάβουμε καν να ανακοινώσουμε την έκδοση του, ήδη οδεύουν προς την οριστική εξάντληση τους, κάτι που για εμάς αποτελεί  και την καλύτερη δυνατή απόδειξη για την ποιότητα του ερευνητικού έργου του Περσέα, και είμαστε σίγουροι ότι η συγγραφική και ερευνητική του προσπάθεια θα αποδώσει ακόμη περισσότερους καρπούς στο εγγύς μέλλον.

Διατίθεται, για όσο θα υπάρχουν αντίτυπα βέβαια, από τον ίδιο τον συγγραφέα,
με τον οποίον μπορεί να επικοινωνήσει όποιος ενδιαφέρεται απευθείας στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο: dimitriosloukissas@gmail.com
 


Απαραίτητη διευκρίνιση: Οι ηλεκτρονικές εκδόσεις «Ιδεών Άντρον», δεν αποτελούν επιχειρηματική δραστηριότητα οποιουδήποτε είδους,  και έτσι δεν υπάρχει από μέρους μας, το παραμικρό οικονομικό όφελος από τη συγκεκριμένη ή οποιαδήποτε άλλη έκδοση ή δραστηριότητα μας.
Τα όποια τυχόν έξοδα μπορεί προκύπτουν για την πραγματοποίησή τους, καλύπτονται αποκλειστικά από την εθελοντική προσφορά των ατόμων που εργάζονται για αυτές και φυσικά δεν αναπληρώνονται με κανέναν τρόπο παρά μόνον με την ηθική ικανοποίηση της επίτευξης των στόχων μας.
 
Παραμένουμε προσηλωμένοι στον αρχικό σκοπό των ηλεκτρονικών εκδόσεών μας για την παρουσίαση και διάδοση ποιοτικών έργων από γνωστούς ή πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς των οποίων το έργο θα βοηθήσει κάθε αναγνώστη στην μελέτη και την έρευνα σε ένα μεγάλο εύρος θεμάτων που πάντα όμως προεκτείνονται από τον φυσικό πυρήνα τους, τις Εθνικές Παραδόσεις.
Περισσότερα νέα έρχονται λοιπόν στο άμεσο μέλλον.
Ευχαριστούμε για τις πολλές δεκάδες χιλιάδες, έως σήμερα, επισκέψεις στην αναπτυσσόμενη ηλεκτρονική βιβλιοθήκη μας και φυσικά στο ηλεκτρονικό περιοδικό μας.

Η Συσπείρωση είναι ο μονόδρομος της Ευθύνης

Αριθμός Ανακοίνωσης: 023/27-10-"2014"
Η Συσπείρωση είναι ο μονόδρομος της Ευθύνης
(Περί του Νόμου αναγνώρισης θρησκευμάτων)

Από την 17η Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, όταν χωρίς να έχει υπάρξει η οποιαδήποτε υπόνοια δημοσίως από την πλευρά των κρατικών αρχών για την ετοιμασία κάποιου νομοθετικού πλαισίου που θα αφορά στη νομοθετική ρύθμιση των εν Ελλάδι θρησκευμάτων,

ο Οίκος του Θύρσου ξεκίνησε συντεταγμένα και αυτοβούλως μία νέα προσπάθεια ως προς την κατεύθυνση της Θεσμικής αναγνώρισης της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας αποστέλλοντας τις ανάλογες αιτήσεις στο αρμόδιο Υπουργείο αλλά και επικοινωνώντας και με άλλους θεσμικούς φορείς και πρόσωπα που έμμεσα ή άμεσα μπορούσαν να επηρεάσουν
ως προς τον αντικειμενικό μας Σκοπό.
Όπως αναφέραμε και στην τότε ανακοίνωσή μας:
«Οι ενέργειές μας, έρχονται να προστεθούν σε όλες τις έως σήμερα επίσημες και δημόσια κατατεθειμένες αιτήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί με σκοπό ή παραλλήλως και ενεργώντας προς αυτόν, για νομική αποκατάσταση της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας».
Φυσικά, σχεδόν κανένας άλλος τρίτος, πλην αυτών-(βλέπε πιο κάτω)- που κατάλαβαν τι γίνεται εξ αρχής και μας στήριξαν εμπράκτως δίχως αμφιβολίες ή ερωτήσεις, δεν πίστεψε τότε ότι μπορεί να υπάρξει κάποια συνέχεια σε όλο αυτό, και ότι θα μπορούσε να στεφθεί με κάποιο ποσοστό επιτυχίας, μικρότερο ή μεγαλύτερο η ενέργειά μας.
Να όμως που τελικά, αποτέλεσε η τότε ενέργειά μας τον καταλύτη ίσως, για να δοθεί η επικαιροποιημένη ώθηση ώστε να υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία εδάφους μέχρι της στιγμής που εμφανίστηκε εν τέλει και δημοσίως η ανακοίνωση του αρμόδιου Υπουργείου περί της πρότασης νόμου για τα θρησκεύματα που οδήγησε στον νόμο 4301/2014.
Για την ώρα, λόγω της σοβαρότητας του ζητούμενου που διακυβεύεται, δεν θα αναλύσουμε τίποτε άλλο για τα αρκετά διαδραματισθέντα γεγονότα στο χρονικό διάστημα από την 17η Φεβρουαρίου έως και σήμερα.
Θα σταθούμε αποκλειστικά και μόνον στο παρόν, θεωρώντας κρίσιμο το τρέχον στάδιο, όχι για τη διακύβευση αυτής καθεαυτής της μικρής παραχώρησης, της τόσο περιορισμένης και γεμάτης εσκεμμένα αναχώματα νομικής υπόστασης που προσφέρει το κράτος στην Εθνική Θρησκεία των Ελλήνων και κατ’ ουσία, της αφαιρεί νομότυπα την Ιστορική και Πολιτισμική ισχύ που έτσι και αλλιώς έχει, αλλά γιατί το πρώτο σκαλοπάτι ως εργαλείο και κεκτημένο, θα αποτελέσει τον μελλοντικό μοχλό ισχυρής πίεσης για την δίκαιη, οριστική, Θεσμική και αμετάκλητη αποκατάστασή της στο βαθμό που της αρμόζει.
Δηλαδή ως την αυθεντική και με ιστορικά τεκμηριωμένη διαδρομή έως και σήμερα, Εθνική μας Θρησκεία.

Με την παρούσα ανακοίνωσή μας λοιπόν, Ο Οίκος Ελλήνων Εθνικών του Θύρσου, καλεί όλα τα Μέλη του, τους Φίλους του Εξωτερικού μας Κύκλου, ακόμη και στην επαρχία (ενδεχομένως υπάρχει τρόπος να υπερβούμε τους γεωγραφικούς προσδιορισμούς που ορίζει ο νόμος), αλλά και όποιον άλλον αισθάνεται και αυτοπροσδιορίζεται ως Εθνικός Έλληνας, να στηρίξει με την μία και μοναδική υπογραφή που θα διαθέτει νομικά, την κοινή προσπάθεια των Εθνικών, και να τη διαθέσει στο βιβλίο που θα ανοίξει το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών για τη συλλογή τους.

Η συσπείρωση των Εθνικών σε αυτή την προσπάθεια αποτελεί ιστορική ευθύνη, και οι όποιες τυχόν διαρκώς προβαλλόμενες προσωπικές μικρότητες ή ακόμα χειρότερα η αποποίηση του ιστορικού φορτίου, θα βαρύνουν όποιον δεν αφουγκραστεί τη στιγμή.

Συνεχίζουμε δίχως να αλλάξουμε τη διατυπωμένη θέση μας όπως την περιγράψαμε στο μικρό εγχειρίδιο μας
«Έλληνες, Ευρωπαίοι, Εθνικοί Υπερήφανοι/ Μάιος 2789 («2013»)
«Ως Έλληνες Εθνικοί, δεν παρακαλούμε για ένα «ξεροκόμματο νομιμότητας» από το Ελληνικό Κράτος, του οποίου το ξεροκόμματο ούτως ή άλλως όταν προσφέρεται, είναι πάντα δηλητηριασμένο με εξευτελιστικούς όρους και απίθανες αξιώσεις, αλλά διεκδικούμε την αυτονόητη απόδοση Τιμών και τον Σεβασμό που οφείλει να αποδώσει στη Αρχέγονη Παράδοση αυτού του Τόπου, αυτής της Πατρίδος»

Είθε Οι Θεοί να σταθούν Αρωγοί μας.
Οίκος Ελλήνων Εθνικών - Θύρσος
Οκτώβριος 2790 έτους Ελλήνων

Ανάμεσα σε Όρη και Δάση / Among the Mountains and the Forests

Κάθε οδοιπόρος της Γης, ψιθυρίζει καθώς βαδίζει κρατώντας τη ράβδο του,
έναν μελαγχολικό, γλυκό σκοπό.
Γιατί αυτό το ταξίδι θα είναι μακρύ, και η ψυχή αντέχει μόνον αν στάζεις μέσα της
το γλυκό ποτό της νοσταλγίας.
Κάθε Θρύλος που έντυσε προστατευτικά την ψυχή των ανθρώπων μας,
κάθε σταγόνα ιδρώτα στο μέτωπό τους από τον μόχθο τους για να προστατέψουν
ότι παραδόθηκε από Μητέρα σε κόρη και από Πατέρα σε γιο, είναι τα εφόδια μας
και η βαρύτιμη κληρονομιά μας που έχουμε τυλίξει στον ταξιδιωτικό σάκο.
Συχνά είμαστε τυχεροί και συναντούμε αδελφούς και αδελφές στο δρόμο μας, και σαν έλθει η ώρα να πρέπει να ξεκουραστούμε, βρίσκουμε ένα ξέφωτο να κάτσουμε και να μοιραστούμε τα ξύλα που θα μας ζεστάνουν κάτω από τον αστερισμό του Ηνίοχου τον οποίο καλύπτουν τα πάντα ακίνητα σύννεφα.
Τα τραγούδια που παραδίδουμε γύρω από τη φωτιά στη μεγάλη νύχτα, είναι τραγούδια νοσταλγίας για τους τόπους μας, μυστικής γιορτής για τους Θεούς μας και μοιράζονται καλόκαρδα σε όσους κάνουν Κύκλο γύρω από τις ζεστές μας φλόγες.
Όπως η νύχτα, έτσι και το ξημέρωμα, εδώ  και χρόνια πολλά, πριν εμείς βαδίσουμε στη σεβάσμια Γη,  είναι γκρίζο και συννεφιασμένο.
Μα εμείς γνωρίζουμε πώς είναι στην Όψη του ο Πολυτίμητος Ήλιος, τι χρώματα δίνει στα φύλλα των Ιερών μας δέντρων και πώς κάνει τους πετεινούς να προσπαθούν να ξυπνήσουν τον αγωγιάτη.
Γνωρίζουμε για το ταξίδι του στον Πατέρα Ουρανό, και πώς και πίσω από τα γκρίζα και μουντά σύννεφα είναι πάντα εκεί, και η ζωή που προσφέρει και αυτά τα διαπερνάει.
Για αυτό και εμείς βαδίζουμε ακολουθώντας τον, γιατί αυτός  είναι ο Οδηγός μας, όπως ήταν και των ανθρώπων μας αιώνες επί αιώνων πριν,
για να διασχίζουμε με ασφάλεια το μονοπάτι με την αινιγματική και ζωντανή ομίχλη, ανάμεσα στα Όρη της Ιστορίας και στο Δάσος του Μύθου.  


Αφιερωμένο στους αγαπημένους συνοδοιπόρους μου
και σε όσους δεν έτυχε να συναντήσω μα και που αυτοί βαδίζουν



Each wayfarer on the Earth, whispers as keep on walking holding his rod,
a melancholic, sweet tune.
Because this journey will last long and soul withstands only if dripping through the
sweet drink of nostalgia.
Each legend which has gently clothed the very soul of our people,
every drop of sweat on their foreheads from their labor to protect
what has been delivered by Mother to daughter and from Father to son, are our supplies and our precious heritage that we have to wrap safely in our travel bag.
Often we are lucky to meet brothers and sisters on our way, and as the time comes to have to rest, we find together an open area to sit and share the wood that will warm us under the constellation of Auriga which is always hidden behind listings clouds.
The songs that we deliver around the fire in the big vast night, are songs of longing for our motherlands, secret feast for our Gods and we share them amongst those who circle around our warm flames.
As is the night, so is the dawn, for many years, before we walk on the venerable Earth, gray and cloudy.
But we know how the Glorious Sun’s face is, what color gives to the leaves of the sacred trees and how we he makes the fowls strong trying to wake up the farmer.
We know about his journey to fields of the Father Sky, and how behind gray and dingy clouds, is always there, and life that offers traverses them as well.
For this we follow him and we keep the march, because he is our guide, as it was centuries ago for our people,
to safely lead us and cross the path with the enigmatic, living fog among the mountains of History and the Forest of Myth.

Dedicated to my beloved companions and to all those that I’ve never met but I know they keep marching along.|