Σε ποια Ευρώπη θες να μείνεις;
Πόση αλητεία εν πάση περιπτώσει δημοκράτες, «πολίτες» της τιβι ανέχεστε και τρέμετε;
Ποιας «Ευρώπης» διαδηλώνετε ότι θέλετε να παραμείνετε ζητιάνοι;
Ποιο είδους κράτος διακυβεύεται και ανησυχείτε κλαίγοντας;
Ποιον να υπερασπιστώ τώρα; Τις εργοδοσίες που σου πατάγανε μέχρι χθες τον αυχένα κλέβοντάς σου το μισθό σου, την ασφάλειά σου, τις εργατοώρες σου, τις άδειες, τις υπερωρίες τον ελεύθερό σου χρόνο, τα παιδιά που δ ε ν έκανες επειδή όλα αυτά και άλλα τόσα σου έπαιρναν;
Για ποιους θα κλάψω και εγώ μαζί σας; Για τα φεουδαρχικά ζειμπέκικα που κράταγες ρυθμό με παλαμάκια αλήτη ψηφοφόρε στη σοσιαλιστική συμμορία ;
Για το lifestyle Κολωνάκι και Χαλάνδρι που οι εργοδότες σου ξόδευαν τον κόπο σου και εσύ παρακαλούσες να σε αφήνουν να κάτσεις στα σκαλοπάτια;
Ποιο είναι το περιβάλλον που κινδυνεύει να χαθεί; Των φακέλων με τα μαύρα που σου ζήταγαν όλοι οι «ευρωπαιολάτρες» (των Βρυξελλών); Στα νοσοκομεία, στις πολεοδομίες και στις υπηρεσίες;
Ποια Ευρώπη μου λέτε; Αυτήν που γεμίζει με μετανάστες ισλαμιστές πατώντας τον πολιτισμό της επειδή επιβάλλεται να αλλάξει ταυτότητα;
Ποια Ελλάδα καταρρέει δημοκράτες της τιβι με ψηφοδέλτια ποπ-κορν; Του γηπέδου των ΠΑΕ-ΚΑΕ; Της Γιουροβίζιον;
Της αφορολόγητης εκκλησίας της πολυμετοχικής των τραπεζών; Των μπουζουκιών που δεν θα δίνει ουίσκι να αισθάνονται μικροί θεοί και θεές οι μίζεροι των μπουλουκιών της νύχτας;
Ποιον πρέπει να υπερασπιστώ; Τον Νταλάρα; Τον Σημίτη; Την Όλγα Τρέμη; Τον Πρεντετέρη; Τον Πάγκαλο; Την Καιλή; Του μαγαζιού γωνία ΚΚΕ; Του Σύριζα και της ΔΗΜΑΡ; Τον Γεωργιάδη και τα υστερικά νεόπλουτα που τον στηρίζουν; Τον Ποταμίσιο χαμαιλέοντα με τα λεφτά των κοτζαμπάσηδων; Τα συνδικάτα με τις φεράρι; Τη ΝΔούλα τη μικρούλα με τη μούχλα στα μεδούλια; Τα τζόκερ και τα λόττο που παρακαλάς να κερδίσεις επειδή ξέρεις ότι αλλιώς με κόπο και αξιοκρατία καλύτερη δεν θα γίνει η ζωή σου;
Πες μου ρε τρομοκρατημένε των 8, προτιμάς ακόμη να ταΐσεις τα παιδάκια σου διαφημίσεις στην τηλεόραση και φυτοφαρμακοδηλητηριασμένα τρόφιμα αλλά όχι λίγη αξιοπρέπεια;
Προτιμάς να υπογράψεις ότι ναι, χρωστάς για τις βίλλες και τις πισίνες των τραπεζιτών επειδή στα φόρτωσαν, για να έχεις την επόμενη ημέρα τι; Την ελεημοσύνη τους να παραμείνεις στο κλουβί της κάποτε ελπίδας που ποτέ δεν θα ξημερώσει για εσένα;
Τι θες τώρα; Δεν έχει εκπτώσεις στην αξιοπρέπεια να περιμένεις να την αγοράσεις ρε συ, αλήθεια, δεν έχει. Στο Metropolis, σε ασπρόμαυρη ταινία θα πρωταγωνιστείς ως κομπάρσος αλλά κανείς δεν θα σε ελευθερώνει.
Δεν είναι το κράτος των τραπεζιτών το Έθνος μου, και δεν είναι οι Βρυξέλλες η Ευρώπη μου.
Η Ελλάδα μου και η Ευρώπη μου ζητούν εθελοντές ζωής, γιατί είναι Πατρίδες,και όχι καταναλωτές σαν να είναι μαγαζάκια.
Για αυτό και δεν φοβάμαι αν ξεμείνουμε από τα ευρωκουρελόχαρτα γιατί είναι μία μοναδική ευκαιρία να μην είναι τυλιγμένοι οι απόγονοί μας με την ετικέτα των αγορών.
Να μην είναι υπήκοοι του κράτους των Αγορών. Του Καπιταλιστικού Σοβιέτ.
Και εμένα καταστρέφεται η εργασία μου μαζί με την οικονομία, αλλά δεν καταστρέφεται τίποτε που δεν θα φτιάξω ξανά αύριο έστω και από το μηδέν. Αν καταρρεύσει η αξιοπρέπειά μου όμως δεν μπορώ να την αποκαταστήσω.
Όμως παραδέξου το επιτέλους. Για να πας «διακοπές» (από τι διακόπτεις σκέφθηκες;), θα πούλαγες όχι την αξιοπρέπειά σου, αλλά και την ίδια τη μάνα σου. Τόσοι Οίκοι ευγηρίας που λειτουργούν μ ο ν ο ν το καλοκαίρι το πιστοποιούν όταν παρκάρεις αυτούς που σε μεγάλωσαν. ..Το ίδιο θες να κάνεις και στην Πατρίδα σου τώρα.
Πόση αλητεία εν πάση περιπτώσει δημοκράτες, «πολίτες» της τιβι ανέχεστε και τρέμετε;
Ποιας «Ευρώπης» διαδηλώνετε ότι θέλετε να παραμείνετε ζητιάνοι;
Ποιο είδους κράτος διακυβεύεται και ανησυχείτε κλαίγοντας;
Ποιον να υπερασπιστώ τώρα; Τις εργοδοσίες που σου πατάγανε μέχρι χθες τον αυχένα κλέβοντάς σου το μισθό σου, την ασφάλειά σου, τις εργατοώρες σου, τις άδειες, τις υπερωρίες τον ελεύθερό σου χρόνο, τα παιδιά που δ ε ν έκανες επειδή όλα αυτά και άλλα τόσα σου έπαιρναν;
Για ποιους θα κλάψω και εγώ μαζί σας; Για τα φεουδαρχικά ζειμπέκικα που κράταγες ρυθμό με παλαμάκια αλήτη ψηφοφόρε στη σοσιαλιστική συμμορία ;
Για το lifestyle Κολωνάκι και Χαλάνδρι που οι εργοδότες σου ξόδευαν τον κόπο σου και εσύ παρακαλούσες να σε αφήνουν να κάτσεις στα σκαλοπάτια;
Ποιο είναι το περιβάλλον που κινδυνεύει να χαθεί; Των φακέλων με τα μαύρα που σου ζήταγαν όλοι οι «ευρωπαιολάτρες» (των Βρυξελλών); Στα νοσοκομεία, στις πολεοδομίες και στις υπηρεσίες;
Ποια Ευρώπη μου λέτε; Αυτήν που γεμίζει με μετανάστες ισλαμιστές πατώντας τον πολιτισμό της επειδή επιβάλλεται να αλλάξει ταυτότητα;
Ποια Ελλάδα καταρρέει δημοκράτες της τιβι με ψηφοδέλτια ποπ-κορν; Του γηπέδου των ΠΑΕ-ΚΑΕ; Της Γιουροβίζιον;
Της αφορολόγητης εκκλησίας της πολυμετοχικής των τραπεζών; Των μπουζουκιών που δεν θα δίνει ουίσκι να αισθάνονται μικροί θεοί και θεές οι μίζεροι των μπουλουκιών της νύχτας;
Ποιον πρέπει να υπερασπιστώ; Τον Νταλάρα; Τον Σημίτη; Την Όλγα Τρέμη; Τον Πρεντετέρη; Τον Πάγκαλο; Την Καιλή; Του μαγαζιού γωνία ΚΚΕ; Του Σύριζα και της ΔΗΜΑΡ; Τον Γεωργιάδη και τα υστερικά νεόπλουτα που τον στηρίζουν; Τον Ποταμίσιο χαμαιλέοντα με τα λεφτά των κοτζαμπάσηδων; Τα συνδικάτα με τις φεράρι; Τη ΝΔούλα τη μικρούλα με τη μούχλα στα μεδούλια; Τα τζόκερ και τα λόττο που παρακαλάς να κερδίσεις επειδή ξέρεις ότι αλλιώς με κόπο και αξιοκρατία καλύτερη δεν θα γίνει η ζωή σου;
Πες μου ρε τρομοκρατημένε των 8, προτιμάς ακόμη να ταΐσεις τα παιδάκια σου διαφημίσεις στην τηλεόραση και φυτοφαρμακοδηλητηριασμένα τρόφιμα αλλά όχι λίγη αξιοπρέπεια;
Προτιμάς να υπογράψεις ότι ναι, χρωστάς για τις βίλλες και τις πισίνες των τραπεζιτών επειδή στα φόρτωσαν, για να έχεις την επόμενη ημέρα τι; Την ελεημοσύνη τους να παραμείνεις στο κλουβί της κάποτε ελπίδας που ποτέ δεν θα ξημερώσει για εσένα;
Τι θες τώρα; Δεν έχει εκπτώσεις στην αξιοπρέπεια να περιμένεις να την αγοράσεις ρε συ, αλήθεια, δεν έχει. Στο Metropolis, σε ασπρόμαυρη ταινία θα πρωταγωνιστείς ως κομπάρσος αλλά κανείς δεν θα σε ελευθερώνει.
Δεν είναι το κράτος των τραπεζιτών το Έθνος μου, και δεν είναι οι Βρυξέλλες η Ευρώπη μου.
Η Ελλάδα μου και η Ευρώπη μου ζητούν εθελοντές ζωής, γιατί είναι Πατρίδες,και όχι καταναλωτές σαν να είναι μαγαζάκια.
Για αυτό και δεν φοβάμαι αν ξεμείνουμε από τα ευρωκουρελόχαρτα γιατί είναι μία μοναδική ευκαιρία να μην είναι τυλιγμένοι οι απόγονοί μας με την ετικέτα των αγορών.
Να μην είναι υπήκοοι του κράτους των Αγορών. Του Καπιταλιστικού Σοβιέτ.
Και εμένα καταστρέφεται η εργασία μου μαζί με την οικονομία, αλλά δεν καταστρέφεται τίποτε που δεν θα φτιάξω ξανά αύριο έστω και από το μηδέν. Αν καταρρεύσει η αξιοπρέπειά μου όμως δεν μπορώ να την αποκαταστήσω.
Όμως παραδέξου το επιτέλους. Για να πας «διακοπές» (από τι διακόπτεις σκέφθηκες;), θα πούλαγες όχι την αξιοπρέπειά σου, αλλά και την ίδια τη μάνα σου. Τόσοι Οίκοι ευγηρίας που λειτουργούν μ ο ν ο ν το καλοκαίρι το πιστοποιούν όταν παρκάρεις αυτούς που σε μεγάλωσαν. ..Το ίδιο θες να κάνεις και στην Πατρίδα σου τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου