Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019

Λάσπη είναι, θα κυλήσει








Επειδή εμείς, αδυνατούμε να ακολουθήσουμε την κατηφόρα που λαμβάνει διαστάσεις χρονοστιβάδας σε κάθε σχεδόν επίπεδο και πραγματικά με ραγδαίους ρυθμούς.
Κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, μία καινούργια σελίδα γράφεται με λάσπη και πλέον χάνουμε το φυλλομέτρημα.
Από την τιμωρία του Κρήτα Αλεξιπτωτιστή που “τόλμησε” να τραγουδήσει το Μακεδονία ξακουστή και με πρόφαση λόγους ασφαλείας αποβλήθηκε την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας έπαιζε την κασσέτα του με τα ατελείωτα μπλα-μπλα και τα γνωστά τετριμμένα περί “δικαιοσύνης και σούπερ κυβερνώσας αριστεράς που όλα θέλει να τα αλλάξει και πόσο καλοί είμαστε μόνον εμείς και πόσο κακοί οι άλλοι”.
Μέσα σε όλα αυτά, ο ήλθε και κακός κυριολεκτικά χαβαλές αυτής της ξεχαρβαλωμένης χώρας, και  έδωσε τα ρέστα του ξανά με την απόπειρα ακύρωσης μίας συναυλίας, των Rotting Christ, με μεθόδους ύπουλες αλλά γνωστές.
Και επειδή θεωρούμε αδιανόητα αισχρό το οποιοδήποτε χτύπημα “κάτω από τη μέση”, θα πούμε δύο μόνον λόγια περί αυτού.
Εμείς, από πλευράς μας, στηρίζουμε -και πάλι- έμπρακτα τους Rotting Christ και τη metal μουσική που απολαμβάνουμε ως άνθρωποι.
Όπως παραβρισκόμαστε και ως οργανωμένο σύνολο, αλλά πρωτίστως ως φίλοι του σχήματος σε συναυλίες τους με πανό, έτσι και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε σε κάθε ευκαιρία.
Όχι για λόγους “προπαγάνδας”. Θα ήταν παντελώς φθηνό κάτι τέτοιο. Αφήνουμε την φτήνια της κακόγουστης προπαγάνδας και της κατάντιας της, σε όσους παρατρεχάμενους μητροπολιτάδες έριχναν τηλέφωνα και ασκούσαν πιέσεις να ακυρωθεί μία συναυλία που δεν τους αφορά, αφού η..πελατεία τους, έτσι και αλλιώς δεν θα έρχονταν.
Καθώς φυσικά χαρίζουμε και τις φαμφάρες και στον απίθανο κόκκινο δήμαρχο της πόλης των Πατρών που έσκυψε και αυτός μια χαρά στις ορθολοξιστάν πιέσεις, με δικαιολογίες αεράτες.
Αν αληθεύει δε, ότι και ο τοπικός υποψήφιος δήμαρχος του τρίτου κόμματος έσπευσε να φιλήσει το χέρι του “δεσπότη” και να παρακαλέσει και αυτός να μεσολαβήσει ο ρασοφόρος για ακύρωση, ώστε να δείξει καλό παιδί μπας και μαζέψει ψηφαλάκια, όπως διαβάσαμε στον ημερήσιο τύπο, ε, ακόμη χειρότερα και για αυτόν τον ίδιο και για την “πολιτική” του πρωτοβουλία.
Μία τρύπα στο νερό έκανε και κείνος και για πάντα ρέζιλος έγινε. Σιγά μη μας κόψουν τον ρυθμό μας.
Πάλι, και πάλι, και πάλι, εμείς θα πηγαίνουμε σε κάθε ευκαιρία να στηρίζουμε με τις Σημαίες μας τους Rotting Christ.
Μόνον όσοι είναι αγνοί και πραγματικοί συνδαιτημόνες της μουσικής μας μπορούν να κατανοήσουν το γιατί πάμε με Ορθά τα Εμβήματά μας εκεί. Για να Τιμήσουμε τους ανθρώπους που μεγαλώσαμε παρέα, και τη Μουσική τους που ως μεταλάδες αγαπάμε. Και τί κάνεις σε μία επίσκεψη σε ένα αγαπητό σου πρόσωπο; Φέρεις ένα δώρο εκφράζοντάς του τις καλύτερες ευχές σου. Ε, κάπως έτσι.
Για εμάς, οι καλύτερες ευχές μας, είναι οι Σημαίες μας.
Σιγά μην εξηγήσει ο οποιοσδήποτε από εμάς τώρα στο κάθε τιποτένιο σκουπίδι που εμφανίζεται ως ένας Quasitor από το ζοφερό παρελθόν, ή και σε οποιονδήποτε άλλον ανάλογό του, το κάθε “γιατί” που απαιτεί να θέλει να μάθει.
Δεν πρόκειται να απολογηθεί κανένας μας σε αυτούς και φυσικά δεν πρόκειται να δεχτούμε καμία απαγόρευσή τους.
”Rotting Christ”, “Rotting Mohamed”, “Rotting Yahve”, ένα το νόημα και το αυτό:
Rotting monotheism.

Και για όσους δεν κατανοούν το μέγεθος που μπορεί να λάβει όλο αυτό, ένα παράδειγμα από το παρελθόν:

Από την συναυλία του συγκροτήματος δύο χρόνια πριν. Τα πανό μας στο βάθος.





Ἔ πόση ὀργὴ
τὴν χθόνια καταγωγή του φανερώνει ὅ Πενθέας,
ὅ  ἀπόγονος τοῦ δράκοντα, ὅ σπόρος τοῦ γηγενοὺς Ἐχίονα.
Ὄχι ἄνθρωπος θνητός, τέρας αγριωπό,
γίγαντας φονικὸς ποὺ πολεμάει μὲ θεούς.
Σὲ λίγο, ἐμένα, τὴν ὀπαδὸ τοῦ Βρόμιου, μὲ βρόχους θὰ μὲ
δέσει, ἐνῶ ἤδη μέσα στὰ δώματα κρατάει δέσμιο τὸν ἐξάρχοντα
τοῦ θιάσου μου.
Ὁρᾷς αὐτά, Διὸς υἱέ, Διόνυσε;
Βλέπεις τῶν προφητῶν σου τοὺς ἀγῶνες ἐνάντια στὴν βία τοῦ
κράτους;
Ἐλθέ, κύριε /Ἐλθέ, κύριε /Ἐλθέ, κύριε /Ἐλθέ, κύριε
CHORUS
Now you bless now you pray for
Now you pray for the new God they sent you
Sons of God will forgive you
And the weapon for new wars will give you
Ἀχελώου θυγάτηρ, πότνια εὐπάρθενε Δίρκη,
ἐσύ κάποτε στὶς πηγές σου δέχθηκες τὸ βρέφος τοῦ Δία,
ὅταν ὁ γενήτωρ Ζεὺς τοῦτο ἐξάρπαξεν ἐκ τοῦ ἀθανάτου πυρὸς
καὶ το 'βαλε στὸν μηρό του  ἀναβοώντας:
«ἴθι, Διθύραμβε, εἴσελθε εἰς τὸν ἄρρενα κόλπο.
Σὲ  ἀποκαλύπτω, Βάκχιε, στὴν Θήβα, μὲ τὸ ὄνομα
Διθύραμβος».
Ὅμως ἐσύ, μακάρια Δίρκη,
στεφανηφόρους φέρνοντας στὶς ὄχθες σου θιάσους, μὲ
διώχνεις. Γιατί μέ άρνεῖσαι;
Ἐλθέ, κύριε /Ἐλθέ, κύριε /Ἐλθέ, κύριε /Ἐλθέ, κύριε
CHORUS
Δία Ἔλα / Δία Ἔλα / Δία Ἔλα / Δία Ἔλα /
CHORUS
γίγαντας φονικὸς ποὺ πολεμάει μὲ θεούς.
Σὲ λίγο, ἐμένα, τὴν ὀπαδὸ τοῦ Βρόμιου, μὲ βρόχους θὰ μὲ
δέσει,
ἐνῶ ἤδη μέσα στὰ δώματα κρατάει δέσμιο τὸν ἐξάρχοντα τοῦ
θιάσου μου.
Ὅρᾷς αὐτά, Διὸς υἱέ, Διόνυσε;
Βλέπεις τῶν προφητών σου τοὺς  ἀγῶνες ἐνάντια στὴν βία τοῦ
κράτους;
Ἐλθέ, κύριε /Ἐλθέ, κύριε /Ἐλθέ, κύριε

Δεν υπάρχουν σχόλια: