“Ποιοι είστε;”, “Τί είστε;”, “Δωδεκαθειστές;”. “Όντως πιστεύετε σε Θεούς;”
”Ξωτικά και έτσι;”, “ Αλήθεια τώρα είστε Παγανιστές ή για εντυπωσιασμό ο τίτλος;”
”Ξωτικά και έτσι;”, “ Αλήθεια τώρα είστε Παγανιστές ή για εντυπωσιασμό ο τίτλος;”
Αυτές, ήταν μερικές από τις ερωτήσεις που αυθορμήτως δεχτήκαμε εχθές μόλις αναρτήσαμε το πανό μας στη συναυλία των Wardruna εχθές 23/3 στην Αθήνα για να τιμήσουμε τους αγαπητούς Νορβηγούς της Παράδοσης που μας επισκέφτηκαν και να τους δείξουμε ότι είμαστε και άλλοι εδώ όπου “ we are not just romanticizing the past” (δεν ρομαντικοποιούμε απλώς κάποιο παρελθόν”, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο ηγέτης και ιδρυτής της μπάντας από σκηνής, στον πολύ αυθόρμητο και ανθρώπινο λόγο του προς το Αθηναικό κοινό που ήλθε να τον ακούσει.
Η συναυλία; Αψογη. Τα συναισθήματα που απορρέει η μουσική τους; Ειλικρινή και ατόφια.
Μία πραγματικά προσωπική κατάθεση, και ταυτόχρονα, μία αποτύπωση αντίληψης λαικής αγνής καθημερινότητας στη γέννεση, τη ζωή και τον θάνατο ακόμη και του πλέον απαίδευτου ανθρώπου, αλλά σε παροιμιώδη επαφή με τη Μητέρα Γη.
Δεν θα θέλαμε να κρίνουμε την όψη του συναυλιακού χώρου αμέσως μετά την αποχώρηση του πλήθους, όπου εκατοντάδες και πλέον κουτάκια μπύρας ήταν διάσπαρτα στον χώρο. Αυτή είναι η διαπαιδαγώγηση που έλαβαν οι άνθρωποι, αυτό παράγουν αναγκαστικά.Σκουπίδια.
Θέλουμε να δώσουμε ένα μήνυμα ελπιδοφόρο, ένα μήνυμα αγνότητος, όπως του γλυκύτατου ύπνου που συνοδεύει μία κουραστική ημέρα και σε ξεκουράζει, όσα και αν ήταν τα προβλήματα.
Οι άνθρωποι,ανάμεσά τους, Ιταλοί, Βούλγαροι, Γερμανοί, ίσως αν καταλάβαμε καλά, Αμερικανοί και Σουηδοί, συντριπτικά νεαρής ηλικίας που βρέθηκαν στον χώρο, είτε λόγω της τηλεοπτικής σειράς που διεύρυνε το ακροατήριο των Wardruna, είτε επειδή τους ήξεραν από παλαιότερα, έλαβαν τον μαγνητισμό της ουσιώδους Ποιότητας που συνοδεύει τον άντρα και τη γυναίκα στο κοινό τους ταξίδι ως Οικογένεια, από τη Ζωή προς τον Θάνατο, και από την Παλλιγένεση προς το Άπειρο.
Η σιωπηλή, δίχως περιττές εμπορικές ατάκες, απόδοση της μουσικής των Νορβηγών, καθήλωσε άπαντες.
Τραγούδι με το τραγούδι, στίχο με στίχο, μία Ιερή σιγή απλώθηκε σταδιακά, καλύπτοντας την τυπική ατμόσφαιρα μιας συναυλίας. Χαρακτηριστικό της Ερμητικής Σιγής, το σταδιακό και σχεδόν ολοκληρωτικό σβήσιμό των οθονών κινητών, φωτογραφικών μηχανών, και κάθε είδους ηλεκτρονικής συσκευής, αφού η Ψυχή, παρασύρεται τελικώς από τη Δύναμη των Στοιχείων, και από το Χάος προς την Τάξη, νομοτελειακά.
Η Μουσική, είναι ένα Θεικό Δώρο πράγματι.
Καθώς, λυνόταν το πανό μας με το πέρας της συναυλίας, ένας συμπαθέστατος άνθρωπος μας πλησίασε να μας ρωτήσει και αυτός, τί μέρος του λόγου είμαστε. Μαζί με την έγκυο σύζυγό του είχαν αποτυπωμένη αυτή την αγνή κούραση που τόσο αναζητούμε στους ανθρώπους γύρω μας.
Η συζήτήση μαζί του, και μπροστά στις δίκαιες ενστάσεις του απώθησης της μισανθρωπίας που μπορεί να κρύβουν συχνά-πυκνά διάφοροι γύρω μας με το πρόσχημα μιας “αγάπης” προς την πάτρια Παράδοση, ήταν αυτό που ολοκλήρωσε τον Κύκλο των συναισθημάτων και της εμπειρίας της βραδιάς. Ίσως ο μοναδικός από όσους είχαν την περιέργεια να ρωτήσουν τί είμαστε, που τα ερωτήματά του ήταν εξίσου αγνά με τη μουσική που πριν λίγη ώρα μας έντυσε.
Οι απαντήσεις, εξίσου αυθόρμητες. Όποιος και αν είσαι, όπου και αν είσαι, αν τυχόν διαβάζεις, σε ευχαριστούμε, γιατί πολλές φορές, αυτό το απρόοπτο και αυθόρμητα διερχόμενο ερωτηματικό, μπορεί να βοηθήσει και εμάς, να συγκρατούμε την ουσία όσων πρεσβεύουμε, βαλλόμενοι και εμείς διαρκώς από την ασχήμια γύρω μας. Η μουσική των Νορβηγών, γεννάει άθελά της ποιότητα παντού.
Σου ευχόμαστε η Οικογένειά σου να ευτυχεί.
Ποιοί είμαστε λοιπόν;
Σε μια παράγραφο ψυχρή στον υπολογιστή, πώς να το περιγράψεις, θέλοντας να αφήσεις πίσω σου και μακριά όλα αυτά που ντύνουν με κουρέλια το Νου;
Είμαστε ίσως αυτοί, που επιθυμούν να μαζευτούν γύρω από το τραπέζι, ή γύρω από μία Φωτιά, και να ευχαριστήσουμε τους Θεούς του Τόπου, για το ότι έχουμε ο ένας τον άλλον.
Είμαστε το κλάμα του νεογνού, και το δάκρυ της Μητέρας καθώς ξέρει ότι ο πόνος της, επέφερε Ζωή.
Είμαστε αυτοί, που αναζητούν χωράφι να σκάψουν, βιβλιοθήκη να γεμίσουν την Έμπνευσή τους.
Αυτοί που θα γελάσουν πιο πολύ από όσο θα δακρύσουν, και αν δακρύσουν θα προτιμούν να το κάνουν ως Τέχνη.
Αυτοί που αγαπούν κάθε Τόπο, που σέβονται κάθε Εορτή και επιθυμούν να συμμετέχουν ή να την προστατεύουν και όχι να τη διαλύουν για να επιβάλλουν τη δική τους.
Αυτοί που στη Φωνή του Ομήρου, βλέπουν τον Άνθρωπο-Αρχέτυπο, τον Άνδρα και τη Γυναίκα, το Παιδί και την αγωνία τους να μεταρέπεται σε Αγώνα.
Αυτοί που ενδιαφέρονται να χτίσουν και όχι να γκρεμίσουν πρώτα.
Αυτοί που θα ξαπλώσουν στον Ήλιο και θα ανοίξουν το στόμα να πιουν από το νερό της Βροχής καθώς περπατάνε.
Αυτοί που θα χαρούν αν αναζητείς και εσύ τους Τρόπους της Οικογένειάς σου, και θα σεβαστείς
τις Οικογένειες που θα γνωρίσεις, ακόμη και αν θες σιωπηλά να κάτσεις μακριά τους.
Αυτοί που θα Υμνήσουν Θεές και Θεούς για την Τάξη, ξέροντας ότι το Χάος δεν είναι κάτι διαφορετικό παρά η αναγκαία υπόσταση της Τάξης πριν εκδηλωθεί, και άρα, ποτέ κυρίαρχο.
Αυτοί που θα χαρούν αν γνωρίσουν ανθρώπους που μπορούν να διαφωνούν χωρίς να τσακώνονται, και που μπορούν αν τσακωθούν να πιουν μαζί μετά το γλυκό κρασί του Θεού Διονύσου.
Είμαστε Εθνικοί, αγαπάμε την Ελληνική Παράδοσή μας, και για αυτό κατανοούμε και σεβόμαστε τις αυθεντικές Παραδόσεις των ανθρώπων όπου έχει σπίτι με Εστία αναμμένη.
Είμαστε Έλληνες όπως φαίνεται, αφού η μία παράγραφος, έγιναν πολλές και ακόμη μιλάμε γιατί έχουμε πολλά να πούμε και να κάνουμε.
Είμαστε Παγανιστές, γιατί έτσι θέλουμε, αυτό αναγνωρίζουμε, αυτό νιώθουμε. Είμαστε Ζωντανοί.
Γιατί μπορούμε να νιώθουμε στο κάτω-κάτω.
Σε ευχαριστούμε λοιπόν άγνωστε Φίλε για τα ερωτήματά σου, και ευχαριστούμε τους Wardruna γιατί η Μουσική τους είχε το καλύτερο αποτέλεσμα.
Το τελευταίο τραγούδι της βραδιάς, με τον τραγουδιστή μόνο στη σκηνή, ήταν στην Παραδοσιακή Νορβηγική θέαση, όπου τραγούδια σαν και αυτά, λέγονται ώστε να βοηθήσουν τους Ζωντανούς, να επιτρέψουν εαυτούς να αποχαιρετήσουν τους αγαπημένους τους τεθνεώντες ώστε οι τελευταίοι να Περάσουν στον Κόσμο των Προγόνων τους αδιατάρακτα. Και οι ζώντες να μην υποφέρουν άλλο την απώλεια.
Πόση ανάγκη έχει αυτό το σήμερα, εκείνο το “Χθες”.
Η συναυλία; Αψογη. Τα συναισθήματα που απορρέει η μουσική τους; Ειλικρινή και ατόφια.
Μία πραγματικά προσωπική κατάθεση, και ταυτόχρονα, μία αποτύπωση αντίληψης λαικής αγνής καθημερινότητας στη γέννεση, τη ζωή και τον θάνατο ακόμη και του πλέον απαίδευτου ανθρώπου, αλλά σε παροιμιώδη επαφή με τη Μητέρα Γη.
Δεν θα θέλαμε να κρίνουμε την όψη του συναυλιακού χώρου αμέσως μετά την αποχώρηση του πλήθους, όπου εκατοντάδες και πλέον κουτάκια μπύρας ήταν διάσπαρτα στον χώρο. Αυτή είναι η διαπαιδαγώγηση που έλαβαν οι άνθρωποι, αυτό παράγουν αναγκαστικά.Σκουπίδια.
Θέλουμε να δώσουμε ένα μήνυμα ελπιδοφόρο, ένα μήνυμα αγνότητος, όπως του γλυκύτατου ύπνου που συνοδεύει μία κουραστική ημέρα και σε ξεκουράζει, όσα και αν ήταν τα προβλήματα.
Οι άνθρωποι,ανάμεσά τους, Ιταλοί, Βούλγαροι, Γερμανοί, ίσως αν καταλάβαμε καλά, Αμερικανοί και Σουηδοί, συντριπτικά νεαρής ηλικίας που βρέθηκαν στον χώρο, είτε λόγω της τηλεοπτικής σειράς που διεύρυνε το ακροατήριο των Wardruna, είτε επειδή τους ήξεραν από παλαιότερα, έλαβαν τον μαγνητισμό της ουσιώδους Ποιότητας που συνοδεύει τον άντρα και τη γυναίκα στο κοινό τους ταξίδι ως Οικογένεια, από τη Ζωή προς τον Θάνατο, και από την Παλλιγένεση προς το Άπειρο.
Η σιωπηλή, δίχως περιττές εμπορικές ατάκες, απόδοση της μουσικής των Νορβηγών, καθήλωσε άπαντες.
Τραγούδι με το τραγούδι, στίχο με στίχο, μία Ιερή σιγή απλώθηκε σταδιακά, καλύπτοντας την τυπική ατμόσφαιρα μιας συναυλίας. Χαρακτηριστικό της Ερμητικής Σιγής, το σταδιακό και σχεδόν ολοκληρωτικό σβήσιμό των οθονών κινητών, φωτογραφικών μηχανών, και κάθε είδους ηλεκτρονικής συσκευής, αφού η Ψυχή, παρασύρεται τελικώς από τη Δύναμη των Στοιχείων, και από το Χάος προς την Τάξη, νομοτελειακά.
Η Μουσική, είναι ένα Θεικό Δώρο πράγματι.
Καθώς, λυνόταν το πανό μας με το πέρας της συναυλίας, ένας συμπαθέστατος άνθρωπος μας πλησίασε να μας ρωτήσει και αυτός, τί μέρος του λόγου είμαστε. Μαζί με την έγκυο σύζυγό του είχαν αποτυπωμένη αυτή την αγνή κούραση που τόσο αναζητούμε στους ανθρώπους γύρω μας.
Η συζήτήση μαζί του, και μπροστά στις δίκαιες ενστάσεις του απώθησης της μισανθρωπίας που μπορεί να κρύβουν συχνά-πυκνά διάφοροι γύρω μας με το πρόσχημα μιας “αγάπης” προς την πάτρια Παράδοση, ήταν αυτό που ολοκλήρωσε τον Κύκλο των συναισθημάτων και της εμπειρίας της βραδιάς. Ίσως ο μοναδικός από όσους είχαν την περιέργεια να ρωτήσουν τί είμαστε, που τα ερωτήματά του ήταν εξίσου αγνά με τη μουσική που πριν λίγη ώρα μας έντυσε.
Οι απαντήσεις, εξίσου αυθόρμητες. Όποιος και αν είσαι, όπου και αν είσαι, αν τυχόν διαβάζεις, σε ευχαριστούμε, γιατί πολλές φορές, αυτό το απρόοπτο και αυθόρμητα διερχόμενο ερωτηματικό, μπορεί να βοηθήσει και εμάς, να συγκρατούμε την ουσία όσων πρεσβεύουμε, βαλλόμενοι και εμείς διαρκώς από την ασχήμια γύρω μας. Η μουσική των Νορβηγών, γεννάει άθελά της ποιότητα παντού.
Σου ευχόμαστε η Οικογένειά σου να ευτυχεί.
Ποιοί είμαστε λοιπόν;
Σε μια παράγραφο ψυχρή στον υπολογιστή, πώς να το περιγράψεις, θέλοντας να αφήσεις πίσω σου και μακριά όλα αυτά που ντύνουν με κουρέλια το Νου;
Είμαστε ίσως αυτοί, που επιθυμούν να μαζευτούν γύρω από το τραπέζι, ή γύρω από μία Φωτιά, και να ευχαριστήσουμε τους Θεούς του Τόπου, για το ότι έχουμε ο ένας τον άλλον.
Είμαστε το κλάμα του νεογνού, και το δάκρυ της Μητέρας καθώς ξέρει ότι ο πόνος της, επέφερε Ζωή.
Είμαστε αυτοί, που αναζητούν χωράφι να σκάψουν, βιβλιοθήκη να γεμίσουν την Έμπνευσή τους.
Αυτοί που θα γελάσουν πιο πολύ από όσο θα δακρύσουν, και αν δακρύσουν θα προτιμούν να το κάνουν ως Τέχνη.
Αυτοί που αγαπούν κάθε Τόπο, που σέβονται κάθε Εορτή και επιθυμούν να συμμετέχουν ή να την προστατεύουν και όχι να τη διαλύουν για να επιβάλλουν τη δική τους.
Αυτοί που στη Φωνή του Ομήρου, βλέπουν τον Άνθρωπο-Αρχέτυπο, τον Άνδρα και τη Γυναίκα, το Παιδί και την αγωνία τους να μεταρέπεται σε Αγώνα.
Αυτοί που ενδιαφέρονται να χτίσουν και όχι να γκρεμίσουν πρώτα.
Αυτοί που θα ξαπλώσουν στον Ήλιο και θα ανοίξουν το στόμα να πιουν από το νερό της Βροχής καθώς περπατάνε.
Αυτοί που θα χαρούν αν αναζητείς και εσύ τους Τρόπους της Οικογένειάς σου, και θα σεβαστείς
τις Οικογένειες που θα γνωρίσεις, ακόμη και αν θες σιωπηλά να κάτσεις μακριά τους.
Αυτοί που θα Υμνήσουν Θεές και Θεούς για την Τάξη, ξέροντας ότι το Χάος δεν είναι κάτι διαφορετικό παρά η αναγκαία υπόσταση της Τάξης πριν εκδηλωθεί, και άρα, ποτέ κυρίαρχο.
Αυτοί που θα χαρούν αν γνωρίσουν ανθρώπους που μπορούν να διαφωνούν χωρίς να τσακώνονται, και που μπορούν αν τσακωθούν να πιουν μαζί μετά το γλυκό κρασί του Θεού Διονύσου.
Είμαστε Εθνικοί, αγαπάμε την Ελληνική Παράδοσή μας, και για αυτό κατανοούμε και σεβόμαστε τις αυθεντικές Παραδόσεις των ανθρώπων όπου έχει σπίτι με Εστία αναμμένη.
Είμαστε Έλληνες όπως φαίνεται, αφού η μία παράγραφος, έγιναν πολλές και ακόμη μιλάμε γιατί έχουμε πολλά να πούμε και να κάνουμε.
Είμαστε Παγανιστές, γιατί έτσι θέλουμε, αυτό αναγνωρίζουμε, αυτό νιώθουμε. Είμαστε Ζωντανοί.
Γιατί μπορούμε να νιώθουμε στο κάτω-κάτω.
Σε ευχαριστούμε λοιπόν άγνωστε Φίλε για τα ερωτήματά σου, και ευχαριστούμε τους Wardruna γιατί η Μουσική τους είχε το καλύτερο αποτέλεσμα.
Το τελευταίο τραγούδι της βραδιάς, με τον τραγουδιστή μόνο στη σκηνή, ήταν στην Παραδοσιακή Νορβηγική θέαση, όπου τραγούδια σαν και αυτά, λέγονται ώστε να βοηθήσουν τους Ζωντανούς, να επιτρέψουν εαυτούς να αποχαιρετήσουν τους αγαπημένους τους τεθνεώντες ώστε οι τελευταίοι να Περάσουν στον Κόσμο των Προγόνων τους αδιατάρακτα. Και οι ζώντες να μην υποφέρουν άλλο την απώλεια.
Πόση ανάγκη έχει αυτό το σήμερα, εκείνο το “Χθες”.
Είμαστε λοιπόν, αυτό το “Χθες”, που θέλει να ξημερώσει “Αύριο”.
Οίκος του Θύρσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου