Οι Εορτασμοί του Ηλιοστασίου

Ο Οίκος του Θύρσου, Τέλεσε αποδίδοντας Τιμές στον Πυρφόρο Πατέρα μας και στους Αθανάτους που Εφορεύουν κατά το Ηλιοστάσιο, τη νύχτα της 22ας του Δεκεμβρίου.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα θα αναρτηθούν φωτογραφίες και συμμετοχές από Αδελφούς  μας από όλο τον κόσμο.
Είθε οι Αθάνατοι να μας παρέχουν απλόχερα τη Σοφία, τα Αγαθά και την Ευημερία που πηγάζει από Αυτούς κατά το Νέο Κύκλο του έτους Ελλήνων 2789  

Είθε ο Ανίκητος Ήλιος..

..Να φέρει Ευημερία, Δύναμη, Υγεία και Αγαθότητα.
..Ηλιοστάσιο..

Λίγες Ώρες πριν το Ηλιοστάσιο / Few Hours before Solstice

Αδέλφια των Παλαιών Τρόπων, ο Οίκος μας από σήμερα βαίνει στη τελική οδό των Εορτασμών του Ηλιοστασίου έως τη κορύφωση τους το βράδυ της 22ας του Δεκεμβρίου.
Το σκοτάδι στον κόσμο απλώνεται πια βαθύ και πυκνό παντού.
Νομοτελειακά, ο Ανίκητος Ήλιος θα επιστρέψει Θριαμβευτής, όπως πάντα το κάνει, διαλύοντας και το τελευταίο ίχνος σκότους σε οτιδήποτε αυτό καλύπτει..
Ο Οδηγός και Αρωγός μας προς τη Σοφία των Αθανάτων ας στέλνει τις Ζωοδότριες Ακτίνες Του στα Παιδιά των Παραδόσεων.

Οι Φωτιές μας Καίνε Ασίγαστα!
Θύρσος – Έλληνες Εθνικοί

Brothers and Sisters of the Old Ways, our House from today is starting the celebrations for the Winter Solstice till the climax of the night on December the 22th.

The darkness all over the world is floating deep and dense.

Deterministically the Invincible Sun will return triumphant, as He does always, dissolving every dark trace where ever it might be existing.

We wish our Succor and Leader towards the Wisdom of the Immortals, to send His powerful Light beams to all of His children, the Families of Traditions!

Our Fires Still Burns!
Thyrsos, Hellenes Gentiles

«Να πτύης τους ηττοπαθείς»

Η πραγματικότητα των Μνημονίων και των απάνθρωπων προδοτών αρχίζει πλέον να φανερώνεται όλο και περισσότερο.
Τα δημοσιεύματα με τα μέτρα της ντροπής που ανακοινώνονται – όχι τυχαία- εν μέσω εορτών, γονατίζουν ψυχολογικά την απόλυτη πλειοψηφία του πληθυσμού, ειδικά των πόλεων.
Ως ελεύθερος επαγγελματίας ο ίδιος, νοιώθω την ασφυκτική μέγγενη της εφορείας ή όποιου άλλου νταβατζή στέλνουν οι ληστές απέξω. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό, σύμφωνα με τους φόρους και τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις έως τώρα ανακοινώσεις των μέτρων και των νομοσχεδίων, θα απομείνουν για την οικογένειά μου για τους επόμενους δώδεκα μήνες, και τους δώδεκα μήνες , περίπου +- 800 ευρώ.
Δηλαδή , ούτε λίγο ούτε πολύ, περίπου +- 70 ευρώ το μήνα(…).
Και πιστεύουν αυτοί οι απίθανοι ότι θα πληρώσω το σύνολο των εργασιακών μου κόπων στα σιντριβάνια, τα σπα, και τις σουίτες τους; Σε μισθούς αρχιπαπάδων και βουλευτικές «αποζημιώσεις» των 240 ευρώ ημερησίως του κυνικού βουλευτή Ταμήλου;  
Πιστεύουν ειλικρινά ότι θα δεχτεί η κρίσιμη μάζα των κοινωνικών αλλαγών να μεταβληθεί σε «Γιακουμήδες, μερικά ρωμαίικα κορόιδα?»
Ξέρεις αναγνώστη, η «επανάσταση», η «εξέγερση», τα «λαϊκά συμβούλια» είναι κατά βάση ως έννοιες –πλέον- τρίχες κατσαρές. Έννοιες ξεπερασμένες, ξεχαρβαλωμένες από τους επαγγελματίες ραφτάδες των συνδικάτων. Ένας σωρός από σκόνη πάνω στα μανιφέστα των «υπαρκτών» ή φαντασιακών και ανύπαρκτων σοσιαλισμών. Ονειρώξεις για οδοφράγματα με ξεφτισμένα ιδεολογικά σακάκια. Ακόμη χειρότερα, ένα πτώμα που ασελγούν πάνω του νεκρόφιλοι δημοσιογράφοι.  Την (όποια) επανάσταση δεν την αναλύεις. Τη δημιουργείς. Ειδικά τη Πνευματική η οποία κυρίως μας αφορά. Τη δικαία εξέγερση δεν την παρακαλάς να συμβεί. Προκύπτει αυθόρμητα ως απαίτηση.
Τώρα είναι η ώρα της αξιοπρέπειας μας.
Προσωπικά αρνούμαι να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που δημόσια προτείνω.
Άρα, δεν θα πληρώσω αυτές τις ληστείες. Υπάρχει ένα όριο ανθρώπινης αξιοπρέπειας που θα το υπερασπιστώ ως Πολίτης.
Τόσα χρόνια, εμείς οι Εθνικοί, Τιμούμε μεταξύ άλλων, τις επετείους των Θερμοπυλών , της Σαλαμίνας, του Μαραθώνα, των Πλαταιών.



Τόσα χρόνια καλούμε σε Πνευματική έγερση τους Έλληνες «γιατί ζύγωνε η ώρα».
Ε, να. Ήλθε η ώρα. «΄Η Ρωμιός και Γιακουμής, ή Έλληνας και Αριστοκλής.
Και για όσους κλαίνε ότι δεν μπορούμε;  «Να πτύης τους ηττοπαθείς»*
Οι κλαυσίμοιροι είναι κατά κανόνα οι καλύτεροι σύμμαχοι των ληστών.

*Στρατηγός Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος, γράμμα στην οικογένειά του 7.4. «1941»

Οι Συνωμότες της Γαίας και του Ήλιου

Μάνα, είμαστε οι Επαναστάτες γιοι
οι Εξεγερμένες κόρες σου.

Πατέρα, είμαστε το Σπαθί σου
και είμαστε η Φωτιά σου

Αδελφή, είμαστε το Παρθενικό σου Αίμα
που πρόσφερες στο Χρόνο και άφησες με Έρωτα να ποτίσει το χώμα.

Αδελφέ, είμαστε τα Νυχτερινά σου Δάκρυα.
Κύλησαν χαράζοντας χάρτες από Χαρά και Χώρες από Λύπη

Ανίατε κόσμε, είμαστε ότι μισείς, ότι φανερώνει ποιος είσαι. Τί είσαι.
Είμαστε Ραγίσματα στα Αγάλματα Θεών καμωμένα από τα δικά σου χέρια.

Και να, τώρα μία Επανάσταση σμιλεύουμε στο Εργαστήρι του Σιωπηλού Τεχνίτη.
Έναν Αχιλλέα φτιάχνουμε ξανά και έναν πολύχρονο Οδυσσέα
 
Και εσύ που τάχα να κρυφτείς; Στης Μάνας μας τα σπλάχνα;
Ούτε ο Πατέρας μας να σβήσει τη χάρη θα σου κάνει.

Μάνα Γλυκιά μου Γη, Ήλιε μου Βασιλιά,
κάντε τα λόγια μας Βροχή τις προσευχές μας χώμα
οι σπόροι θα ναι της Ζωής σε τούτα εδώ τα χρόνια.

Δεκέμβριος 2788, Θησέας Λύκος

Εορτασμός Μικρών Διονυσίων / Rite of Minor Dionysia

Ο Οίκος μας, Τέλεσε τη Κυριακή 9 Δεκεμβρίου, εορτάζοντας τα Μικρά Διονύσια στο Βωμό του Θεού Διονύσου στη Ραπεντώσα.

Κάτω από ακατάπαυστη Εξαγνιστική βροχή που ο Πατέρας Ζευς μας χάρισε, σε έναν Αρχέγονο Μυσταγωγικό Τόπο, Τελέσαμε Καθαρμούς και Τιμήσαμε τον Κύριο του Θύρσου, τον Αιώνιο Έφηβο, τον Διθύραμβο Διόνυσο, και αναπτερώσαμε τις δυνάμεις μας εργαζόμενοι στην οδό προς το Χειμερινό Ηλιοστάσιο...

περισσότερα και στιγμιότυπα εδώ



Our House Celebrated on Sunday 9th of Decmeber , performing a Great Rite for the Celebartion of Minor Dionysia. The Rite took place in the Ancient Altar of the GOD Dionysus in Rapntosa area of Attica.

Under a nonstop Purifying Rain, a Gift from our Father Zeus, on a Mystical and most Ancient Place, we made the Sacred Acts of “Katharmous” (Cleansing), a major part of our Rites, especially this time of the year, as we preparing ourselves for the Great Rite of the Winter Solstice and the Turning of the Wheel that will announce the passage to a New Self...

See photos and more here

Πρόσκληση στις Φρυκτωρίες για το Χειμερινό Ηλιοστάσιο - Invitation to the Beacons for the Winter Solstice

Όπως  συμβαίνει  αδιάκοπα  τα τελευταία δύο έτη , έτσι και στο φετινό Χειμερινό Ηλιοστάσιο, ο Οίκος του Θύρσου, διοργανώνει τις «Φρυκτωρίες» τιμώντας και  Δοξάζοντας τον Ανίκητο Ήλιο και προσκαλεί κάθε Αδελφό και Αδελφή, κάθε Φίλο και Φίλη, κάθε συλλογικότητα, οικογένεια ή απλές παρέες, όλα τα Παιδιά των Παλαιών Τρόπων των Αρχέγονων Παραδόσεων μας , να Εορτάσουμε από Κοινού κατά τη μεγαλύτερη Νύχτα του έτους, υποδεχόμενοι τον Ανίκητο Ήλιο ο οποίος θα Ανατείλει σηματοδοτώντας την εκκίνηση ενός νέου Ενιαυτού.
περισσότερα και φωτογραφίες από το περασμένο Θερινό Ηλιοστάσιο


For the last two years, our House has been organizing, during the Sacred period of the Solstices - the celebration “Beacons for the Glory of the Sun”, and we kindly invite every Brother and Sister of the Old Faiths, to participate in the name of the Spirit of Unity and Solidarity among the Children of Traditions, the people of the Nations; people that did not forget their Gods and Goddesses nor their Traditions, and they will never do so!
more and photos from the Summer Solstice

Η απάντηση του ιδιοκτήτη των καταστημάτων Jumbo, κ.Απόστολου Βακάκη στις ερωτήσεις της Οργάνωσής μας

(Η ανάρτηση αυτή προοριζόταν για το επόμενο τεύχος του ηλεκτρονικού περιοδικού της Οργάνωσής μας ,"Ιδεών Άντρον" , το οποίο πρόκειται να εκδοθεί σύντομα, αλλά δημοσιεύεται νωρίτερα ώστε να τηρήσουμε τις δεσμέυσεις μας για τη γρηγορότερη δυνατή δημοσίευση των απαντήσεων του κ. Βακάκη)
http://hellenesthyrsos.blogspot.gr/2012/11/jumbo.html

 

Την Τρίτη 17 Ιανουαρίου, η Οργάνωσή μας, έστειλε στον κύριο Απόστολο Βακάκη, ιδιοκτήτη των  γνωστών καταστημάτων  Jumbo, μία επιστολή διαμαρτυρίας σε ιδιαίτερα σκληρό και αυστηρό ύφος, η οποία αφορούσε τις δηλώσεις του σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας (Πρώτο Θέμα), στις οποίες πρότεινε διάφορους τρόπους για την οικονομική ευημερία της Ελλάδος. Τρόπους στους οποίους αντιτιθέμεθα ως Εθνικοί, καταρχήν, και ως Πολίτες ξεχωριστά έκαστος, προς τη νοοτροπία που τους ορίζει.
Με λίγα λόγια, η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας δεν μπορούν να έχουν τον προσδιορισμό του «προϊόντος» ακόμη και αν η ορολογία προέρχεται απευθείας από τις οικονομικές θεωρίες αφήνοντας απέξω ιδεολογικές και πολιτισμικές αναφορές ουδετεροποιώντας οτιδήποτε για να μπορεί να προσδιοριστεί το πιθανό κέρδος που απορρέει από το εξεταζόμενο σώμα.
Η επιστολή μας αυτή, έτυχε άμεσης απάντησης από τον κύριο Βακάκη προσωπικά, και μέσα στον μικρό διάλογο που ξεκίνησε τότε, προσφέρθηκε ο ίδιος, ύστερα από πρότασή μας,  να απαντήσει σε ερωτήσεις που θα του απευθύναμε. Η δέσμευσή μας ήταν ρητή, όπως έχει ούτως ή άλλως από τη πρώτη στιγμή της παρουσίας αυτού του περιοδικού. Δίδουμε βήμα Λόγου σε οποιονδήποτε θελήσει να διαλεχτεί μαζί μας, και παρουσιάζουμε δίχως καμία λογοκρισία κάθε άποψη, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε τελείως. Κάνουμε δηλαδή αυτό που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο για τα μεγάλα ΜΜΕ που όμως αυτά έχουν από τη πρώτη κιόλας στιγμή της ύπαρξής τους δημιουργηθεί για να εξυπηρετήσουν τα πολύ κακώς, κάκιστα εννοούμενα, συμφέροντα και μόνον.
 Σε μία μικρή παρένθεση, αξίζει να αποκαλύψουμε κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό. Το Μάρτη του «11» στη μεγάλη κινητοποίηση που έγινε στην Αρχαία Αγορά για το Βωμό των 12 Θεών , το κανάλι του ALPHA είχε τυχαίως(?) βρεθεί εκεί και είχε καλύψει το γεγονός τόσο με πλάνα, όσο και με συνεντεύξεις, αλλά μόλις έφτασε το υλικό στο σταθμό, θυμάμαι ότι στο τηλέφωνο προσωπικά μου είπαν « δυστυχώς δεν έχουμε χρόνο να το παίξουμε καθότι υπάρχει έκρηξη ηφαιστείου στην ανατολή». Στο δελτίο τότε παρακολουθήσαμε εν τούτοις ένα «καταπληκτικό» ρεπορτάζ για τα..κομπολόγια στο Μοναστηράκι από την ίδια δημοσιογράφο που πέρασε αργότερα και από την Αγορά, αλλά στο τέλος της έκοψαν το θέμα άνωθεν όπως πολύ εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς...
Αυτά για να μείνουμε εντός κλίματος περί ΜΜΕ και νοοτροπίας που δημιουργούν στην Ελληνική κοινωνία που διακαώς ζητά ουσιαστική αναθεώρηση κακώς κειμένων και ενεργοποίηση των θεσμικών πλαισίων που υποτίθεται ότι τη διέπουν. Μια κοινωνία η οποία όμως δεν είναι άμοιρη ευθυνών καθώς μοιάζει περισσότερο με κακομαθημένο παιδί 9 ετών παρά με ένα χειραφετημένο ώριμο σύνολο Πολιτών, αλλά αυτό απαιτεί ξεχωριστό άρθρο για να αναφερθούμε. Και θα το κάνουμε συν το χρόνο.
Επιστρέφοντας στο κυρίως θέμα λοιπόν, όντως μετά την επικοινωνία μας με τον κύριο Βακάκη, ετοιμάσαμε ένα ερωτηματολόγιο υπό τη μορφή συνεντεύξεως και το αποστείλαμε, περιμένοντας υπομονετικά απαντήσεις τις οποίες ας μην το κρύψουμε, δεν περιμέναμε ότι τελικά θα λάβουμε, μιας και η «σκόνη» του θέματος είχε καθίσει ήδη από τον Ιανουάριο.
Όμως τελικά διαψευστήκαμε εν μέρει, μιας και ο κύριος Βακάκης απήντησε κατά κάποιο τρόπο. Η διαφορά είναι ότι δεν απήντησε στο ερωτηματολόγιο, μιας και ο ίδιος θεώρησε κατά δήλωσή του, ότι για να απαντήσει χρειάζεται μία τέτοια ανάλυση, που θα συνιστούσε να έχει τη μορφή ενός πολιτικού Μανιφέστου, κάτι που είναι εκτός των επιθυμιών του ή των δυνατοτήτων του.
Αντί για τις απαντήσεις, μας απέστειλε επιγραμματικώς μία σελίδα με τις απόψεις του που απηχούν την ουσία της προοπτικής που ο ίδιος έχει για τη σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας μας. Και αυτό φυσικά έχει τη δεδομένη αξία του.
Ανταποκρινόμενοι λοιπόν στη ρητή δέσμευσή μας, παρουσιάζουμε αυτές τις επιγραμματικές θέσεις στο περιοδικό μας, δίχως καμία λογοκρισία, ή περαιτέρω κριτική, μιας και αυτή θα γίνει ούτως ή άλλως κατά συνείδηση από τους αναγνώστες.
Οφείλω όμως επιπροσθέτως προσωπικά να δηλώσω ότι αποτελεί σπάνιο αν όχι μοναδικό έως τώρα φαινόμενο, ένας μεγάλος οικονομικός παράγοντας, ένα δημόσιο πρόσωπο εν πάση περιπτώσει , να απαντά σε εμάς τους Εθνικούς στις επιστολές τους και να συνομιλεί ισότιμα, κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο αλλά μην επανερχόμαστε, τα είπαμε πιο πάνω, και να πράττει αυτό που το Κράτος θα έπρεπε να πρωτοστατεί από καταβολής του στο όνομα του κοινωνικού διαλόγου (αλλά φυσικά δεν το κάνει).
Για αυτό το λόγο, θα πω ότι ανεξάρτητα από τις καίριες διαφωνίες που υπάρχουν στις τότε δηλώσεις στην εφημερίδα, και οι οποίες παραμένουν αμείωτες, ανακαλούμε τη σκληρότητα του ύφους της τότε επιστολής μας, μιας και δεν είναι ταιριαστό στην έναρξη ενός διάλογου ο οποίος ανέλπιστα και προς τιμήν του κύριου Βακάκη επετεύχθη για αρχή έστω και όχι (ακόμη) στο βαθμό που θα το επιθυμούσαμε. Συνεχίζουμε να μην ανακαλούμε σε καμία περίπτωση όμως τη δεδομένη άρνησή μας, στη νοοτροπία να θεωρείται ελαφρά τη καρδία -αλλά βαρέως εις τη τσέπη.. το Ερέχθειο χώρος για πώληση πορτοκαλάδων (βλέπε δηλώσεις Μιράντα Ξαφα) ή να πουληθούν «όλα-όλα-όλα» (Οι Ιεροί χώροι μας) όπως δήλωσε με θρασύτητα και απεγνωσμένα λαϊκίστικα  ο κατά ευφημισμό (των ΜΜΕ και των κομματολάγνων υπαλλήλων της συστημικής φιλελεύθερης δεξιάς) Γιακουμάτος, ο οποίος δημοσίως μίλησε μετά για «αγκυλωμένους» οι οποίοι του εναντιώθηκαν (μεταξύ αυτών και ο «Θύρσος»). Του ξαναστέλνουμε ως υπενθύμιση τους 100% «αγκυλωμένους» μας χαιρετισμούς πλήρους άρνησης μας και εναντίωσης απέναντι στις ιδέες και πρακτικές του, αλλά και πάλι να, εδώ είμαστε να συζητήσουμε αν τελικά είναι ικανός να συνομιλήσει.
Ας λάβουν λοιπόν ένα μάθημα ουσιαστικής Πολιτικής και Κοινωνικού διαλόγου όλοι οι Κρατικοί λειτουργοί οι οποίοι μπορεί να δηλώνουν ανίκανοι να κάνουν το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο  βιώσιμη επιχείρηση, αλλά ζητούν να τους αφήσουμε να κάνουν βιώσιμη όλη τη χώρα.
Κρίμα για όσους ακόμη τους εμπιστεύονται. Κρίμα που αυτό που ονομάζεται «δημοκρατία» σήμερα, δεν μοιάζει παρά σαν μία γερασμένη πόρνη που πουλιέται με ευκολία όσο-όσο στον όχλο και τα συμφέροντα.
Τελειώνοντας, θα προσθέσω κάτι ακόμη. Όλοι παραδέχονται ότι υπάρχει «κρίση αξιών» πρωτίστως, αλλά κανένας δεν προτίθεται να συζητήσει με όποιον διαφωνεί. Ο καθένας είναι κλεισμένος στο κουτί του, από το οποίο ζητά μόνο την καταστροφή ή τον εξοβελισμό έστω όσων διαφωνούν μαζί του. Ίσως εμείς οι Εθνικοί, μπορέσουμε να παραδειγματίσουμε μία κρίσιμη μάζα, και να περάσουμε ως επαναστατικό μήνυμα ότι ένα από τα κλειδιά ήταν πάντα ο ειλικρινής Λόγος, και ένα από τα όπλα μας ο διάλογος, δημιουργώντας τις συνθήκες, ώστε κάποια μέρα οι άκαμπτοι να είναι η μειοψηφία, και στα Μουσεία, αφού απελευθερώσουμε τα Αγάλματα των Θεών μας από την αχρηστία που έχουν περιπέσει, να τοποθετήσουμε επαγγελματίες πολιτικούς του σήμερα, εφημερίδες του σήμερα, εργοδότες που δεν σέβονται, πολίτες που δεν ακούνε.
Ακολουθεί το ερωτηματολόγιο που αποστείλαμε, και οι επιγραμματικές απαντήσεις του κυρίου Βακάκη δίχως καμία κριτική επί αυτών.
 
Όμως αυτό το ερωτηματολόγιο , θα ξαναφανεί χρήσιμο σύντομα, και για αυτό θα επανέλθουμε…


Το ερωτηματολόγιο που έστειλε η Οργάνωση του Θύρσου:

1) Θα ξεκινήσω με την εξής απλή ερώτηση τη συζήτησή μας:
Αντιγράφω από την εφημερίδα «το Θέμα» μέρος δήλωσής σας:
«Η Ακρόπολη είναι ένα προϊόν που θα έπρεπε να δουλεύει ακόμα και την Πρωτοχρονιά»
Κύριε Βακάκη, θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε τι εννοείτε με τη λέξη «προϊόν», χαρακτηρίζοντας την Ακρόπολη, της οποίας η Ιερότητα του Παρθενώνος είναι ίσως η πραγματική αιτία που υφίσταται ακόμη η όποια ελευθερία μας απέμεινε, Πολιτισμική ή κρατική?
 Είναι τελικά το χρήμα αυτό που θα αποτρέψει την Ελληνίδα να μην εκπορνευτεί, τον Έλληνα να μην γίνει λαθρέμπορος ή βαποράκι, ή κάτι ακόμη χειρότερο, ή είναι οι Αξίες και τα Ιδανικά του Πολιτισμού και της Παράδοσής του που θα του δώσουν τη δύναμη να παλέψει απέναντι στην κατάπτωση ακόμη και αν χαίρεται λιγότερα καταναλωτικά προϊόντα?

2) Καταλαβαίνοντας ότι ως επιχειρηματίας/manager σκοπό έχετε προφανώς να επιτύχετε σε αυτό που αποκαλούμε «ανάπτυξη».
Κύριε Βακάκη, εμείς οι Εθνικοί, οραματιζόμαστε μία Ελλάδα, μία Ευρώπη αν θέλετε, όπου θα πραγματώνονται Αξίες και Ιδανικά με αλληλοσεβασμό ανάμεσα στους Πολίτες, σε Αρμονία με τη Ζώσα για εμάς Φύση. Αυτές οι Αξίες  και αυτά τα Ιδανικά στέκονται προφανώς απέναντι στους σύγχρονους τρόπους πλουτισμού απέναντι σε τακτικές του να μην αμείβεται η εργασία των Πολιτών όσο θα έπρεπε και να συσσωρεύεται το κέρδος σε λίγους «κάποιους», αλλά και σαφώς απέναντι σε προτάσεις εκποίησης της Γης μας χάριν ενός ασαφούς κέρδους.
Θα μπορούσατε να μας αποσαφηνίσετε πιο εμπεριστατωμένα τα οφέλη των προτάσεών σας προς τους Πολίτες που διαβάζουν αυτή τη στιγμή?

3) Στην Ελλάδα σήμερα, υπάρχουν 11.500 χιλιάδες περίπου Κληροδοτήματα, των οποίων η πραγματική αξιοποίησή τους- και όχι εκμετάλλευση τους, σημειολογική η διαφορά- θα μπορούσε να αποφέρει περίπου 4.000.000.000(δις). ευρώ κέρδος το χρόνο. Μάλιστα συνομιλώντας πρόσφατα με άνθρωπο που είναι σε Δ.Σ. ενός τέτοιου κληροδοτήματος, μου εξέφρασε την έκπληξή του πώς έχουν μείνει αναξιοποίητα τόσα χρόνια από επίδοξους επενδυτές μιας και το ενεργοποιημένο προσφάτως εν λόγω κληροδότημα σε διάστημα ελαχίστων μόνον μηνών έχει αποφέρει απίστευτα οφέλη για την περιφέρειά του σε κάθε επίπεδο.
Ποιος ο λόγος αλήθεια να μεταβιβάζεις κυριαρχικά δικαιώματα όταν αξιοποιώντας ότι έχεις μπορείς να ικανοποιήσεις και τον ποιο σκληροπυρηνικό φιλελεύθερο επιχειρηματία?
Πως θα σχολιάζατε τη παραπάνω πληροφορία?
 
4) Οι πηγές φυσικής ενέργειας και όχι απλά η παράδοσή της σε ξένα κεφάλαια, ή  το μακέλευμα της Μητέρας Γης  για υδρογονάνθρακες, θα μπορούσε να αναβαθμίσει την ποιότητα της ζωής μας και να μας ανακουφίσει οικονομικά. Η παραγωγή αγροτικών αγαθών στο γόνιμο έδαφος της Πατρίδας μας θα μπορούσε να μας προσφέρει αυτάρκεια. Η ΠΥΡΚΑΛ μία βιομηχανία που με ελάχιστη στήριξη θα ήταν ικανή να θρέψει οικογένειες Ελλήνων και να εξοπλίσει την αμυντική μας βιομηχανία.
Είμαστε τόσο μικρή ως χώρα να ξεκινήσουμε μία τέτοια προσπάθεια, «δεν θα μας αφήσουν οι Μεγάλοι απέξω», ή τελικά το εγχώριο κεφάλαιο δεν βλέπει προοπτική του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους σε αυτά αφού οι μισθοί, ή το γενικότερο κόστος είναι απλά.. απαγορευτικό?

5) Επανέρχομαι στους αρχαιολογικούς χώρους. Καταλαβαίνω ότι ενδεχομένως υπάρχει μεγάλη απόσταση στις προσλαμβάνουσες παραστάσεις, αλλά ακόμη και έτσι μερικά σημεία ίσως είναι κοινού ενδιαφέροντος.
Θα ήσασταν διατεθειμένος ως επιχειρηματίας και πολίτης να βοηθούσατε ενεργά με υλικοτεχνικά μέσα αν σας ζητούνταν, εθελοντικές ομάδες Πολιτών και δη Εθνικών, οι οποίοι σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές σκοπό θα είχαν να διατηρούν καθαρούς όλους τους Αρχαιολογικούς χώρους, να έφτιαχναν για παράδειγμα ειδικές ράμπες για ΑΜΕΑ, να επισκεπτόντουσαν σχολεία και να ενημέρωναν μαθητές για την ύπαρξη και την αξία τους,  και ίσως το κυριότερο να διαμοίραζαν σε Πολίτες σε  τιμή κόστους βιβλία με την Ιστορία των χώρων αυτών για την διάδοση της Πολιτισμικής αξίας τους και άρα επιτυγχάνοντας έτσι και τη διεύρυνση της επισκεψιμότητάς τους?

6) Μία τελευταία ερώτηση: Ωνάσης, Μποδοσάκης απέναντι από σύγχρονους- όποιους προτιμάτε εσείς- μεγιστάνες. Αισθάνεστε ποιοτική διαφορά και αν ναι που την εντοπίζετε?

 

Η τοποθέτηση του κ. Βακάκη:

Επιγραμματικά όμως θα ήθελα επί μορφή επικεφαλίδων να εντοπίσω μερικές μόνο από τις βασικές κατευθύνσεις για ένα επιτυχές αποτέλεσμα που θα βοηθούσε τον απλό- φτωχό Έλληνα να δει μία καλύτερη μέρα αυτή την ζωή και όχι στην επόμενη που του υπόσχονται οι διάφοροι «ευχάριστοι» που ασχολούνται με τα κοινά.

 

1. Όπως μπολιάζουμε τα δέντρα που ήδη έχουμε με στόχο να απολαύσουμε ένα πιο εύγευστο και αποδοτικό καρπό έτσι και στην επιχειρηματική καθημερινότητα πρέπει να ενθαρρύνουμε ξένους επαγγελματίες να έλθουν και να μας κάνουν και εμάς επαγγελματίες. Κατόπιν όταν αυτό συμβεί, δηλαδή μας μάθουν την δουλειά, φυσικά οι Έλληνες θα τους υποκαταστήσουμε σταδιακά μια και η εντοπιότητα είναι ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι οποιοδήποτε Ξένου. Εάν με μία λέξη θα θέλαμε να δώσουμε έννοια στον εκσυγχρονισμό η λέξη αυτή θα ήταν επαγγελματισμός. Επαγγελματισμός παντού. Πρέπει να ξεκόψουμε από το παρελθόν ότι δηλαδή μπορούμε να συνεχίσουμε την ασαφή πορεία μας προς την εκπλήρωση των πεπρωμένων  του Ελληνισμού, με υπερτροφικό και εντελώς αναποτελεσματικό Δημόσιο, με πανάκριβο κοινωνικό κράτος και φυσικά πάντα με τα λεφτά των άλλων... Τα κάθε μορφής λαμόγια, Ελληνάρες καταφερτζήδες, οι οποίοι με απύθμενη εφευρετικότητα επέτυχαν έμμεσα την αποστροφή προς κάθε μορφή επιχειρηματικότητας αλλά παράλληλα και την εξιδανίκευση του κράτους- πατερούλη που παραμένει πάντα έτοιμο για «δουλειές» σε βάρος τελικά της πλειοψηφίας των νοικοκυραίων Ελλήνων πολιτών, πρέπει να τα απομονώσουμε και να τα απονευρώσουμε
2. Η απρόσκοπτη ανάπτυξη κατ’ αρχάς ιδιωτικών βραχονησίδων πρέπει να προβαδίσει των κρατικών βραχονησίδων και εκτάσεων γενικότερα. Μέσω αυτής της πολιτικής το κράτος αλλά και οι καλόπιστοι κρατικοί λειτουργοί θα αποκτήσουν εμπειρίες και τεχνογνωσία απαραίτητη για την ορθολογική αξιοποίηση και του δημόσιου πλούτου της χώρας μας. Το ευεργέτημα μίας τέτοιας προσέγγισης είναι ότι θα ξεκινήσουμε από τοποθεσίες που σήμερα είναι συνήθως στη μέση του πουθενά, εντελώς παρατημένα, και με πολύ μικρό ρίσκο να γίνει ανεπανόρθωτη ζημία. Το παράδειγμα του Σκορπιού ή της Σπετσοπούλας, έστω και εάν έγιναν πριν από 50 χρόνια, συνηγορούν στο ασφαλές του εγχειρήματος μιας και οι ιδιώτες δεν θα επιτρέψουν τις συνήθεις «λεηλασίες» στις έννοιες που προανέφερα και που πάντα όλοι οι Έλληνες πρέπει να υπηρετούμε.
3. Άνθρωποι σαν και εμένα φυσικά θέλουν την Ελλάδα στο Ευρώ αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι πλήρως θα εξευρωπαϊσθεί και δεν θα παραμείνει σε αυτό που είναι δυστυχώς σήμερα δηλαδή ένα νεόπλουτο Βαλκανικό κακέκτυπο, σε πλήρη αποσύνθεση. Μία Ελλάδα των ολιγαρχών που εξελίσσεται με αστρονομική ταχύτητα σε κλειστή, φτωχή οικονομία με συμμορίες οι οποίες μοιράζονται διάφορους τομείς, κρατικοδίαιτη νομεκλατούρα επιχειρηματιών και τράπεζες που χρηματοδοτούν κατά προτεραιότητα ημετέρους και πάντα με το «αζημίωτο».
4. Από φύσεων είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Πιστεύω ότι εάν προσφερθεί σαν εναλλακτική το σωστό, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων νοικοκυραίων θα το αγκαλιάσει. Το σωστό όμως έχει να κάνει με τους πολλούς και αδυνάτους και όχι τους λίγους και ισχυρούς. Επίσης, το σωστό δεν μπορεί να επικρατήσει εάν οι άνθρωποι είναι διπρόσωποι και λειτουργούν με δεύτερες σκέψεις.

Οι Βρυξέλλες αποφάσισαν: Τα σκέλια σου ανοιχτά για ένα κομμάτι ψωμί..

Στο κόμικ του Asterix είχε αυτό το σκίτσο που έδειχνε ολόκληρη τη Γαλατία υποταγμένη εκτός από ένα χωριό που έκανε δύσκολη τη ζωή των Ρωμαίων.
Στη περίπτωσή μας δείχνει να ισχύει το ανάποδο. Όλες οι λεγεώνες περνάνε από εδώ και το χουν για οίκο ανοχής να ξεχαρμανιάζουν..
Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι σε αυτό τον τόπο είναι απλώς τρομοκρατημένοι,
μαλθακοί, ή ηδονίζονται και τρίβουν με το ’να τους χέρι τα σκέλια τους κάθε φορά που ανακοινώνονται τα μέτρα εξόντωσής τους.
Ο μισθός στα 400κάτι ευρώ (..)  και μέρος του μισθού σου να κρατείται ακόμη και για να χρηματοδοτήσει ποδοσφαιρικές ιδιωτικές επιχειρήσεις στο όνομα του «αθλητισμού».
Να κρατείται για να θρέψει τις ορδές των ρασοφόρων, τις δεξιώσεις για την ..αποκατάσταση της δημοκρατίας (φάε μια δημοκρατία ναα με το συμπάθειο τώρα)
για να κάνει δημόσιες σχέσεις η μπουρζουαζία των «ολυμπιακών επιτροπών» και για όποιον άλλο λόγο έχουν αποφασίσει ότι αξίζει να ανασκολοπιστείς αγρίως και μονίμως για να περνάνε τα παράσιτα καλά.
Η συμμορία των Βρυξελλών, κυκλοφορεί με ένα δημοσιογραφικό μικρόφωνο καρφωμένο στο λαιμό σου να σε ξεφτιλίζουν κάθε τρεις και λίγο με ανακοινώσεις που απευθύνονται σε σκλάβους και όχι σε πολίτες, και ακόμη αυτή η πόλη πέρδεται από φόβο αντί να ξερνάει οργή και να ξεχύνεται στους δρόμους.
Αυτή η γυναίκα στη Κρήτη τους τα είπε στα ίσια: ΔΕΝ έχω να πληρώσω, θα γίνω παράνομη
Μόνο που με το γράμμα της αυτό έκανε λάθος. Δεν θα γίνει παράνομη. Απλώς θα κάνει το αυτονόητο. Θα κάνει το καθήκον της ως μητέρα και θα ζήσει τα παιδιά της.
Κάτι που είναι δίκαιο και στέκει πάνω από κάθε απόφαση και διάταγμα οποιασδήποτε συμμορίας, ελληνικής ή άλλης.
Όποιος κάτσει λοιπόν με σταυρωμένα χέρια στις ημέρες που έρχονται, θα βρεθεί με ανοιχτά τα πόδια και τον Σόιμπλε από πάνω του. Ο πρώτος από τους πολλούς που θα ακολουθήσουν. Και θα περάσουν καλά στα σκέλια σου για ένα κομμάτι ψωμί. 400 ευρώ και κάτι ψιλά το μήνα…

Ό φόβος για τον ένα θεό, η εξουσία των λίγων

. Η κατάσταση της κοινωνίας πριν τον Σόλωνα

Έπειτα από αυτά (σημ: Δίκη Αλκμεωνιδών) έγινε εμφύλια διαμάχη μεταξύ των ευγενών και του πλήθους (του Δήμου), που κράτησε πολύ καιρό.
Ο λόγος ήταν ότι το πολίτευμα ήταν αμιγώς ολιγαρχικό και μάλιστα οι φτωχοί ήταν δούλοι των πλουσίων μαζί με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και ονομάζονταν «πελάτες» και «εκτήμωροι», γιατί με αυτού του είδους τη μίσθωση (να κρατούν δηλαδή το έκτο μέρος των εισοδημάτων τους και να παραδίδουν τα πέντε) καλλιεργούσαν τα χωράφια των πλουσίων.
Όλη η γη άνηκε σε λίγους και αν οι φτωχοί δεν ήταν σε θέση να καταβάλουν το μίσθωμα, μπορούσαν να πουληθούν και αυτοί και τα παιδιά τους. Και μέχρι την εποχή του Σόλωνα οι δανεισμοί γίνονταν σε όλους με υποθήκη το σώμα τους. Ο Σόλων στάθηκε ο πρώτος προστάτης του Δήμου. Το βαρύτερο λοιπόν και πικρότερο πράγμα σε σχέση με το πολίτευμα ήταν για τους πολλούς αυτή η κατάσταση δουλείας. Δυσανασχετούσαν όμως και για άλλα πράγματα επειδή δεν είχαν συμμετοχή σε τίποτε απολύτως.
(Αριστοτέλους, Αθηναίων Πολιτεία)



Διαβάζοντας το παραπάνω, ας διαπιστώσει ο καθένας τις αντιστοιχίες με το σήμερα.
Σήμερα απλώς υπάρχει καλύτερη δικαιολογία για την επίθεση απέναντι στο Δήμο, και Σόλων, δεν βλέπουμε να εμφανίζεται από πουθενά για μία δικαία αναδιαμόρφωση.
 Είναι έτσι;
Ναι, ένας γαλουχημένα μονοθεϊστικός κόσμος, αδυνατεί να διασχίσει την απόσταση ανάμεσα στον εξουσιαστή του και στον ίδιο του τον εαυτό, ως μία προσομοίωση της απόστασης που αισθάνεται ο παραδομένος άνθρωπος απέναντι  στον υπέρ-εξουσιαστή του μεταφυσικού του εφιάλτη.
Ειρωνικά ψυχαναγκαστικό, ότι μόνο ο ίδιος ο υπέρ-εξουσιαστής θεός μπορεί να επιτρέψει μια κάποια μορφή ελευθερίας και πάλι όχι τόση όση να τον κάνει προσεγγίσιμο ή εν πάση περιπτώσει σχετικά διαχειρίσιμο στις «βουλές» του.
Αλήθεια υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι θα λάβει ποτέ ολόκληρος ο κόσμος την άδεια από την εξουσία των αδίκως πλουτησάντων ώστε να τους ξεφορτωθεί ;
Όχι, όπως δεν θα λάβει ποτέ την «άδεια» από τον υποτιθέμενα υπάρχοντα υπερφυσικό εξουσιαστή της ερήμου.
 Αν θέλει αυτός ο κόσμος να διανύσει την απόσταση ανάμεσα στην υποταγή και την ελευθερία, ανάμεσα στα παρακάλια και την ευθύνη που του αντιστοιχεί, αναγκαστικά πρέπει να απεμπλακεί από το φόβο του πάντα αόρατου δυνάστη.
 Ο μονοθεϊστικός φόβος,  έχει την τάση να υλοποιείται ως απτή πραγματικότητα.
Απλώς κοίτα γύρω σου…