Η Φυσίζοος θέαση των Εθνικών απέναντι στον μελλοθάνατο πολιτισμό του ολοκληρωτισμού

Συνηθίζονται τελευταία με ψευδοαφορμή το ρευστό πολιτικό σκηνικό και την εκλογική άνοδο της Χρυσής Αυγής - οι αναφορές γύρω από τη σύνδεση μερίδας των εθνικιστών και της Εθνικής Θρησκείας.
Οι κάθε λογής άσχετοι, κατά κύριο λόγο χριστιανοί, ή αριστεροί πάσης κατευθύνσεως με φορά όμως που ολοκληρώνει τον μονοθεϊστικό κύκλο της απουσίας βιωματικής Ιερότητας της Φύσης από τη συνείδησή τους, έχουν και από ένα καρφί έτοιμο, πρόχειρο θα έλεγε κανείς σε μία μαύρη τσέπη, για να το βυθίσουν χαιρέκακα ίσως, αλλά σίγουρα με τη χυδαία σιγουριά ενός ξιπασμένου όχλου, προς τα νομιζόμενα των σημερινών Εθνικών, αναρτώντας ή διαδίδοντας κάθε λογής ανοησίες που νομίζουν ότι με αυτές θα αντιστρέψουν, θα διαβάλλουν αν θέλετε, την άποψη των υπολοίπων είτε για τους εθνικιστές της Χρυσής Αυγής είτε για τους Εθνικούς ξεχωριστά( που ύπουλα μας συνδέουν ως ένα και το αυτό από πλευράς ιδεολογίας), ή για τους πραγματικά χαιρέκακους( τους ύπουλους που είπαμε), και για τους δύο μαζί.
Καθώς όμως ο Ιστορικός κύκλος του Ισοπεδωτισμού αγγίζει ήδη την ολοκλήρωσή του όπως πολύ σωστά διέβλεψε χρόνια πριν ο Alain de Benoist, κάτι τέτοιο εμάς τους Εθνικούς λίγο θα έπρεπε να μας ανησυχεί.
Οι προθέσεις της τελευταίας γενιάς αυτού του ηττημένου κόσμου, είναι παρόμοιες με αυτές των πρώτων κυρίαρχων μονοθεϊστών, όταν αναζητούσαν τα θύματά τους ανάμεσα στους Εθνικούς ή επέλεγαν οποιοδήποτε άλλον δεν συμφωνούσε με τα κυρίαρχα σχέδια τους-φτάνοντας στο σημείο του «κανιβαλισμού», δηλαδή χτυπώντας τους αδύναμους ανάμεσα στις ίδιες τους τις τάξεις- με τη μόνη διαφορά σήμερα, στο ότι είναι γερασμένοι ιστορικά και ανίκανοι να προκαλέσουν οτιδήποτε άλλο παρά μόνον  βαθύ οίκτο εκ μέρους μας, ίσης αξίας με τη ποσότητα της χολής που βγάζουν.

Οι επίγονοι αυτών που αποφάσισαν να βλέπουν τον κόσμο ισοπεδωμένο κάτω από μία ολοκληρωτική ιδέα- προηγήθηκε η σύλληψη της ιδέας ενός ολοκληρωτικού «θεού»- συνεχίζουν έως σήμερα να έχουν αποκλεισμένη τη σκέψη τους εντός των χρονικών ορίων, των νοηματικών διαδρομών και άρα των πλαισίων που αποτελούν την «πραγματικότητά τους» σε κάτι που μοιάζει με τον επίπεδο πλανήτη γη που τόσο επέμενε η μεσαιωνική εξουσία ότι αποκλείεται να είναι αλλιώς, επί ποινή θανάτου στους διαφωνούντες

Έτσι, οι πολύπτυχες θεάσεις των Εθνικών για τις Παραδόσεις τους, θεωρούνται.. άκυρες, «φασιστικές», επικίνδυνες, αστείες ή ότι άλλο επιλέξουν να μας προσάψουν όσοι είναι οτιδήποτε άλλο από Εθνικοί.
Η Χρυσή Αυγή, για τους ανάπηρους πνευματικά δημοσιογράφους, έκανε «κάτι ένοχο», κάτι κατακριτέο, με το να προωθεί σε πολλά γραπτά κείμενα των στελεχών της, τον..παγανισμό.
Ναι! Τελικά, ο Παγανισμός είναι ακόμη ο πρώτος και κυριότερος εχθρός αυτού του κόσμου!
Ο Μέγας Πάνας, σπέρνει ακόμη το φόβο στις ορδές των κατακτητών της Ιερής μας Πατρίδας.
Και έτσι, με επιτηδευμένη τάχα μου «έκπληξη» , κάποιοι ..διαπιστώνουν ότι ο εθνικισμός και ο Παγανισμός αποτελούν αδιαίρετο σύνολο. Αυτό βρήκαν ως μοναδικό επιχείρημα για να αντιτάξουν απέναντι σε ένα μάλλον πολύ κακής εκπαίδευσης επικοινωνιακά λαϊκιστικό εθνικιστικό κόμμα που αιφνιδιάστηκε με την ίδια του την απήχηση.
Οι Εθνικοί όμως, δεν έχουμε ανάγκη να μας καταπιεί κανένα κόμμα καμίας παράταξης ή κατεύθυνσης. Δεν ψάχνουμε εμείς κάπου να κρυφτούμε, καθώς προηγούμαστε Ιστορικά κάθε νεωτερισμού, κάθε μορφώματος πολιτικού της σύγχρονής εποχής, και μπορούμε να κινούμαστε ανάμεσα σε οτιδήποτε επιλέγει ο κάθε Πολίτης-Εθνικός ξεχωριστά, ότι θεωρεί αναγκαίο και χρήσιμο, ως ένα εργαλείο, για το καλό της Πατρίδας και του Έθνους. Δίχως  να πέφτει ουδέποτε στην παγίδα να υπηρετεί το εργαλείο.


Άλλωστε πώς θα γινόταν εμείς να έχουμε την ανάγκη να κρυφτούμε σε κάποιο ανάπηρο κομμάτι αυτού του σακατεμένου κόσμου, όταν την ίδια στιγμή εργαζόμαστε αδιάκοπα για την  κατάργηση του και για τον σχεδιασμό της επόμενης ημέρας που θα ξημερώσει από την ευθανασία του ανίατου ολοκληρωτισμού? 

Φυσικά, κανένας Εθνικός δεν γίνεται να βάζει την πολιτική να ντύσει τη Θρησκεία του. Αντίθετα, εξαγνίζεται με την Ιερότητα της Λατρείας, κάθε τυχόν ολοκληρωτική θέση που μπορεί να ξεπροβάλλει και να τείνει να καταπιεί την ελευθερία της Σκέψης στο βίο του.
Ως ένα αστείο της Ιστορίας, τη στιγμή που αναζωπυρώνονται σε κάθε σημείο της Ευρώπης
οι Φυσίζοες Εθνικές θεάσεις, η άλλοτε κραταιά υστερική κυρίαρχη τάξη, πεθαίνει και δεν έχει ούτε μία τελευταία ατάκα να αφήσει πίσω ως τα τελευταία λόγια της.
Τίποτε άλλο παρά μόνον άναρθρες κραυγές.

Θησέας Λύκος.