Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Θα εξορύξουν την καρδιά της Μητέρας Γης και εσύ θα παρακαλάς για τη δόση σου,τιποτένιε υπήκοε κράτους




Γνωρίζω ότι τα λόγια αυτά θα διαβαστούν από λίγους και ακόμη λιγότερους θα επηρεάσουν. Αλλά πρέπει να γραφτούν. Δεν γίνεται αλλιώς. Ας γνωρίζουν κάποιοι στο μέλλον, ότι δεν είχαν όλοι σκύψει το κεφάλι τους, δεν είχαν υποτάξει το Πνεύμα τους και δεν πήραν μέρος με τη θέλησή τους στις πληγές της Γης μας, στη πρόσκαιρη διακοπή που διαφαίνεται ότι θα συμβεί, στην αυτοδιάθεση και την αυτογνωσία του Έθνους μας.
Συνήθης συζήτηση περί χρέους, και τις πιο πολλές φορές, οι λύσεις που προτείνονται αμέσως για την άμεση και αποτελεσματική απεμπλοκή της οικονομίας του κράτους, είναι η εξόρυξη των υδρογονανθράκων, του χρυσού και των λοιπών μεταλλευμάτων από το υπέδαφος. Οι φαντασιώσεις που συχνά ξεπερνούν το όριο ανάμεσα στο λογικό και την παραφροσύνη ενός μεγαλοϊδεατισμού, θέλουν τους Έλληνες υπηκόους, μετά τις εξορύξεις να ζουν ακόμη πλουσιότερα από πριν, κατατάσσοντας μάλιστα αυτούς σχεδόν στην κορυφή της ταξικής αλυσίδας της Ευρώπης.
Οι δε πολιτικοί που κρύβουν τα αποθέματα πλούτου ή κωλυσιεργούν τους σχεδιασμούς έναρξης ερευνών και εξόρυξης, χαρακτηρίζονται προδότες και βαλτοί.
Μη μακρηγορώ. Λίγο πολύ όλοι τα ξέρουν, όλοι τα έχουν διαβάσει κάπου.
Δυστυχώς για τον υπήκοο ενός κράτους, αυτού του κράτους, οι ονειρώξεις του, θα τον αφήσουν απλώς με το εσώρουχο λερωμένο και με την αλυσίδα του ακόμη σφιχτότερα δεμένη στον αστράγαλο όταν η επόμενη ημέρα θα ξημερώσει στη φυλακή του πολιτισμικού παρόντος του.
Λίγοι, δυστυχώς πολύ λίγοι, διακρίνουν την πλέον καλοστημένη παγίδα. Όσο πιο γρήγορα ξεκινήσουν οι ρημάδες οι εξορύξεις, τόσο το γρηγορότερο ο κάτοικος αυτής της Γης θα απομακρυνθεί από οτιδήποτε του έδινε διέξοδο στη ζωή του.
Τί είναι η Πατρίδα σου αχρείε δούλε? Τί σε κρατούσε ζωντανό γενιές επί γενεών?
Που κρύβονται πια τα Μυστήρια και οι Μύθοι σου?
Την ημέρα που θα δεις την όψη της Γης σου να αλλάζει οριστικά από Δάση σε εργοτάξια, από Σπήλαια και Χαράδρες σε κουφάλες εκσκαφέων και επιχειρήσεις τουρισμού, τις θάλασσές σου να μαυρίζουν από πετρέλαιο και νεκρά ψάρια, την ημέρα που θα διαβείς αυτό το κατώφλι, θα καταλάβεις ότι θα γίνεις ο φτωχότερος και πλέον σιχαμένος δούλος ολόκληρης της Ευρώπης.
Δεν θα έχεις πια που να ακουμπήσεις τα τραγούδια σου, δεν θα έχεις πια που να ξεκουράσεις τα μάτια σου, ούτε να κρυφτείς για «διακοπές» σε γαλάζια ύδατα.
Δεν θα έχεις πια την Ευλογία να μπορείς να θυμηθείς από πού είσαι.
Και φυσικά λεφτά, πάλι δεν θα βγάλεις. Μιας και η τύχη σου θα είναι όμοια με αυτή των κατοίκων της Αφρικής. Ακόμη και νεκρούς θα θρηνήσεις. Μετανοημένους που θα δοκιμάσουν να αποδράσουν (να πάνε πού αλήθεια τότε?) και σαν τα λυσσασμένα σκυλιά θα τα τουφεκίζουν. Ναι, η Πατρίδα σου, ένα τεράστιο εργοτάξιο όπου θα ταΐζει τους καλοζωισμένους προτεστάντες και σεΐχηδες της μονοθεϊστικής ταξικής κορυφής .

Θα έλθει η μέρα υπήκοε, που θα ακούς για Ελευθερία και θα παρακαλάς για ένα στρέμμα καθαρού δάσους. Θα έλθει η μέρα που θα καταλάβεις ότι η καλοπέραση των παιδιών σου δεν είναι ακριβά ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά ένα σκοινί φτιαγμένο ως λίκνο σε ένα δέντρο.
Και η ερωτική μοναχικότητα της θάλασσας, θα έχει εξαφανιστεί μέσα στη μοναξιά μιας βρωμισμένης και μολυσμένης παραλίας που εσύ ζήτησες να έχεις.
Αν όντως θες να απαλλαγείς από το χρέος υπήκοε, διάλεξε τι είδους Πολιτισμό επιζητείς και πλήρωσε το πραγματικό Τίμημα που σου αναλογεί.
Η ψυχοσύνθεσή σου, δυο χρόνια τώρα, είναι όμοια με αυτή του τοξικομανή.
 Η δόση σου, έχει μεγαλύτερη σημασία από την αξιοπρέπειά σου. Για αυτό και δεν μπορείς να αγωνιστείς πραγματικά στους δρόμους.  Για αυτό αρνείσαι να ματώσεις και να ματωθείς.
Είσαι σκιά του εαυτού σου. Και σε αυτήν θα είναι η κατάρα σου να ζήσεις .

Διαβάζοντας την είδηση για τις αντιδράσεις στη Χαλκιδική ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, αδιαφορώντας για τη πολιτική ταυτότητα των υπερασπιστών του Δάσους και της Φύσεως γενικότερα, τάσσομαι ανοικτά υπέρ τους –το λιγότερο που μπορώ να κάνω λόγω απόστασης- αλλά και στέκομαι σε εγρήγορση σε περίπτωση που ανοίξει η όρεξη των αρπακτικών των πολυεθνικών στην Αττική. Όποιος παραμένει Πολίτης και Έλληνας, ας φροντίσει να αρνηθεί ανοιχτά και τίμια το βιασμό της Μητέρας μας Πατρίδας.
Όσο για τα πρεζάκια? Αυτά έχουν ήδη επιλέξει να αγωνιούν για τη δόση των νταβατζήδων τους και εκπορνεύονται παρακαλώντας αντί να διεκδικούν..


2 σχόλια:

Panos Konstantinidis είπε...

Δεν υπάρχει ελπίδα φίλε Λύκε. Έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα. Μιλάς για ζωντάνια; Ποιός έχει ζωντάνια σήμερα; Αν είχαμε δε θα είμασταν σε αυτά τα χάλια. Η μοναδική ζωντάνια του νεοέλληνα ακόμα και σήμερα είναι πως να βολευτεί στο δημόσιο... Κατάντια.

Θησέας Λύκος είπε...

Καλέ μου Φίλε και συνοδοιπόρε, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ελπίδα, τώρα μπορούμε να ανατρέψουμε τα πάντα.
Γνωρίζεις τα "κακοδέντρια"? Είναι ξεραμένα γέρικα δέντρα σε επαρχιακά τοπία, όρθια κούτσουρα, που η λαική φαντασία συνήθως συνδέει με ένα αποτρόπαιο γεγονός που κάποτε (ίσως) και να έλαβε χώρα εκεί.Κάποιος θάνατος ενός ληστή, η τιμωρία ενός υβριστή,κ.α. Αυτά τα άκακα δέντρα, μόνο τρομακτική όψη έχουν καθώς είναι λείψανα ενός κάποτε κραταιού φυτού. Έτσι μοιάζει και η κατάντια αυτή σήμερα, αλλά είναι νεκρή,και απλώς τρομακτική, ας είμαστε εμείς οι ξυλοκόποι της..
Εγώ, εσύ, εμείς..