Όσο περνάνε οι μέρες, και η οικονομική μέγγενη σφίγγει όλο
και περισσότερο γύρω από την Ευρώπη, και όχι μόνον στο Νότο της, τα blogs και γενικά όλα τα
ελληνικά προφίλ των κοινωνικών μέσων δικτύωσης καταγράφουν τη ψυχική κατάσταση
αλλά και το επίπεδο σκέψης των πολιτών ή και των «πολιτών» που τους πνίγει το
δίκιο ή « τους πνίγει το δίκιο επειδή πνίγει και τους άλλους».
Ανάμεσα σε πολλά που μπορεί να παρατηρήσει κάποιος ψυχραιμότερος, είναι και η τάση της απόλυτης πλειοψηφίας να βρίζει και να ξεσπάει απέναντι στους Γερμανούς. Σε όλους τους Γερμανούς συλλήβδην. Κάποιοι άλλοι, λιγότεροι, συμπεριλαμβάνουν τους Άγγλους, τους Αμερικανούς, τους Εβραίους (all time classic και αυτοί) και γενικά όποιο ισχυρό κράτος χρησιμοποιεί την ισχύ του για να επιβάλλει τα συμφέροντά του, αν και μάλλον θα έπρεπε επιτέλους να εννοήσουμε ότι είναι οι τράπεζες και οι επιχειρηματίες των κρατών αυτών που το κάνουν με μαριονέτες τις κυβερνήσεις.
Όπως και στα σκυλαδικολαικοπόπ «άσματα» που τόσο λατρεύει ο μέσος «πολίτης», που η αυτομαστίγωση, η αυτολύπηση, η «καψούρα» και γενικά όλη η μαζοχιστική γκάμα κυριαρχεί, έτσι και στη πολιτική πραγματικότητα, ένας ολόκληρος λαός, προτιμά να βρίσκει δικαιολογία ότι «μας ψεκάζουν» ή «βράζουμε, ακόμη δεν έχουμε φουσκώσει, αλλά θα φουσκώσουμε που θα πάει», και λοιπές άλλες καναπεδάτες δικαιολογίες για να μη σηκωθεί και να κάνει αυτό που κάποτε ήξερε να κάνει.
Το 2007 που καιγόντουσαν τα δάση της Αττικής, έξωθεν της Βουλής είχε πλημμυρήσει χιλιάδες κόσμου οι οποίοι ήταν έτοιμοι να λυντσάρουν κυριολεκτικά όποιον βουλευτή τολμούσε να ξεμυτίσει, ενώ ανήμερα της 25ης Μαρτίου (καθόλου τυχαία σημειολογία) που η Κύπρος στήθηκε στο τοίχο, η Αθήνα γέμιζε τις καφετέριές της και το προηγούμενο βράδυ τα ακόμη ανοιχτά σκυλάδικά της.
Η εύκολη λύση λοιπόν, να βρίσουμε τους «άλλους» και να γράφουμε στα δίκτυα περί «επικείμενου 3ου Παγκόσμιου πολέμου» αφού και ο βλοσυρός πεοσφριγιλός διοπτροφόρος Όλι Ρεν είπε ότι «υπάρχει κίνδυνος συρράξεων στην Ευρώπη».
|
Αλήθεια, πόσοι έκαναν τον κόπο να συνομιλήσουν τελευταία με άλλους Ευρωπαίους από άλλες χώρες ; Πόσοι έκαναν τον κόπο να σκεφθούν λίγο παραπάνω από τους τίτλους των εφημερίδων ή τις κραυγές του ΤράγκαΝΔ και σία; Πόσοι θέλησαν να σταματήσουν να είναι δέσμιοι του Πρεντεντέριου και Μπάμπιου σκεπτικού;
Με πόση ευκολία είναι όλοι έτοιμοι να ναζιστηκοποιήσουν τη Γερμανία; Να αγιοποιήσουν τη Ρωσία ή να αδελφοποιηθούν ( στη μπλογκόσφαιρα εννοείται), με όποια άλλη χώρα καθυποτάσσεται (επειδή μοιάζει και αυτή θύμα άρα θα κλαίμε μαζί) αυτή τη στιγμή στους τραπεζίτες και σε κάθε είδους καπιταλιστόσκυλο;
Η Γερμανία έχει Μέρκελ, αλλά και η Ιταλία Μπερλουσκόνι. Έχει κανείς αμφιβολία ότι αν ο Γερο – Μπέρλι μπορούσε δε θα έκανε την Ελλάδα, ή όποια άλλη χώρα, ένα τεράστιο μπούνκα-μπούνκα πάρτυ με αυτόν ως τελευταίο βαγόνι στο σεξοτρενάκι του;
Είναι άρα όλοι οι Ιταλοί έτοιμοι να καταπιούν όλο το βιάγκρα του κόσμου και να μας ριχτούν στα οπίσθια;
Για να μη κουράζω τον όποιον τυχόν αναγνώστη, μάλλον καταλαβαίνει κανείς το γελοίο του σκεπτικού και φυσικά τον ξεφτισμένο σωβινισμό τύπου κίτρινης φυλλάδας.
Ανάμεσα σε πολλά που μπορεί να παρατηρήσει κάποιος ψυχραιμότερος, είναι και η τάση της απόλυτης πλειοψηφίας να βρίζει και να ξεσπάει απέναντι στους Γερμανούς. Σε όλους τους Γερμανούς συλλήβδην. Κάποιοι άλλοι, λιγότεροι, συμπεριλαμβάνουν τους Άγγλους, τους Αμερικανούς, τους Εβραίους (all time classic και αυτοί) και γενικά όποιο ισχυρό κράτος χρησιμοποιεί την ισχύ του για να επιβάλλει τα συμφέροντά του, αν και μάλλον θα έπρεπε επιτέλους να εννοήσουμε ότι είναι οι τράπεζες και οι επιχειρηματίες των κρατών αυτών που το κάνουν με μαριονέτες τις κυβερνήσεις.
Όπως και στα σκυλαδικολαικοπόπ «άσματα» που τόσο λατρεύει ο μέσος «πολίτης», που η αυτομαστίγωση, η αυτολύπηση, η «καψούρα» και γενικά όλη η μαζοχιστική γκάμα κυριαρχεί, έτσι και στη πολιτική πραγματικότητα, ένας ολόκληρος λαός, προτιμά να βρίσκει δικαιολογία ότι «μας ψεκάζουν» ή «βράζουμε, ακόμη δεν έχουμε φουσκώσει, αλλά θα φουσκώσουμε που θα πάει», και λοιπές άλλες καναπεδάτες δικαιολογίες για να μη σηκωθεί και να κάνει αυτό που κάποτε ήξερε να κάνει.
Το 2007 που καιγόντουσαν τα δάση της Αττικής, έξωθεν της Βουλής είχε πλημμυρήσει χιλιάδες κόσμου οι οποίοι ήταν έτοιμοι να λυντσάρουν κυριολεκτικά όποιον βουλευτή τολμούσε να ξεμυτίσει, ενώ ανήμερα της 25ης Μαρτίου (καθόλου τυχαία σημειολογία) που η Κύπρος στήθηκε στο τοίχο, η Αθήνα γέμιζε τις καφετέριές της και το προηγούμενο βράδυ τα ακόμη ανοιχτά σκυλάδικά της.
Η εύκολη λύση λοιπόν, να βρίσουμε τους «άλλους» και να γράφουμε στα δίκτυα περί «επικείμενου 3ου Παγκόσμιου πολέμου» αφού και ο βλοσυρός πεοσφριγιλός διοπτροφόρος Όλι Ρεν είπε ότι «υπάρχει κίνδυνος συρράξεων στην Ευρώπη».
|
Αλήθεια, πόσοι έκαναν τον κόπο να συνομιλήσουν τελευταία με άλλους Ευρωπαίους από άλλες χώρες ; Πόσοι έκαναν τον κόπο να σκεφθούν λίγο παραπάνω από τους τίτλους των εφημερίδων ή τις κραυγές του ΤράγκαΝΔ και σία; Πόσοι θέλησαν να σταματήσουν να είναι δέσμιοι του Πρεντεντέριου και Μπάμπιου σκεπτικού;
Με πόση ευκολία είναι όλοι έτοιμοι να ναζιστηκοποιήσουν τη Γερμανία; Να αγιοποιήσουν τη Ρωσία ή να αδελφοποιηθούν ( στη μπλογκόσφαιρα εννοείται), με όποια άλλη χώρα καθυποτάσσεται (επειδή μοιάζει και αυτή θύμα άρα θα κλαίμε μαζί) αυτή τη στιγμή στους τραπεζίτες και σε κάθε είδους καπιταλιστόσκυλο;
Η Γερμανία έχει Μέρκελ, αλλά και η Ιταλία Μπερλουσκόνι. Έχει κανείς αμφιβολία ότι αν ο Γερο – Μπέρλι μπορούσε δε θα έκανε την Ελλάδα, ή όποια άλλη χώρα, ένα τεράστιο μπούνκα-μπούνκα πάρτυ με αυτόν ως τελευταίο βαγόνι στο σεξοτρενάκι του;
Είναι άρα όλοι οι Ιταλοί έτοιμοι να καταπιούν όλο το βιάγκρα του κόσμου και να μας ριχτούν στα οπίσθια;
Για να μη κουράζω τον όποιον τυχόν αναγνώστη, μάλλον καταλαβαίνει κανείς το γελοίο του σκεπτικού και φυσικά τον ξεφτισμένο σωβινισμό τύπου κίτρινης φυλλάδας.
Υπάρχει λοιπόν και μία άλλη οδό σκέψης. Κανένας πραγματικός Ευρωπαίος,
συνειδητοποιημένος της Κοινής Γης και των Συγγενικών Πολιτισμών δεν έχει να
χωρίσει τίποτε με έναν άλλο από οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα. Έχουμε όμως να
χωρίσουμε , ή μάλλον να αντιπαρατεθούμε στα ίσια με τους ανεξαρτήτως εθνικότητας
καπιταληστές και δημοκράτες των
δημοκρατιών της μερσεντές και των λαμέ κουστουμιών. Τους υπερόπτες διορισμένους
επιτρόπους της κατά ευφημισμό μόνον «Ευρωπαϊκής Ένωσης», τους υπηρέτες
δημοσιογράφους, τους αφιονισμένους υποτακτικούς τους και κάθε άλλο τρωκτικό που
θα χαρεί να τραφεί με τα πτώματά μας.
Ο Πολιτισμός των Γερμανικών λαών, ναι για όσους κλωτσάνε αν έχουν και οι Γερμανοί Πολιτισμό, ο Εθνικός Πολιτισμός τους γιατί δεν είναι ανάγκη να κατασκευάσουν και αυτοί Παρθενώνα, (αλλά μη χαίρονται με κακία οι «πολίτες» αυτής της χώρας, ούτε αυτοί φτιάχνουν πια..), οι Εθνικοί Πολιτισμοί των Σλάβων, των Κελτών, των λαών της Βαλτικής, είναι η Λόγχη που μπορεί να διαπεράσει τα πλευρά αυτού του χρηματοπιστωτικού θηρίου.
Και είναι μονόδρομος να το κάνει!
Τώρα λοιπόν που ο σοσιαλισμός εγκατέλειψε με ελαφρά πηδηματάκια, φορώντας όμως παπουτσάκια prada, και οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης μοιάζουν με τους 7 ευνουχισμένους νάνους που κοιτάζουν την σε κώμα Χιονάτη με το μήλο στο στόμα, τώρα είναι το Έδαφος της Ευρώπης μας έτοιμο , ώστε να γεμίσει με τους Σπόρους του Εθνισμού, η δε Σοδειά του να είναι η πραγματική Ένωση των Εθνών μας.
Ο Γερο-Μπέρλι, η Μέρκελ, ο σαδιστής Ρομπάι, η εν Ελλάδι κυβερνητική καταστροφοτρόικα, ακόμη και αυτός ο Σιδηρόπεος Όλι Ρεν, είναι τόσο δυνατοί όσο οι δικαιολογίες μας να μην αποφασίσουμε να σηκώσουμε κεφάλι.
Και κανένας μας δεν φαντάζομαι ότι θέλει να είναι σκυμμένος μπροστά στον Γερο Μπέρλι..
Ο Πολιτισμός των Γερμανικών λαών, ναι για όσους κλωτσάνε αν έχουν και οι Γερμανοί Πολιτισμό, ο Εθνικός Πολιτισμός τους γιατί δεν είναι ανάγκη να κατασκευάσουν και αυτοί Παρθενώνα, (αλλά μη χαίρονται με κακία οι «πολίτες» αυτής της χώρας, ούτε αυτοί φτιάχνουν πια..), οι Εθνικοί Πολιτισμοί των Σλάβων, των Κελτών, των λαών της Βαλτικής, είναι η Λόγχη που μπορεί να διαπεράσει τα πλευρά αυτού του χρηματοπιστωτικού θηρίου.
Και είναι μονόδρομος να το κάνει!
Τώρα λοιπόν που ο σοσιαλισμός εγκατέλειψε με ελαφρά πηδηματάκια, φορώντας όμως παπουτσάκια prada, και οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης μοιάζουν με τους 7 ευνουχισμένους νάνους που κοιτάζουν την σε κώμα Χιονάτη με το μήλο στο στόμα, τώρα είναι το Έδαφος της Ευρώπης μας έτοιμο , ώστε να γεμίσει με τους Σπόρους του Εθνισμού, η δε Σοδειά του να είναι η πραγματική Ένωση των Εθνών μας.
Ο Γερο-Μπέρλι, η Μέρκελ, ο σαδιστής Ρομπάι, η εν Ελλάδι κυβερνητική καταστροφοτρόικα, ακόμη και αυτός ο Σιδηρόπεος Όλι Ρεν, είναι τόσο δυνατοί όσο οι δικαιολογίες μας να μην αποφασίσουμε να σηκώσουμε κεφάλι.
Και κανένας μας δεν φαντάζομαι ότι θέλει να είναι σκυμμένος μπροστά στον Γερο Μπέρλι..
5 σχόλια:
Καλησπέρα, διάβασα χθες μαζεμένα αρκετά από τα τελευταία πόστ που ανοίγουν πεδίο για πολλές συζητήσεις. Πολύ καλό το κείμενο των 7 αρχών καταρχήν αλλά θα σταθώ σε αυτό το τελευταίο. Όχι γιατί έχω μεγάλες διαφωνίες, προφανώς συμφωνώ στο +90% απ' όσα έγραψες αλλά κυρίως για δυό τρείς απορίες που μου γεννούν κάποιες φράσεις σου, ή μια υποφαινόμενη τάση (αν την καταλαβαίνω σωστά).
1. Προφανώς και σε τέτοιες περιπτώσεις επικρατεί αυτή η χαζή γενίκευση που λες και καλά κάνεις και την κατακρίνεις. Όμως με κάποιο τρόπο πχ πλειοψηφιών θα πρέπει να βγάζουμε και κάποια συμπεράσματα. Έτσι για παράδειγμα όπως εμείς δεν είμαστε αμέτοχοι της μοίρας μας, θές λόγω τσιφτεντελάδικων, σκυλάδικων ή ότι άλλο έτσι δεν είναι αμέτοχοι και οι άλλοι. Τις κυβερνήσεις πχ υποχείρια των τραπεζιτών κτλ (για όποιον το δέχεται αυτό) δεν τις ψηφίζουν οι τραπεζίτες αλλά οι κατ' όνομα πολίτες οι οποίοι σε όλες τις χώρες, ειδικά στις ξένες όπου το οποιοδήποτε άλλο (μη φιλελεύθερο καπιταλιστικό) πολιτικό σύστημα είναι περίπου ανύπαρκτο (δεν είναι τυχαίο πως είμαστε από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες με κουμουνιστικό κόμμα, ή τόσο δυνατή αντικαπιταλιστική άκρα αριστερά), είναι οι ίδιοι υπέρμαχοι αυτού του συστήματος. Σε εμάς και σε κάποιες άλλες χώρες (του νότου) χάλασε η μαγική συνταγή γιατί δεν μας βγήκε το σύστημα, δεν παίζαμε τόσο καλά ή δεν είμαστε άξιοι να το διαχειριστούμε. Στους Γερμανούς όμως, ή στους Ολλανδούς κτλ που δουλεύει μια χαρά και οι "πολίτες" συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα όποια αγαθά του καπιταλισμού δεν υπάρχει λόγος να αντιδράσουν και καλώς ψηφίζουν Μέρκελ. Ειδικά από την στιγμή που τους συμφέρει (όπως είπες γιατί τι θα έκανε ο Μπερλουσκόνι) και εμμένουν σε αυτή την πορεία δεν καταλαβαίνω με πια λογική είναι κάποιος λαός υποχείριο των τραπεζών κτλ. Είναι τόσο υποχείριο αυτών όσο εμείς των σκυλάδικων. Δηλαδή καθόλου και οι μεν και οι δε όσο γουστάρουν θα τα συντηρούν.
2. Οι δαιμονοποιήσεις (Γερμανία) ή αγιοποιήσεις (Ρωσία) προφανώς και είναι αποτέλεσμα συναισθηματικής αντιμετώπισης εκ μέρους των ηττοπαθών μικρών και χαμένων. Δείχνει έλλειψη πραγματισμού και πραγματικής πολιτικής σκέψης. Αν δεν μπορούν μάλιστα αυτές οι αντιδράσεις να δημιουργήσουν και ένα κοινό μέτωπο για την αντιμετώπιση του οποιοδήποτε κινδύνου (όπως γίνεται δηλαδή σε εμάς συνήθως) έ τότε είναι και άχρηστες.
....
Όμως δεν καταλαβαίνω πως καταλήγεις στο "Κανένας πραγματικός Ευρωπαίος, συνειδητοποιημένος της Κοινής Γης και των Συγγενικών Πολιτισμών δεν έχει να χωρίσει τίποτε με έναν άλλο από οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα." ακόμα και αν παραβλέπεις την ιστορική διαδρομή της Ευρώπης παρά μόνο αν δίνεις στον όρο "συνειδητοποιημένος της κοινής Γης" περιεχόμενο εντελώς φανταστικό. Το ιστορικό παράδειγμα το λέω γιατί οι "Ευρωπαίοι " (Αλήθεια Ευρωπαίους εννοείς τους σημερινούς κάτοικους των χωρών της Ευρώπης, τους λαούς της εποχής της κλασσικής αρχαιότητας, της Ρωμαϊκής, της Βυζαντινής του μεσαίωνα πότε;) απ' όσο γνωρίζω είχαν πάντα την συνήθεια να επεκτείνονται, πολεμούν, τρώγονται κτλ οπότε με ποια λογική και πραγματική βάση πιστεύεις πως αν ήταν όλοι αυτοί συνειδητοποιημένοι μιας κοινής γης (κοινή είναι και όλη η γη, βασικό επιχείρημα των πανταχού διεθνιστών), θα ζούσαν σαν τα παιδιά των λουλουδιών χωρίς συγκρούσεις χωρίς να έχουν να χωρίσουν τίποτα;
Η σκεψη αυτή έτσι όπως εκφράζεται νομίζω ανήκει ακριβώς σε αυτό που θα λέγαμε ιδεολογία της φιλελεύθερης αριστεράς, όταν λέει όλοι οι λαοί αγαπημένοι κτλ αν εκλείψει ο καπιταλισμός, χωρίς να λαμβάνει υπόψη το ιστορικό παράδειγμα των συγκρούσεων και χωρίς να δέχεται πως είναι οι πλειοψηφίες αυτών ακριβώς των λαών που στηρίζουν (τουλάχιστον μέχρι στιγμής) το παρόν οικονομικό/κοινωνικό σύστημα. Το δεύτερο που με βάζει σε σκέψη καθώς επίσης σαν ιδεολόγημα προέρχεται από το οπλοστάσιο της μεταμοντερνικότητας είναι τα περί σχετικότητας των πολιτισμών που δεν επιτρέπουν αξιολόγηση. Προφανώς και όλοι οι λαοί έχουν ήθη, έθιμα και υλικά κατάλοιπα της δραστηριότητας τους. Όμως μετά αν θέλουμε να είμαστε συγκεκριμένοι και όχι γενικόλογοι θα πρέπει να μιλήσουμε για το περιεχόμενο της λέξης πολιτισμός. Άλλου θα καταλήξουμε δηλαδή αν ως πολιτισμό ορίσουμε το θέατρο, την λογοτεχνία, την φιλοσοφία, την πολιτική σκέψη κτλ και αλλού αν ορίσουμε το έθιμο πχ των κυνηγών κεφαλιών. Όπως και να έχει πάντως ο σημερινός ας πούμε "πολιτισμός" που έχει υπερισχύοντας ενοποιήσει όλο τον πλανήτη (με εξαίρεση αυτούς που δεν επωφελούνται και το ισλάμ) είναι η μαλακία που ζούμε.
Σε αυτά λοιπόν τα πλαίσια, ωραία θα ήταν να είμασταν μόνο καμιά χιλιάρα Pagan μεταλάδες σε κάθε Ευρωπαική χώρα που θα σήκωναν κεφάλι απέναντι στους 5 τραπεζίτες και μετά έχοντας άπλετο χώρο ό καθείς θα καθόταν στην γωνιά του αλλά προφανώς και δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αν από την άλλη τώρα κάποιος θα ήθελε να αναπτυχθούν εθνισμοί στις χώρες προφανώς αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει αν αποδεχόμαστε α) την βασική συναισθηματική μπαρούφα των διεθνιστών και β) την βασική ιδεολογική απολιτικη και politically correct σχετικοποίηση του μεταμοντερνισμού καθώς αυτά τα δύο είναι βασικοί πυλώνες στους οποίους χτίστηκε η σημερινή μας κατάντια.
Καλησπέρα και από εμένα Πανδίων. Σε ευχαριστώ για τα εύσημα περί των 7 Θέσεων.
Αν και υπάρχει η απαραίτητη διευκρίνιση ότι είναι θέσεις που εκφράζονται αποκλειστικά από τον Οίκο μας (εννοώ η ευθύνη της δημόσιας θέσης ) εν τούτοις γραφτήκαν με το μυαλό στον Κοινό Σκοπό της υπεράσπισης του Ελληνικού Εθνισμού και άρα θέλω να πιστεύω ότι μικρές αποκλίσεις θα υπάρχουν στη γνώμη άλλων καλοπροαίρετων συνελλήνων.
Τώρα για τα θέματα που έθιξες: Αν και σε μερικά σημεία δεν ξέρω αν εννόησα σωστά τί θέλεις να πεις, θα προσπαθήσω να απαντήσω όσο καλύτερα γίνεται στα σημεία που εντόπισες.
Για το πρώτο σημείο, είναι προφανές ότι σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, ισχύει ο ίδιος διαχωρισμός ανάμεσα σε Πολίτες και «πολίτες». Στους πρώτους δεν κατηγοριοποιώ απαραιτήτως μόνον τους Εθνικούς, καθώς υπάρχουν αρκετοί συνειδητοποιημένοι άνθρωποι στα επιτυχημένα οικονομικά κράτη, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι η επιτυχία του κράτους τους σκοτώνει κυριολεκτικά είτε άλλους Ευρωπαίους, είτε ακόμη και τη δική τους κουλτούρα (όχι πολιτισμό, διαχωρίζω τις έννοιες).
Έτσι, μπορεί κανείς να παρατηρήσει στοχαστές από τη Γαλλία για παράδειγμα να εγείρουν άμεσα θέμα αποβολής ενός συστήματος το οποίο στο τέλος θα καταπιεί τόσο την αυθεντικότητα της ιδιαιτερότητας της Εθνικότητας, αλλά ακόμη και οικονομικά θεωρούν αναπόφευκτο ότι στο τέλος η τωρινή επιτυχία θα οδηγήσει σε παταγώδη πτώση αργά ή γρήγορα και μάλιστα με ολέθρια αποτελέσματα.
Από όσο μπορώ να θυμηθώ, όταν η Ελλάδα υπήρξε..επιτυχημένη οικονομικά τα χρόνια πριν και αμέσως μετά της «ολυμπιάδας», και πάλι υπήρξαμε εδώ αρκετοί να εναντιωνόμαστε σε αυτό το οικονομικό μοντέλο. Ποιος το δημιουργεί και το στηρίζει, δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι είναι απλώς ψώνια φιλόδοξοι πολιτικοί. Πιστεύω ισχυρώς ότι είναι οι χρηματοδότες τους και όσοι μπορούν να τους εκβιάζουν με τον τρόπο μετακίνησης των κεφαλαίων τους. Δηλαδή οι Τραπεζίτες, οι χρηματιστηριακοί οίκοι, τα μεγάλα βιομηχανικά τραστ. Ένα καλό παράδειγμα, οι διαφημίσεις του ΟΠΑΠ που επέτρεψαν σε δεκάδες εφημερίδες να χρηματοδοτήσουν την έκδοσή τους, οι οποίες ουδέποτε υπήρξε αναφορά εναντίων συγκεκριμένων πολιτικών και παραγόντων, ανεξάρτητα αν ήταν «δεξιόστροφα» ή «αριστερόστροφα» έντυπα. Και τέλος για να μη μακρηγορώ, ναι, η οικονομική ευημερία ή μάλλον η καταναλωτική ευκολία μπορεί να διαφθείρει τον άνθρωπο, κάτι που γνώριζαν ήδη οι Έλληνες από τα χρόνια του Λυκούργου.
Στο δεύτερο σημείο που θίγεις, και καλώς κάνεις, έχει ενδιαφέρον, προφανώς εννοώ τους σύγχρονους Ευρωπαίους. Και προφανώς όχι της κατηγορίας των «πολιτών» οι οποίοι μπορεί και να μη δίνουν δεκάρα ως άνθρωποι όχι για τους υπόλοιπους κατοίκους αυτής της Ηπείρου, αλλά ούτε καν για τον γείτονά τους.
Τα ιστορικά γεγονότα των προστριβών ανάμεσα στις χώρες κατά το παρελθόν (αλλά και το παρόν )είναι γνωστά, αλλά γνωστά και τα αποτελέσματά τους. Υπάρχουν αρκετοί Πολίτες που αντιλαμβάνονται πλέον όλο και πιο ξεκάθαρα το όραμα μία πραγματικά Ενωμένης Ευρώπης, αυτή των Ελευθέρων Εθνών τα οποία είναι προφανές ότι δεν έχουν να διεκδικήσουν ζωτικό χώρο έναντι σε άλλο αδελφό Έθνος. Ότι οι Πολιτισμοί τους , δηλαδή το σύνολο των Πνευματικών Αγαθών που δημιούργησαν και των υλικών ακόμη, στη διάρκεια της Ιστορίας, αποτελούν πλέον λόγο Σύνθεσης και όχι εχθρικού διαχωρισμού.
Δε βλέπω τίποτε διεθνιστικό σε αυτό. Αντίθετα, ακριβώς η ανάπτυξη των επιμέρους Εθνισμών, αποκρούει τόσο το λαϊκισμό, όσο και τους επίδοξους σαλατοδημιουργούς οι οποίοι, εμπορικά μάλλον, περιμένουν πάντα στη γωνία.
Ναι, τέλος, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι θα ήταν ωραία να υπήρχαμε 1000 Pagan metalheads σε κάθε χώρα μόνον, αλλά τώρα που δεν είμαστε μόνοι μας, είναι μάλλον αναπόφευκτο καθήκον μας να διασπείρουμε τις ιδέες μας, και σίγουρα μακριά από τη μανιέρα τόσο του Μοντερνισμού όσο και του Μεταμοντερνισμού της ξεπερασμένης λούμπεν Κολωνακιώτικης κουλτουρομάζας.
Ελπίζω να υπήρξα κατανοητός ως προς τις απαντήσεις μου.
Ναι μια χαρά. Κατανοητότατες οι διευκρινήσεις
Πανδίων
1 Που είναι η "αντικαπιταλιστική άκρα αριστερά"; Εγώ πάντως δεν τη βλέπω. Ο φονιάς του ταξιτζή στην Πάρο συνελήφθει στο Μοναστηράκι και ήταν σαββάτο πρωί. Χιλιάδες ευρώ σε ενοίκια για διαμερίσματα-γιάφκες σε κλίμακα πανελλαδική που καταβάλλονταν άμεσα, ταξίδια στο εξωτερικό, ολόκληρα οπλοστάσια και οχήματα, πυρήνες παλαιού Ψυχικού και Αρσακείου γωνία, κουκουλοφόροι βουλευτοπαίδια, τόνοι χαρτιού και ωκεανοί χρόνου για προπαγάνδα, στέκια, βίοι αέργων με διακοπές κάθε αύγουστο, ναρκεμπόριο. Όλα αυτά είναι capitals που διακινούνται μέσω banks. O δικηγοράκος ο Φρανκίσκο Ραγκούσι, Εκάλη το σπίτι Κολωνάκι το γραφείο, τέκνα στη Γηραιά Αλβιώνα. Έλα να ξυπνάμε λίγο, η αριστερά και οι άκρες της είναι το ΚΑΘΕΣΤΗΜΕΝΟ σήμερα (και χθες) κι αν έχετε δει καθεστημένο δίχως κεφάλαιο να μου το δείξετε να το δω κι εγώ.
2 "Τις κυβερνήσεις πχ υποχείρια των τραπεζιτών κτλ (για όποιον το δέχεται αυτό) δεν τις ψηφίζουν οι τραπεζίτες αλλά οι κατ' όνομα πολίτες"
Καλή συζήτηση, καταλήγει στο ότι ουσιαστικά οι πολίτες 'ψηφίζουν' τους τραπεζίτες παρά τους πολιτικούς, επειδή ο πλούτος πλέον παρέχει τέτοια υλικά αγαθά/ανέσεις, που η αξία τους (το όνειρο του πλουτισμού δηλ) για κάθε άνθρωπο υπερβαίνει την αξία της πολιτικής, καθιστώντας την ίδια παρωχημένη ως έννοια. Δείτε τα ποσοστά της αποχής και με το τι ασχολείται η πλειοψηφία των απεχόντων κατά την διάρκειά της, δείτε πόσοι χρεώθηκαν με το που άνοιξε λίγο η στρόφιγγα των δανεικών, δείτε ποιές υποσχέσεις ανεβάζουν κυβερνήσεις τα τελευταία 30 χρόνια, δείτε παγκοσμίως την πολιτική των τελευταίων αιώνων που μονοπωλείται από οικονομικές θεωρίες και συστήματα διανομής/αναδιανομής του πλούτου. Έτσι, στο ερώτημα 'Πλουτισμός ή Πολιτισμός' ολοένα και μεγαλύτερο πλήθος κόσμου απαντούν 'Πλουτισμός', ορίζοντας αυτομάτως ως ηγέτες λιγότερο τους πάροχους της πολιτικής και περισσότερο αυτούς του πλούτου. Και πρακτικά να το δούμε, οι πολιτικοί δεν κρατάνε τις τύχες του κόσμου, αφού αυτός πλέον κινείται με δανεικά και με εγγυητές τους 5-6 διευθυντές (και υπαλλήλους με τη σειρά τους υποθέτω) της BIS που σιχαίνονται τους πολιτικούς και έχουν επανειλημμένα αποδείξει (μέχρι τώρα) πως είναι ικανοί να κρατούν το σύστημα σταθερό. Και η υποτιθέμενη εναλλακτική σε όλο αυτό, αλλή μια οικονομική θεωρία, η εφαρμογή της οποίας τσάκισε κάθε έννοια αξιοπρέπειας και ξεπάτωσε κάθε έκφανση εθνικού πολιτισμού που δεν υμνούσε το καθεστώς.
3 "παρά μόνο αν δίνεις στον όρο "συνειδητοποιημένος της κοινής Γης" περιεχόμενο εντελώς φανταστικό"
τι είναι αυτό ευρωσκεπτικισμός; :-)
4 "Η σκεψη αυτή έτσι όπως εκφράζεται νομίζω ανήκει ακριβώς σε αυτό που θα λέγαμε ιδεολογία της φιλελεύθερης αριστεράς"
Βασικά ανήκει στην ευρύτερη ιδεολογία του κοσμοπολιτισμού και ο μαρξισμός ή οι ανανεωτές του την άντλησαν από εκεί.
5 "Όμως μετά αν θέλουμε να είμαστε συγκεκριμένοι και όχι γενικόλογοι θα πρέπει να μιλήσουμε για το περιεχόμενο της λέξης πολιτισμός."
Να είμαστε συγκεκριμένοι σε τι; Ο όρος Πολιτισμός δεν έχει συγκεκριμένο και απολύτως συγκρίσιμο περιεχόμενο και μπορεί να περιέχει όλους εκείνους τους παράγοντες, που ικανοποιούν την ιστορική συνέχεια ενός έθνους και το διαφοροποιούν από τα άλλα. Π.χ. μπορείς να πεις ότι η ανάγκη για στέγαση είναι μια, όμως οι παράμετροι της υλοποίησής της διαφέρουν από τόπο σε τόπο (κλίμα, υλικά, αισθητικοί κανόνες, κοινωνικά ήθη κτλ). Η ανάγκη για στέγαση π.χ. ικανοποιείται απόλυτα στο μεσογειακό κλίμα με μια οροφή μικρής κλίσης, όμως όχι στο βορειοευρωπαϊκό κλίμα (αυτόματα αλλάζει αρχιτεκτονική, αισθητική κτλ). Ο Πολιτισμος δεν έχει να κάνει με τις βασικές ανάγκες μιας κοινωνίας, όσο με τα μέσα και τους τρόπους που αυτή διαθέτει για να τις ικανοποιήσει, πάντα με ζητούμενα την βιωσιμότητα και την μοναδικότητα. Άρα τι μπορούμε να συγκρίνουμε; Η μοναδικότητα κάνει τις ποιοτικές συγκρίσεις δύσκολες και μας μένει να μιλάμε ποσοτικά, για το πόσους αιώνες επιβίωσε το τάδε έθνος. Ε οκ, τα περισσότερα από τα σημερινά έθνη έχουν επιβιώσει αρκετούς αιώνες.
Δημοσίευση σχολίου