Πώς να διαχειριστείς μία Ιστορική ανεπάρκεια;

Πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ http://www.protothema.gr/culture/article/361138/ekdiloseis-se-kallimarmaro-kai-stoa-attalou-prokaloun-provlimatismo-sto-kas/, ότι κατά πλειοψηφία, το ΚΑΣ, αποφάσισε την χορήγηση αδειών για εκδηλώσεις ιδιωτικών εταιριών «με δείπνα και χορευτικά» σε μνημειακούς -το λιγότερο για όλους- χώρους όπως το Καλλιμάρμαρο και η Στοά του Αττάλου, με αίτιο το γνωστό τρίπτυχο που καίει τη σύγχρονη δημόσια διαχείριση στην Ελλάδα το οποίο είναι:
Εισροή ακάματου χρήματος/(υποτιθέμενη)διαφήμιση/ καλές σχέσεις με τον ιδιωτικό τομέα των κεφαλαίων.
Λίγα μόλις μέτρα από την Στοά του Αττάλου, πριν λίγα χρόνια, αποφάσισε το ΚΑΣ, κάνοντας ότι μπορούσε για αυτό, την κατάχωση του Ιερού Βωμού των Δώδεκα Θεών με το πρόσχημα της προστασίας του, αρνούμενοι να σεβαστούν το θρησκευτικό συναίσθημα χιλιάδων Ελλήνων και όχι μόνον Πολιτών, αρνούμενο έστω να προστατέψει αυτό που καλείται να κάνει, την έστω ψυχρά ειδωθείσα "πολιτιστική κληρονομιά" .
Το αποφάσισε συνηγορούμενο από σχεδόν το σύνολο των αρμοδίων. Και εκεί, το ίδιο τρίπτυχο της διαχείρισης υπήρξε πάλι ο λόγος.


 
 Ακόμη μία φορά, οι νεοέλληνες που αδυνατούν να παράγουν διαχρονικό Πολιτισμό πάσχοντας από σοβαρή Ιστορική ανεπάρκεια,  αναμασώντας κάθε νεωτερικότητα μα και αυτή δανεική και δίχως να την εμπλουτίζουν με την απαραίτητη τοπική αναγκαιότητα ώστε να αποκτήσει ταυτότητα ξεχωριστή και να ταιριάξει στο δεδομένο και πολύ συγκεκριμένο «εδώ του Τόπου», αποφασίζουν απλώς να βγάλουν χρήμα στις πλάτες του αυθεντικού Ελληνικού Εθνικού Πολιτισμού. Τόσο απλά. «Οι ξένοι εκτιμούν τα αρχαία «μας», άρα θα πληρώσουν να βρίσκονται ανάμεσά τους».
Αν το ενδιαφέρον υπήρξε όντως τέτοιο για την Ανάδειξη του Εθνικού μας Πολιτισμού, θα διέσωζαν πραγματικά και δεν θα κατάχωναν με ευκολία πριν λίγα μόλις χρόνια, το δεύτερο σημαντικότερο Ιερό της Αθήνας.
 Αν θα ήθελαν να είναι πραγματικά ζωντανοί οι Τόποι μας, θα είχε από χρόνια δημιουργηθεί με Πολιτειακή μέριμνα, βιωματική σχέση ανάμεσα τους με τους ανθρώπους αυτής της χώρας, οι οποίοι θα τους κατέκλυζαν σε κάθε περίσταση δημιουργώντας αυτονόητα και τις συνθήκες στο να εξοικονομούνται διαρκώς πόροι για ανάδειξη και συντήρηση. 
Αν το ενδιαφέρον ήταν εν τέλει να βρεθούν όντως οικονομικοί πόροι για τη Συντήρηση των Μνημείων και των Ιερών μας, θα προσπαθούσαν ακόμη και με τις δεδομένες οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, να απορροφήσουν οι αιρετοί ή μόνιμοι διαχειριστές, ουσιαστική χρηματοδότηση για αυτό το σκοπό από κάθε διαθέσιμο προσφερόμενο κρατικό πρόγραμμα, από την ούτως ή άλλως εξοντωτική φορολόγηση που υφιστάμεθα και ευχαρίστως από μέρους μας ή για πολλούς εκ μέρους μας εν πάση περιπτώσει,
ένα γενναίο μέρος της να πήγαινε για τη διατήρηση των Ιερών μας παρά στα τραπεζικά συμφέροντα που απλώς μας προτίθενται να μας αφαιμάξουν.
Στα παιδιά μας, εμείς οι Εθνικοί, οφείλουμε να επιθυμούμε -και θέλω να πιστεύω ότι αυτό είναι κοινή αντίληψη, να παραδώσουμε την Παράδοσή μας και τους Ιερούς Τόπους μας, δίχως τα αποφάγια των

δείπνων ιδιωτικών συνεδρίων, δίχως την αξιακή υποβίβαση τους. Και ας χάσουμε λίγα χρήματα τώρα ως δίκαιο αντίτιμο για να μην αισθανόμαστε οι Έλληνες τους Τόπους μας ως προϊόντα οικονομικής συναλλαγής.
 Αν κερδίσουμε αυτά τα χρήματα έτσι αδιαμαρτύρητα και απερίσκεπτα, η Ιστορική ανεπάρκεια απλώς θα επιβεβαιώσει τη πορεία που ακολουθεί κάθε σοβαρή μορφή της ως ασθένεια.
Τη πορεία της λήξεως της ζωής του ανεπαρκούς.