Στη Βουλή των ολίγων, και ουχί των Ελλήνων, συζητείται το
περίφημο «αντί-ρατσιστικό» νομοσχέδιο.
Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος με δύο δράμια μόνον λογικής και επίγνωσης μπορεί να αντιληφθεί ότι η χρήση της πρόθεσης «αντί», είναι ετεροπροσδιορισμού.
Δηλαδή, δεν έχουμε ένα κράτος, μία Πολιτεία η οποία έχει εξαρχής μία θέση, έναν μπούσουλα, μία ρότα. Λαμβάνει τέτοιες από τις διαθέσεις των όποιων άλλων.
Σήμερα, όπου η κοινή πολιτική γραμμή της Ευρώπης των τραπεζών και της άρχουσας τάξης, απαιτεί την τοποθέτηση του εθνικού προσδιορισμού αν όχι στο χρονοντούλαπο, αλλά τουλάχιστο στο περιορισμό του στα άπλυτα, δεν έχει σκοπό ή την ελάχιστη θέληση να υπερασπιστεί μία υγιή αντίληψη περί έθνους ή ταυτότητας. Το να είσαι Έλληνας, είναι μέρος της ταυτότητάς σου. Ευρωπαίος επίσης, λευκός επίσης.
Οι άνθρωποι που αισθάνονται μία ελάχιστη τιμή για τη ταυτότητά τους, προφανώς και δεν είναι οι άνθρωποι που θέλουν να εξοντώσουν άλλους. Ούτε να υποβαθμίσουν και ούτε να εκμεταλλευτούν.
Οι άνθρωποι που έχουν ρίζες και οίκους γνωρίζουν να σέβονται ολόκληρο το δάσος και κάθε οικία. Γνωρίζουν όμως και απαιτείται να υπερασπιστούν και τα δικά τους.
Ένας Οίκος, είναι ένα μικρό Σύμπαν όπου φυγόκεντρα επεκτείνονται σταδιακά γαλαξίες, επεκτείνεται η ζωή σκεφτόμαστε φέρνοντας στο νου μας τις εργασίες του Eliade.
Έτσι λοιπόν, το με trade mark κράτος του Ελλαδικού χώρου, εξυπηρετώντας την περαιτέρω κοινωνική τριβή και την υποβάθμιση, την όλο και με ταχύτερους ρυθμούς ξέφρενη πορεία των πολιτών του προς το άλογο, το μη σκεπτόμενο, δεν υπενθυμίζει ούτε καν το χρώμα των τοίχων της οικίας στους ενοίκους, παρά μόνον τους αφήνει να περιφέρονται με κεριά αναμμένα σε εύφλεκτα στρωσίδια έως να το κάνουν παρανάλωμα των Βρυξελλών.
Ποινικοποιούν τον «λόγο μίσους» λοιπόν. Αυτόν, λέει, που οδηγεί στη βία.
Εντός της συζητήσεως λοιπόν, τέθηκε και ζήτημα για το σύμφωνο συμβίωσης ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους.
Να λοιπόν η γνώμη ενός φωστήρος που μοιράζει σπίρτα σε ημίτρελους μονοθειστές:
«Σε αντίστοιχο ύφος και ο ανεξάρτητος βουλευτής, Γιώργος Κασαπίδης, υπενθύμισε απόσπασμα της προς Ρωμαίους επιστολής του αποστόλου Παύλου, όπου προειδοποιούνται οι πιστοί ότι απ΄ την Βασιλεία των Ουρανών αποκλείονται "οι πόρνοι, οι μοιχοί, οι ειδωλολάτρες, οι μαλακοί και οι αρσενοκοίται - δηλαδή αυτοί που όντες άντρες πλαγιάζουν με άντρα".»
Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος με δύο δράμια μόνον λογικής και επίγνωσης μπορεί να αντιληφθεί ότι η χρήση της πρόθεσης «αντί», είναι ετεροπροσδιορισμού.
Δηλαδή, δεν έχουμε ένα κράτος, μία Πολιτεία η οποία έχει εξαρχής μία θέση, έναν μπούσουλα, μία ρότα. Λαμβάνει τέτοιες από τις διαθέσεις των όποιων άλλων.
Σήμερα, όπου η κοινή πολιτική γραμμή της Ευρώπης των τραπεζών και της άρχουσας τάξης, απαιτεί την τοποθέτηση του εθνικού προσδιορισμού αν όχι στο χρονοντούλαπο, αλλά τουλάχιστο στο περιορισμό του στα άπλυτα, δεν έχει σκοπό ή την ελάχιστη θέληση να υπερασπιστεί μία υγιή αντίληψη περί έθνους ή ταυτότητας. Το να είσαι Έλληνας, είναι μέρος της ταυτότητάς σου. Ευρωπαίος επίσης, λευκός επίσης.
Οι άνθρωποι που αισθάνονται μία ελάχιστη τιμή για τη ταυτότητά τους, προφανώς και δεν είναι οι άνθρωποι που θέλουν να εξοντώσουν άλλους. Ούτε να υποβαθμίσουν και ούτε να εκμεταλλευτούν.
Οι άνθρωποι που έχουν ρίζες και οίκους γνωρίζουν να σέβονται ολόκληρο το δάσος και κάθε οικία. Γνωρίζουν όμως και απαιτείται να υπερασπιστούν και τα δικά τους.
Ένας Οίκος, είναι ένα μικρό Σύμπαν όπου φυγόκεντρα επεκτείνονται σταδιακά γαλαξίες, επεκτείνεται η ζωή σκεφτόμαστε φέρνοντας στο νου μας τις εργασίες του Eliade.
Έτσι λοιπόν, το με trade mark κράτος του Ελλαδικού χώρου, εξυπηρετώντας την περαιτέρω κοινωνική τριβή και την υποβάθμιση, την όλο και με ταχύτερους ρυθμούς ξέφρενη πορεία των πολιτών του προς το άλογο, το μη σκεπτόμενο, δεν υπενθυμίζει ούτε καν το χρώμα των τοίχων της οικίας στους ενοίκους, παρά μόνον τους αφήνει να περιφέρονται με κεριά αναμμένα σε εύφλεκτα στρωσίδια έως να το κάνουν παρανάλωμα των Βρυξελλών.
Ποινικοποιούν τον «λόγο μίσους» λοιπόν. Αυτόν, λέει, που οδηγεί στη βία.
Εντός της συζητήσεως λοιπόν, τέθηκε και ζήτημα για το σύμφωνο συμβίωσης ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους.
Να λοιπόν η γνώμη ενός φωστήρος που μοιράζει σπίρτα σε ημίτρελους μονοθειστές:
«Σε αντίστοιχο ύφος και ο ανεξάρτητος βουλευτής, Γιώργος Κασαπίδης, υπενθύμισε απόσπασμα της προς Ρωμαίους επιστολής του αποστόλου Παύλου, όπου προειδοποιούνται οι πιστοί ότι απ΄ την Βασιλεία των Ουρανών αποκλείονται "οι πόρνοι, οι μοιχοί, οι ειδωλολάτρες, οι μαλακοί και οι αρσενοκοίται - δηλαδή αυτοί που όντες άντρες πλαγιάζουν με άντρα".»
Και αυτός τώρα, υπερψηφίζει την ποινικοποίηση της βίας, των διακρίσεων κλπ, κλπ.. Σκέψου το.
Βία είναι η ποινικοποίηση της σκέψης από μόνη της. Βία είναι να επιβάλλεις αντιλήψεις και να μην επιτρέπεις στους ανθρώπους να ψάξουν για το ορθό και το δίκαιο με τη διαλεκτική.
Βία είναι να ξεφτιλίζεις την ταυτότητα ενός Έθνους σε σχολικά εγχειρίδια, σε λογιστική αποτίμηση της ιστορίας του ως «τουριστικά οφέλη», ως φράγκα για είσπραξη .
Εχάσαμε προ πολλού το «βασίλειο των ουρανών» αγαπητέ Κασαπίδη, όντας αμετανόητοι Παγανισταί και γνήσιοι Ειδωλολάτραι, όπως εχάσαμε και το Βασίλειο της Ελλάδος κάπου στα γυαλισμένα ράφια της παπαδοσύνης των φοροαπαλλαγών, των χατηρίων στους ημέτερους, και φυσικά σε κάτι συζητήσεις σαν αυτή που τολμάτε να κάνετε στα κοινοβούλια των ολίγων και των υπηκόων των κρατών δίχως αυθεντική Εθνική αυτοαντίληψη.
Κάτι απλό και σιχαμένο για το τέλος. Υπουργοί και κυβερνώντες που ονομάζουν επιλέξει έναν φόρο που θέσπισαν ως χαράτσι συζητώντας για αυτόν σε τηλε-παράθυρα και τον ονομάζουν «δίκαιο» απλώς αποδεικνύουν ότι είτε είναι οι ίδιοι ανεγκέφαλοι, είτε απεύθύνονται σε τέτοιους, είτε και τα δύο μαζί.
Δεν ποινικοποιείται την ηθελημένη βλακεία λέω εγώ. Θα χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ μία φυλακή για μύριους.
6 σχόλια:
Στη Βουλή των ολίγων και στο Συνταγματικο Τόξο των ολιγοτέρων...
Και τα δύο όμως φίλε Καλλίμαχε, προϊόντα συλλογικών αποφάσεων ή συλλογικής αδιαφορίας.
Ή συλλογικού ατομικισμού και συνεταιρικής ιδιωτείας.
Ναι, σε μία πρώτη ανάλυση χαρακτηριστικών ποιότητος δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω όπως το θέτεις. ίσως απλώς είναι μία από τις ιστορικές "πτώσεις" που μένει να ολοκληρωθεί έως τη στιγμή της αναγκαίας επανάκαμψης.
Και της αναγκαίας επανάστασης, με την πραγματική σημασία της λέξης.
Δεν πιστεύω ότι η επανάσταση μπορεί να έχει πλέον τη μορφή και το ύφος που γνωρίζουμε έως σήμερα. Αισθάνομαι ότι θα είναι σιωπηλη σαν εμφανιστεί.
Δημοσίευση σχολίου