Ατελείωτα άρθρα, αναζητούν τα αίτια για τη διαρκή κατάρρευση
της χώρας, προσπαθούν να χαρτογραφήσουν από τα ποιο απίθανα ή τα ποιο εμφανή
μονοπάτια, αυτά των συμπτωμάτων όμως, αναζητούν πρόσωπα της «επικαιρότητας» ή μόνον
λίγων ετών πιο πίσω, μένοντας όμως σταθερά προσκολλημένοι στην τεχνοκρατική
επεξήγηση, δηλαδή, εμμένουν στο να αντιλαμβάνονται τα πράγματα, ακριβώς όπως το
θέλει, ή μάλλον όπως το απαιτεί η εποχή μας και αυτοί που προσωρινά, κυριαρχούν.
Αντιλαμβάνονται και επεξηγούν τα πάντα μέσα από μία οικονομική προοπτική.
Ένα φίλτρο πραγματικά ισχυρό καθώς αναγκάζει τον φέροντα τις συγκεκριμένες διόπτρες, να είναι έτοιμος ανά πάσαν ώρα και στιγμή, να αλλάζει πλήρως κατευθύνσεις, απεμπολώντας κάθε προηγούμενη πορεία, χωρίς καν να προσπαθεί να κατανοήσει, να αντιληφθεί ή έστω να διορθώσει τις όποιες προηγούμενες επιλογές και κατευθύνσεις είχε.
Μπορεί λοιπόν, για την αποφυγή ενός κινδύνου, κάποιος να προσπαθήσει να αλλάξει όλα αυτά τα δομικά στοιχεία που αποτελούσαν το όποιο ποιοτικό ή ποσοτικό «είναι» του, ώστε σχεδόν ως κάτι εντελώς νέο, να διέλθει από τις πιο επικίνδυνες ατραπούς που τον τρομάζουν, σχετικά αλώβητο. Ατιμασμένο πλήρως μεν, αλλά φαινομενικά αλώβητο Όμως, αρκετά με έναν θεωρητικό πρόλογο.
Ας τα βάλουμε σε πρακτική εφαρμογή, άμεσα και κατανοητά.
Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί, ότι η Παιδεία μίας χώρας, ενός συγκροτημένου κράτους στο σήμερα, καθορίζει εν πολλοίς, την πορεία ολόκληρου του Έθνους.
Τη δημιουργία πολλών συλλογικών αποφάσεων που μακροπρόθεσμα θα επηρεάσουν γενεές επί γενεών. Ή πιο ρεαλιστικά, η Παιδεία που ανέθρεψε τις εξουσιαστικές ελίτ θα αποτελέσει την πραγματικότητα του αύριο.
Τι συμβαίνει λοιπόν, όταν ένα Έθνος, σέρνεται να σχηματίσει μία ψυχοσύνθεση που δεν το αφορά στη Φυσική του μορφή; Μία ψυχοσύνθεση που το κάνει να αναγνωρίζει τους προγόνους των σημερινών κατοίκων από σχεδόν εχθρούς, γιατί «κατεδίωξαν τον χριστιανισμό» έως απλώς..νεκρούς;
Τι γίνεται όταν ένα Έθνος, διασπά βιαίως τα δομικά χαρακτηριστικά του για να μπορέσουν αυτοί που του έχουν επιβληθεί να το καταπιούν και να το υπερκεράσουν, χωρίς ούτε να το αξίζουν, ούτε να του αντιπαρατεθούν στα πολιτισμικά επιτεύγματα που σε φυσική αυτοκυριαρχία και αυτοδιάθεση έχει επιτύχει ;
Τι συμβαίνει όταν ένα Έθνος έχει την αίσθηση ότι το θεμέλιο χαρακτηριστικό του, αποτελούσε το «μελανό σημείο» του και δικαιώθηκε μόνον, όταν αυτό, αποδομήθηκε και βιαίως έγινε απόπειρα αντικατάστασής του;
Τι συμβαίνει, σε μία προσωρινή τελεία των ατελείωτων ερωτημάτων, όταν ένα Έθνος διαπαιδαγωγείται με αφηρημένες και διαρκώς ανεφάρμοστες έννοιες με εντέχνως δημιουργημένα αδιέξοδα, που καταλήγουν σε μία όλο και πιο μακρινή ελπίδα λύτρωσης τους;
Ας δει ο αναγνώστης λοιπόν, που μπορεί να αναρωτιέται, μερικές φωτογραφίες, που κάποιοι έχουν ήδη εντυπώσει μέσα τους λόγω ηλικίας, αλλά μπορεί, πλέον, να μην το θυμούνται.
Ας διαβάσει ο κάθε ένας και η κάθε μία, μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την Παιδεία που γαλούχησε τη γενιά που τώρα κυριαρχεί στην «παραγωγική της ηλικία», ώστε να δούμε αν μπορούμε να δώσουμε μερικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα.
Το ταχύτατο μικρό μας ταξίδι, ξεκινά με αποσπάσματα από το βιβλίο της «Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Ιστορίας», της Ε’ Δημοτικού που διδάσκονταν τα παιδιά των δημόσιων σχολείων στο περασμένο «1984», αλλά και τα παιδιά μεγάλου Ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου πιο πολλά χρόνια πριν.
Ακολουθούν, αποσπάσματα από βιβλίο του «1991» βιβλίου Θρησκευτικών Λυκείου,
και τελειώνουμε με ένα και μόνο, χαρακτηριστικό απόσπασμα από το ανάλογο βιβλίο θρησκευτικών της Β’ Λυκείου, που διδάσκονται σήμερα τα παιδιά.
Ο καλοπροαίρετος και μόνον αναγνώστης, αυτός που ακόμη διατηρεί μία κάποια γενναία αντίσταση στο να πείθεται, ότι ένα Έθνος καθορίζει τη διαδρομή του και οι άνθρωποι την καθημερινότητά τους, με το αν έχουμε «capital control» ή όχι, με το αν πουλάει ή όχι το Χρηματιστήριο Αξιών, ( μα διάβαζε άνθρωπε! Αξίες που μετατρέπονται σε χρήματα σου λένε!).
Αυτός ο αντιστεκόμενος ακόμη αναγνώστης, ας σκεφθεί, όσο μπορεί, για το ποιοι θα επιλέξουν και πάλι να φορέσει το Έθνος μας, απλώς την επόμενη στολή κατάδικου, του επόμενου διαχειριστή μας, για να την βγάλουν καθαροί και να μπορέσουν να επιπλεύσουν, όπως κάθε φορά φρόντιζαν σε κάθε ιστορική στιγμή.
Ας απαντήσει μόνος του, σε ένα τελευταίο ερώτημα, τουλάχιστον, που τίθεται εδώ:
- Ποιος, ποια είσαι;
Ας δούμε τα χαρακτηριστικά αποτυπώματα του ημερολογίου των προσωρινών νικητών:
Ένα φίλτρο πραγματικά ισχυρό καθώς αναγκάζει τον φέροντα τις συγκεκριμένες διόπτρες, να είναι έτοιμος ανά πάσαν ώρα και στιγμή, να αλλάζει πλήρως κατευθύνσεις, απεμπολώντας κάθε προηγούμενη πορεία, χωρίς καν να προσπαθεί να κατανοήσει, να αντιληφθεί ή έστω να διορθώσει τις όποιες προηγούμενες επιλογές και κατευθύνσεις είχε.
Μπορεί λοιπόν, για την αποφυγή ενός κινδύνου, κάποιος να προσπαθήσει να αλλάξει όλα αυτά τα δομικά στοιχεία που αποτελούσαν το όποιο ποιοτικό ή ποσοτικό «είναι» του, ώστε σχεδόν ως κάτι εντελώς νέο, να διέλθει από τις πιο επικίνδυνες ατραπούς που τον τρομάζουν, σχετικά αλώβητο. Ατιμασμένο πλήρως μεν, αλλά φαινομενικά αλώβητο Όμως, αρκετά με έναν θεωρητικό πρόλογο.
Ας τα βάλουμε σε πρακτική εφαρμογή, άμεσα και κατανοητά.
Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί, ότι η Παιδεία μίας χώρας, ενός συγκροτημένου κράτους στο σήμερα, καθορίζει εν πολλοίς, την πορεία ολόκληρου του Έθνους.
Τη δημιουργία πολλών συλλογικών αποφάσεων που μακροπρόθεσμα θα επηρεάσουν γενεές επί γενεών. Ή πιο ρεαλιστικά, η Παιδεία που ανέθρεψε τις εξουσιαστικές ελίτ θα αποτελέσει την πραγματικότητα του αύριο.
Τι συμβαίνει λοιπόν, όταν ένα Έθνος, σέρνεται να σχηματίσει μία ψυχοσύνθεση που δεν το αφορά στη Φυσική του μορφή; Μία ψυχοσύνθεση που το κάνει να αναγνωρίζει τους προγόνους των σημερινών κατοίκων από σχεδόν εχθρούς, γιατί «κατεδίωξαν τον χριστιανισμό» έως απλώς..νεκρούς;
Τι γίνεται όταν ένα Έθνος, διασπά βιαίως τα δομικά χαρακτηριστικά του για να μπορέσουν αυτοί που του έχουν επιβληθεί να το καταπιούν και να το υπερκεράσουν, χωρίς ούτε να το αξίζουν, ούτε να του αντιπαρατεθούν στα πολιτισμικά επιτεύγματα που σε φυσική αυτοκυριαρχία και αυτοδιάθεση έχει επιτύχει ;
Τι συμβαίνει όταν ένα Έθνος έχει την αίσθηση ότι το θεμέλιο χαρακτηριστικό του, αποτελούσε το «μελανό σημείο» του και δικαιώθηκε μόνον, όταν αυτό, αποδομήθηκε και βιαίως έγινε απόπειρα αντικατάστασής του;
Τι συμβαίνει, σε μία προσωρινή τελεία των ατελείωτων ερωτημάτων, όταν ένα Έθνος διαπαιδαγωγείται με αφηρημένες και διαρκώς ανεφάρμοστες έννοιες με εντέχνως δημιουργημένα αδιέξοδα, που καταλήγουν σε μία όλο και πιο μακρινή ελπίδα λύτρωσης τους;
Ας δει ο αναγνώστης λοιπόν, που μπορεί να αναρωτιέται, μερικές φωτογραφίες, που κάποιοι έχουν ήδη εντυπώσει μέσα τους λόγω ηλικίας, αλλά μπορεί, πλέον, να μην το θυμούνται.
Ας διαβάσει ο κάθε ένας και η κάθε μία, μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την Παιδεία που γαλούχησε τη γενιά που τώρα κυριαρχεί στην «παραγωγική της ηλικία», ώστε να δούμε αν μπορούμε να δώσουμε μερικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα.
Το ταχύτατο μικρό μας ταξίδι, ξεκινά με αποσπάσματα από το βιβλίο της «Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Ιστορίας», της Ε’ Δημοτικού που διδάσκονταν τα παιδιά των δημόσιων σχολείων στο περασμένο «1984», αλλά και τα παιδιά μεγάλου Ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου πιο πολλά χρόνια πριν.
Ακολουθούν, αποσπάσματα από βιβλίο του «1991» βιβλίου Θρησκευτικών Λυκείου,
και τελειώνουμε με ένα και μόνο, χαρακτηριστικό απόσπασμα από το ανάλογο βιβλίο θρησκευτικών της Β’ Λυκείου, που διδάσκονται σήμερα τα παιδιά.
Ο καλοπροαίρετος και μόνον αναγνώστης, αυτός που ακόμη διατηρεί μία κάποια γενναία αντίσταση στο να πείθεται, ότι ένα Έθνος καθορίζει τη διαδρομή του και οι άνθρωποι την καθημερινότητά τους, με το αν έχουμε «capital control» ή όχι, με το αν πουλάει ή όχι το Χρηματιστήριο Αξιών, ( μα διάβαζε άνθρωπε! Αξίες που μετατρέπονται σε χρήματα σου λένε!).
Αυτός ο αντιστεκόμενος ακόμη αναγνώστης, ας σκεφθεί, όσο μπορεί, για το ποιοι θα επιλέξουν και πάλι να φορέσει το Έθνος μας, απλώς την επόμενη στολή κατάδικου, του επόμενου διαχειριστή μας, για να την βγάλουν καθαροί και να μπορέσουν να επιπλεύσουν, όπως κάθε φορά φρόντιζαν σε κάθε ιστορική στιγμή.
Ας απαντήσει μόνος του, σε ένα τελευταίο ερώτημα, τουλάχιστον, που τίθεται εδώ:
- Ποιος, ποια είσαι;
Ας δούμε τα χαρακτηριστικά αποτυπώματα του ημερολογίου των προσωρινών νικητών:
"1984"
"1991"
Σήμερα, όπως θα ήθελαν να έχουν τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου