Δίχως καμία, απολύτως καμία, διάθεση κλάψας ή απόπειρα αυτολύπησης, κάτι που λατρεύουν να προβάλουν τα ΜΜΕ, μερικές προσωπικές σκέψεις, ως απάντηση στα «διλλήματα», «τριλλήματα», και ..λύματα των ημερών, που ξεχύνονται απαιτώντας από εμάς να πειστούμε από τα κελεύσματά τους.
Λοιπόν. Ας το ξεκινήσω με μερικά προσωπικά λογιστικά.
Μου έστειλαν ένα χαρτί, να πληρώσω, λέει, 600 ευρώ, λέει, για το.. «2011». Αναδρομικά. Νέα ρύθμιση, νέος νόμος λέει. Μνημονιακός.
Δηλαδή, πρέπει να κάνω ένα ταξίδι στο χρόνο, πριν 4 έτη, να καταφέρω να παράγω τόσα χρήματα, για να τα μεταφέρω στο μέλλον και να τους πληρώσω (ποιους;).
Μετά, πρέπει να ψάξω για τα χρήματα που θα (?) παραχθούν στο επόμενο έτος, να τα προσθέσω σε αυτά που με αίμα και πόνο έγινε δυνατό να βγουν στο προηγούμενο διάστημα, και αφού τα τσουβαλιάσω στο υπέρ-πουγκί του Υπουργείου Οικονομικών μαζί με όλους τους άλλους έμμεσους ή άμεσους φόρους, να τα δώσω, γιατί έτσι είναι ο νόμος τώρα λέει. Για αυτά που μας χρωστάει το κράτος βέβαια, ούτε κουβέντα. Μα τι ζητάμε εν μέσω «κρίίίσης»;
Φυσικά, ακόμη και αν κατάφερνα να κάνω αυτό το ταξίδι στο χρόνο, μετά, έρχεται ο ξύπνιος ο εμποράκος της Βενετίας, και σε κατηγορεί ότι κάπου έχεις κρυμμένα χρήματα αφού κατάφερες να τα πληρώσεις όλα, άρα, πάρε και έναν έλεγχο μετά απαραιτήτου και «δικαίου» προστίμου.
Αυτό, το ονομάζουν σχέδιο διευθέτησης χρέους, απαραίτητο για να βγούμε από την κρίση, αναγκαστικό λόγω μνημονίου κλπ.
Καλό ε;
Σε/με/μας/σας/ έχουν για τόσο, μα τόσο, μα πιο πολύ μ@λ@κες σου λέω.
Τα κόμματα, αυτοί οι υπέροχοι γραβατωμένοι ή ξώβυζοι στρατοί ηγετών και ηγετισσών, χρωστούν ήδη πολλά όμως. Αλλοι από αυτούς τα ενοίκια για τα γραφεία τους, άλλοι λογαριασμούς ΔΕΚΟ, άλλοι μισθούς υπαλλήλων, άλλοι αναμεταξύ τους μιας και αλληλοπληρώνονται για να υπάρχουν (βλέπε τιμολόγια ΠΑΣΟΚ για κάτι εκδηλώσεις άλλου κόμματος στο Σύνταγμα κλπ), άλλοι χρωστάνε αλλά «παραγράφηκαν τώρα».
Γενικώς, χρωστούν τα λίπη που μας έβγαλαν, και πάλι, εμφανίζονται ως «ηγέτες», ως μπαλαρίνες σε οίστρο, ως κοινοβουλευτικοί υπεύθυνοι άρχοντες με στυλό στο χέρι και όλο αγάπη για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Την πολυπολιτισμική, και την «ανθρωπιστική». Δηλαδή την Ε.Ε. , αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο που πολύ σύντομα θα υπάρξει ειδική απάντηση σε συλλογικό επίπεδο..(έκπληξη για γερούς λύτες).
Τώρα, προεκλογικά, ως γνήσιοι υπηρέτες του λαού, την αμέσως επόμενη ημέρα, μην το ξεχνάει κανείς, σαράντα χρόνια τώρα η ίδια δουλειά, την αμέσως επόμενη λοιπόν, μεταμορφώνονται σε ξενυχτισμένοι μύωπες χειρούργοι που τρέμει το χέρι τους πάνω από τα γεννητικά σου όργανα, τα οποία δεν χρειάζονται χειρουργείο, αλλά απλώς πλύσιμο.
Οι φράσεις κλειδιά: «Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο», « τέλος με το χθες», «αγώνας»,
«για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια», και όλες οι κλισέ πολιτικάντικες αηδίες που δεν βαρέθηκαν ποτέ τα σαλόνια να ξεστομίζουν προς τα αλώνια, και τα αλώνια ακόμη τα τρώνε αμάσητα.
Για να πούμε και εμείς μερικά λογάκια. Που ισχύουν όμως.
Για να κατέβει στις εκλογές ένα κόμμα, πρέπει να πληρώσει παράβολο προς τη Βουλή, 10.000 ευρώ. Για να κατέβει, πρέπει να πληρώσει ένα σεβαστό ποσό επίσης για δικαστικά έξοδα προς τον Άρειο Πάγο για να εγκριθεί η υποψηφιότητά του. Μετά, πρέπει να πληρωθούν τα ψηφοδέλτιά του, να πληρώσει τα ενοίκια των πολιτικών γραφείων, τα έξοδα του έντυπου ενημερωτικού υλικού, τα έξοδα για υπενοικίαση μικροφωνικών, φωτισμού εκδηλώσεων κλπ.
Μετά, όχι σε αυτές τις εκλογές που είναι με λίστα, αλλά σε όλες τις υπόλοιπες, κάθε υποψήφιος, πρέπει να έχει από 100.000 ευρώ και πάνω για να υποστηρίξει ποικιλοτρόπως την προεκλογική του καμπάνια. Τα οποία αλήθεια, ποιος τα πληρώνει; Ποιος; Ο παπιός;
Όχι βέβαια. «Φίλοι επιχειρηματίες/τραπεζικοί και λοιποί», άνθρωποι που πιστεύουν στο ταλέντο του/της να σκύβει υπέροχα και να φροντίζει τα συμφέροντά τους.
Εσύ, εγώ, εμείς, εσείς, μπορείτε να κατέβετε αν θα θέλατε, να μιλήσετε κάπου και να βρείτε μέσον να σας ακούσει;
Να έχετε πληρώσει όλες αυτές τις στρατιές και τα επιτελεία των σκηνοθετών, των « image makers», τα κανάλια και τα δελτία ειδήσεων για να έχετε δικαίωμα να «προσκληθείτε» ώστε να μιλήσετε και εσείς σοφά και περισπούδαστα για την.. αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία?
Μπορείτε να εγγυηθείτε ότι θα σκύβετε τόσο υπέροχα;
Όχι. Για αυτό τρώμε στη μάπα, κάθε σπερματοζωάριο με ονοματεπώνυμο όπως των Παπανδρέου/Μητσοτάκη/ Γεννηματά/ Βαρβιτσιώτη/Καραμανλή και λοιποί, που βρήκε διέξοδο κάποτε στη μήτρα της «πολιτικής ζωής του τόπου».
Αυτοί, πάντα θα αναλαμβάνουν να γιορτάζουν και να χαλαρώνουν στον Αστέρα της Βουλιαγμένης, στο Χίλτον και μέσα σε ένα ερμητικά κλειστό και προστατευόμενο Προεδρικό Μέγαρο να αλληλοσυγχαίρονται για την αποκατάσταση του Πολιτεύματός. Τους. Του δικού τους Πολιτεύματος. Κορόιδοκρατία.
Γιατί σε αυτό το πολίτευμα, ισχύει απολύτως η ισονομία. Όλοι οι από κάτω, εξίσου κορόιδα. Τίμια πράγματα.
Και έτσι, έχεις τον «ΟΧΙ αλλά τελικά ΝΑΙ», έχεις αυτόν που «το μυρίζεται», έχεις νεόπτωχο κατά δήλωσή του πρώην ΠΑΣΟΚΟστέλεχος, επειδή παίρνει 1800 ευρώ σύνταξη «μόνον», έχεις αριστερούς επαναστάτες με μαλακά χεράκια αφού μεροκάματο δεν ξέρουν τι είναι, αλλά όλο και έχουν ευρουλάκια ατελείωτα να πλακώνουν με μηνύσεις όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους, έχεις που λέμε μπρος Γκρεμό και Πίσω Ρέμα. Ε, τώρα, πνίξου και στο Ποτάμι άμα θες. Δεν έχει αδιέξοδα η Δημοκρατία.
Για να τελειώνουμε. Οι πραγματικοί υποψήφιοι των εκλογών, είναι οι χρηματοδότες των φανερώς υποψηφίων. Είναι τα Δ.Σ. των τεσσάρων φορών ανακεφαλαιοποιημένων τραπεζών. Είναι τα κρυστάλλινα ποτήρια των ιθυνόντων αρχόντων και αρχοντισσών των Ολύμπικ Γκέημς, των ατέλειωτων δημοσίων έργων, είναι οι εργολάβοι των όλο και πιο αναπτυσσόμενων διοδίων στις Εθνικές οδούς. Είναι το ΟΚ των αφορολόγητων τεμπελχανάδων με τα ράσα που δίνουν την «ευχούλα» τους σε όποιον τους τάξει περισσότερη μάσα.
Αλλά, στο κάτω-κάτω, κάθε λαός, έχει αυτό που του αξίζει.
Μπουζούκι, πιάτο και γαρύφαλλο, γήπεδο και I phone. Και επειδή πιστεύεις ότι κάποτε και οι νεκροί θα αναστηθούν, να νομίζεις ότι είσαι ζωντανός τώρα. Ειρωνεία είναι.
Να σπάει τα πάντα για την «ομάδα του» με 29,90 το μήνα, και να παρατάει την Πατρίδα του στο έλεος του οποιουδήποτε.
Και δημοκρατία. Πω-πω μία ωραία δημοκρατία !Μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου. Δημοκρατία να φάνε και οι..κότες!
Για να είναι ο όχλος ένα ατέλειωτο δικαίωμα κλάψας και παρακάλας. Και μετά σκασμού και επί πληρωμής δούλοι.
Κοινοβούλιο αντιπροσώπων λοιπόν. Ναι, αλλά ρε μεγάλε μη ξεχνιέσαι, δεν εκπροσωπούν εσένα. Ούτε και πρόκειται. Καλή ψήφο την Κυριακή. Από Δευτέρα θα σε ταράξουν ξανά έτσι και αλλιώς.
Ciao Bella! Ala democratica.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου