Ο Οίκος του Θύρσου, ετοιμάζεται να Τιμήσει την Τρίτη 26η Ιουνίου, όπως το τηρεί σε κάθε Ετήσιο Κύκλο Εργασιών μας, τους Φιλόσοφους και Ιερούς Πρόμαχους του Εθνισμού, Τον Αυτοκράτορα Φλάβιο Κλαύδιο Ιουλιανό, και τον Πλήθωνα Γεμιστό.
Στον παρόντα Κύκλο, και υπό το βάρος καταιγιστικών εξελίξεων για την Ιερότατη Μητρίδα μας Γη και την Μεγάλη μας Πατρίδα Ευρώπη, θεωρούμε ιδιαίτερο χρέος μας, να υπερτονίσουμε την αυτήν ημερομηνία και τα Μεγέθη των Σεπτών μας Ηρώων και Πνευματικών Ηγετών.
Κατανοούμε πολύ καλά και αναγνωρίζουμε ότι η αποδυνάμωση στο πνεύμα των σύγχρονων κοινωνιών, είναι σε τέτοιο βαθμό, που δηλώνει ότι η εποχή μας, θα αναφέρεται μελλοντικά ως ένα σημείο καμπής και μετάβασης το οποίο και θα είναι η ουσιαστική αφετηρία προς ότι θα έχει δημιουργηθεί στο μακρινό (;) “τότε”.
Η δεδομένη διάδοχη μετάβαση που λαμβάνει χώρα, βρίσκει τον σημερινό άνθρωπο στερημένο στην πνευματική ουσία του από κάποιο Υγιές Αξιακό Σχήμα Λόγου και Έργου.
Για το κατά πόσον αυτό δέχεται την εσκεμμένη συνδρομή διαφόρων κύκλων ή όχι, θα ασχοληθούμε μελλοντικά, σύντομα σχετικά, να το σχολιάσουμε δημοσίως με παραδειγματικές ιστορικές λεπτομέρειες σε ειδική έκδοση που έχει προγραμματιστεί από εμάς.
Διακρίνουμε λοιπόν, την κρισιμότητα των στιγμών, των ημερών, των μηνών και των επερχόμενων ετών, στην μικρολεπτομέρεια και την μεγαλύτερη συνολική τους εικόνα, έτσι ώστε, κάθε μας ενέργεια, με δημόσιο ή ιδιωτικό χαρακτήρα, να έχει ως πρωτεύων στόχο, όχι κάποια “ανακύκλωση κοινωνικών και λοιπών εκδηλώσεων”, αλλά μία επί Σκοπού παρουσία, ταυτόχρονα Σποράς, Στάσης ζωής και Παραδειγματισμού, ακριβώς όπως οι Πνευματικοί μας Ηγέτες δίδαξαν και έπραξαν, ακριβώς όπως είναι λογικό και αυτονόητο για όποιον συνειδητοποιημένο Έλληνα καλείται διαχρονικά να πράττει.
Οι Σημαίες που εγείρουμε, δεν έχουν κανέναν “τυπικό” χαρακτήρα, ούτε κυματίζουν για να ξεγελάμε τους εαυτούς μας, ζώντας την αποσάθρωση γύρω μας και την δεδομένη πτώση.
Αντιθέτως, είναι Σημαίες Ευθύνης. Εμβλήματα που δεν υπόσχονται ούτε ξεκούραση ούτε ησυχία, ούτε χαλάρωση. Είναι Σημαίες που οι ραφές τους απαιτούν και την αφιέρωση της ζωής μας στο σύντομο πέρασμά μας από τον κόσμο.
Και αυτό που ανταποδίδουν, είναι η δυνατότητα να προσφέρουν την ευκαιρία στην Πατρίδα και τις γενιές που καταφθάνουν να μπορούν να ορίζουν κατά Δύναμιν την τύχη τους.
Στον παρόντα Κύκλο, και υπό το βάρος καταιγιστικών εξελίξεων για την Ιερότατη Μητρίδα μας Γη και την Μεγάλη μας Πατρίδα Ευρώπη, θεωρούμε ιδιαίτερο χρέος μας, να υπερτονίσουμε την αυτήν ημερομηνία και τα Μεγέθη των Σεπτών μας Ηρώων και Πνευματικών Ηγετών.
Κατανοούμε πολύ καλά και αναγνωρίζουμε ότι η αποδυνάμωση στο πνεύμα των σύγχρονων κοινωνιών, είναι σε τέτοιο βαθμό, που δηλώνει ότι η εποχή μας, θα αναφέρεται μελλοντικά ως ένα σημείο καμπής και μετάβασης το οποίο και θα είναι η ουσιαστική αφετηρία προς ότι θα έχει δημιουργηθεί στο μακρινό (;) “τότε”.
Η δεδομένη διάδοχη μετάβαση που λαμβάνει χώρα, βρίσκει τον σημερινό άνθρωπο στερημένο στην πνευματική ουσία του από κάποιο Υγιές Αξιακό Σχήμα Λόγου και Έργου.
Για το κατά πόσον αυτό δέχεται την εσκεμμένη συνδρομή διαφόρων κύκλων ή όχι, θα ασχοληθούμε μελλοντικά, σύντομα σχετικά, να το σχολιάσουμε δημοσίως με παραδειγματικές ιστορικές λεπτομέρειες σε ειδική έκδοση που έχει προγραμματιστεί από εμάς.
Διακρίνουμε λοιπόν, την κρισιμότητα των στιγμών, των ημερών, των μηνών και των επερχόμενων ετών, στην μικρολεπτομέρεια και την μεγαλύτερη συνολική τους εικόνα, έτσι ώστε, κάθε μας ενέργεια, με δημόσιο ή ιδιωτικό χαρακτήρα, να έχει ως πρωτεύων στόχο, όχι κάποια “ανακύκλωση κοινωνικών και λοιπών εκδηλώσεων”, αλλά μία επί Σκοπού παρουσία, ταυτόχρονα Σποράς, Στάσης ζωής και Παραδειγματισμού, ακριβώς όπως οι Πνευματικοί μας Ηγέτες δίδαξαν και έπραξαν, ακριβώς όπως είναι λογικό και αυτονόητο για όποιον συνειδητοποιημένο Έλληνα καλείται διαχρονικά να πράττει.
Οι Σημαίες που εγείρουμε, δεν έχουν κανέναν “τυπικό” χαρακτήρα, ούτε κυματίζουν για να ξεγελάμε τους εαυτούς μας, ζώντας την αποσάθρωση γύρω μας και την δεδομένη πτώση.
Αντιθέτως, είναι Σημαίες Ευθύνης. Εμβλήματα που δεν υπόσχονται ούτε ξεκούραση ούτε ησυχία, ούτε χαλάρωση. Είναι Σημαίες που οι ραφές τους απαιτούν και την αφιέρωση της ζωής μας στο σύντομο πέρασμά μας από τον κόσμο.
Και αυτό που ανταποδίδουν, είναι η δυνατότητα να προσφέρουν την ευκαιρία στην Πατρίδα και τις γενιές που καταφθάνουν να μπορούν να ορίζουν κατά Δύναμιν την τύχη τους.
Καθόρισαν τις δικές μας ζωές, το Πεπρωμένο των Πατρίδων. Άλλαξαν και συνεχίζουν να αλλάζουν τη διαδρομή μας.
Το Πέρασμα τους από τη ζωή, κατέστη μόνιμο και ντύθηκε με Ιερότητα, σαν Βαίτυλοι, που γύρω τους έγινε καταφερτό να στερεωθούν μόνιμες Φρουρές προστασίας του Ιερού, της Πατρίδος.
Οδηγούν ακόμη την αιώνια στρατιά του αυθεντικού Ελληνισμού και τις Σημαίες των Αγώνων του.
Ο Στέφανος της Τιμής και της Δόξας, το ακριβότερο Στέμμα που μπορεί να λάβει ένας άνθρωπος από την εύνοια των Θεών, δικαίως δόθηκε τόσο στον Αυτοκράτορά μας Ιουλιανό, όσο και στον Εθναμύντορα Πλήθωνα.
Τα υπόλοιπα, από εκεί και πέρα, ήταν, είναι και θα είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη.
Και ακριβώς αυτό θυμίζει ως πύρινο σημάδι η 26η Ιουνίου.
Αποτελεί από μόνο του έναν συνειδητό Όρκο το να σηκώσεις τα Εμβλήματα, όπως εμείς επιλέγουμε να κάνουμε, και όπως προτρέπουμε κάθε Ελληνίδα και Έλληνα να πράξει.
Τίποτε εύκολο, τίποτε πιο Ακριβό.
Τιμή, Αιώνια Δόξα, και Υπεράσπιση Μνήμης και Τρόπων στους Ηγέτες μας.
Τιμή, Αιώνια Δόξα, και Υπεράσπιση Μνήμης και Τρόπων στους Ηγέτες μας.
Οίκος του Θύρσου
The House of Thyrsos prepares to honor on Tuesday, June 26, as we always do during our Annual Work Cycle, the Philosophers and Holy Defenders of Ethnism, the Emperor Flavius Claudius Iulianus, and Georgius Gemistus Plethon.
In the present Cycle, and under the weight of exponential developments in our Holy Motherland Hellas and Our Great Fatherland Europe, we consider it our special duty to emphasize the date and the Value of our Venerated Heroes and Spiritual Leaders.
We understand very well and acknowledge that the weakening of the spirit of modern societies has grown to such an extent that it signifies that our time will be referred to in the future as the turning point and the transition of the real starting point of whatever will have been created in the distant (;) "then".
The successive transition that is taking place, finds today's man deprived in his spiritual essence of any Sound Value System of Words and Actions.
Whether or not this is the subject of the deliberate involvement of various circles, is a matter of another discussion that will take place in the near future, and we will be able to publicly comment on it, using exemplary historical details, in a special edition that we have programmed.
Since we can notice the critical moments, days, months and years to come, in their micro-detail and in the bigger picture, it is obvious that every one of our actions, public or private, has as its primary object not some "recycling of social and other type of events", but the on Purpose presence, a simultaneous Sowing, Way of Life and Example, just as our Spiritual Leaders have taught and did, just as it is logical and self-evident for any conscious Hellene, who is being historically called upon to act so.
The Flags we raise do not have any "typical" character, nor do they wave in an attempt to deceive ourselves while living in the decay around us and the obvious fall.
On the contrary, they are the Flags of Responsibility. They are Emblems that do not promise any kind of rest, quietness, or relaxation. They are Banners, the seams of which require the dedication of our lives during our short walk in this world.
And what they are rewarding is the power to offer the opportunity to our Fatherland and the generations to come, to define their fortune according to their abilities.
With this brief account, we call upon our Brothers and Sisters, our intimate and distant Friends, to keep and deepen their thoughts on the date of June 26, not as a typical "memorial day", but as a date when they can realize the specific Historical weight, value and significance of our two Leaders, who, in their strength and determination, under a totally adverse environment, were real Heroes, each one in his own way.
They defined our own lives, the Destiny of our Fatherlands. They changed and they continue to change our route.
Their Passage from life became permanent and was dressed with sanctity, like obelisks, around which it was possible to secure Permanent Guardians for the Protection of the Sanctuary, the Fatherland.
They still lead the eternal army of the authentic Hellenism and the Banners of its Battles.
The Wreath of Honor and Glory, the most expensive Crown that a man can receive by the favor of the Gods, was rightly given to both our Emperor Julian and the Defender of our Nation Plethon.
The rest, from then on, was, is, and always will be our sole responsibility.
And that's exactly what the 26th of June reminds as a sign of fire.
It is in itself a conscientious Oath to pick up the Emblems as we choose to do, and as we urge every Hellene man and woman to do.
Nothing easy, nothing more Valuable.
Honor, Eternal Glory, and Defense of the Memory and the Ways of our Leaders.
Oikos of Thyrsos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου