Το σκληρό πρώτο μάθημα του φονταμενταλισμού του ισλάμ στη σύγχρονη Ελλάδα

Όσοι γελασμένα νόμιζαν ότι μπορούν να εντάξουν τον ισλαμικό όχλο της Αθήνας σε «ταξικούς αγώνες», σήμερα έλαβαν το πρώτο, πραγματικά καλό μάθημα.
Ο όχλος διέπεται από έναν και μόνο κανόνα. Αρέσκεται να ακολουθεί αυτόν που τον δικαιώνει στο αρχικό αίτημα συνένωσής του. Και ο φονταμενταλισμός του ισλάμ, ήταν εξαρχής αυτό που τους ένωσε.
Αφού «ο θεός είναι μόνον ένας» (ποιος ο λόγος να φωνάζετε με τόσο θεατρινίστικη «ιερά» οργή, αφού είστε σίγουροι ότι δεν θα εμφανιστούν οι ..«άλλοι» να το αμφισβητήσουν), κατά το πλήθος που βρήκε δικαιολογία δήθεν για τη ταινία αλλά απλώς ήταν μία αφορμή για να εφορμήσουν με αισθητική αλά Πακιστάν και Σομαλίας, ενάντια σε μία ακόμη συντεταγμένη δυτική Πολιτεία και να απαιτήσουν πραγμάτωση στο διαχρονικό μήνυμα του ισλάμ: «θάνατος στους απίστους»..(ή τουλάχιστον υποβάθμιση στη κοινωνική κλίμακα σε αντίθεση με τους ισλαμιστές).

Τώρα λοιπόν, νομοτελειακά, θα υπάρξει –αργά ή γρήγορα- και το μάθημα νούμερο 2. Και πολύ φοβάμαι, ότι δεν θα τελειώσει απλά με μερικά δακρυγόνα και ψευτοχτυπήματα των γκλοπ.
Αυτή τη φορά, είναι ολοφάνερο ότι δεν έχει να κάνει το κράτος με «επαναστάτες» που μετά τα επεισόδια πάνε σπίτι τους για ξεκούραση και συζήτηση σε «στέκια».
Αυτοί οι εξεγερμένοι, ούτε σπίτι έχουν, ούτε θεωρούν αυτή τη χώρα ως πεδίο κοινωνικής ανέλιξης τους. Απλώς μερικά στρέμματα της Ευρώπης ακόμη, για αφιέρωση στο όνομα του προφήτη τους.
Ο εκφρασμένος κοινωνικά φονταμενταλισμός, με τη βία σε πρώτο πλάνο εφαρμοσμένη, είτε θέλουν είτε δεν θέλουν να το παραδεχθούν κάποιοι, δεν εκριζώνεται με διάλογο, ούτε με καλοκάγαθους φορείς. Το πολύ- πολύ να τον καθυστερήσει να γιγαντωθεί για λίγο.
Ο φονταμενταλισμός, εκριζώνεται μόνον με τη γλώσσα που καταλαβαίνει αυτός και πραγματικά σέβεται.
Εκδίωξη δίχως περιστροφές.