Στρεβλάν και Άεθνος δοξασίαν

Ένας παπάς της εκκλησίας στο πρόσφατο συνέδριο για την Αριστερά και την Εκκλησία, αποφάσισε να παίξει πάλι το γνωστό παιχνίδι της σύνδεσης της Χρυσής Αυγής με τον Παγανισμό.
Τα λόγια του στο σημείο αυτό ήταν:

«Τρίτον, γιατί η ιδεολογία της Χρυσής Αυγής είναι ο παγανισμός, και όχι η Ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Τέταρτον, γιατί η Εκκλησία σιτίζει όλους ανεξαίρετα τους αναγκεμένους ανθρώπους, και όχι μόνο τους Έλληνες. Πέμπτον, γιατί η Εκκλησία είναι του Χριστού και όχι μια εθνική Εκκλησία»
( ολόκληρη η ομιλία, εδώ )

Είμαι μάλλον σίγουρος ότι ο συγκεκριμένος παπάς γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενο για το οποίο μίλησε και σκοπίμως αποφάσισε να παίξει αυτό το παιχνίδι σύγχυσης ανάμεσα στις έννοιες .

Ας βοηθήσουμε λοιπόν και εμείς τη κουβέντα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι μας διαβάζουν .
Ως Παγανιστής ο ίδιος, έχω κάθε δικαίωμα να δηλώσω προς κάθε «καλοθελητή» που νομίζει ότι μπορεί να μας κατατάσσει όπου θέλει:
 Ο Παγανισμός δεν είναι «ιδεολογία». Είναι μία φυσική αντίληψη και στάση ζωής η οποία δεν μπορεί να ανήκει σε ένα κόμμα, παράταξη, τον κάθε περαστικό της ιστορίας.
Ο Παγανισμός ως έννοια υπάρχει επειδή υπήρξαν αυτοί που διασάλευσαν τη καθημερινότητα των Εθνών με παραδοξολογίες και αποφάσισαν ότι πρέπει ο κόσμος να ζήσει στους τρόπους της Ερήμου. Εσείς είστε οι διαφορετικοί, εμείς η Φυσική Τάξη.

Σήμερα λοιπόν ο Παγανισμός δεν μπορεί να είναι το άλλοθι του κάθε παπά για να απλώνει γέφυρες με τους «πολιτικά ορθούς» συνομιλητές του. Από τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει ακόμη ξεμπερδέψει για το αν αποδέχεται ή όχι εθνική ταυτότητα και άρα τα δικαιώματα που εμπεριέχει αυτή.
Ο ανθενικός όμως χαρακτήρας του χριστιανισμού, και δεν εννοώ  τον ανεθνικό σε επίπεδο οργανωμένου κράτους, γιατί εκεί μία χαρά βολεύεται παρασιτικά για να επιβιώνει ο κάθε εκκλησιαστικός μηχανισμός ως φορέας της θρησκείας της ερήμου , ο ανεθνικός σε επίπεδο άρνησης της φυσικής αυτοαντίληψης και αυτοθέσμισης του διαφορετικού Έθνους, με τα δικά του χαρακτηριστικά και τις δικές του επιλογές του ζειν, τα οποία έχει δικαίωμα -αυτονόητα- να υπερασπίζεται, αποτελεί και την κύρια τροχοπέδη τους, καθώς όσο «ανθρωπισμό» και αν τον φορτώνουν και όση «αγάπη» και αν τον ντύνουν, την επόμενη ημέρα που θα τολμούσαν να δηλώσουν επίσημα και οριστικά άεθνοι, τότε θα τους εγκατέλειπαν μαζικά οι ακόλουθοί τους.
Έχουν δημιουργήσει μία καρικατούρα δήθεν «εθνικής» υπόστασης, γνωρίζοντας μεν τι εστί πραγματικά ή έννοια Εθνική, αλλά γνωρίζοντας επιπροσθέτως ότι το αγνοούν οι περισσότεροι, και με όχημα τη παγκοσμιοποίηση που επιτρέπει εν μέρει, τη δεδομένη στιγμή, στους «πολιτικά ορθούς» να αποδομήσουν την έννοια του Έθνους, αισθάνονται και αυτοί πιο άνετα να εκφραστούν, μετρημένα όμως.
Έτσι μπορούν έξυπνα στη συγκεκριμένη περίπτωση να πετάξουν την πεπονόφλουδα περί «μη εθνικής εκκλησίας» και να μη τους κράζουν οι δικοί τους.

Τώρα που ο ολετήρας του Ισλάμ χτυπάει την πόρτα με βαρύ και οπλισμένο χέρι στην Ευρώπη, ό επίδοξος διάδοχος της ερήμου, θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε τη στάση τους που προβλέπεται να είναι μάλλον φίλια από το φόβο που γεννά η βία της Σαρία.

Είπατε τω αλιάστω βασιλεί:

Είπατε τω βασιλεί :

Έχομεν Καλύβας τας Οικίας μας δια τον Θείον Φοίβο, Μάντιδα Δάφνην Θαλερά στην Ιερά μας Γαία, Παγάν λαλούσα, ρέουσα ξανά. Άσβεστο το Πυρ εις τας Ψυχάς ημών .
Ύπαγε αλίαστε! Δαίδαλον Αυλά δεν δύνασαι συντρίψειν.

"Θύρσος" - Οίκος Ελλήνων Εθνικών

Οι όψεις ενός τρικέφαλου τέρατος με μοναδική συνείδηση

Οι χριστιανοί ηγεμόνες και ηγετίσκοι, συνεχίζουν να προσκολλώνται παρασιτικά στην εκάστοτε εξουσία έως ότου να την ελέγξουν απόλυτα και μαζί με αυτήν τα ποίμνια τους ( και τις περιουσίες τους ). «Τα του Καίσαρος»  αποδίδουν ως «Καίσαρες» αυτοχριζόμενοι.

Οι ισλαμιστές, άγαρμπα και βιαστικά πλέον, στρώνουν το κακοφτιαγμένο χαλί της προσευχής τους στην Ευρώπη για να επιβάλλουν τη «σαρία» και το αιματοβαμμένο τους όνειρο, με χαρακτηριστική κακία και αποστροφή προς τους γηγενείς πληθυσμούς.

Οι εβραίοι συνεχίζουν να αισθάνονται οι περιούσιοι και οι ανώτεροι, μοιράζοντας βόμβες στα σύνορα τους αλλά και πολιτικές διαταγές όπου αλλού μπορούν εξαργυρώνοντας τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο  
(για πόσο ακόμη;)

 Και οι τρεις διαχειρίζονται το φόβο. Φόβο του πώς θα ζήσεις, φόβο του αν θα ζήσεις, φόβο του αφού πεθάνεις.  Και οι τρεις κραδαίνουν όπλα φτιαγμένα από τρόμο και εξουσία.

Και οι τρείς απεχθάνονται τους Παγανιστές. Γιατί είναι οι μόνοι που τους ανέχτηκαν.
Και η ανοχή αυτή αν και αποτέλεσε τον τότε κύριο λόγο για την προσωρινή συντριβή μας, (ναι, προσωρινή, η ζωή δεν τελειώνει όποτε το αποφασίσουν οι μονόθεοι, ούτε η Ιστορία βιάζεται να ολοκληρώσει τους τόμους της), σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο εφόδιο για να αντέξουμε την απεριόριστη εκτόξευση μίσους από το τρικέφαλο τέρας.

Και οι τρεις νόες αντιμαχόμενοι μέσα στον ίδιο εγκέφαλο, είναι αποφασισμένοι να αιματοκυλίσουν όποτε χρειαστεί τον κόσμο για την «αγάπη του θεού»…τους.

Η Ευρώπη, αργά ή γρήγορα, θα ξαναβρεί το Φυσικό Μονοπάτι της.

 

Ομώνυμα κλάσματα βίας

Μαύρη τρομοκρατία, κόκκινη τρομοκρατία, κρατική τρομοκρατία, θρησκευτική τρομοκρατία,

όλοι κατηγορούν ο ένας τον άλλον ως τρομοκράτη ή επικίνδυνο, και όλοι απαιτούν να επιβάλλουν τους όρους τους.

Τελικά, τρομοκρατία είναι να απαιτείς και να επιβάλλεις - γιατί μπορείς- όλοι να συμφωνήσουν αποκλειστικά με σένα.

Άλλο ένα δώρο στην ανθρωπότητα της μονοθειστικής αντίληψης για κάθε χρήση και σε κάθε τομέα

Η Παγκοσμιοποίηση σε κόκκινο και ατσάλινο φόντο

Παγκοσμιοποίηση λοιπόν, ολοκάθαρα και δεδηλωμένα.
Ο υπουργός οικονομικών και οι συμμορίες που υποστηρίζουν τον αφανισμό της διαφορετικότητας των εθνών, αποπειρούνται να εκπληρώσουν τη μαρξιστική μεσσιανική ονείρωξη με όπλο τους την οικονομία την οποία χρησιμοποιούν ως το όχημα της «αναγκαίας» αλλοτρίωσης που ο Μαρξ θεωρούσε δεδομένο να προϋπάρξει για να μπορέσει να οδηγηθεί η ανθρωπότητα στη διεθνιστική της απελευθέρωση.
Αναγκαίες δόσεις μαρξισμού ως δήθεν ανθρωπιστική προοπτική ενός «καλύτερου κόσμου» λοιπόν και καπιταλιστικές μέθοδοι οι οποίες φυσικά από τη δική τους χρηστικότητα δεν γλιτώνει κανένας. Κανένας;
Ο Μαρξισμός, ξεκάθαρα τέκνο της μονοθεϊστικής αντίληψης ο οποίος έχει τις ρίζες του στην ιουδαϊκή αντίληψη των «προφητών» , περνά μέσα από το μεσσιανικό χριστιανικό μεσαίωνα και συνεχίζει να πορεύεται στο διαφωτισμό, όπως εύστοχα σημειώνει ο εβραίος μαρξιστής ψυχαναλυτής  Έριχ Φρομμ στο βιβλίο του «Πέρα από τα δεσμά της αυταπάτης», όπως και κάθε άκαμπτο αντιπαραδοσιακό ολοκληρωτικό σύστημα, συνεχίζει και αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα των ολοκληρωτικών δικτατορίσκων. Στερούνται υγιής μεταφυσικής και αντίληψης της Ιερότητας. Ακόμη χειρότερα, θεωρούν τον φυσικό Τρόπο, τον αυθόρμητο δεσμό με την Πατρίδα και τη Φύση ως πρωτογονισμό που πρέπει να ξεπεραστεί.
  Στερούνται του αισθήματος αυτού για το οποίο μπορεί κανείς να διακινδυνεύσει αν χρειαστεί τη ζωή του για τη προστασία των πολλών της οικογένειάς του, του Έθνους του, του ιδιαίτερου και αυθεντικού Πολιτισμού του.
Οι ολοκληρωτικοί αυτοί κόκκινο-ατσαλένιοι  αισθάνονται άνετα και δικαιωμένοι ότι μπορούν μόνον να αφαιρούν ζωές ή να τις διαλύουν ως εξαρτήματα χάριν των ιδεών τους και των σκοπών τους, αλλά δεν μπορούν να σπνθιροβολήσουν τις ψυχές τους για να τις υπερασπίσουν. Υπερασπίζουν μόνον τους εαυτούς τους με κάθε τίμημα.
Σήμερα, ο εκπρόσωπος της οικονομικής διαχείρισης της χώρας, υπουργός οικονομικών Στουρνάρας, σε μία στυγνή αλλά απόλυτα ειλικρινή στιγμή το είπε καθαρά. Παγκοσμιοποίηση δίχως όρους.
Το ιστορικό σφάλμα τους είναι ότι ο διεθνισμός θα μπορούσε να πραγματωθεί υγιώς μόνον αν οι λαοί επέλεγαν μόνοι τους αυτή τη κατάσταση, κάτι που όμως όχι μόνο δεν συμβαίνει αλλά κάνουν κάτι ακόμη χειρότερο. Τους το επιβάλλουν.
Ως αποτέλεσμα, δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε και να προετοιμαζόμαστε για την μαθηματικά σίγουρη και αναπόφευκτη σύγκρουση που θα προκύψει σε κάθε επίπεδο αλλά κυρίως πολιτισμικό. Είναι ένα αναπόφευκτο στάδιο της μαρξιστικής αλλοτρίωσης που επιχειρείται αυτή τη φορά με χρήση κάθε καπιταλιστικού διαθέσιμου μέσου.
Αν ακόμη αναρωτιούνται κάποιοι Έλληνες Εθνικοί, Πολυθειστές, Παγανιστές ή όπως θέλει κανείς να αυτοπροσδιορίζεται, γιατί το κράτος συνεχίζει επιδεικτικά και προσβλητικά να μας αγνοεί, μπορεί να κάνει τις αντιστοιχίες του και να το καταλάβει καλύτερα. Τι δουλειά έχει η Εθνική Παράδοση σε μία οικονομική ανεθνική Παγκοσμιοποίηση; Προφανώς καμία..

Παρακολουθήστε τα τελευταία δευτερόλεπτα του βίντεο

Όσοι χωράμε στο Χώμα της Γης μας

Όσο καθολικότερη η απαίτηση για γενικευμένη τυφλή βία ως μέσον λύσης, ανάλογη είναι και η έλλειψη πνευματικότητας και πολιτισμικής αυτοαντίληψης.

Όχι γιατί η βία αυτή καθεαυτή είναι αφύσικη ή πάντα αχρείαστη, αλλά επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση της σημερινής Ελλάδας (ή και της Ευρώπης συνολικότερα), το πρόβλημα που επιζητείται λύση του, είναι προϊόν της απόστασης των πολιτών της από την πολιτισμική αυτογνωσία τους. Η δε αυτογνωσία, δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να καταναλώσει και να αφομοιώσει σε μερικές αράδες κάποιου βιβλίου, αλλά χρειάζεται να έχει προηγηθεί η κατανόηση της φυσικής ανθρώπινης ανάγκης, αυτής της ανάγκης που χαρακτηρίζεται από την πλήρωση αυτού του Μυστηριακού δεσμού που συνδέει έναν άνθρωπο με τις Μνήμες του. Με το Πνεύμα της Γης του. Και φυσικά δεν μιλώ για απλό χώμα. Μιλώ για ότι εμπεριέχει αυτό το Χώμα μέσα του. Τους Προγόνους, που με τα σώματά τους έχτισαν ένα Ιστορικό Μονοπάτι, τη Φυσική Ένωση ανάμεσα στους ζώντες Έλληνες, αυτούς που προϋπήρξαν, αυτούς που έπονται..
Πάνω στη Γη εξελίσσεται η βιωματική αντίληψη της Ιερότητας της ζωής και γίνονται ακουσίως αντιληπτοί οι Υπέρλαμπροι Πατρώοι Θεοί. Δημιουργείται Λατρεία που μόνον Βιώνεται, δεν αντιγράφεται, όσο αρχαιογνωστικά ακριβής και αν γίνει η απόπειρα. Το Χώμα αυτό εμπεριέχει την αυτογνωσία των αγώνων για δικαιοσύνη και ελευθερία.. Την ενότητα της Οικογένειας, τη Φιλοξενία και τη δημιουργικότητα που δίδει προσωπικότητα Εθνική στα έργα των Τεχνών.
Το Χώμα αυτό μεταφέρει Νοσταλγία για όσους βρίσκονται μακριά του, και γνωρίζοντας κάποιος την αναπόφευκτη θνητότητά του, ζητά την αγκαλιά του να σκεπάσει το παραδιδόμενο σώμα του σαν περάσει η ψυχή του το κατώφλι των Αιωνίων.
Η βία λοιπόν, αυτής της μορφής που αναζητούν ως λύση αρκετοί, δεν είναι απλώς, παρά ένα παράγωγο της απώλειας της σχέσης των ανθρώπων με την Γη τους.
Ενώ είναι εκατομμύρια οι αδικημένοι, αδυνατούν να πάρουν τη ζωή τους στα δικά τους χέρια. Αναζητούν λυτρωτές μεσάζοντες που θα αποκαταστήσουν τη δικαιοσύνη με πρόσκαιρα ιδεολογήματα τα οποία δεν αντέχουν να μετασχηματιστούν όταν η ανάγκη το προστάζει, και για αυτό καταλήγουν ως ολοκληρωτισμοί κάθε απόχρωσης. Το μίσος και όχι η δικαιοσύνη είναι το ενεργειακό τους. Αντιμετωπίζουν δε το σύνολο, αλλά και το συντηρούν έτσι, ως μία μάζα από την οποία απομυζούν ενέργεια ώστε να συνεχίζουν και όχι ως Πολίτες με ενεργή την αίσθηση της αυτοευθύνης.
Η τροχιά τους στο κοινωνικό ιστορικό πλαίσιο είναι άναρχη και απροσδιόριστη, και αναπόφευκτα συγκρουσιακή, ακόμη και αν πρόκειται να συναντήσουν φίλια σώματα.
Είναι στη φύση τους να καταστρέφουν και όχι να δημιουργούν, ακόμη και αν η πυρακτώδης λάμψη τους ομοιάζει εντυπωσιακή καθώς διασχίζουν τη πραγματικότητα. Στο τέλος, απλώς σβήνουν.
Η βία λοιπόν, αυτής της ποιότητας, λειτουργεί για να εξυπηρετήσει αυτούς τους πρόσκαιρους διάττοντες και όχι όσους έχουν ανάγκη από δικαιοσύνη.
Η Πνευματικότητα της Παράδοσης, πηγάζουσα η ίδια από τη Φύση και τον τρόπο Της, ανταποκρινόμενη στο Φως που πηγάζει από τον Πατέρα Ήλιο παράγει νομοτελειακά Δικαιοσύνη και η τροχιά της με μαθηματική ακρίβεια δημιουργεί ευταξία. Αυτή η ευταξία μπορεί και σαρώνει τους χαοτικούς και ολοκληρωτικούς σχηματισμούς όπου και αν εμφανίζονται στην Ιστορία.
Η Πράξη της δεν είναι τυφλή ούτε καταστρέφει. Στερεί αυτομάτως όπου κυριαρχεί την όποια εξουσία από τους αδίκους και τοποθετεί τις Αρετές και όσους ενάρετους στο πηδάλιο των κοινωνιών. Όχι ως εξουσιαστές δυνάστες, αλλά ως περαστικούς θνητούς επιφορτισμένους με τη μεγίστη ευθύνη προς τη Μητρίδα Γη τους.    

Η πράξη βίας που ίσως απαιτηθεί για την απομάκρυνση των αδίκων, κρατά μόνον μία ιστορική στιγμή και αμέσως παραδίδει τη θέση της στην φυσική ροή της κοινωνικής ομαλότητας.
Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, ειδάλλως δεν θα μπορούσε να είναι καθαρτήρια, ούτε επαναστατική, ούτε να κατευθύνεται προς την Εθνική Παράδοση. Θα είχε εκπέσει σε άλλον έναν ολοκληρωτισμό.
Η ποιοτική διαφορά της πράξης βίας αυτής, είναι ότι δεν οραματίζεται εκδίκηση και αντίποινα, αλλά απαλλαγή από το βάρος και αυτοπροστασία. Και κυρίως οραματίζεται Πολιτισμό και Ειρήνη. Οραματίζεται από τη Συμπαντική Τάξη και τους Θεούς Ταξιθέτες .
Σήμερα λοιπόν, ένα πρόβλημα παραμένει διαρκώς ανεπίλυτο.
Έστω ότι ξεφορτωνόμαστε όλους τους δυνάστες εσωτερικούς και εξωτερικούς. Με τι αλήθεια θα τους αντικαταστήσουμε; Καθώς γκρεμίζοντας το οικοδόμημά τους, και στερούμενο το Έθνος την πολιτισμική αυτογνωσία του, δεν έχει ποιους ή τι να βάλει στη θέση τους. Ίσως για αυτό αναβάλλεται διαρκώς η πτώση τους.
Όλοι όσοι απαρτίζουμε τις Τάξεις των Παραδόσεων, έχουμε την ευθύνη να πρέπει είτε εμείς, είτε οι επίγονοί μας, να πληρώσουμε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα έμπρακτα, καθώς νομοτελειακά, αργά ή γρήγορα, οι ολοκληρωτισμοί που σήμερα καταστρέφουν τις Πατρίδες μας, θα καταρρεύσουν αφού καταναλώσουν στο τέλος τις ίδιες τους τις σάρκες.
Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να δημιουργήσουμε ξανά μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια αυτού του κόσμου.
Είμαστε εμείς αυτοί που ακόμη χωράμε στο Χώμα της Γης μας..