Η Λατρεία του Ηλίου απέναντι στην αρχαιοαντιγραφή

Πολλά λόγια λέγονται και αρκετή διαδικτυακή «μελάνι» σπαταλείται τις τελευταίες ημέρες σχετικά με την Ηλιολατρία και την …Ελληνικότητά της(;). Αρκετοί Φίλοι ρωτάνε ακόμη και με κάποιο αχρείαστο άγχος αν είναι σφάλμα που αποδίδουμε τόση Τιμή στον Υπερίωνα Θεό.
Το να γράψω από εδώ μερικές παραγράφους που να «αποδεικνύουν» την “ορθότητα” της Ηλιολατρίας ή την ιθαγένεια της(…), να πω την αλήθεια δεν είναι μέσα στους άμεσους σκοπούς μου, καθώς δεν με ενδιαφέρει καθόλου, μα καθόλου, να «πειστεί» οπωσδήποτε κάποιος , ο οποιοσδήποτε, ώστε να συμμετάσχει σε παρόμοιες λατρευτικές Πράξεις ή να απασχολήσει εκτενώς το νου του γύρω από τον Ήλιο.  Αν δεν τον καλύπτουν στις ανάγκες της ψυχής του και στα ζητούμενα του νου του, καλά κάνει και απέχει.
 Όμως με ενδιαφέρει πλήρως να σταθώ απέναντι σε διάφορα που φθάνουν στα αυτιά μου ή διαβάζω εγώ ο ίδιος και μου γεννάνε διάφορες σκέψεις και επεκτείνονται και σε μία σειρά άλλων θεμάτων.
 Το κατά πόσον ο Πυρφόρος Πατέρας  είναι σημαντικός Μυθολογικά και πλήρως ενταγμένος στην πραγματικότητα του Ελληνικού Κόσμου ως Θεός ,Ένας από το Άπειρο Πλήθος των Αθανάτων,  μπορεί πολύ εύκολα να στοιχειοθετηθεί μελετώντας τη Μυθολογική μας Παράδοση και πλείστες αναφορές από τον Όμηρο, τον Παυσανία, τον Στράβωνα, αλλά και διάσπαρτους σωζόμενους Ύμνους που οι περιγραφές τους αποτελούν  σημαντικούς οδηγούς στη διερεύνηση της Φύσης του Άνακτα.
Ακόμη, το πόνημα του Αυτοκράτορα μας Ιουλιανού, το «Εις Βασιλέα Ήλιον» , στον οποίον Φιλόσοφο Αυτοκράτορα, ας μη κρυβόμαστε, οφείλουμε εν πολλοίς ακόμη και την ύπαρξή μας ως λατρευτές των Θεών μας στο σύγχρονο κόσμο. Μεστή αναφορά για τη σημαντικότητα του Ηλίου και τις μυθολογικές εξιστορήσεις αλλά και στοιχεία των λατρευτικών συνηθειών μπορεί κάποιος να βρει στον Κερενύι , αλλά και πολύ καλές αναφορές στο έργο του Φαρνέλ.
Είναι αλήθεια λοιπόν, ότι στον Ελληνικό Κόσμο της πρώιμης αρχαιότητος εκτός από την Κόρινθο και ειδικά τη Ρόδο που έδιδαν πολύ μεγάλη βαρύτητα στη λατρεία του Ηλίου, (στη Ρόδο, ακόμη και το υπερμέγεθες άγαλμα του Πυρφόρου Θεού, ο γνωστός Κολοσσός, ήταν  στραμμένος προς τον Όλυμπο, αναφορά στο λεξικό της Σουίδας), στον υπόλοιπο Ελληνικό κόσμο, ενώ υπήρχαν πολλοί και σημαντικότατοι Βωμοί του Ηλίου παντού, και η λατρεία του αποδεδειγμένα υπήρξε καθιερωμένη και αρχαιολογικά πιστοποιημένη, σίγουρα δεν είχε τη βαρύτητα που εμείς σήμερα επιλέγουμε να δώσουμε, παρά μονάχα στα αποκαλούμενα Ελληνιστικά χρόνια και αργότερα.
Λίγο πολύ ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βρει πλείστες πληροφορίες για τους εορτασμούς που καθιερώθηκαν στη περίοδο των Ηλιοστασίων ή σε άλλες περιστάσεις από τα Ελληνιστικά χρόνια και προεκτάθηκαν ως ζώσα τμήματα της λατρείας αναλόγως… ζωντανών τότε ανθρώπων, μέσω Ηλιολατρικών Θρησκευτικών συστημάτων σε όλη τη μεσόγειο ώστε να μας ψέξει με άνεση για την επιλογή μας αυτή. Φυσικά δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα να παραδεχτούμε κάθε πηγή Ιστορική από αρχαιολογική σκαπάνη που έχει πιστοποιηθεί και μας καθιστά για κάποιους συν-πολυθεϊστές ενδεχομένως λίγο - πολύ ως ..αιρετικούς..
Ένα από τα σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν σε πολύ κόσμο ο οποίος ασπάζεται τα πολυθεϊστικά λατρευτικά νομιζόμενα- ή μέρος αυτών, μιας και είναι τόσες πολλές οι πληροφορίες που πάντα μπορεί να μαθαίνει κάποιος και πάντα να εξελίσσεται, είναι η «αρχαιοαντιγραφή» ή «αρχαιο-κοπιπέιστμος» (αρχαιότητα +copy+ paste)
Δηλαδή η ψυχρή αναπαραγωγή-αντιγραφή φιλολογικών αρχαιογνωστικών αναφορών, στα οποία αποδίδεται η ιδιότητα ακόμη και του θεσφάτου απλώς και μόνον επειδή έτσι «είπε ο τάδε».
Και δεν ψέγω κανέναν «τάδε» με αυτό που λέω. Το αντίθετο. Ο «τάδε» μία χαρά μπορεί να είπε ή να έπραξε. Το πρόβλημα είναι σε όποιον δεν χρησιμοποιεί το μυαλό του, την κρίση του, ακόμη και την εποχή του χρονικά, για να αναλύσει το μήνυμα, να δει αν πραγματικά τον καλύπτει ώστε να το μετουσιώσει σε βίωμά του και άρα να το ζήσει ως καθημερινότητά τόσο του ιδίου όσο και των οικείων του.
Είναι μάλλον λυπηρό να παρατηρεί κανείς μία στείρα περιχαράκωση γύρω από συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια μιας συγκεκριμένης περιόδου του Ελληνικού Κόσμου που μπορεί να αρέσει, να εμπνέει ή ακόμη χειρότερα ενδεχομένως ίσως να βολεύει κάποιους και με τεχνικές ραφείου να αποκόβουν ως λανθασμένες όλες τις συνήθειες και τα νομιζόμενα των υπολοίπων χρονικών περιόδων (αλλά που πολύ συχνά μπορεί και να ανατρέχουν σε αυτές όποτε τις χρειάζονται για διάφορους λόγους).  

Ακόμη χειρότερα δε, αν μιλήσουμε για τα λατρευτικά νομιζόμενα και συνήθειες άλλων Εθνών, αρκετοί συμπολίτες μας, σπεύδουν να κουβαλήσουν και να αναρτήσουν τη ταμπέλα «βάρβαροι» και να μην ασχοληθούν καν μιας και αυτοί αποκλείεται μάλλον κατά το σκεπτικό τους  να είναι φορείς ορθών νομιζόμενων. Ειδικά οι Ευρωπαϊκοί λαοί του Βορρά ή της Δύσης, έχουν τραβήξει μύρια όσα επίθετα επάνω τους. Κάτι που μάλλον δεν είναι και πολύ Ελληνική συνήθεια τελικά, μιας και η Φυλή μας, καλώς πράττοντας, είχε από ανέκαθεν τη συνήθεια να εγκολπώνεται και να εντάσσει στα συστήματά σκέψης και συνηθειών της κάθε τι που της φαινόταν λογικό και χρήσιμο όταν το συναντούσε, όπως και απωθούσε αναλόγως τα αντίθετα ( με εξαίρεση όπου εργάστηκε το σπαθί και τα codex φυσικά).

Το όλο θέμα φανερώνει μια πνευματική ρηχότητα που κινδυνεύει πολλές φορές να φτάσει απλώς στα όρια του μιμητισμού.
Μοιάζει πολλοί συνάνθρωποί μας να θέλουν να τηλεμεταφερθούν σε μια παρελθοντική εποχή επειδή αδυνατούν να διαμορφώσουν το σήμερα, ή μάλλον ζητούν το σήμερα να αποβάλλει απότομα τους αιώνες που πέρασαν και να μετασχηματιστεί (ακόμη και τεχνολογικά;) σε ένα ημιτελές - από πλευράς γνώσεως του πώς ήταν- «τότε».
Αυτή μάλλον είναι, μία, από τις αιτίες που ξαφνικά προέκυψε θέμα με τη σημαντικότητα της Λατρείας του Ανίκητου Ηλίου και των Ηλιακών Εκφάνσεων του Θείου γενικότερα κατά τη περίοδο του Ηλιοστασίου που μόλις αφήσαμε πίσω μας.
Προσωπικά, και φαντάζομαι και τα υπόλοιπα Αδέλφια μου στον Οίκο μας, δεν ψάξαμε ποτέ για ένα ακόμη δόγμα από τα πολλά που κυκλοφορούν και οπλοφορούν απειλώντας την ακεραιότητα του νου και της ψυχής μας, αλλά ακριβώς αυτό αποφεύγουμε χρόνια τώρα άπαξ της συνειδητής απόφασής μας να επιλέξουμε τα Πολυθεϊστικά λατρευτικά νομιζόμενα για τους εαυτούς μας. Προσπαθώντας να ζήσουμε ως Παγανιστές, ως ελεύθερα σκεπτόμενοι, παιδιά των χρόνων μας, του εδώ και τώρα δηλαδή ως φυσικά σώματα, δίχως κανένα άγχος να πρέπει να επιλέξουμε οπωσδήποτε μόνον μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή από τους άπειρους και καθόλα ποιοτικά αιώνες της Ελληνικής Σκέψης, αλλά εντρυφώντας σε κάθε δυνατή πληροφορία που μπορεί να μας ωφελήσει σε κάθε επίπεδο ως ανθρώπους, αλλά και σαφώς ενθουσιασμένοι από τους Ευρωπαίους ειδικά συγγενείς μας, των οποίων τα λατρευτικά νομιζόμενα είναι πραγματικός πλούτος πληροφοριών που μας βοηθούν ενίοτε να οδηγήσουμε την έρευνά μας και σε διαδρομές πιο δύσκολα προσεγγίσιμες , και φυσικά αποδεχόμενοι πλήρως πολλά από τα στοιχεία λατρείας που αναπτύχθηκαν και εδραιώθηκαν από τους εξ αίματος -για όσους τους είναι απαραίτητη εγγυητική μια τέτοια πληροφορία- συγγενείς μας της Ρώμης από την οποία προέρχεται σαφώς και η Λατρεία του Ανίκητου Ήλιου, την οποία δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα να πράττουμε αλλά και να προασπίζουμε ως μια από τις συνήθειες που οι Έλληνες αποδέχτηκαν ως λογική και χρήσιμη για αυτούς και φυσικά και για εμάς σήμερα.
Είμαστε Εθνικοί, δεν κάνουμε τίποτε διαφορετικό από αυτό που έκαναν ανέκαθεν οι Πρόγονοι μας . Επιλέγουμε το λατρευτικό μας σύστημα και τις συνήθειες που κρίνουμε ότι μας καλύπτουν και μπορούμε να κατανοήσουμε και κυρίως να βιώσουμε πλήρως, στα πλαίσια του Ελληνικού Τρόπου.
Και φυσικά δεν κρίνουμε ως «λάθος» άλλες συνήθειες ή νομιζόμενα άλλων συλλογικοτήτων. Αντιθέτως πάντα έχουμε ανοιχτή τη σκέψη μας ώστε να διδαχθούμε τα ωφέλιμα. Επιλέγουμε να ωφελούμαστε από αλήθειες για τους Θεούς που προέρχονται από έρευνα υπό την καθοδήγηση των Αθανάτων όπως έγραψε ο Μέγας Ιουλιανός (και μας φαίνεται λογικό) και όχι να ικανοποιούμαστε απλώς από την ωφέλεια των συμβόλων, τα οποία είναι χρήσιμα αλλά και αποτελούν απλώς μία εικαστική σύμπτυξη που είναι αναγκαίο από τη φύση της να θέλει να αναλυθεί.
Η άλλη όψη, δηλαδή της αντιπαράθεσης περί των λατρευτικών ζητημάτων με περισσότερη ή λιγότερη διάθεση αυθεντίας εκατέρωθεν, θυμίζει το δράμα των αριστερών που αντί για πολυμορφία έχουν πολυσχιζοειδής τάσεις επάνω στο ίδιο αντικείμενο, τύπου ΜΛ-ΚΚΕ ενάντια στο ΛΜ-ΚΚΕ τα οποία μισούν το σκέτο ΚΚΕ αλλά μισιούνται και αναμεταξύ τους και πάει λέγοντας.

Εν κατακλείδι: Οι  Προγονοί μας, από τα πανάρχαια χρόνια, αυθορμήτως και σοφά, όταν επρόκειτο να κλείσουν Ειρήνη, Συνθήκη, μία σημαντική συμφωνία, Έδιδαν Όρκους στο Όνομα της Μητέρας Γης ( η οποία και αυτή με τη σειρά της ως μη αποδιδόμενη εικαστικά ανθρωπομορφικά έως συγκεκριμένους χρόνους μπορεί (;) να είναι παρεξηγήσιμη ως προς τη λατρεία που εξίσου της αποδίδουμε;) , του Άνακτα Ηλίου, ή του Ζήνα, γνωρίζοντας ότι ο Οφθαλμός που γεννά όλους τους οφθαλμούς των θνητών, είναι πάντα παρόν, να φωτίζει το ορθό και το δίκαιο.
Το πόση βαρύτητα πρέπει να έχει η λατρεία του Ηλίου, ως μία εξέχουσα Θεότητα από το πλήθος των Αθανάτων επανασυμπληρώνω για να μη κατηγορηθούμε και ως..μονοθεϊστές, για αυτόν που την επιλέγει και τη προτείνει ή τη διαδίδει, δεν είναι ζητούμενο που μπορεί κάποιος τρίτος να κρίνει με πολιτικού τύπου κριτήρια ή στείρα αρχαιογνωστικά, αλλά άπτεται της μελέτης περί των Θεών και μόνον.
Για όσους επιλέγουν μετά από αυτό το κείμενο να μας προσάψουν επίθετα τύπου «βάρβαροι», «ξενολάτρες» «μη αυθεντικοί Έλληνες» και άλλα χαριτωμένα, προτείνω να επιλέξουν πιο πρωτότυπα, εμπνευσμένα ίσως από την ιστορική περίοδο που μπορεί και να είναι εγκλωβισμένοι.
Ο Ήλιος, συνεχίζει πάντα να είναι Ανίκητος έτσι και αλλιώς..