Η Μονοθειστική ανέχεια προς το διαφορετικό

"Η πίστη συντρίβει την ειδωλολατρία". λέει η υποσημείωση

Ο μονοθεϊσμός, συνηθίζει στα μέλη που αναπτύσσει, το πιο ισχυρό από αυτά, να κανιβαλίζει όλα τα υπόλοιπα αδελφικά του μέλη, αφού πρώτα , ή ταυτόχρονα, στραφεί καταστρεπτικά με όλη την ισχύ του και στις υπόλοιπες υπάρχουσες δόξες, τις μη μονοθεϊστικές. Σήμερα, ο ισχυρός κλάδος, το Ισλάμ, συμπεριφέρεται με την αλαζονεία που συμπεριφέρθηκε κάποτε ο χριστιανισμός στα Έθνη, τη βιαίως εκφραζόμενη , την εντελώς απροκάλυπτη, και όπως προέταξε από την αρχή η οδηγία του «δευτερονόμιου».

(These [are] the statutes and judgments, which ye shall observe to do in the land, which the LORD God of thy fathers giveth thee to possess it, all the days that ye live upon the earth. Ye shall utterly destroy all the places, wherein the nations which ye shall possess served their gods, upon the high mountains, and upon the hills, and under every green tree... (Deuteronomy 12:1-3)

Στο παρακάτω βίντεο, ένα πρόσφατο παράδειγμα:

O Ελικώνας του Απόλλωνος..

Από τη δεκαετία του «80», και από ένα σχήμα εξ Αμερικής,τους Manilla Road, των οποίων η μουσική τους υπήρξε ανέκαθεν δύσπεπτη για το πλήθος. Είναι Heavy metal άλλωστε..
Εδώ λοιπόν, οι στίχοι από ένα τραγούδι τους με τίτλο Helicon (Ελικώνας), το οποίο δεν θα το βάλω σε σύνδεσμο με βίντεο. Και αυτό γιατί όποιος αρέσκεται στο είδος της μουσικής, θα το αναζητήσει έτσι και αλλιώς. Δημοσιεύω μόνο τους αυθεντικούς στίχους στην Αγγλική γλώσσα και τη μετάφραση στην Ελληνική γλώσσα που έκανα και ελπίζω να μην αδικεί το πρωτότυπο.
Τότε, λίγοι υποψιασμένοι, έκλειναν τα μάτια με αγαλλίαση για το ότι υπήρχαν ποιητές που τολμούσαν να ξυπνήσουν στις ψυχές των ανθρώπων τους Θεούς.
Σήμερα, η ίδια σκηνή , και όχι μόνο φυσικά πλέον, συνεχίζει να ανυψώνει το Πνεύμα των Ανθρώπων, αφήνοντας στις μάζες της διασκέδασης το θλιβερό προνόμιο της πολιτιστικής και πολιτισμικής χειμερίας νάρκης.
Όσοι υπομονετικοί στο χαμό των αναρτήσεων, δώστε δύο λεπτά στην ανάγνωσή του.
................................................................................................
Manilla Road- Helicon

Mountain of wisdom,
Of music and light
Muse of all vision,
Grant us the Waters of Life
Seeking the mountain,
Apollo's sacred realm,
Where the Muses dwell,
Inside the Crystal Well

Forest that echos,
Songs of the brave
Chidren of Delos,
Guarding the mystical gate
Magik the knowledge,
Of the ancient gods
I must carry on,
Seeking Helicon

I've crossed many wastelands,
And sailed to all shores,
In search of the mountain,
Written in ancient lore
And the in my dreaming,
The Lady came unto me,
To show me destiny,
The path I was to lead

Then came the logic,
Truth of all life
The gateways of Magik,
Are centered inside the mind
Power and wisdom,
Knowledge and eight fold law,
The music of the gods,
Lives on Helicon

The Veils of Existence,
Gateway to the sphere
Triad of justice,
A riddle sung to the ear
Darkness and Chaos,
Bow before thy might
Blessed be the light,
That burns away the night

Pegasis flying,
Across emerald skies
Warrior-Bards fighting,
To open the gates of the mind
An inner existence,
Posessed by us all,
Who fight till the fall,
Here on Helicon

War at the Gates
Guardians of light,
Defend The Fates,
Into the battle, storm this night

Ελικώνας

Όρος της σοφίας ,
της μουσικής και το φωτός
Μούσα όλων των οραμάτων ,
Χορήγησέ μας τα Ύδατα της Ζωής
Αναζητώντας το Όρος ,
Ιερή σφαίρα του Απόλλωνα ,
Όπου κατοικούν οι Μούσες ,
εντός της Κρυστάλλινης Πηγής

Δάσος που ηχούν
Τραγούδια των γενναίων
Τέκνα της Δήλου ,
φυλάσσουν τη μυστική πύλη
Μαγεία η γνώση ,
των Αρχαίων Θεών
Θα πρέπει να συνεχίσω ,
Αναζητώντας τον Ελικώνα

Έχω διασχίσει πολλούς ρημαγμένους τόπους ,
Και έπλευσα προς όλες τις ακτές ,
Σε αναζήτηση του Όρους ,
Γραμμένο στις αρχαίες παραδόσεις.
Και ύστερα στο όνειρο μου ,
Η Κυρά ήρθε σε μένα ,
Για φανερώσει το πεπρωμένο μου ,
Το μονοπάτι που ήταν για εμένα να διαβώ

Στη συνέχεια ήρθε η λογική ,
Η αλήθεια της ζωής
Οι πύλες της Μαγείας ,
βρίσκονται μέσα στο νου
Δύναμη και σοφία ,
Γνώση και η οκταπλή Ατραπός ,
Η μουσική των θεών ,
Ζει στην Ελικώνα

Τα Πέπλα της Ύπαρξης ,
Δίοδος για τη σφαίρα.
Τριάδα της δικαιοσύνης ,
Ένα αίνιγμα που τραγουδιέται στο αυτί.
Το Σκοτάδι και το Χάος ,
Υποκλίνονται μπροστά στη μεγαλοσύνη σου
Ευλογημένο να είναι το φως ,
Που διαλύει διάπυρα τη νύχτα

Πήγασοι ίπτανται ,
σε σμαραγδένιους ουρανούς
Πολεμιστές Βάρδοι μάχονται ,
Για να ανοίξουν τις πύλες του νου
Μια εσωτερική ύπαρξη ,
που διακατέχει όλους μας ,
και αγωνίζεται έως τελικής πτώσεως ,
Εδώ στον Ελικώνα

Πόλεμος στις Πύλες
Φύλακες του Φωτός ,
Υπερασπίζονται τις Μοίρες ,
Μέσα στη μάχη , ξεχύνονται αυτή τη νύχτα

Carpe Diem

BkI:XI Carpe Diem


Leuconoë, don’t ask, we never know, what fate the gods grant us,

whether your fate or mine, don’t waste your time on Babylonian,

futile, calculations. How much better to suffer what happens,

whether Jupiter gives us more winters or this is the last one,

one debilitating the Tyrrhenian Sea on opposing cliffs.

Be wise, and mix the wine, since time is short: limit that far-reaching hope.

The envious moment is flying now, now, while we’re speaking:

Seize the day, place in the hours that come as little faith as you can.
.................................................................................................................

Λευκονόη, μη ρωτάς, δεν κάνει να ξέρεις
ποιο τέλος όρισαν οι θεοί για τη ζωή τη δική μου και τη δική σου·
και μη ζητάς τ’ άστρα μελετώντας να το βρεις.
Πόσο είναι προτιμότερο να δείχνεις υπομονή σ’ ότι συμβεί!
Χειμώνες περισσότερους αν μας χρωστά ο Δίας
ή αν αυτόν μάς χάρισε στερνό, που σπάει το κύμα το τυρρηνικό
στ’ αντικρινά τα βράχια, δείξε τη φρονιμάδα σου,
στράγγιζε τα κρασιά σου·
κι αφού η ζωή είναι λίγη, κλάδευε τη μακρινή ελπίδα.
Όσο μιλάμε, θα ’χει πετάξει πια ο φθονερός ο χρόνος.
Άδραξε την ημέρα και δείξε όσο το δυνατόν
λιγότερη εμπιστοσύνη στο αύριο.

(μετάφραση στην Ελληνική γλώσσα από Homo Universalis)

Περί Υστεροφημίας και Μέλλοντος κόσμου.

Η υστεροφημία, σήμερα διδάσκεται στα σχολικά ιδρύματα ως η κατ’ εξοχήν
ματαιόδοξη στάση των Ελλήνων κατά την αρχαιότητα. Έτσι, λιγότερο ή περισσότερο, ο κάθε μαθητής, ο κάθε νέος άνθρωπος, ενσταλάζει μέσα του, δίχως ορθή γνώση, αλλά με την ίδια του τη θέληση, τη πεποίθηση ότι το να προσπαθείς να αφήσεις πίσω σου, μέσω ενάρετων πράξεων, μία καλή φήμη, είναι κατά βάση μάταιο. Ένα περίεργο «καπρίτσιο» των αρχαίων Ελλήνων.
 Μαθαίνει έτσι να αναζητεί μία κλειστή ατομικότητα για τον εαυτό του. Μία ατομικότητα που δεν θα αργήσει να αναζητήσει διεξόδους σε μονοπάτια παρά φύση, σε μονοπάτια ενδεχομένως αντικοινωνικά.
Ζώντας σε μία κοινωνία όπου τα πάντα μετρώνται με την αξία της ατομικής αμοιβής, του κέρδους με κάθε κόστος, πολλές φορές και όχι νόμιμο, αρκεί να μπορεί να είναι μη αντιληπτή η απόκτησή του, και όχι της δικαίας ανταμοιβής και μία κοινωνικής επένδυσης που θα αποτελούσαν οι πράξεις εκάστου, ο σημερινός άνθρωπος, σε ένα τέτοιο ζην, έχει κάθε δικαιολογία να απομακρύνεται από τους Προγόνους του, και δεν υπάρχει τίποτε δικαιότερο να υπολογίζουμε, ότι δεν θα έχει ποτέ καμία ουσιαστική επαφή με τους επιγόνους του.  

Και όμως, ποιος θα πει στους νέους ανθρώπους, ότι η υστεροφημία, είναι ίσως η μεγαλύτερη πράξη καλοσύνης και προστασίας που μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει για τα παιδιά του αλλά και για τα παιδιά των παιδιών και των παιδιών των παιδιών τους;
Το να έχεις καταγωγή από μία Τιμημένη οικογένεια, ξεκινάς με ένα κοινωνικό εφόδιο περισσότερο τη δική σου διαδρομή στη σκληρή ζωή. Το να ακολουθείς τον Ελληνικό τρόπο, δηλαδή, ότι οφείλεις να ξεπεράσεις σε ανδραγαθήματα τον Πρόγονό σου, όχι για να τον υπερκεράσεις από ανταγωνισμό, αλλά για να αυξήσεις τη Πατρική ή Μητρική κληρονομιά
προς όφελος των επομένων αλλά και για να ζήσεις ως ενάρετος και εσύ ο ίδιος, αυτό είναι κάτι που δεν διδάσκονται σήμερα οι νέοι άνθρωποι, εσκεμμένα ασφαλώς, και ας βρισκόταν κάποιος να με διαψεύσει για αυτό.
Κάποιοι όμως, γνωρίζουν, και χρησιμοποιούν τον κανόνα αυτό. Με αντεστραμμένα αποτελέσματα, και με όλη τη δόση της ματαιότητας που μπορεί να παράγει ο ανταγωνιστικός, μοντέρνος  δυιστικός  κόσμος της εξουσιαστικής μανίας.
Παραδείγματα; Ας θυμηθούμε τα ονόματα πρωθυπουργών, υπουργών και βουλευτών. Και ας αναρωτηθούμε τι εννοούμε «οικογενειοκρατία», τι εννοούμε ότι φέρουν βαριά ονόματα;
Όσοι νέοι γονείς εκεί έξω: Η υστεροφημία, δεν έχει τίποτε το μάταιο. Είναι η καλύτερη πράξη που οφείλετε στον εαυτό σας και τα παιδιά σας.
Ότι διαχωρισμούς και αν μας υψώνουν ανάμεσα σε εμάς και τους Προγόνους μας, ότι τείχη και αν μπαίνουν, οι Πράξεις τους, μας Ενώνουν μαζί τους, οι Πράξεις μας, δίδουν το χέρι στο Μέλλον μας.
Τελικά, μάταιο, είναι να αρνείσαι ότι έχεις ευθύνη στο μέλλον όσων θα έλθουν..

Ποίηση

Ένα πολύ όμορφο ποίημα από την Ουκρανή ποιήτρια Halyna Petrosanyak με τίτλο "Θησέας" που εκδόθηκε το "2000".
Τόλμησα να κάνω τη μετάφραση στην Ελληνική γλώσσα.
Παρατίθεται ακόμη στη μητρική γλώσσα της ποιήτριας και στην Αγγλική


ΘΗΣΕΑΣ
Λευκά πανιά βρίσκονται παρατημένα σε μία θήκη.
Τα αστέρια του στέμματος της Αριάδνης γεννήθηκαν εχθές
φωτίζοντας τον απαρηγόρητο δρόμο της επιστροφής.
Οι ευτυχισμένοι συνταξιδιώτες μου συνεχώς φλυαρούν για τη νίκη.
Ότι, συνδέεται με σένα παρέμεινε σε εκείνη την πλευρά της θάλασσας.
Αυτή τη στιγμή, ακούγοντας τη διακεκομμένη γραμμή του ρυθμού
των κυμάτων του στοιχείου, από το άλας του οποίου
το χρώμα των μαλλιών αλλάζει,
νομίζω αυτό από το λαβύρινθο δεν ήταν το τέρας,
αλλά αυτό που ονειρεύτηκα κατά τη διάρκεια της νύχτας μας στη Νάξο.

THESEUS

White sails lie in a case. The stars of Ariadne’s crown born
yesterday illuminate the inconsolable road home.
My happy sojourners continuously prattle about victory.
Everything linked with you has remained on that side of the sea.
Right now, listening to the broken line of the rhythm
of the waves of the element, from the salt of which
the color of hair changes,
I think the one from the labyrinth was not the monster,
but the one I dreamt of during our night on Naxos.

Ζήτημα οπτικής για την αποδόμηση.

Θέτοντας σε λάθος βάση σκέψης και αντίληψης τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να δρούσαν προς την αποφυγή της θανάσιμης αρπάγης που τους απειλεί, οι πολίτες αυτού του τόπου παραμένουν άπραγοι και αποδυναμωμένοι.
Συμφώνως με τους περισσότερους που κραυγάζουν, η οικονομική ανέχεια είναι το χείριστο από τα δεινά που στην ατραπό τους βυθιζόμαστε όλοι. Το πλακάτ μίας ηλικιωμένης κυρίας
που έλεγε «φοβάμαι τη πείνα θεέ μου», είναι μία εικόνα χαρακτηριστική των λόγων τούτων.
Όσο η οικονομική αφαίμαξη συνεχίζεται, μαζί με τις οικονομικές δυνάμεις των Ελλήνων, αναλόγως γίνεται αφαίμαξη και στη δυναμική τους. Γιατί η δυναμική τους αυτή στηρίχτηκε εξ αρχής από ένα ανταλλακτικό προϊόν, σύμβολο ισχύος και όχι ισχύ αυτή καθεαυτή, το χρήμα, και όχι στη ρίζα που διατηρεί ένα Έθνος έτοιμο να αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία.

Για τον επιδερμικά έστω ασχολούμενο με την επικαιρότητα, είναι προφανές, ότι βρισκόμαστε στη διαδικασία συρρίκνωσης αν όχι πλήρους αποδόμησης της έννοιας και τελικά της ύπαρξης  του Έθνους-Κράτους. Αντικαθίσταται από μία βίαιη ομοσπονδοποίηση αποκλειστικά οικονομικού ενδιαφέροντος, αφαιρώντας εξ αρχής τα πολιτισμικά θεμέλια τα οποία θα προσέδιδαν έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα σε μία Ενιαία Ευρώπη.

Τα θεμέλια αυτά, ή καλύτερα τα συστατικά τους, είναι που μετατρέπουν τον άνεργο σε κάποιον που μπορεί και επιβάλλεται να ζητεί τα δικαιώματά του, στη μητέρα και τον πατέρα να διεκδικούν παιδεία για τα τέκνα τους και όχι συστηματική εξειδίκευση για τις ανάγκες της αοράτου σχήματος «αγοράς», είναι αυτά που κάνουν κατανοήσιμη την απειλή μίας δικτατορίας, ολοκληρωτικών καθεστώτων κάθε είδους, φυσικά και θρησκευτικών.
Είναι επίσης αυτά που αναγκαστικά έχουν κατασκευαστή, τους κυνηγημένους πλέον κλασσικούς της Ελληνορωμαϊκής Σκέψης, και εν τέλει, εν μέσω και άλλων παραδειγμάτων που δεν παραθέτω για οικονομία χώρου, είναι αυτά που δίδουν το δικαίωμα στον άνθρωπο να θεωρεί τη Γη του ως Πατρίδα του, και όχι ως ανταλλάξιμα οικόπεδα.
Δεκαετίες τώρα, έμμεσα ή άμεσα, πολλοί εργάστηκαν για την αποδόμηση των θεμελίων.
Έμμεσα ή άμεσα, πολλοί αποδέχτηκαν το έργο τους. Από άγνοια ή από ηθελημένη απόφαση.
Το σύνολο μίας κοινωνίας εξατομικεύτηκε όχι σε βαθμό προσωπικότητας που προσφέρει, αλλά ατόμου που εκδίδεται για τη φήμη. Η Ιερότητα της Προγονικής Ιστορίας και Παράδοσης, μετατράπηκαν και παραδόθηκαν στο πλήθος, ως επικίνδυνα και ξεπερασμένα (sic) αφηγήματα απάνθρωπων εθνικιστικών ιδεών, και αυτό με την ευθύνη σύσσωμης σχεδόν της αριστεράς. Παραδόθηκε η Παράδοση αλυσοδεμένη στα χέρια καπήλων τέκνων που την εξηγούσαν όπως ήθελαν σε όποιον άτυχο ή αδαή άτυχο έπεφτε επάνω τους.

Πολλοί άλλοι, έχοντας μία διαστρεβλωμένη εικόνα στο μυαλό τους για την έννοια του Έθνους και της Πατρίδας, χρεώνουν τα προβλήματά μας σε άλλους λαούς συλλογικά, και όχι στις αφανείς ή εμφανείς ηγεσίες τους. Έτσι φταίνε οι Γερμανοί συνολικά για παράδειγμα, και δεν κατανοούν ότι υπάρχουν ήδη πολλοί Γερμανοί Πολίτες που αντιμετωπίζουν το ίδιο φάσμα προβλημάτων. Το να έμεινες άστεγος στη θεωρητικά πλούσια Γερμανία, ή το να εργάζεσαι άνω από τα 70 σου χρόνια επειδή δεν μπορείς να ζήσεις με την ανύπαρκτη σύνταξη που επιτρέπουν, είναι υπαρκτά παραδείγματα.
Επιστρέφοντας στην αρχή λοιπόν, η λάθος αντίληψη καταρχήν πάνω στα πράγματα είναι που επιτείνει το αδιέξοδο και κερδίζει χρόνο για τη πραγματοποίηση των σχεδίων της Οικονομικής Ομοσπονδίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όσοι ονειρεύονται λοιπόν, ένα σπασμωδικό τρόπο αντίδρασης, κατά τη γνώμη μου θα παραμένουν εγκλωβισμένοι πάντα μέσα σε μία πραγματικότητα που δεν μπορούν να κατανοήσουν για αυτό και να τη ξεπεράσουν.
 

Θυμίαμα στον Ουρανό της Ελλάδος

Περνώντας σήμερα, κατά τη διάρκεια μίας μικρής ολιγόωρης εξόρμησης στη Βοιωτία, από το Ιερό του Πτώου Απόλλωνος, και από τον Ναό του Βασιλέως Διός, φροντίσαμε κάποιοι Φίλοι, να αποδώσουμε Τιμές στους Θεούς μας και να ανάψει ξανά το θυμίαμα στους χτυπημένους βάναυσα μεν, ολοζώντανους Τόπους μας δε.
Την ίδια ώρα, στο Μαραθώνα, καπνοί από θυμίαμα υψωνόταν προς Τιμήν του Ηρακλή.
Στην Ηλιόλουστη Ελλάδα φώλιασαν Εορτές σήμερα..  

Ιερό Πτώου Απόλλωνος

Ιερό Βασιλέως Διός

Ιερό Βασιλέως Διός

Ξημερώνει Κυριακή, ώρα να αφουγκραστείς τον Ανώτερο Εαυτό σου..

Σε λίγες ώρες ξημερώνει Κυριακή.
Ημέρα, αφιερωμένη στον Μέγιστο Ηέλιο, στον Αιθέριο Άνακτα, στον Αμάριο και Άργο Ζήνα. Ημέρα που αξίζει κανείς να παραμερίζει κάθε αρνητισμό από οπουδήποτε ή οποιονδήποτε, ώστε με ηρεμία να ευχαριστήσει τους Αθανάτους για την ίδια τη Ζωή.
Λίγες ώρες συναίσθησης, προς ότι ανώτερο έχουμε εντός μας, είναι εφόδιο και ασπίδα, οδοδείκτης προς τις Αρετές.
Ας μας χαρίζει πάντα ο Υπερίων Πατέρας απλόχερα, Υγεία και όλα τα Αγαθά της Ζωής.

Το εύδαιμον..

Μία ειρωνεία της αμορφωσιάς

Μία σπάνια φωτογραφία του περασμένου αιώνος και από κάτω
μία ψηφιακή αναπαράσταση της.. Παγανιστικής Πύλης

Η Heidentor , η Παγανιστική Πύλη, είναι το πιο γνωστό ρωμαϊκό μνημείο και αξιοθέατο της Αυστρίας στο Αρχαιολογικό Πάρκο Carnuntum.
 Βρισκόταν έξω από τα τείχη της πόλης πάνω από το αυτοκρατορικό άγαλμα του αρειανιστή χριστιανού Κωνστάντιου Β’.
Το μόνο που απομένει πλέον από ολόκληρη τη κατασκευή είναι μία αψίδα . Οι επιστημονικές έρευνες αποδεικνύουν ότι δημιουργήθηκε αρχικά ως ένα κτίσμα με τέσσερις πύλες, μία προς κάθε κατεύθυνση, βορρά, νότο, ανατολή, δύση , και χτίστηκε περίπου το 354 με 361 μ.α.χ.χ.. ως θριαμβικό Μνημείο προς τιμήν του αυτοκράτορα.


Τι ειρωνεία όμως, ο αυτοκράτορας που θέλησε να εξοντώσει τον Μέγα Ιουλιανό, και πέθανε καθ’ όδόν, αυτός που φρόντισε να μειώσει την Εθνική Θρησκεία έναντι του μονοθεϊσμού και που εξέδωσε το διάταγμα που έλεγε «Να παύσουν όλες οι δεισιδαιμονίες και να ξεριζωθεί η ανισορροπία των θυσιών», άφησε ένα μνημείο πίσω του, που η αμορφωσιά που επέβαλε τελικά ο μονοθεϊσμός που υπερασπίστηκε και υπηρέτησε, του έσβησε το όποιο μεγαλείο πίστευε ότι άξιζε να έχει, από τις μνήμες των ανθρώπων της Αυστρίας.
Έτσι, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, όταν οτιδήποτε θύμιζε Εθνικό στην όψη, το συμπεριελάμβαναν στο ίδιο κουτί με τις απαγορευμένες μνήμες, οι ντόπιοι αποφάσισαν και ονόμασαν την Πύλη ως «Παγανιστική», υπογράφοντας τρόπω τινά, ένα ειρωνικό.. διάταγμα, που χρέωνε στα Έθνη το μνημείο ενός φοβικού πολέμιου του Πολυθεϊσμού.