Η υστεροφημία, σήμερα διδάσκεται στα σχολικά ιδρύματα ως η
κατ’ εξοχήν ματαιόδοξη στάση των Ελλήνων κατά την αρχαιότητα. Έτσι, λιγότερο ή περισσότερο, ο κάθε μαθητής, ο κάθε νέος άνθρωπος, ενσταλάζει μέσα του, δίχως ορθή γνώση, αλλά με την ίδια του τη θέληση, τη πεποίθηση ότι το να προσπαθείς να αφήσεις πίσω σου, μέσω ενάρετων πράξεων, μία καλή φήμη, είναι κατά βάση μάταιο. Ένα περίεργο «καπρίτσιο» των αρχαίων Ελλήνων.
Μαθαίνει έτσι να αναζητεί μία κλειστή ατομικότητα για τον εαυτό του. Μία ατομικότητα που δεν θα αργήσει να αναζητήσει διεξόδους σε μονοπάτια παρά φύση, σε μονοπάτια ενδεχομένως αντικοινωνικά.
Ζώντας σε μία κοινωνία όπου τα πάντα μετρώνται με την αξία της ατομικής αμοιβής, του κέρδους με κάθε κόστος, πολλές φορές και όχι νόμιμο, αρκεί να μπορεί να είναι μη αντιληπτή η απόκτησή του, και όχι της δικαίας ανταμοιβής και μία κοινωνικής επένδυσης που θα αποτελούσαν οι πράξεις εκάστου, ο σημερινός άνθρωπος, σε ένα τέτοιο ζην, έχει κάθε δικαιολογία να απομακρύνεται από τους Προγόνους του, και δεν υπάρχει τίποτε δικαιότερο να υπολογίζουμε, ότι δεν θα έχει ποτέ καμία ουσιαστική επαφή με τους επιγόνους του.
Και όμως, ποιος θα πει στους νέους ανθρώπους, ότι η
υστεροφημία, είναι ίσως η μεγαλύτερη πράξη καλοσύνης και προστασίας που μπορεί ένας
άνθρωπος να κάνει για τα παιδιά του αλλά και για τα παιδιά των παιδιών και των
παιδιών των παιδιών τους; Το να έχεις καταγωγή από μία Τιμημένη οικογένεια, ξεκινάς με ένα κοινωνικό εφόδιο περισσότερο τη δική σου διαδρομή στη σκληρή ζωή. Το να ακολουθείς τον Ελληνικό τρόπο, δηλαδή, ότι οφείλεις να ξεπεράσεις σε ανδραγαθήματα τον Πρόγονό σου, όχι για να τον υπερκεράσεις από ανταγωνισμό, αλλά για να αυξήσεις τη Πατρική ή Μητρική κληρονομιά
προς όφελος των επομένων αλλά και για να ζήσεις ως ενάρετος και εσύ ο ίδιος, αυτό είναι κάτι που δεν διδάσκονται σήμερα οι νέοι άνθρωποι, εσκεμμένα ασφαλώς, και ας βρισκόταν κάποιος να με διαψεύσει για αυτό.
Κάποιοι όμως, γνωρίζουν, και χρησιμοποιούν τον κανόνα αυτό. Με αντεστραμμένα αποτελέσματα, και με όλη τη δόση της ματαιότητας που μπορεί να παράγει ο ανταγωνιστικός, μοντέρνος δυιστικός κόσμος της εξουσιαστικής μανίας.
Παραδείγματα; Ας θυμηθούμε τα ονόματα πρωθυπουργών, υπουργών και βουλευτών. Και ας αναρωτηθούμε τι εννοούμε «οικογενειοκρατία», τι εννοούμε ότι φέρουν βαριά ονόματα;
Όσοι νέοι γονείς εκεί έξω: Η υστεροφημία, δεν έχει τίποτε το μάταιο. Είναι η καλύτερη πράξη που οφείλετε στον εαυτό σας και τα παιδιά σας.
Ότι διαχωρισμούς και αν μας υψώνουν ανάμεσα σε εμάς και τους Προγόνους μας, ότι τείχη και αν μπαίνουν, οι Πράξεις τους, μας Ενώνουν μαζί τους, οι Πράξεις μας, δίδουν το χέρι στο Μέλλον μας.
Τελικά, μάταιο, είναι να αρνείσαι ότι έχεις ευθύνη στο μέλλον όσων θα έλθουν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου