Οι δέσμιοι της αποκαλυπτικής εντολής

Η συνύπαρξη των ανθρώπων απαιτεί την ίδια ευταξία που υφίσταται στον Κόσμο.
Τα σαρκοβόρα ζώα, δεν αποδεκατίζουν τους πληθυσμούς των ζώων από τα οποία τρέφονται. Είτε επειδή η Πρόνοια έχει δώσει τις κατάλληλες άμυνες στα ζώα που αποτελούν θηράματα, είτε έχει δώσει τη κατάλληλη ορμή στους θηρευτές ώστε σταματούν όταν είναι πρέπον.
Το ίδιο και τα φυτοφάγα ζώα, δεν ερημοποιούν έναν τόπο ποτέ καθιστώντας τον δια παντός άχρηστο για να προσφέρει ζωή σε αυτά.
Μόνον οι αδύναμοι και οι άρρωστοι μονίμως «κινδυνεύουν» και θα προσφέρουν με το τέλος τους τη συνέχεια της ζωής άλλων ειδών. Χωρίς να υπάρχει τίποτε το αφύσικο σε αυτό.
Ο Άνθρωπος, έχοντας ως ένα θεμελιώδες προσόν της ελευθερίας του τη δυνατότητα της εκλογής, και έχοντας κατακτήσει το χειρισμό της σκέψης, τη διάκριση των αιτίων, έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για να ζει όχι μόνον κατά Φύση αλλά και να σέβεται την αρμονική συνύπαρξη όλων των έμβιων όντων των οποίων λανθασμένα έχει πεισθεί ότι είναι υποδεέστερα αυτού στη σημαντικότητα της διατήρησης της ζωής.
Η μεγαλύτερη ασθένεια του Πνεύματος, υφίσταται ισχυρή σήμερα με την αποδοχή της μεταφυσικής των «εξ αποκαλύψεων» «αληθειών».
Το ίδιο αποτέλεσμα, βρίσκει υπόσταση σε πολλές καταστάσεις.
Ο άνθρωπος, δεν αισθάνεται αυτό που όντως είναι, δηλαδή συγγενής με κάθε μορφή ζωής που υπάρχει. Αισθάνεται με κληρονομικό δικαίωμα από κάποια θεϊκή διαθήκη κυρίαρχος όλων, και όλα τα υπόλοιπα υποδεέστερα αυτού. Έχει λάβει τη βιβλική  «εξ’αποκαλύψεως» εντολή ότι κάθε τι υπόκειται στην υπηρεσία του. Ακόμη και αν ήταν ο βασιλέας του κόσμου της ύλης, ο άνθρωπος θα ήταν ένας στυγνός, κυνικός, και βέβηλος βασιλέας. Δεν αποδίδει δικαιοσύνη, δεν αισθάνεται υπεύθυνος για το «βασίλειό» του, ζει εις βάρος του, γενοκτονεί κατά βούληση, δεν αισθάνεται καμία τύψη για ότι κάνει.
Μα όλα διατηρούν πολλές όψεις. Όπως συμπεριφέρεται στο φυσικό του περιβάλλον, έτσι συμπεριφέρεται και στο συνάνθρωπό του.
Τόσο στα της καθημερινότητας, τόσο και στο Πνευματικό πεδίο.
Η μονομανία ενός απολύτου κυρίαρχου και μοναδικού ενοίκου στον Ουρανό, του εγκλώβισε σαν σε καθρέφτισμα θα λέγαμε την ίδια του τη ψυχή.
Ο δυστυχισμένος άνθρωπος του σήμερα, αυτός που πείθεται ακόμη από μία «αποκάλυψη», δεν μπορεί να συνυπάρξει ούτε με το ίδιο του το είδος.
Φθονεί και καταστρέφει ότι δεν υπακούει στη μανιακή εντολή της μοναχικής και απολύτου μονάδος. Αποκλείει την άλλη γνώμη παντού και με κάθε μέσον.
Δείτε ακόμη και το πιο ευτελές παράδειγμα στην Ελλάδα του σήμερα.
Είναι η ίδια παραφυσική εντολή που κυριαρχεί όταν δεν μπορεί ο Έλληνας απλώς να ανεχθεί πολλές πολιτικές απόψεις. Για αυτή που ο καθένας αναγνωρίζει ως «τη σωστή», είναι έτοιμος, αν του το επιτρέπουν οι συνθήκες, να εκδιώξει, ακόμη και να σκοτώσει όσους διαφωνούν με αυτή. Πάντα, αυτές οι «πολιτικές αλήθειες» είναι σωτηριολογικές, υποσχόμενες έναν μόνιμο παράδεισο επί γης άμα την επικράτησή τους και πάντα είναι ατομικιστικές, δηλαδή αφαιρούν την κατανόηση της ευθύνη προς τους πάντες και τα πάντα αλλά αφαιρεί και τη πρωτοβουλία της εκλογής που προαναφέραμε. Όλες οι πολιτικές εκδηλώσεις που κυριαρχούν στην Ελλάδα, είναι καθ’ εικόνα και ομοίωση της πρώτης εντολής που έλαβαν κατά τη σύνταξή τους.
Η ίδια σφραγίδα γνησιότητας της πρώτης εντολής, ντύνει και τη παραμικρή συμπεριφορά των ανθρώπων.
Το πιο σκληρό παιχνίδι, το πιο αιμοσταγές, εξελίσσεται στο θρησκευτικό πεδίο, αυτό δηλαδή που δίνει απαντήσεις και λύσεις ζωής.
Αυτό που καθορίζει τις κατευθύνσεις που ο άνθρωπος διαδοχικά θα ακολουθήσει σε κάθε πτυχή της ζωής του. Από τις πνευματικές, έως τις τελευταίες του στιγμές στη σαρκική ζωή του, (αλλά και μετά;).
Εκεί, δεν χωρούν μισόλογα, ούτε  κάποια επίφαση διαλλακτικότητας.
Η εντολή είναι σαφής και απαιτεί πλήρη υποταγή όλων, και αν όχι, εξόντωση, με διαφόρους τρόπους, όσων δεν υποτάσσονται. Ο ολοκληρωτισμός της φράσεως  « μοναδική αλήθεια», είναι απόλυτος και βίαιος όταν συνοδεύει τις απόψεις για το Θείον.
Και για αυτό, όσο και αν νομίζει ο σύγχρονος δυτικός, ότι έχει εν πολλοίς απαλλαγεί από τη μεσαιωνική αντίληψη του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, κάνει λάθος και παραμένει δέσμιός της, αφού αυτή η αντίληψη έχει ποτίσει με το σπέρμα της κάθε τι που προήλθε από αυτήν και εδραιώθηκε ως αντιλήψεις στο σήμερα.  
Είναι η πιο αποφασιστική μάχη που θα δώσει ο σύγχρονος άνθρωπος.
Αν θα ζήσει αντιλαμβανόμενος τον Κόσμο ως μία Οικογένεια, το κάθε τι ως Συγγενή του, ή αν θα ζήσει, για όσο και με όποιο τρόπο του απομείνει, ως  παραφρονημένος που τρέχει απλώς έξαλλος, δίχως να κατανοεί ούτε το ποιος είναι, ούτε το που είναι, ούτε καν το σκοπό για τον οποίoεξαγριώθηκε.
Το να είσαι Παγανιστής- ας με συγχωρήσουν για το επίθετο αυτό όσοι δεν το αντέχουν, εγώ έτσι νοιώθω- είναι το να ζεις κατανοώντας ότι Θεοί και θνητοί άνθρωποι, φυτά και ζώα, πέτρες και μέταλλα, μα και κάθε τι άλλο, αποτελούν το Όλον, τον Κόσμο. Και ο άνθρωπος, χάρη της ελευθερίας του και της νόησής του, τελικά έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη προς τους Θεούς αφού είναι ο μόνος που επιλέγει να ζήσει ενάντια στους Νόμους που αυτοί Άρχουν.   

Εμείς και όχι Εγώ / Us, not I

Monotheism’s largest defeat suffered ultimately, (monotheism or otherwise the “out of the Kosmos” absurd theology), and this defeat will cost him in the future, is that he did not succeeded on turning us all into people stray units, who are anxious for individual salvation without calculating their position in the Whole and responsibility towards it , and therefore to everyone and everything that exists.
Today's people, in their majority , remain captives of a sterile " I " , ie the more precise expression of an extra-terrestrial god worship .
God outside the world = man outside society .

We Remain Gentiles , we preserve the Nations living . We are the Guardians under any circumstances, so, we are those who will Continue.



Η μεγαλύτερη ήττα που υπέστη τελικά ο μονοθεισμός ή αλλιώς η εξωκοσμική παράλογη θεολογία στις ημέρες μας, και αυτή η ήττα θα του στοιχίσει μελλοντικά, είναι ότι δεν κατάφερε τελικά να μας μετατρέψει όλους σε περιφερόμενα άτομα-μονάδες, που αγωνιούν για την ατομική σωτηρία τους δίχως όμως να υπολογίζουν τη θέση τους στο Όλον και την ευθύνη τους προς αυτό, άρα και προς όλους και όλα.
Οι σημερινοί άνθρωποι, στη πλειοψηφία τους, παραμένουν αιχμάλωτοι ενός στείρου "εγώ", δηλαδή της ακριβέστερης έκφρασης της λατρείας ενός εξωκοσμικού θεού.
Θεος εκτός κόσμου = άνθρωπος εκτός κοινωνίας.

Παραμένουμε Έθνικοί, διατηρούμε τα Έθνη Ζωντανα. Είμαστε οι Φύλακες, είμαστε οι Συνεχιστές.

Τα φύλλα ενός δέντρου / The leaves of a tree

Αν θέλεις να καταλάβεις στην ουσία και με απλό τρόπο τη διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο των Εθνών, αυτόν τον άνθρωπο της Παγανιστικής Παράδοσης, και στον άνθρωπο της νεωτερικότητας, αυτόν του μονοθεϊστικού κόσμου, δεν έχεις ίσως καλύτερο παράδειγμα, από το να κοιτάξεις καλά ένα δέντρο και τα φύλλα του.
Οι Παραδοσιακοί άνθρωποι, είναι σαν όλα τα φύλλα ενός δέντρου. Μεγαλώνουν μαζί, πληθαίνουν πάνω στον κορμό του Έθνους, μαραίνονται και πέφτουν μαζί και αναγεννώνται μαζί, συνιστώντας ένα σύνολο πάντα από κοινού στο κορμό που τα θρέφει.
Ο προσωρινός θάνατός τους, δίδει ζωή στο χώμα που φυτρώνει ζει και θεριεύει το Δέντρο.
Η Ομορφιά του Δέντρου, συνίσταται στις μυριάδες σκιάσεις και παιχνιδίσματα των μύριων φύλλων που ο άνεμος τα χορεύει δεξιά και αριστερά, πάνω και κάτω. Τα βλέπεις όλα μαζί.
Όπως βλέπεις όλα μαζί πολλά δέντρα, πολλά Έθνη, ένα ολόκληρο Δάσος.
Ο άνθρωπος της νεωτερικότητας, θέλει να βλέπει τον εαυτό του ως ένα μοναδικό και ανεξάρτητο φύλλο. Δεν τον ενδιαφέρει αν αποτελεί μέρος ενός συνόλου φύλλων, δεν μπορεί να αντέξει ότι θα βρεθεί στο χώμα, δεν αναγνωρίζει άλλη ομορφιά στον εαυτό του παρά το τραγικό ανέμισμά του όπως θα το παρασέρνει ο άνεμος. Ίσως στην όψη μοιάζει με τα άλλα φύλλα, μα κατά βάθος, έχει θέσει τον εαυτό του ως ζιζάνιο που αγωνιά να πάρει τη θέση ενός ακλόνητου Δέντρου, πιστεύοντας ότι αυτός αξίζει ποιο πολύ από μόνος του παρά το Δέντρο και όλα του τα φύλλα.
Είναι το «εμείς», ενάντια σε ένα ανόητο «εγώ».

Η φωτογραφία είναι από τη ρίζα ενός σιωπηλού υπέροχου Δέντρου στον Εθνικό Κήπο των Αθηνών.

If you want to understand the substance with a simple way of the difference between the man of Nations , this man of Heathen Traditions and man of modernity, that one of monotheistic world , perhaps there is no better example , but to look very carefully  a Tree and its leaves .
The Traditional people, it's like all the leaves of this Tree.
They grow up together, multiply on the trunk of the Nation , wither and fall together and regenerated with recommending a set always together in the trunk that nourishes .
The provisional death of them, is giving life to the soil that grows again with mighty force the Tree sustain it to existence.
The Beauty of the Tree consists in myriad shades and playful moves of myriad of leaves dancing in the wind turning right and left, up and down. You see this all together. It is a whole!
As you see all along many trees , many Nations , an entire Forest .
The man of modernity, wants to see himself as a unique and independent leaf . He does not care if his one of a series of leaves, cannot afford inside him to be found in the soil , does not recognize another beauty in himself despite the tragic narcissistic feeling of himself dragged away by the wind . Perhaps in the shape looks like the other leaves, but deep down, he  feels himself as a weed that is anxious to take the place of a steadfast Tree , believing that he deserves way much more than the tree and all its leaves .
It is the “we” against a silly "I".

The photo is a capture from the root area of a silent great tree in National Garden of Athens..

Η πείνα που σε κρατά στη Ζωή./ This hunger keeps you Alive

Αν δεχτούμε ως αξίωμα ότι είμαστε ότι τρώμε,
πολύ εύκολα οδηγούμαστε επίσης, ότι παράγουμε και δημιουργούμε
με υλικό αυτό που έχουμε μέσα μας.
Οι εικόνες, τα αισθήματα, οι επιθυμίες, και ακόμη πιο σοβαρά,
οι οραματισμοί και τα ιδεώδη, όλα αυτά θα ξεπροβάλλουν από μέσα μας στον κόσμο της ύλης, ενώνοντας τις αιχμές τους στο δαιδαλώδες δημιουργικό χάος του ιστού της πραγματικότητας, είτε αυτή μπορούμε να την αναγνωρίσουμε σε όλη την έκτασή της, είτε όχι.
Από τί είμαι φτιαγμένος; Μα από ότι κατανάλωσα ως κάθε είδους τροφή.
Στο σώμα και στο Πνεύμα.
Η διαφορά που μας χωρίζει από τον κόσμο των Παραδόσεων, για όσους ακόμη έχουν μάτια πέρα από αυτά του προσώπου τους, είναι ένας ολόκληρος διαφορετικός κόσμος των αισθήσεων, όπου το όμορφο και το υγιές, δεν είχε το βάρος της ματαιοδοξίας και της πλεονεξίας που πνίγει τον σύγχρονο άνθρωπο.
Ακόμη και η πείνα μας, η κάθε είδους πείνα, είναι ένας ακριβής χάρτης.
Τι αναζητά με σφοδρότητα η όρεξή σου;
Έναν κόσμο ομορφιάς και αρμονίας;
Πώς αναζητείς να βρεις τη τροφή σου; Πακεταρισμένη και έτοιμη από άγνωστα χέρια;
Αδιαφορείς να εργαστείς και να κοπιάσεις,  μην έχοντας καμία σιγουριά  για τη ποιότητα    
που θα πληρώσει τα μέσα σου;
Άγνωστοι μάγειροι ετοιμάζουν έναν οχετό σε γεύματα για όλους, και ταυτόχρονα κατασκευάζουν ασθενείς-υποχείρια. Εσένα, εμένα, τα παιδιά του σήμερα, τα παιδιά του αύριο.
Αντικρίζοντας την Ομορφιά των Παλαιών Χτισμάτων, της Παλαιάς Τέχνης των Ανθρώπων της Παράδοσης, στο σχήμα των κτηρίων, των μορφών των αγαλμάτων και των ξόανων, των κοσμημάτων, των απλών καθημερινών εργαλείων που χρησιμοποιούσαν, στις ραφές και το χρώμα των ρούχων τους, στα λόγια τους που κατέγραψαν, στα σπήλαια όπου ζωγράφισαν ή σμίλεψαν τους βράχους, ναι, ακόμη και τόσο παλαιά, ακόμη και των μνημείων των τελευταίων τους κατοικιών, που με πόνο, αληθινό πόνο και θλίψη αλλά όχι κατάθλιψη, ετοίμασαν οι δικοί τους άνθρωποι για να φυλάξουν τα σώματα ή τις στάχτες τους,
σε αυτά, και τόσα άλλα ακόμη, μπροστά τους  η πείνα μας για ομορφιά θεριεύει.
Είμαστε, και μπορούμε να χαρούμε για αυτό, πεινασμένοι για το Κάλος, άρα είμαστε σε καλό δρόμο. Ο κόπος που απαιτείται, ο μόχθος για να καταφέρουμε να χορτάσουμε εμείς και οι αγαπημένοι μας, είναι ευλογημένος από τον Πανεπόπτη Ήλιο, είναι αυτό που θα μας επιτρέπει να καίμε στους Βωμούς των Θεών μας, προσφορά προς Αυτούς τις πιο Αγνές Θυσίες, τα εκλεκτότερα των όσων οι άνθρωποι μπορούν να δώσουν για το Ιερό και το Ύψιστο.



 If we accept as an axiom that we are what we eat,
this, can easily leads also to think that we produce and create
according to the materials and the substances that we have/carry within us .
The images , the feelings , the desires , and even more seriously,
our visions and ideals , all these will emerge from within onto the world of matter and shapes , joining the peaks in the labyrinthine creative chaos of the fabric of reality , whether we recognize this reality in all its extent , or not .
From what am I made of ​​? But from the exact food of any kind that I have consumed .
In body and Spirit .
The difference that separates us from the world of Tradition, for those who still have eyes beyond those of their face, is a whole different world of sensations, where beautiful and healthy, had not the burden of vanity and greed that drowns modern man nowadays.
Even our hunger, any kind of hunger, is an accurate map for our searching.
What does your appetite seek?
A world of beauty and harmony?
How do I search to find my food? Packed and delivered by unknown hands ?
Indifference to work and toil , having no assurance for the quality
which will fulfill me?
Unknown cooks prepare meals in a drain for all, and simultaneously building the patients- subservient. You, me, the kids of today , the children of tomorrow .
Facing Beauty of the Old structures, the Old Arts of the People of Tradition, the shape of their buildings , the forms of Sacred statues and wooden idols , their jewelry , their simple everyday tools they used, the stitching and the color of their clothes , their words recorded , the caves where they painted or sculpted on the rocks , yes , even this old , even the monuments of their last residences which with pain , true pain and sadness but not depression , prepared by their own people to look after their bodies or their ashes ,
onto all these and so much even more of them, our hunger for beauty grow enormous .
We are, and we can be glad for it, hungry for Greatness, so we are on the right track.
  The effort required, the toil which will grant us food for ourselves and our loved ones, are blessed by the All Seeing Sun, and it is this, that will allow us to burn on the altars of our Gods, to offer them the purest sacrifices, the finest essence people can pay for the Sacred and the Most High.

Value Life as it is / Τιμώντας τη ζωή για αυτό που είναι

Μan , is standing facing each moment mortality .
At the same time, is standing face to face with eternity .
The sense of futility can easily overwhelm him.
The will of life may be lost, where experiential
understanding of the sanctity fades away or is not at all.



Perhaps, perhaps I think, it matters not the "how" you live or “where” will come the departure.
But how one has lived and why he did so.
Although according to some, even if does not return again, he will be responsible for a better or worse world that part of it will have created for others.
If again there is a returning to fulfill the path of the soul, one will face himself in whatever form left him before in that part of the world made more beautiful or nastier made also by his own deeds.
The important thing is not to fear the consequences for everything, because fear is the means of hypocrisy, but to understand them deeply, as understanding, is the mean for man’s achieving each objective scope.
....................................................................................................
Ο άνθρωπος, στέκεται αντιμέτωπος κάθε στιγμή με τη θνητότητα.
Ταυτόχρονα, στέκεται αντιμέτωπος με την αιωνιότητα.
Η αίσθηση της ματαιότητας μπορεί εύκολα να τον κατακλύσει.
Η θέληση της ζωής μπορεί και να χάνεται όπου η βιωματική
κατανόηση της Ιερότητας υποχωρεί ή δεν υπάρχει καθόλου.

Ίσως, ίσως σκέφτομαι, δεν έχει σημασία, το «πόσο» θα ζήσει, ούτε το που θα έλθει η στιγμή της αποχώρησης.
Αλλά το πώς έζησε και το γιατί το έπραξε.
Αν συμφώνως με κάποιους, δεν επιστρέψει ξανά, θα είναι υπεύθυνος για έναν καλύτερο ή χειρότερο κόσμο που μέρος του θα έχει δημιουργήσει για τους υπόλοιπους,
αν πάλι επιστρέψει να εκπληρώσει της ψυχής τη διαδρομή, θα αντιμετωπίσει τον εαυτό του σε όποια μορφή τον άφησε πριν στο τμήμα του κόσμου που έκανε ομορφότερο ή πιο δυσάρεστο.
Το σημαντικό, δεν είναι να φοβηθεί τις συνέπειες για το κάθε τι, γιατί ο φόβος είναι το μέσον της υποκρισίας, αλλά να τις κατανοεί βαθειά, γιατί η κατανόηση είναι το μέσον για την επίτευξη κάθε σκοπού.

Ισλαμική Αγάπη, και η γη να τρέμει.. / Islamic Love that makes the earth tremble

Ο ισλαμικός κλάδος της κοσμοθέασης της "αγάπης", ξαναχτυπά με άλλο ένα μήνυμα που δεν αφήνει αμφιβολίες περί του τί περιμένει μελλοντικά την Ελλάδα και την Ευρώπη στην (καθόλου απίθανη) περίπτωση υπερίσχυσης πληθυσμιακά των φανατικών βλαμμένων της ημισελήνου.
Συμφώνως με τα ΜΜΕ, ομάδα ισλαμιστών, εύχεται σεισμό και φριχτό θάνατο για τους Ρώσους που διοργανώνουν τα winter games στο Σότσι:
Κατηγορούνται οι Ρώσοι ότι ως Παγανιστές (και άθεοι) καταπατούν την "ιερή γη των προγόνων τους" και τα "μνήματα τους). Καλό και αυτό. Να το δούμε με χρονολογική σειρά να δούμε ποιοι προηγούνται εκεί ή δεν συμφέρει;..
Ακόμη και σήμερα, κάποιοι αρνούνται να σκεφθούν το αυτονόητο. Το Ισλάμ δεν είναι "μελλοντική απειλή". Είναι εδώ και απαιτεί με λόγια..τσεκουράτα..

Να και το σχετικό ρεπορτάζ (Προτιμήστε το αγγλόγλωσσο παρακάτω, είναι αναλυτικότερο):

"" Με ανακοίνωση μέσα από ηλεκτρονικά ΜΜΕ, που δεν άφησε ίχνη για την ανακάλυψή τους, ένα γκρουπ ισλαμιστών τρομοκρατών ζητάει από τους πιστούς στον Αλλάχ σε ολόκληρο τον κόσμο να προσευχηθούν ώστε να προκαλέσουν σεισμό (!) στην περιοχή του Σότσι κατά τη διάρκεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. «Είθε ο Αλλάχ να δώσει στους άπιστους στο Σότσι έναν δυνατό σεισμό που θα πάρει ζωές Ρώσων.

Αυτά τα γουρούνια είναι τόσο αλαζονικά που οργανώνουν αγώνες πάνω στα χώματα που οι πρόγονοί μας έχουν χύσει το αίμα τους, είναι άθεοι και παγανιστές», λέει το μήνυμα που προέρχεται από την περιοχή της Ινγκουσετίας, 650 χλμ. μακριά από το Σότσι. Και συνεχίζει:

«Οσοι διαβάσουν το μήνυμα ας προσευχηθούν για έναν σεισμό που θα αναγκάσει τους άπιστους να πνιγούν στο νερό πριν καταλήξουν στην κόλαση». Και μιλούν για σατανικούς χορούς πάνω σε τάφους ηρώων μουσουλμάνων που έχασαν τη ζωή τους σε μάχες κατά των Ρώσων στρατιωτών."""
http://www.ethnos.gr/ethnosport/article.asp?catid=34045&subid=2&pubid=129640139

...........................................................................................................

The islamic branch of the cosmotheasis of "love and tender" strikes again with the opportunity of the winter games in Sochi, making the atmosphere clear form the smokes that hides what should Europe expect in the -very possible- occasion that the numbers of the fanatics overcome those of the Europeans.
So, on their message, they ask from all the islamists all over to pray for horrible death through earthquake for the "pagans" (and atheists) Russians, because they say that they disrepect the land of their ancestors..Really? Do you wish to make a time travel and mesaure who comes first? Who's land this really is?
Even today, there are many that do not wish to admit what islam really is, and that it is not a possible future threat.They are here, now with an axe on their hands..
Here is the news report:

""OCHI, Russia, Feb 11 (Reuters) - A militant Islamist group has urged followers to pray for an earthquake in Sochi during the Winter Olympics to avenge Muslims who died there fighting "Russian infidels".

The appeal was made by a local branch of the Caucasus Emirate, a group which is waging an insurgency for an Islamist state in Russia's North Caucasus and called on supporters last year to attack the Games.

"All who are able to read this letter can supplicate that the Almighty destroys the land in Sochi with an earthquake, and makes the infidels 'drunk of water' before Hell and drown in a flood!," said the appeal posted online on Monday.

"The Games of the atheists and pagans! The pigs are so arrogant that they decided to host the Games on the ground where our ancestors shed their blood to defend Islam and Muslims. Even the blind can see it!"

Russian President Vladimir Putin, who waged a war in Chechnya to try to rein in separatists in the North Caucasus, has staked his personal and political prestige on the Games.

But some of the events are being held in territory that was the homeland of ethnic Circassians until they were expelled in the 19th century.

Islamist leaders say this amounts to performing "Satanic dances" on the graves of Muslims killed fighting Russian forces and one, Caucasus Emirate leader Doku Umarov, urged followers last year to prevent the Games going ahead.

"We know how the Russian infidels - those who we have been fighting for centuries in the Caucasus - have become arrogant and decided to hold the Satanic Games on the ground of the companions who brought Islam," said the new appeal, issued by the Ingushetia media branch of the Caucasus Emirate.

"May Allah give the infidels in Sochi the last earthquake of their lives," it said.

Ingushetia lies about 650 km (400 miles) by road from Sochi across the Caucasus mountains."
http://www.huffingtonpost.com/2014/02/11/sochi-security_n_4766077.html

Η ισότητα κατα τον μεσσιανισμό.

Στο όνομα ενός σύγχρονου κυνηγιού μαγισσών, το οποίο κορυφώνεται λόγω των συγκυριών μίας γενικευμένης οικονομικής, φαινομενικά, αλλά αξιακής ουσιαστικά διαταραχής, στον δυτικό-και όχι μόνον- κόσμο, γινόμαστε μάρτυρες ενός άνευ προηγουμένου, αλλά όχι μη προβλεπόμενου, political correct management, μίας διαχείρισης της επιβολής του «πολιτικά ορθού» πάνω σε όποιον διαφέρει από τις κυρίαρχες απόψεις.
Ο άνθρωπος της Ευρώπης και ολόκληρου του Δυτικού κόσμου, έχει υποπέσει εδώ και πολλά χρόνια στη παγίδα που έστησε από το ξεκίνημά της η μονοθεϊστική μηχανή της κατασκευής των μέτρων της ανθρώπινης υπόστασης.
Κάτω από ένα φαινομενικά μόνο δήθεν ανθρωπιστικό μήνυμα, αυτό της «ισότητας», ισοπέδωσε και εξουδετέρωσε σταδιακά την ουσιαστικότερη και αληθινά αναγκαία για τον άνθρωπο, έννοια της διαφορετικότητας. Το αληθινό μέτρο του αλληλοσεβασμού και της συνύπαρξης των ανθρώπων.
Πριν βιαστεί ο αναγνώστης να κλωτσήσει λόγω της αμφισβήτησης στο παρόν κείμενο της ΣΥΓΡΟΝΩΣ ΕΝΝΟΟΥΜΕΝΗΣ πολιτικής έννοιας της ισότητας, ας ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής ποια είναι η βάση και το μέτρο αυτής της υποτιθέμενης ισότητας.
  Το μέτρο είναι το κατά πόσο επιτρέπεται σε έναν άνθρωπο, να δηλώνει τον αυτοπροσδιορισμό του, βάσει συγκεκριμένων πολιτισμικών κριτηρίων, με δυο λόγια, να εκδηλώνει και δρα συμφώνως με τον Εθνισμό του.
Η βάση, ήταν, είναι και θα είναι έως ότου εκλείψει, η μονοθεϊστική εντολή για την εξάλειψη της πολυδιάστατης ανεξαρτησίας ανάμεσα στα άτομα που απαρτίζουν τα Έθνη, αλλά και η συντριβή της προσωπικότητας εκάστου ατόμου, που δεν χειραφετείται και δεν χαράζει ελευθέρα τη βούληση τη διαδρομή του στηριζόμενο στις πνευματικές καταβολές των του ήθους και των εθών που τον έχτισαν ως ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
Το ήθος και τα έθη, αντικαθίστανται από μερικές γενικευμένες εντολές που συνασπίζουν μία υποτιθέμενη «θεϊκή» εντολή, η οποία ΠΡΕΠΕΙ να επιβληθεί σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης δια της σπάθης, αδιαφορώντας για τις κατά τόπους αναγκαιότητες, τις ιδιαιτερότητες, και κυρίως για την ελευθερία βούλησης των κατά τόπους ανθρώπων.
Με το πέρασμα στο εν μέρει μόνον, κοσμικό κράτος, η ίδια εντολή της μονοθεϊστικής επιβολής, εκφράστηκε και συνεχίζει να το κάνει, μέσω πολιτικών παρατάξεων και ιδεολογιών, που εμφανιστήκαν στο προσκήνιο με την κατάλληλη δόση μεσσιανισμού αν όχι πλήρως κυριαρχούμενα από αυτόν και την επιθυμία το μοντέλο που πρότειναν για τη διαβίωση των ανθρώπων, να κυριαρχήσει πάση θυσία σε όλους, καθέτως και οριζοντίως.

 Οι ίδιες υποσχέσεις δόθηκαν όπως και στα βιβλικά φαντάσματα που συνεχίζουν να μας ταλανίζουν επί αιώνες: Ένας υποσχόμενος κοινωνικός παράδεισος, μετά από μία αναγκαία αιματοχυσία, ένα  βιτσίοζικο καθαρτήριο επί γης, που αντικαθιστά το μη γενόμενο μονοθεϊστικό παραφυσικό καθαρτήριο της βίβλου.
Σήμερα, η κυρίαρχη κουλτούρα, είναι μία σύναψη συμβολαίου ανάμεσα στους επικρατέστερους των μεσσιανικών παιδιών. Το πολυπόθητο «τέλος της ιστορίας» που αναζήτησε κάθε γνήσιος βιβλικός απόγονος, καλπάζει-υποτίθεται- γοργά φέροντας τις νέες απαγορεύσεις για τους ανθρώπους, που πρέπει να υπακούσουν αν θέλουν να έχουν μία θέση στο κάτεργό τους και στο υπόδειγμα μίας απολύτου ελεγχόμενης διαβίωσης.
Τι θα τρως, πώς θα το τρως, τι θα φοράς- πώς θα το φοράς.
Τι θα πρέπει να σκέφτεσαι-πώς θα πρέπει να το λες.
Τι θα πιστεύεις-πώς θα εξαναγκάζεις τους εναπομείναντες διαφωνούντες να υποταχθούν.
Το δόγμα του One world Universalis έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις τώρα από ποτέ.
Η Ελλάδα, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για όλα τα παραπάνω.
Αλλά και η Ευρώπη το ίδιο στη συνέχεια.
Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου τυχαίο ότι συμβαίνει. Η συγχρονικότητα   κάποιων θεμάτων μόνον αποδεικνύει το αυτό.
Τι είναι λοιπόν αυτή η «ισότητα» που μας κουνάνε επιδεικτικά στις συνειδήσεις μας;
 Όχι, δεν είναι ο σεβασμός για την ανθρώπινη ζωή.
Δεν είναι η αντίληψη ότι όλοι έχουμε δύο πόδια και δύο χέρια και θα ξεψυχήσουμε με τον ίδιο τρόπο.
Η «ισότητα» που μας βομβαρδίζουν, είναι η ομογενοποίηση των κλασμάτων, μία ευθεία γραμμή που απαγορεύει το πέρασμα στο διαφορετικό από τις οδηγίες-εντολές που έδωσαν και δίνουν οι κυρίαρχοι μεσσιανιστές. Ισότητα είναι ότι δεν παρεκκλίνει από αυτά. Ισότητα είναι η βίαιη κατάργηση των φυσικώς οριζόμενων Πολιτισμικών συνόρων, δηλαδή η άρνηση για το διαφορετικό, και η φορεσιά μίας πανομοιότυπης βιβλικής νόρμας. Είναι αλήθεια ότι για το τι χρώμα θα έχει αυτή η νόρμα, μαίνεται ένας ιδιότυπος πόλεμος των «Γραφών». Ισλαμικός, προτεσταντικός, νέο-ορθόδοξος, καθολικός, εβραϊκός.  Δεν έχει για εμάς καμία σημασία. Το αποτέλεσμα, αν δεν σταθούμε εμείς απέναντί τους, θα είναι η ισοπέδωσή μας, όποιος και αν είναι ο νικητής.
Η ισότητα, για τον άνθρωπο του Παλαιού κόσμου, είχε και συνεχίζει να έχει και για εμάς, το πρώτιστο κριτήριο της ελευθεροπρέπειας  που οφείλει να διακατέχει ένα ολοκληρωμένο ανθρώπινο ον. Της ελεύθερης και συνειδητής επιλογής ενός συνόλου-Έθνους, να αυτοκαθορίζεται πρώτα και να συνυπάρχει ύστερα.
Με αυτά στο νου, ως μία μικρή σύνοψη του τι λαμβάνει χώρα στους καιρούς μας, μπορούμε να κατανοήσουμε, γιατί παρατηρούμε μία γενικευμένη επίθεση στα Εθνικά και πρωτίστως θρησκευτικά Εμβλήματα, Σύμβολα και γραφές από τους «political correct” εθελόδουλους. Στα κοινωνικά δίκτυα, λογοκρίνονται με τόση ευκολία, όση και η ευκολία του να βομβαρδίζεσαι διαρκώς από καταναλωτικά μηνύματα δίχως τη θέλησή σου.
Ο Εθνικός προσδιορισμός, και εννοώ ο αληθώς Εθνικός, ο ιστορικά συνεχής, βαπτίζεται «εν Ιορδάνη» ως «ρατσιστικός». Έτσι, δίχως άλλα κριτήρια, και κυρίως δίχως ερωτήσεις.
Οι Παγανιστικές δοξασίες, παραδίδονται στα ανακλαστικά της αποχαυνωμένης μάζας ως οι δοξασίες των «θρασύτατων» αντιφρονούντων. Οι δε «αντιφρονούντες», εμείς, κατατάσσονται με ταχύτητα αστραπής που θα ζήλευε ο καλύτερος δικτάτορας σε όποια πολιτική σκοπιμότητα εξυπηρετεί καλύτερα ανά εποχή για να τρομάξει το κοπάδι των ψηφοφόρων της ΤV.

Στην Ελλάδα, τη προηγούμενη δεκαετία π.χ., οι Εθνικοί ήτο «ορφανά του Μαρξ», ενώ για τη σύγχρονη σκοπιμότητα, αποτελούμε «μπάσταρδα του Χίτλερ». Λυπούμεθα παπάδες και δημοσιογράφοι. Η Μητρίδα Γη μας, ουδέποτε εναγκαλίστηκε είτε με τον Μαρξ είτε με τον Χίτλερ. .
Εν κατακλείδι:
Απαγορεύεται λοιπόν ή έννοια Πατρίδα.
Απαγορεύεται λοιπόν αυτό που δημιουργεί μία Πατρίδα. Η Εθνική της Θρησκεία.
Απαγορεύεται η αναφορά στη διαφοροποίηση ( και όχι κατηγοριοποίηση όπως θέλουν να πείσουν) των Εθνών.
Απαγορεύεται η ελεύθερη ατομική άποψη που αρνείται το  political-religious correct και απειλείται ανοιχτά ακόμη και με φυσική εξόντωση.
Απαγορεύεται, απαγορεύεται.. Προσθέστε και εσείς τι . Μάλλον δίκαιο θα έχετε.
Απαγορεύεται εν τέλει η υπεράσπιση της αληθινής έννοιας της Ισότητας, αυτής που νοείται  από αξιοκρατία η οποία είναι προϊόν ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ εκάστου. Να λοιπόν που το είπαμε. Απαγορεύεται η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ. Όπως απαγορεύτηκε και στη Βίβλο, με τους ψυχολογικούς εξαναγκασμούς της αιώνιας τιμωρίας αν την επιλέξεις.
Η ισότητα του μεσσιανισμού, είναι το κρεβάτι του Προκρούστη. Ο δε Προκρούστης, για την Παράδοσή μας είναι κάτι που πρέπει να παραμένει εξουδετερωμένο. Σε κάθε επίπεδο.
 Εναπόκειται λοιπόν σε εμάς, ακόμη και η μικρότερη φαινομενικά πράξη μας, όπως η υπεράσπισης της ελευθέρας διακίνησης των Θρησκευτικών μας Συμβόλων και Εμβλημάτων, να αποτελεί ακόμη ένα απόρθητο φρούριο για τους καταπατητές της ανθρώπινης ελευθερίας και τους καταστροφείς του Εθνικά διαφορετικού.