Τα φύλλα ενός δέντρου / The leaves of a tree

Αν θέλεις να καταλάβεις στην ουσία και με απλό τρόπο τη διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο των Εθνών, αυτόν τον άνθρωπο της Παγανιστικής Παράδοσης, και στον άνθρωπο της νεωτερικότητας, αυτόν του μονοθεϊστικού κόσμου, δεν έχεις ίσως καλύτερο παράδειγμα, από το να κοιτάξεις καλά ένα δέντρο και τα φύλλα του.
Οι Παραδοσιακοί άνθρωποι, είναι σαν όλα τα φύλλα ενός δέντρου. Μεγαλώνουν μαζί, πληθαίνουν πάνω στον κορμό του Έθνους, μαραίνονται και πέφτουν μαζί και αναγεννώνται μαζί, συνιστώντας ένα σύνολο πάντα από κοινού στο κορμό που τα θρέφει.
Ο προσωρινός θάνατός τους, δίδει ζωή στο χώμα που φυτρώνει ζει και θεριεύει το Δέντρο.
Η Ομορφιά του Δέντρου, συνίσταται στις μυριάδες σκιάσεις και παιχνιδίσματα των μύριων φύλλων που ο άνεμος τα χορεύει δεξιά και αριστερά, πάνω και κάτω. Τα βλέπεις όλα μαζί.
Όπως βλέπεις όλα μαζί πολλά δέντρα, πολλά Έθνη, ένα ολόκληρο Δάσος.
Ο άνθρωπος της νεωτερικότητας, θέλει να βλέπει τον εαυτό του ως ένα μοναδικό και ανεξάρτητο φύλλο. Δεν τον ενδιαφέρει αν αποτελεί μέρος ενός συνόλου φύλλων, δεν μπορεί να αντέξει ότι θα βρεθεί στο χώμα, δεν αναγνωρίζει άλλη ομορφιά στον εαυτό του παρά το τραγικό ανέμισμά του όπως θα το παρασέρνει ο άνεμος. Ίσως στην όψη μοιάζει με τα άλλα φύλλα, μα κατά βάθος, έχει θέσει τον εαυτό του ως ζιζάνιο που αγωνιά να πάρει τη θέση ενός ακλόνητου Δέντρου, πιστεύοντας ότι αυτός αξίζει ποιο πολύ από μόνος του παρά το Δέντρο και όλα του τα φύλλα.
Είναι το «εμείς», ενάντια σε ένα ανόητο «εγώ».

Η φωτογραφία είναι από τη ρίζα ενός σιωπηλού υπέροχου Δέντρου στον Εθνικό Κήπο των Αθηνών.

If you want to understand the substance with a simple way of the difference between the man of Nations , this man of Heathen Traditions and man of modernity, that one of monotheistic world , perhaps there is no better example , but to look very carefully  a Tree and its leaves .
The Traditional people, it's like all the leaves of this Tree.
They grow up together, multiply on the trunk of the Nation , wither and fall together and regenerated with recommending a set always together in the trunk that nourishes .
The provisional death of them, is giving life to the soil that grows again with mighty force the Tree sustain it to existence.
The Beauty of the Tree consists in myriad shades and playful moves of myriad of leaves dancing in the wind turning right and left, up and down. You see this all together. It is a whole!
As you see all along many trees , many Nations , an entire Forest .
The man of modernity, wants to see himself as a unique and independent leaf . He does not care if his one of a series of leaves, cannot afford inside him to be found in the soil , does not recognize another beauty in himself despite the tragic narcissistic feeling of himself dragged away by the wind . Perhaps in the shape looks like the other leaves, but deep down, he  feels himself as a weed that is anxious to take the place of a steadfast Tree , believing that he deserves way much more than the tree and all its leaves .
It is the “we” against a silly "I".

The photo is a capture from the root area of a silent great tree in National Garden of Athens..