Θεμελιώνοντας μία άγρια πραγματικότητα

Πού βρίσκεται αυτό θα αναρωτηθεί κανείς; Βρίσκεται  Στην Τουρκία. Μία τεράστια μακέτα του Ναού της Αρτέμιδος της Εφέσου, αρκετά μεγάλη για  να αντιληφθείς πραγματικά τι βλέπεις, και όχι ένα μικροσκοπικό σπιρτόκουτο, που συνήθως έχουμε στα δικά μας μουσεία σε ανάλογες περιπτώσεις.
«Εμείς» , αποφασίσαμε να έχουμε υπέρ-τζαμί.
Δεν θα με πείραζε να υπήρχε ένα τζαμί , όχι μία επίδειξη δύναμης όπως αυτό που ετοιμάζεται, αν δεν το έφτιαχναν για συγκεκριμένους λόγους και με πολιτικό, πολιτισμικό, κοινωνικό και οικονομικό συγκεκριμένο σχέδιο να εφαρμόζεται, από τους πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους που κυβερνούν από φανερές ή λιγότερο φανερές θέσεις.
Δεν θα με πείραζε υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Αν και εφόσον, υπήρξε ήδη η δέουσα και απολύτως αυτονόητη θεσμική προστασία της Ελληνικής Θρησκείας η οποία συνεχίζει παραπάνω από επιδεικτικά να τοποθετείται στο περιθώριο, ακριβώς επειδή καλύπτει όλο τον προαναφερόμενο σχεδιασμό.
 Δεν θα με πείραζε αν γινόταν για να εξυπηρετήσει λογικούς αριθμούς μεταναστών που πάντα υπήρξαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη χώρα μας σε όλα τα χρόνια. Δεν θα με πείραζε αν όντως ζούσαμε σε μία χώρα που σέβεται τις διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις δίχως να κλειδαμπαρώνει την Εθνική της υπόσταση. Αλλά τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει, όσο και αν οι «προοδευτικοί» - τι προσδιορισμός και αυτός, λες και οι υπόλοιποι είμαστε αντιπροοδευτικοί- ωρύονται για το «σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα». Ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν καταλήξει να απαγορεύονται να διεκδικούνται για τους Έλληνες και περιορίζονται μόνον σε όσους αρνούνται αυτόν τον αυτοπροσδιορισμό.
Για ποιο λόγο αυτό το τζαμί;
 Πρόκειται απλώς να εξυπηρετήσει το ελεγχόμενο κέντρο διάδοσης της πολύ-πολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποιημένης διζωνικής ταξικότητας με έμφαση στο ανατολικό στοιχείο για το οποίο επαναπροσδιορίζεται ότι πρέπει να ξανά-υπερισχύσει στην Ευρώπη και κυρίως στην Ελλάδα. Το ανατολικό στοιχείο που έρχεται τόσο με τη δύναμη των αριθμών των ανθρώπων του, όσο και με τη μη ανεκτικότητα προς οτιδήποτε διάφορο αυτού, για αυτό και έχει δίκαιο να αισθάνεται αυτοπεποίθηση ότι θα επικρατήσει.
Οι νότιες επαρχίες της Ε.Ε., ναι, οι νότιες επαρχίες, (ποιος μπορεί να αποδείξει ότι έχουμε ανεξάρτητο κράτος που πληροί της αυτοδιάθεσης των πολιτών του;),  πρέπει να λυγίσουν για λόγους στρατηγικής ιστορικότητας. Αν στις κοιτίδες που εδράζουν οι ρίζες του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, οι κάτοικοι απολέσουν τη δυνατότητα της πολιτισμικής αυτοθέσμισης τους, αυτοθέσμιση βάση της Ιστορίας και όχι γεωπολιτικών προσταγών όπως συμβαίνει στα Σκόπια π.χ., αν η Αθήνα πάψει να είναι η Αθήνα του Παρθενώνα και της Φιλοσοφίας, αν η Ρώμη πάψει να είναι ο νομοθέτης, αν η Γαλλία πάψει να είναι ο τόπος που οι Κέλτες αποδεικνύουν τη φιλοπατρία τους και την εξέλικτικότητα της διανόησης, αν ακόμη αργότερα η Σαξονία, χάσει την Εθνική της Υπερηφάνεια και τον θαυμασμό στο Προγονικό της δένδρο, αν, αν, αν, τότε η Ευρώπη προβλέπεται να συρρικνωθεί στην αρχή στο Πνεύμα, αργότερα στους αριθμούς, και πολύ αργότερα να απομείνει σαβανωμένη και ταριχευμένη στις προθήκες λογοκριμένων φονταμενταλιστικών Μουσείων.

Που βρίσκεται αυτό; Τι είναι αυτό; Αυτό βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης, και είναι η σαρκοφάγος του Αυτοκράτορα Ιουλιανού του Μέγα.
Αν ήταν στην Ελλάδα, μόνο να υποθέσω μπορώ ποια θα ήταν η τύχη της.

Να λοιπόν που έχουμε την ειρωνική τύχη, να ζούμε στις ημέρες που μοιάζουν με αυτές που ο Καρλομάγνος κατεδίωκε τον υπερασπιστή του Έθνους του, τον Βιντεκούντο. Μοιάζουν με τις ημέρες που στις ακτές της Σκανδιναβίας αποβιβαζόντουσαν άνθρωποι που μύριζαν λουλούδια και όχι μπύρα, σκορπώντας τη νέα τάξη πραγμάτων στα Βασίλεια του Βορρά με βραβείο το ρυάκι του αίματος που άφηνε πίσω τους το ξίφος.
Είναι οι ίδιες ημέρες που θα αναγκαστούμε να ξαναμαθητεύσουμε στον Πλήθωνα, και ίσως και να γίνουμε Στρατιώτες. Είναι οι ημέρες που θεμελιώνονται (και) με ένα υπέρ-Τζαμί,
 ενώ η φαύλη ορθόδοξη εκκλησία ανησυχώντας για την «αποχριστιανοποίηση» , θέλει να γράφει τα σχολικά βιβλία. Αποδεικνύει για άλλη μία φορά, ότι δεν νοιάζεται για την Εθνικότητα, αλλά για τη διασφάλιση των κεκτημένων της. Κοινώς δια τα οπίσθιά της και μόνον.  
Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες του αντίγραφου του Ναού της Αρτέμιδος, τη σαρκοφάγο του Αυτοκράτορά μας, δεν μπορώ παρά να σκεφθώ ότι ειρωνικά μοιάζει να έχει μετατοπιστεί η Ελλάδα ανατολικότερα. Κάποτε κρύφτηκε κάτω από τη Γη. Σήμερα θα κρυφτεί σε όσους τη διεκδικούν για δική τους;…  Εμείς, εκτός από κείμενα στο διαδίκτυο σαν αυτό που διαβάζετε, γιατί δεν διεκδικούμε ακόμη αποφασιστικότερα τον Ελληνισμό;