Η Προφητεία του Väinämöinen..

«Ένα πουλί πέταξε από τη Λαπωνία
ένας αετός από τα Βορειοανατολικά.
Όχι ένας πολύ μεγάλος αετός, ούτε ένας πολύ μικρός:
Η μία φτερούγα του αναστάτωσε το νερό
και η άλλη σάρωσε τον ουρανό
Η Ουρά του ξάφρισε τη θάλασσα
και το ράμφος του κροτάλισε στα βράχια.
Φτερουγίζει, γλιστράει
Κοιτά, κάνει στροφή,
βλέπει τον γέρο Βάιναμόινεν
στις υψηλές γαλάζιες θάλασσες:
«Γιατί, άνθρωπε είσαι στη θάλασσα
συνάδελφος, ανάμεσα στα κύματα;»


Στο Εθνικό Έπος των Φιλανδών, τη Καλεβάλα, μία ποιητική καταγραφή λαϊκών εξιστορήσεων και μύθων, που ενέπνευσαν ακόμη και την ανεξαρτησία της Χώρας των Σουόμι από τη Ρωσία ,βρίσκεται ένα απόσπασμα, σχεδόν στο τέλος, στο κεφάλαιο 50, ή όπως είναι το πιο σωστό, στη 50^η Ρούνα, όπου υπάρχει η αφήγηση της ιστορίας της παρθένου Μαριάτα η οποία μένει έγκυος με τον καρπό ενός βατόμουρου. Έτσι γεννά ένα αγόρι το οποίο φέρει μπροστά στον σοφό Βάιναμόινεν, τον κεντρικό ήρωα του Έπους, να το εξετάσει και να αποφανθεί για αυτό. Η γνώμη του Σοφού Σαμάνου, είναι ότι το μωρό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο και παράξενο και θα έπρεπε να θανατωθεί. Το μόλις δύο εβδομάδων βρέφος όμως αρχίζει να επικρίνει τον Σοφό Σαμάνο, να τον κατηγορεί για αμαρτίες.
Μετά το μωρό βαφτίζεται και στέφεται βασιλέας. Ο Σοφός Βάιναμόινεν ηττημένος καλεί με το τραγούδι του στις ακτές μία χάλκινη βάρκα να τον παραλάβει και  αναχωρώντας  λέει τα τελευταία του λόγια τα οποία αποτελούν μία μελλοντική Προφητεία. Μαντεύει το μέλλον και ταυτόχρονα δίδει μία υπόσχεση, η οποία όπως φαίνεται δεν ξεχάστηκε από τους Φιλανδούς ποτέ:


«Στη Φινλανδία ο ήλιος θα ανατείλει και θα δύσει
θα ανατείλει και θα δύσει για γενιές πολλές
προτού ο Βορράς μάθει αυτά που του δίδαξα

και θυμηθεί τη ρητή σοφία μου,
διψώντας για την αληθινή θρησκεία.
Τότε οι Σούομι θα με χρειαστούν να 'ρθω,
θα με προσμενουν στην αυγή του πρωινού,
για να φέρω και πάλι το Σάμπο
για να φέρω και πάλι το κάντελε (την άρπα της χαράς)
για να φέρω και πάλι το χρυσό φεγγαρόφως
για να φέρω πάλι το αργυρό φως του ήλιου,
την ειρήνη και την αφθονία στη Χώρα του Βορρά.»

("Suns may rise and set in Suomi,
Rise and set for generations,
When the North will learn my teachings,
Will recall my wisdom-sayings,
Hungry for the true religion.
Then will Suomi need my coming,
Watch for me at dawn of morning,
That I may bring back the Sampo,
Bring anew the harp of joyance,
Bring again the golden moonlight,
Bring again the silver sunshine,
Peace and plenty to the Northland.")

Η Καλεβάλα, γράφτηκε από τον Ελίας Λονρότ, ο οποίος διέσχισε όλη τη χώρα για να μαζέψει όλες τις ιστορίες που μπορούσε, προσέθεσε και ο ίδιος δικά του νομιζόμενα καθώς θεωρούσε ότι όλες οι ιστορίες είναι κεφάλαια της ίδιας εξιστόρησης. Ωστόσο, αν και δεν μοιάζει να υπήρξε καμία εμφανής πρόθεση από τον συγγραφέα να διασώσει κάτι από την Παλαιά Πίστη των Φιλανδών, καθώς για παράδειγμα, ο Σοφός Σαμάνος που περιγράφεται, πολύ εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι δεν είναι άλλος, από τον Θεό της Μουσικής, της Ποίησης και της Υμνωδίας ο οποίος λέγεται όντως Βάιναμόινεν, μετατρέπεται σε έναν περιφερόμενο μυθικό ήρωα για τις ανάγκες τη αφήγησης του συγγραφέως.
Η 50^η ρούνα, θεωρήθηκε από τους αναλυτές ως υβριστική απέναντι στη Παγανιστική Πίστη και εξιστορεί ουσιαστικά την επικράτηση του μονοθεϊσμού στη Φιλανδία.

Όμως, ακόμη και έτσι, ο Αρχαία Μνήμη της Εθνικής Πίστης, δεν ξεχάστηκε ούτε και σε αυτή τη περίπτωση.
Προτρέπω κάθε τυχόν αναγνώστη αυτού του κειμένου να ενδιαφερθεί να ψάξει και να διαβάσει τις Ιστορίες από τη Χώρα των Χιλίων Λιμνών.
Ειδικά οι Έλληνες, θα ενθουσιαστούν όταν θα ανακαλύψουν π..χ. ότι η αντίληψη για το Κοσμικό Αυγό υπάρχει και στη Φιλανδική Εθνική Πίστη, κάτι που οδήγησε αναλυτές να ταυτίσουν ακόμη και με τον Ορφέα τον Θεό Βάιναμόινεν..
Για όσους διαβάζουν στην Αγγλική, μπορείτε να μελετήσετε το Έπος εδώ:
http://www.sacred-texts.com/neu/kveng/index.htm
Η Ειρήνη και η Αφθονία που φέρει μαζί του ο Σοφός Θεός-Σαμάνος ας βρίσκεται πάντα στους Οίκους των Εθνικών, και είθε η Προφητεία να εκπληρωθεί όταν πρέπει.